جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از مباحث کهن در بحث های کلامی و اعتقادی، نحوه ارتباط صفات باری تعالی با ذات اوست . در این زمینه دیدگاه های متفاوتی از سوی متکلمان و حکما بیان شده است. برخی قائل اند ذات واجب تعالی ـ به خاطر بساطتش ـ به صفتی از صفات متصف نمی شود و استعمالات قرآنی از باب مجاز است. اشاعره، اتصاف ذات به برخی از صفات را جایز دانسته و از سوی دیگر به خاطر مغایرت بین ذات و صفات، قائل به «قدمای ثمانیه» شده اند.در مقابل، مدرسه اهل بیت نیز عینیت صفات با ذات باری تعالی را مطرح کرد که مورد توجه متکلمان شیعی و حکمای مسلمان قرار گرفت. در نحوه تحلیل این عینیت و چگونگی آن، بحث های گوناگونی مطرح شده که او آن را می توان در عرفان اسلامی با بهره گیری از حیییت تقییدی اندماجی و شأنی مشاهده کرد. از نظر عرفان اسلامی، حق تعالی در مقام ذات، همه احکام و صفات را به نحو اندماجی دارد و جمیع صفات ثبوتیه کمالیه، از باب « بسيط الحقيقية كل الاشياء »به حیثیت تقییدیه شأنیه حق تعالی در این مرتبه ذات موجودند و از یکدیگر تمییز ندارند. همان گونه که وجود در موطن ذات عین وجود حق است ، صفات کمالیه نیز چون از شئون وجودند، عین وجودند.

حكمت معتدل يا مدرسه معتدل، عنوانی است كه افكـار و انديشـه هـای حكـيم سـده يازدهم و دوازدهم هجری قمری، ملا محمد تنكابنی بدان متصف شده است. در اين مقاله، وجه تسميه انديشه های او به مدرسه معتدل بررسی شده و روشـن می شـود در دو سده ياد شده، دو مسئله اشتراك معنوی وجود و اوصـاف الهـی از جنجـالی تـرين مباحث بودند كه افزون بر صبغه فلسفی، از مباحث حـوزه فلسـفه ديـن نيـز بـه شـمار می روند. اغلب انديشمندانی كه شاگرد ملا رجبعلی تبريزی بودنـد، بـه پيـروی از او، اشتراك معنوی وجود را منكر شـده و در بحـث اوصـاف الهـی نيـز روشی خـلاف حكمای مشهور در پيش گرفته اند، حكيم تنكـابنی نيـز از شـاگردان تبريـزی بـوده و فلسـفه را نـزد او خوانـده اسـت؛ ولـی در هـر دو مبحـث از اسـتادش مـلا رجبعلـی و شاگردان اوفاصله گرفتـه و بـا نقـد نظـر آنـان، بـه اثبـات اشـتراك معنـوی وجـود و اوصاف واجب الوجود پرداخته است، همين سبب شده او در فلسـفه، پيـرو مدرسـه و مكتب معتدل به شمار آيد.

برهان وجودی ازجمله براهين مهم در تفكر فلسـفی غـرب بـرای اثبـات وجـود خداسـت. دكارت از كسانی است كه پس از آنسلم بـه احيـا و طـرح مجـدد ايـن برهـان پرداخـت و كوشيد بر اساس مبانی فلسفی خود ازجمله اصالت رياضيات و معيـار وضـوح و تمـايز، از مفهوم خدا به وجود عينی آن راهی پيدا كنـد. وی مـدعی بـود بـا تحليـل تصـور و مفهـوم خداوند می توان دريافت كه خداوند وجود دارد. اين مقاله به تبيين برهان وجودی دكارت پرداخته و نقدهای كاتروس، گاسندی و كانت را طرح و پاسخ هـای دكـارت را بررسـی و درنهايت به رمز و راز ناكامی و عقيم بودن اين برهان رسـيده اسـت و آن، ايـن اسـت كـه هيچگاه نمی توان آثار و لوازم وجود عينی را از وجود ذهنی انتظار داشت.