جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هدف این کار تحلیل مفهوم علم - دانش علمی - در سوال سوم و اول بخش چهارم مقدمه دستورات جان دانز اسکاتوس است. سوالی که کار را هدایت می کند این است: علم را در این متن Duns Scotus چگونه باید فهمید؟ از این هدف اصلی، نیاز به روشن شدن مشکل دیگری نیز وجود دارد که در متن وجود دارد، و آن اینکه آیا الهیات یک علم به معنای دقیق آن است یا خیر. فرمول بندی علم در Duns Scotus بر اساس تعریف ارسطو از معرفت است. با این حال، با تحلیل مفهوم علم و پیش‌فرض‌های پیشینه آن، می‌توان به تفاوت‌هایی، عمدتاً بسط‌ها، در مقایسه با مفهوم ارسطویی معرفت پی برد. بنابراین، این اثر به دنبال ترسیم روشی است که در آن علم در پیش‌گفتار Ordinatio ساخته می‌شود و علمی بودن الهیات را مبنای آن قرار می‌دهد.

ترجمه ماشینی: کتاب The Philosophy of John Duns Scotus The Philosophy of John Duns Scotus The Philosophy of John Duns Scotus Книги روانشناسی، فلسفه نویسنده: Antonie Vos God Edinburgh: 2006 فرمت: pdf انتشار: Edinburgh University Press صفحه: 576 حجم: 2,1 ISBN: 2,1 ISBN: голосов : 0) نكته: اين كتاب مروري جامع بر زندگي و آثار جان دانز اسكاتوس، مسلماً يكي از مهم ترين فيلسوف-الهيدان قرون وسطي ارائه مي دهد. مشارکت های عظیم او در زمینه های منطق، متافیزیک، فلسفه ذهن و عمل، و نظریه اخلاقی مورد بررسی قرار گرفته است.

ترجمه ماشینی : در مرکز تمام گزارش‌های مسیحی قرون وسطایی از متافیزیک و اخلاق، این ادعا وجود دارد که هستی و خوبی لزوماً به هم مرتبط هستند و درک ماهیت این ارتباط برای توضیح ماهیت خود خیر اساسی است. در این راستا، قرون وسطی ها دو راه متمایز برای درک این ارتباط ضروری ارائه می کردند: رویکرد طبیعت و رویکرد خلقت. رویکرد طبیعت، خوبی یک موجود را با توسل به ماهیت آن موجود به عنوان نوع چیز، و میزان تحقق یا تکمیل ظرفیت‌های موجود در ماهیتش توضیح می‌دهد. در مقابل، رویکرد خلقت هم هستی و هم خوبی یک موجود را با توسل به فعالیت خلاق خدا توضیح می‌دهد: بر اساس این دیدگاه، هم هستی یک چیز و هم خوبی آن از وجود و خوبی خدا ناشی می‌شوند و بر اساس آن توضیح داده می‌شوند. مطالعات در مورد هستی و خوبی در فلسفه قرون وسطی اغلب در کار ترکیبی توماس آکویناس، الهی‌دان برجسته دومینیکن در پاریس در قرن سیزدهم، که این دو نظریه رقیب در مورد ماهیت خوبی را گرد هم آورد، به اوج خود می‌رسد. متأسفانه، تعداد کمی به رویکردی متمایز از فرانسیسکن به موضوع در همین دوره زمانی توجه کرده اند. پایان نامه من با بررسی کامل رویکرد جان دانز اسکاتوس به هستی و خوبی-رویکردی که تغییر جزر و مد به سوی اراده گرایی (هم اخلاقی و هم الهیاتی) در دانشگاه پاریس در اواخر سیزدهم میلادی را در نظر می گیرد، چاره ای برای این نظارت ارائه می کند. قرن. من استدلال می‌کنم که اسکاتوس نیز نوعی ترکیب‌کننده است که دو رویکرد طبیعت متمایز آگوستین و ارسطو را با ایده‌های منحصربه‌فرد خود هماهنگ می‌کند، به گونه‌ای که پیامدهای عمیقی برای آینده نظریه‌پردازی اخلاقی قرون وسطی دارد، به ویژه در رد هر دو امر طبیعی. قانون و اودایمونیسم اخلاقی توماس آکویناس. پس از مقدمه، من ماهیت خیر اولیه را تحلیل می‌کنم - خوبی که اسکاتوس فکر می‌کند با هستی قابل تبدیل است و بنابراین یک ویژگی متعالی از هر چیزی که وجود دارد. در آنجا، من مفهوم تبدیل پذیری بودن و خوبی را در میان اسکاتوس و معاصرانش مقایسه می کنم. در حالی که اسکاتوس با سنت جریان اصلی موافق است که هستی و خوبی لزوماً ویژگی‌های مشترک هر چیزی هستند که وجود دارد، او استدلال می‌کند که بودن و خیر به‌جای مفهومی متمایز از یکدیگر هستند. من استدلال می کنم که وقتی ارجاعات وجود و خیر در نظر گرفته می شود، هر دو دیدگاه یک چیز است. اما وقتی مفاهیم هستی و خوب در نظر گرفته می‌شوند، ایجاد تمایز صوری تفاوت زیادی ایجاد می‌کند: خیر صرفاً چیزی را از نظر مفهومی به هستی اضافه نمی‌کند، بلکه به صورت صوری: این شبه صفتی از وجود است که به‌طور مستقل در جهان وجود دارد. از تصور ما از آن بنابراین تمایز رسمی اسکاتوس توجیهی بدیع برای ارتباط ضروری بین هستی و خوبی ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی : مناظره بین مارتین لوتر و اسکولاستیک های قرون وسطی یکی از مهم ترین بحث ها هم در جریان اصلاحات به عنوان یک جنبش و هم در توسعه مسیحیت غربی به عنوان یک کل بود. در حالی که بحث غالباً بر اساس مناقشه بر سر آموزه‌های گناه و فیض مشخص می‌شود، اختلاف بین لوتر و الهی‌دانان مکتبی قرون وسطی صرفاً مناقشه بر سر این دو آموزه مرکزی نبود، بلکه درگیری کل نظام‌های الهیاتی بود. علاوه بر این، مناقشه بر سر آموزه انسان، از نظر منطقی اساسی‌تر و تعیین‌کننده‌ترین نقطه تقابل است، زیرا لوتر مواضع خود را در مورد گناه و توجیه در پرتو یک انسان‌شناسی خاص که به‌شدت متفاوت از انسان‌شناسی‌های اسکولاستیک مسلط است، می‌سازد. آکویناس و اسکاتوس با اتخاذ یک انسان شناسی اساساً ارسطویی، ترکیب و ماهیت اساسی انسان را به گونه ای تعریف می کنند که آموزه منتج از گناه، ماهیت بنیادی انسان را تا سقوط بدون تغییر باقی می گذارد، و در نتیجه آموزه ای برای توجیه ایجاد می شود که هنوز در چارچوب می لغزد. از شایستگی در مقابل، لوتر این تمرکز هستی‌شناختی را در انسان‌شناسی فلسفی به نفع انسان‌شناسی الهیاتی که تمرکزی رابطه‌ای و آخرت‌شناختی را نشان می‌دهد، نقد می‌کند. این بیان مجدد آموزه انسان به لوتر اجازه می‌دهد تا آموزه‌ای رادیکال‌تر و از لحاظ وجودی مهم‌تر از گناه را تأیید کند و در نتیجه تأکید او بر و فرمول‌بندی دکترین فیض بی‌ارزش را کنترل می‌کند.

ارسطو در کتاب چهارم و ششم به موضوع مابعدالطبیعه می‌پردازد. وی در کتاب گاما،‌ مابعدالطبیعه را علم کلی و موضوع آن را موجود بما هو موجود می‌داند و در کتاب اپسیلن،‌ مابعدالطبیعه را همان فلسفه اولی می‌داند که موضوع آن موجودات الهی می‌باشد. بیان‌های وی در کتاب متافیزیک به همین‌ دو موضوع ختم نمی‌شود. ارسطو موضوعات دیگری را برای مابعدالطبیعه از قبیل جوهر،‌ جواهر مفارق را نیز مطرح می‌نماید و همین امر سبب سردرگمی فلاسفه و مفسران بعد از او شد. اسکوتوس در بحث موضوع مابعدالطبیعه رویکردی ارسطوئی – مشائی انتخاب می‌کند. وی تحت تاثیر ارسطو معتقد است که موضوع مابعدالطبیعه موجود بماهو موجود است با این تفاوت که وی الهیات و علم الهی را جزء علوم عملی در نظر می‌گیرد و با این تفکر از ارسطو که الهیات را،‌ به عنوان مابعدالطبیعه به معنای خاص و جزئی از مابعدالطبیعه عام در نظر می‌گرفت،‌ دور می‌شود. یکی از نتایج تفکر اسکوتوس در بحث موضوع مابعدالطبیعه این بود که برای او خدا اولین و تنهاترین موضوعی نیست که متافیزیسین‌ها باید بدان بپردازد. این نوع نگاه نتیجه اقانیم سه‌گانه (تثلیث) مسیحیت بر روی اسکوتوس می‌باشد و همین امر سبب می‌شود که وی مابعدالطبیعه‌ای را جدای از مابعدالطبیعه ارسطو برای خود رقم بزند و به سمت مابعدالطبیعه ابن‌سینایی روی آورد،‌ البته ابن‌سینایی که مسیحی شده است. در این نوشتار سعی شده است که به روش تطبیقی به موضوع مابعدالطبیعه از نگاه ارسطو و اسکوتوس پرداخته شود به جهت بیان اشتراکات و اختلافات دو سنت یونان باستان و فلسفۀ قرون وسطای مسیحی.

ترجه ماشینی: هایدگر و خداشناسی فلسفی قرائت جدید مهمی از اندیشه میانی و متأخر هایدگر ارائه می دهد. پیتر اس.دیلارد با شروع تز اولیه هایدگر در مورد دکترین مقولات در دونس اسکاتوس، نشان می دهد که چگونه آثار میانی و بعدی هایدگر یک ضد الهیات یا «الحاد» فلسفی را توسعه می دهد که تهدیدی جدی برای متافیزیک سنتی، الهیات طبیعی و فلسفه دین است. این کتاب با تکیه بر بینش متفکران اسکولاستیک مانند سنت توماس آکویناس و دونس اسکاتوس، مفروضات مشکل‌ساز «الحاد» هایدگری را آشکار می‌کند و نشان می‌دهد که چرا باید آنها را رد کرد. نقد دیلارد راه را برای تجدید حیات متافیزیک اسکولاستیک هموار می کند و ارتباط آن را با برخی از مناقشات فلسفی معاصر آشکار می کند. دیلارد علاوه بر روشن ساختن مسئله هستی و تبیین نقش پدیدارشناسی در متافیزیک، ماهیت نیستی، ضرورت و امکان را روشن می کند. در نهایت این کتاب یک جهت گیری مجدد انقلابی از درک ما، هم از هایدگر بعدی و هم از میراث اسکولاستیک ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی: این جلد به دومینیکن ها در دانشگاه آکسفورد از 1300-1350 می پردازد. این کتاب تاریخچه صومعه آکسفورد را شرح می دهد، این که چه کسانی بودند، چه کسانی آنجا بودند، چگونه انتخاب شدند و زندگی فکری آنها را ایجاد کردند. این ایده ی فریاری را به عنوان یک "جامعه گفتگو" توسعه می دهد. به الهیات چهار راهب به طور عمیق پرداخته می شود: هیو لوتون، آرنولد استریلی، ویلیام کراتورن و رابرت هولکوت، که اغلب بر منابع دستنوشته ویرایش نشده تکیه می کنند. تمرکز بر پاسخ آنها به نظریه مدال دانس اسکوتوس و ویلیام اکام است. بحث در مورد ضرورت، احتمال، علم پیشین الهی، خدای فریبنده، جهل شکست ناپذیر و قدرت مطلق خداوند بسیار مبتکرانه است. تعدادی «الهیات تکلیفی» را بر اساس تکنیک بحث تکلیفی توسعه می دهند.