جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

النسخ و البداء في الكتاب و السنة، تقريرى از سلسله مباحث اصولى و كلامى آیت‌الله شيخ جعفر سبحانى است، كه توسط يكى از شاگردان ايشان به نام محمدحسين حاج عاملى به زبان عربى و به قلم روان نگارش يافته است. مؤلف به دو موضوع نسخ و بداء در كتاب و سنت پرداخته و با بررسى و تحليل آن سعى در ارائه مفهومى روشن و صحيح از نسخ و بداء دارد، و با نقد دلايل منكرين نسخ و مخالفين بداء به تبيين ديدگاه اماميه در اين دو موضوع مى‌پردازد. طرح دو موضوع نسخ و بداء در كنار هم به اين دليل است كه نسخ به معناى رفع شىء و رفع حكم است، و اين رفع گاهى در تشريع و گاهى در تكوين رخ مى‌دهد. آنچه در مقام اول بحث مى‌شود، نسخ در شريعت و آنچه در مقام دوم بحث مى‌شود، بداء ناميده مى‌شود. از طرف ديگر هر دو موضوع با مشيت و علم و حكمت الهى مرتبط است و از همين ناحيه مورد انكار يا مخالفت يهود و بعضى از اهل سنت واقع شده است، كه مؤلف در اين كتاب به هر دو جواب مى‌دهند. مؤلف محترم در پايان رساله‌اى مستقل، مباحث گذشته را با عنوان "حجيت احاديث و اقوال عترت طاهره" به كتاب ضميمه كرده كه دلايل اعتبار و حجيت قول و فعل ائمه عليهم‌السلام را طرح كرده است.

کتاب حاضر برخلاف اسمی که دارد ، مربوط به امام حسین علیه السلام نیست بلکه یک روایت تاریخی عقاید شیعه امامیه است که توسط یک مستبصری نوشته شده است. البته نویسنده می گوید که از مطالعه زندگی امام حسین ع شیعه شده است ... منتها کلیت کتاب در مورد امام حسین ع نیست. کتابی خوب و ارزشمند و مطالعه تطبیقی از شرائط اسلام در آغازین مراحل آن و اتفاقات رخ داده در آن که بیشتر تاکید بر قضیه جانشینی پیامبر و جریان سقیفه و... دارد و در آخر کتاب هم بخشی تحت عنوان عقائد امامیه مطرح شده است.

خداوند حکیم جهان را بر پایه سبب و مسبب آفریده است. بحث سبب و وسیله برای رفع احتیاجات مردم نه تنها شرک نیست بلکه عین توحید است چون ما از کسی که به او توسل می کنیم و حاجت می خواهیم به او مقام الوهیت که نمی دهیم بلکه این عین فرمایش حق تعالی است که فرمود: وابتغوا الیه الوسیله. این کتاب ارزشمند درباره بحث مهم توسل و مسائل پیرامون آن و پاسخ به شبهات مطرح شده می باشد.

الرد علی الفتاوي المتطرفة في خطبة الجمعة للشيخ صلاح البدير في المسجد النبوي الشريف لموسم الحج، به قلم على كورانى به زبان عربى مى‌باشد. بسيارى از مبانى، اصول و فروع عمده دين در ميان مسلمانان تا قرن‌ها پس از ظهور اسلام مورد اتفاق بوده كه يكى از آنها مسالۀ زيارت است كه همه علماى اسلام به استحباب آن نظر داده‌اند با اين كه داراى مذاهب مختلف هستند تا اين كه در قرن هشتم ابن تميّه ظهور كرد و در اين امر با عامّه مسلمين مخالفت نمود در كتاب الرد على الاخنائى او مى‌آيد كه او احاديث مربوط به زيارت پيامبر(ص) را مجعول دانسته و گفته اگر كسى معتقد باشد كه وجود آن حضرت بعد از وفات مانند وجود او در زمان حيات است، غلط بزرگى مرتكب شده است. اين فكر تا مدّت‌ها هيچ گونه جايگاه مورد توجهى در ميان مسلمانان به خاطر برخورد و عكس‌العمل جدى و قاطع مسلمانان به خود اختصاص نداد تا اين كه در دهه‌هاى گذشته از دوباره اين انديشه و ديدگاه انحرافى توسط محمد بن عبدالوهاب مورد حمايت و گسترش قرار گرفت و با ايجاد مراكز و مدارس بزرگى در سراسر دنياى اسلام در ترويج اين عقايد مى‌كوشيد. آل سعود هم براى تحكيم پايه‌هاى امارت خود از او به حمايت برخاستند. و با طرح برداشت‌هاى محمد بن عبدالوهاب به عنوان اسلام حقيقى و توحيد ناب، پيروان سنّى و شيعه را كه تن به آراى آنان نمى‌دهند، متهم به شرك و كفر نمودند. ابراز و گسترش اين عقايد منحصر در كتاب‌ها نشد و در موسم حج كه اجتماع بيش از يك ميليون مسلمان از كشورهاى مختلف اسلامى در گرداگرد كعبه و زيارت آن است كه بايد تامين‌گر وحدت، همدلى و مهربانى آنها باشد و خطيبان حرمين مسائل سازنده اسلامى را در اين گونه اجتماع ذكر نمايند. در حج سال 1422ق خطيب مسجد نبوى شيخ صلاح بدير در نماز جمعه به سخنرانى مى‌پردازد و مى‌گويد زيارت قبر پيامبر(ص) مستحب نيست؛ ولى سفر براى زيارت قبور اولياء حرام و ممنوع، تكرار زيارت قبر پيامبر(ص) بعد از هر فريضه يا در هر روز حرام، توسل به نبى اكرم(ص) شرك به خدا است، دعا در كنار قبر پيامبر(ص) موجب شرك است، احترام و ادب و توجه به قبر نبى مكرم(ص) بدعت است، و تبرک جستن به منبر و ديگر اجزاء مسجد نبوى و بوسيدن درب و ديوار مسجد نبوى و تبرک به ضريح پيامبر(ص) حرام است و زيارت مساجد مدينه به غير از مسجد نبى و قبا حرام و مشروع نيست. متن كامل اين سخنرانى و همچنين ردّ تمام موضوعات آن توسط على كورانى با قلمى علمى و مستند به آيات و روايات صحيح اهل سنّت در كتب معتبر و پذيرفته شده، نزد خود آنان مورد بررسى و تحليل كشيده شده است و پاسخ دقيقى داده شده است.

دعوى الهدى الى الورع فى الافعال و الفتوى در نقد فتواى علماى وهابى به انهدام قبور امامان(ع) در بقیع می باشد.

مصنف در مقدمه می نویسد: كنت قد أعلنت عن ھذا الكتاب منذ عدة سنوات تحت عنوان: (صفین). رؤية جديدة لحركة التاريخ. وكانت خطة الكتاب تقتضي بحث الصراع الذي دار بین الإمام علي ومعاوية ونتائج ھذا الصراع وانعكاساته على واقعنا.. إلا أنني عندما خضت في الوقائع والأحداث التاريخیة تبین لي أن وقعة صفین لم تكن سوى واجھة لأحداث أكبر انبنت على أساسھا وتولدت منھا. من ھنا فقد عدت إلى الوراء لأبحث في أمر عثمان. والبحث في أمر عثمان دفعني إلى البحث في أمر عمر. والبحث في أمر عمر دفعني إلى البحث في أمر أبي بكر حتى وصلت إلى الرسول (صلى لله علیه وسلم) لأكتشف أن الانحراف بدأ مع احتضاره وأن صفین بدأت من ھنا.. ومنذ وفاة الرسول (صلى لله علیه وسلم) بدأت السیاسة يساندھا السیف تلعب لعبتھا لتبرز لنا الخط القبلي الذي أرسى دعائمه أبو بكر وعمر والذي قام على أساسه الخط الأموي فیما بعد.. لم تكن صفین سوى نھاية الطريق بالنسبة لمسیرة الإسلام القبلي الذي ساد بعد وفاة لرسول (صلى لله علیه وسلم). وأن فقه صفین يتوقف على فقه مرحلة احتضار الرسول.. لقد برز بعد وفاة الرسول خطان: خط سار في طريق القبلیة نتج من سقیفة بني ساعدة.. وخط سار في طريق آل البیت وتحالف مع الإمام علي.. الخط الأول مثل الإسلام القبلي.. والخط الثاني مثل الإسلام النبوي..

کتابچه حاضر بخشی از کتاب ارزشمند الغدیر می باشد که در صفحاتی جداگانه درباره شعرایی است که درباره الغدیر امام علی علیه السلام شعر سروده اند.

کتاب مختصر حاضر به بررسی و تبیین صحابه و عدالت آن می پردازد. کتاب اول صحابه را تعریف می کند بعد از آن اقوال درباره صحابه را ذکر می کند که یکی از اقوال بحث عدالت صحابه و عدالت جمیع صحابه است که مصنف در آن اشکال می کند و در نهایت نظر خود را درباره بحث عدالت صحابه ذکر می کند.