جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: متفکران دینی در سنت خداباوری مسیحی سعی کرده اند با ارائه یک تئودیسه، مشکل شر را حل کنند - اینکه چگونه یک خدای کاملاً خوب و قادر مطلق اجازه می دهد شر وجود داشته باشد. این کتاب سه تئودیسه سنتی و ایراداتی را که برانگیخته‌اند در نظر می‌گیرد: تئودیسه بهترین جهان‌های ممکن لایب‌نیتس، تئودیسه اختیاری، و تئودیسه از نوع ایرنیایی. همچنین متاتئودیس ها و تئودیسه های محدود را در نظر می گیرد. با این حال، این کتاب با ارائه و پرداختن رویکردهای دینی به شر که از طریق مسئله دینی شرارت با شر مقابله نمی کند، از تفکر دینی سنتی فاصله گرفته است. در میان سه رویکرد دینی که به شر ارائه شده است، رویکرد اعتقاد ایوب مانند است. چنین رویکردی تجسم پذیرفتن شر از سوی ایوب به عنوان آنچه خدا داده است، در بلاغت خود بیان شده است: "آیا ما از دست خدا خیر را دریافت کنیم و آیا شر را دریافت نکنیم؟" (ایوب 2.10). عناصر مختلف اعتقاد ایوب مانند که در درون برای رویکرد آن به شر مورد نیاز است به طور انتقادی مورد بررسی قرار می گیرند و مشاهده می شود که چگونه یک رویکرد ایوب مانند به شر نه به دنبال راه حلی برای مشکل شر است و نه نیاز به حل آن دارد. دو رویکرد دینی دیگر نسبت به شر، در مقابل مسئله شر، تلاش برای کاهش شر در دنیا و عمل به بخشش است که هر دو با یکدیگر سازگارند و با پذیرش ایوب مانند شرور، که می توان آنها را با هم ترکیب کرد. همچنین در این کتاب راز و احسان خداوند به آن پرداخته شده است. همراهی با هر تئودیسه راز است (به معنای دینی آن به عنوان چیزی که فراتر از درک بشر است)، و تجربه راز خیر خدا که در جهان و از طریق شر می درخشد، در باور ایوب مانند تجسم یافته است.

ترجمه ماشینی: این مجموعه جدید از مقالات دقیق فلسفی، تفسیر دانای مطلق الهی معروف به خداباوری باز را نقد می‌کند، که عمدتاً بر خداباوری باز با انگیزه فلسفی تمرکز می‌کند و استدلال‌هایی را ارائه می‌کند که معرفت الهی را در مورد احتمالات آینده در مواجهه با معضل آزادی و پیش‌دانش رد می‌کند. شانزده مقاله جدید این مجموعه که توسط برخی از مشهورترین فیلسوفان در موضوع مشیت الهی نوشته شده است، نشان دهنده تلاشی فلسفی برای بررسی جدی خداباوری آشکار است. آنها طیف گسترده ای از موضوعات را پوشش می دهند، از جمله: هستی شناسی زمان، متافیزیک سیستماتیک، الهیات هستی کامل، آموزه مسیحی تجسم، مسئله شر، و به طور کلی ماهیت معرفت الهی. مقالات فلسفی علیه خداباوری باز بحث را با مبارزه با ادعاهای خداباوری آشکار پیش می برد و برای موافقان و مخالفان این موضوع بحث برانگیز جالب خواهد بود.

ترجمه ماشینی: در کتاب خدا، زمان و دانش، ویلیام هاسکر به بررسی مسائل عمده مربوط به علم خداوند نسبت به آینده در رابطه با زمان و آزادی انسان می پردازد: پیش آگاهی الهی، دانش میانی و بی زمانی الهی. اگرچه هاسکر بر مباحثی تمرکز می کند که در سی سال اخیر در درون فلسفه تحلیلی صورت گرفته است، اما هاسکر نیز موضوعات را در چارچوب تاریخ تأملات فلسفی و کلامی در مورد این موضوعات قرار می دهد. هاسکر از دیدگاه آزادی خواهانه با ارائه یک سری استدلال ها علیه امکان دانش متوسط ​​شروع می کند. وی سپس تمام روش‌های عمده‌ای را که به وسیله آن‌ها از سازگاری پیش‌دانش و آزادی دفاع شده است، در نظر می‌گیرد و رد می‌کند: این ادعا که حقایق مربوط به باورهای گذشته خداوند، حقایق نرم (یا رابطه‌ای) در مورد گذشته است، این ادعا که ما قدرت خلاف واقع بر گذشته، و این باور که ما قدرت ایجاد یا حتی ایجاد وقایع گذشته را داریم. سپس هاسکر مفهوم خدا را به‌عنوان ابدی بی‌زمان بررسی می‌کند و آن را موقتاً قابل فهم می‌یابد. با این وجود، او ادعا می کند که آموزه بی زمانی الهی جدا از متافیزیک آگوستینی-نوافلاطونی که منبع تاریخی آن بود، انگیزه کافی ندارد. او با استدلال بر دیدگاهی که بر اساس آن آینده باز است و مشیت الهی مستلزم ریسک پذیری است، به پایان می رسد. خدا، زمان و دانش به طور شفاف و جذاب نوشته شده است سهم قابل توجهی در بحث معاصر در مورد آزادی و پیش آگاهی است. بحث و جدل در میان فیلسوفان دین، متافیزیکدانان، و متکلمان ایجاد خواهد کرد.

نانسی مورفی، فیلسوف و متأله معاصر آمریکایی کوشیده است تا با استفاده از فیزیک کوانتوم، تبیین جدیدی از فاعلیت خداوند در عالم ارائه کند. به اعتقاد وی، هر نظریه‌ای که در باب فاعلیت خداوند در جهان مطرح می‌شود، در صورتی پذیرفتنی است که با علم و الهیات سازگار باشد. مورفی برای تبیین دیدگاه خود در باب عملکرد خداوند در جهان از «علیت پایین به بالا» بهره می‌برد. او خداوند را متغیر پنهان در سطح کوانتومی می‌داند. در نتیجه، با استفاده از عدم‌ تعینی که در این سطح وجود دارد، فاعلیت خداوند را توضیح می‌دهد. از نظر مورفی هیچ رویداد تصادفی‌ای در سطح کوانتومی وجود ندارد و هنگام رخداد فعل الهی، قوانین طبیعت نقض نمی‌شوند. در مقالۀ حاضر، پس از تلاش برای ارائة تبیین دقیقی از دیدگاه نانسی مورفی، نقدهای واردشده بر دیدگاه او طرح و بررسی شده‌اند.

مسئلة ماهیت علم خداوند از مسائلی است که از دیر باز ذهن اندیشمندان و متفکران را به خود واداشته است. در فلسفة دین معاصر، ویلیام آلستون به این مسئله چیستی ماهیت علم خداوند می‌پردازد؛ آیا می‌توان گفت علم خداوند همان باور صادق موجه است؟ در فلسفة اسلامی نیز علم را به دو قسم تقسیم می‌کنند؛ علم حضوری و علم حصولی. علم خداوند کدام قسم از این دو مورد است؟ علم حصولی یا حضوری؟ در این مقاله پس از بیان دیدگاه آلستون و شیخ اشراق در مورد علم خداوند، به این نظریه می‌پردازیم که این دو متفکر تا حدودی دیدگاه مشترکی در مورد علم خداوند پس از ایجاد دارند. نظریة شهود مستقیم آلستون و اضافیة اشراقیة سهروردی دو تعبیر از یک دیدگاه است. از دیدگاه آلستون علم خداوند را نمی‌توان همان باور درنظر گرفت، چراکه باور با محدودیت‌ها و الزاماتی مواجه است که همسو و سازگار با علم مطلق نیست. نظریة شهود مستقیم آلستون به این معنا است که خداوند مستقیماً جهان را شهود می‌کند و از این رو به آن علم دارد. همچنین آلستون نظریة متفکرانی را که معتقدند علم خداوند همان باور صادق موجه است رد می‌کند؛ زیرا انتساب آن به خداوند با تناقضاتی مواجه است. در این مقاله تلاش شده است تا با بررسی دیدگاه ویلیام آلستون و شیخ اشراق، دیدگاه این دو متفکر در مورد ماهیت علم خداوند تشریح شود و تفاوت‌ها و شباهت‌های آن‌ها در این زمینه روشن شود.

با تدقیق در آثار دیوید هیوم، مشخص می‌شود هدف او از تبیین مسئلۀ شر همان هدفی است که در سراسر فلسفۀ دینش دنبال می‌کند، یعنی حمله به الهیات طبیعی و معرفی کردن آن به عنوان امری فاقد وجاهت معرفتی و غیرنظام‌مند. بنابراین، خلاف آنچه در بیشتر تقریرها بیان شده، دایر بر این که هیوم با بیان مسئلۀ شر قصد دارد استدلالی علیه وجود خدا بیاورد، هدف هیوم حمله به این ادعای الهیات طبیعی است که گزاره‌های دینی عقلاً غیرقابل اثبات‌اند، نه آن که این گزاره‌ها کلاً مردود باشند؛ یعنی به لحاظ معرفت‌شناختی آنها را بیرون از محدودۀ شناسایی انسان می‌داند، نه آن ‌که به لحاظ وجودشناختی فاقد هستی باشند. بر همین اساس، در این جستار با پژوهشی کتابخانه‌ای، به دنبال آن هستیم که با نشان دادن دو گونه شاهد، که یکی اذعان صریح به امکان وجود علتی برای نظم موجود در جهان در متن آثار هیوم (پایان هر دو کتاب تاریخ طبیعی و گفتگوها) است، و دیگری راه‌حل‌هایی است که هیوم برای مسئلۀ شر ارائه می‌دهد، مشخص گردد تقریر مشهور از مسئلۀ شر او، که استدلالی علیه وجود خدا قلمداد می‌گردد، با در نظر گرفتن متن آثار وی چندان صحیح نیست. بنابراین لباس الحاد را از تن هیوم درمی‌آوریم و او را به نوع خاصی از ایمان‌گراییِ قریب به رازوارگی ملبس می‌کنیم.

در این مقاله نخست به این موضوع می‌پردازیم که چالش اصلی مسألۀ شر برای باور به خدای ادیان، وجود وضعیت‌های ناگوار در عالم نیست بلکه وجود شرور گزاف است؛ یعنی تحقّق وضعیت‌هایی در جهان که بیش از سودمندی، ناگواری ایجاد می‌کنند. سپس با توضیح تفاوت منظر زمان‌مند و منظر سرمدی، میان شرور ظاهراً گزاف و شرور واقعاً گزاف، تمایز قائل می‌شویم و از این مدّعا دفاع می‌کنیم که شناخت قسم دوم با توجه به محدودیت منظر زمان‌مند ناممکن است و از این ‌رو استدلال له یا علیه وجود این نوع از شرور امکان‌پذیر به ‌نظر نمی‌رسد. پس از آن، چهار تقریر مشهور از مسألۀ شر را بررسی می‌کنیم و نشان می‌دهیم که وجود شرور گزاف، که روی دیگر سکۀ نبود خدای کامل مطلق است، به ‌شکل پیش‌فرض‌های آشکار یا نهان به این استدلال‌ها وارد شده است و از این ‌رو نتیجۀ مورد نظر از ابتدا در آن‌ها مفروض بوده است. ضمن اینکه توسّل خداباوران به منظر سرمدی خداوند، عقیدۀ ایشان دربارۀ نبود شرور گزاف را پذیرفتنی می‌سازد. مدعای اصلی این نوشتار این است که مسألۀ شر قابل فروکاست به مناقشه دربارۀ گزاف‌ بودن یا نبودن ناگواری‌های عالم است و داوری دربارۀ این مناقشه به دلیل محدودیت منظر زمان‌مند مقدور نیست، بنابراین استدلال علیه وجود خدای ادیان از طریق شرور، نیازمند اثبات درستی یا محتمل‌ بودن تحقق شرور گزاف در عالم است و در غیر این ‌صورت نتیجۀ ‌آن فراتر از مفروضات نخواهد بود.