آثار پر استناد | کتابخانه مجازی الفبا

کتابچه حاضر شامل دو رساله مختصر ولی مفید درباره بداء از دو دانشمند و عالم ارزشمند یعنی جناب آیت الله ابوالقاسم خوئی و جناب محمد جواد بلاغی می باشد.

کتاب" رحلة الإنسان من عالم الذر حتى حياة البرزخ" درباره دو عالم بسیار مهم که از اعتقادات شیعه می باشد، یعنی عالم ذر و عالم برزخ بحث می کند. کتاب در چند فصل درباره عالم ذر، حیات دنیا، موت و عالم برزخ می باشد.

(از مجموعۀ 7 جلدی)موضوع اصلی این کتاب که به زبان عربی است اصول اعتقادی اسلام بوده که با تاکید بر آیات قرآن کریم، روایات و حکایات متعدد درج شده است .جلد سوم از مجموعه حاضر مباحثی از این قبیل را شامل می‌شود" :حقیقت جن، فرشته و ویژگی‌های آن"، خلقت حضرت آدم و حوا و رانده شدن از بهشت، اقسام نسخ، احضار روح، برزخ و روح، حقیقت روح، فرق بین نفس و روح، اخباری درباره امام زمان (عج)، حیاه خضر، خواب طولانی اصحاب کهف، و قصه دقیانوس .در پایان کتاب فهرست کاملی از موضوع، آیات قرآن، روایات، اماکن، اعلام، کتب و مصادر به چاپ رسیده است .

(از مجموعۀ 7 جلدی)جلد نخست از مجموعه "مجمع الشتات فی الاصول و الاعتقادات "شامل نوشته‌ها و درس‌های شهید "اشرفی اصفهانی "است که پس از گردآوری در قالب هفت جلد به طبع رسیده است .به جز مطالب کوتاهی که به فارسی نگارش شده، مابقی این مجموعه به زبان عربی است و موضوع آن اصول اعتقادی اسلام است .مطالب هر یک از فصل‌ها با استناد به آیات قرآن کریم و روایات تدوین گردیده است . جلد حاضر حاوی مطالبی درباره اثبات صانع، معنی صمد، صفات خداوند، معرفت و علم خداوند، نبوت و معجزات، ایمان ابوطالب، فواید تقوا، معجزات ائمه، علم ائمه، دلایل ختم نبوت، و شفاعت است .

الشيعه و الرجعه، اثر محمدرضا مروج طبسى، كتابى است، به زبان عربى در اثبات ديدگاه شيعه اماميه در مورد مساله رجعت. مؤلف انگيزه خود از نگارش اين اثر را اين‌گونه بيان مى‌كند: پانزده سال پيش رساله مختصرى درباره اثبات رجعت نگاشته بودم كه بارها به فارسی و عربى به چاپ رسيد، در همين احوال برخى از دوستان اهل علم و ايمان از من خواستند با اضافاتى از آيات قرآن كريم، كه دلالت بر اثبات و ثبوت رجعت دارد، و نيز اخبار و قضايايى كه بر امكان و وقوع اين امر دلالت دارد آن را به چاپ برسانم تا نفع آن به عموم برسد (و من در پى اجابت خواسته ايشان به نگارش اين كتاب دست زدم). جلد دوم كتاب، به موضوع رجعت اختصاص يافته و مؤلف در اين رابطه ثبوتا و اثباتا به تفصيل به بحث نشسته است. در مقدمه ضمن دو بخش، مؤلف بحثى تحليلى و عقلى را درباره رجعت آغاز مى‌كند. در بخش نخست، اين نكته را يادآور مى‌شود كه رجعت مورد قبول اماميه امرى است كه ذاتا امكان وقوع دارد و هيچ گونه استحاله عقلى ندارد، چرا كه مفاد رجعتى كه مورد ادعاى اماميه است؛ عبارتست از زنده ساختن دوباره برخى از افراد در دار دنيا، پس از آن كه مزه مرگ را چشيده و از دنيا رفته‌اند و اين امرى است، ممكن الحصول و معقول، چرا كه از خداى قادر چنين كارى ساخته است. از اين رو كسى كه به مساله رجعت اشكال مى‌كند، بايد به يكى از دو امر ذيل ملتزم گردد: يا بايد صغراى قياس را انكار كند؛ يعنى قائل به عدم امكان رجعت باشد و يا بايد كبراى قياس؛ يعنى قدرت مطلقه خداوند در احياء مردگان را منكر شود و اين هر دو باطل است. با توجه به اين برهان ثابت مى‌شود كه رجعت امرى است كه مقدور خداوند است و جزء ضرورياتى است كه نياز به اقامه برهان هم ندارد. در بخش دوم مقدمه، شانزده امر مطرح گرديده كه هر كدام به نحوى در ارتباط با موضوع رجعت مى‌باشد. اولين بخش، جزء دوم كتاب، «قرآن و رجعت» نام دارد و ضمن آن هفتاد و شش آيه از آيات كريمه قرآن مطرح گرديده كه برخى از آن‌ها به صراحت به مساله رجعت دلالت دارد و برخى ديگر به اين مساله تفسير يا تأويل گرديده‌اند. چه بسا پژوهش‌گران با تلاش بيشتر به شمار بيشترى از آيات در اين رابطه دست بيابند. به گفته مؤلف، اين آيات انواع گوناگون دارند: برخى به امكان رجعت و ثبوت آن، برخى ديگر بر وقوع و اثبات آن در خارج؛ يعنى در امت‌هاى پيشين دلالت دارند و از برخى ديگر چنين برمى‌آيد كه اعتراف و اعتقاد به رجعت؛ مانند ساير امور غيبى و نيز امورى كه با برهان و دليل به اثبات مى‌رسند؛ مانند توحيد و نبوت و قيام قائم(ع) و رستاخيز و...لازم است. دومين بخش «دعاها و رجعت» نام گرفته است. در اين بخش مؤلف برخى از ادعيه‌اى كه از سوى معصومين وارد شده و در آن‌ها اشاراتى به موضوع رجعت صورت گرفته را ذكر مى‌كند. در بخش سوم با عنوان «زيارت‌ها و رجعت»، مؤلف به زيارات ائمه معصومين عليهم‌السلام براى اثبات صحت ديدگاه اماميه درباره رجعت اشاره مى‌كند كه در آن‌ها يا تصريح به رجعت شده و يا لااقل به اين مهم اشاره گرديده است. بخش چهارم، «اجماعات و رجعت»، نام گرفته است و مؤلف ضمن آن مواردى از اجماع علماء شيعه بر درستى قول به رجعت را يادآور مى‌شود. بخش پنجم، با عنوان «سخنان و رجعت»، به بيان سخنان اعلام و شخصيت‌هاى برجسته مسلمان درباره رجعت اختصاص يافته است. خاتمه كتاب هم مشتمل بر سه تنبيه به شرح ذيل است: تنبيه اول: معرفى كسانى كه رساله‌اى مستقل درباره رجعت نگاشته‌اند. تنبيه دوم: معرفى كسانى كه به نقل اخبار مرتبط با رجعت پرداخته‌اند. تنبيه سوم: به بيان برخى شبهات سست و بى‌پايه كه درباره مساله رجعت مطرح گرديده اختصاص يافته است.

محتوای جلد دوم درباره ایمان و کفر و ذنوب می باشد.

النجاة في القيامة في تحقيق أمر الإمامة، تألیف ابن‌ميثم بحرانى، با اين كه كتابى است موجز، ولى يكى از بهترين تأليفات در زمينۀ امامت مى‌باشد. مؤلف در اين كتاب به اهم مباحث مربوط به امامت متعرض گشته است. او در هر مسأله‌اى ابتداء آراء مختلف در آن مورد را بيان كرده و بعد از بين آنها نظريۀ صحيح را بيان نموده است. او در ادامه به بحث و استدلال عليه آراء غير صحيح مى‌پردازد و ادلۀ نظريۀ صحيح را بيان مى‌كند. اين كتاب مورد توجه علماء واقع شده است. براى مثال على بن محمد بن الحسن بن شهيد ثانى، در كتاب الدر المنظوم و المنثور، مطالب زيادى از النجاة في القيامة نقل مى‌كند. اين كتاب از يك مقدمه و سه باب تشكيل شده است كه عبارتند از: المقدمه: طى دو فصل به تعريف امامت، بيان مذاهب مختلف در امامت و ادلۀ وجوب امامت پرداخته است. الباب الاول: باب اول در بيان شرائط معتبر در امامت مى‌باشد كه از چهار مبحث تشكيل يافته است. بحث اول در عصمت امام مى‌باشد كه مؤلف سه برهان بر وجوب عصمت امام اقامه مى‌كند. بحث دوم در بيان وجوب افضليت امام از رعيتش مى‌باشد كه مؤلف بر اين امر چهار برهان اقامه مى‌كند. بحث سوم در بيان وجوب عالم بودن امام است بر همۀ مسائل دين. بحث چهارم در بيان علتى است كه به سبب آن امام تعيين مى‌شود؛ يعنى اثبات مى‌كند وجوب منصوص بودن امام را. الباب الثانى: باب دوم در تعيين امام بعد از رسول‌الله(ص) مى‌باشد. اين باب از دو بحث تشكيل يافته است: بحث اول در اثبات امامت امیرالمؤمنین(ع) بعد از رسول‌الله(ص) مى‌باشد كه مؤلف براى اثبات اين امر به سه نوع از ادله استناد مى‌كند: نصوص جليه، نصوص غير جليه و براهين عقليه. او بعد از بيان هر يك از ادله از شبهات حول آن نيز جواب مى‌دهد. بحث دوم در اثبات امامت سائر ائمه(ع) مى‌باشد. الباب الثالث: باب سوم به بيان شبهات و جواب آنها اختصاص يافته است. اين بحث از يك مقدمه (كه در واقع تقسيم مخالفين امامت مى‌باشد) و چهار بحث تشكيل يافته است. بحث اول در رد شبهات منكرين امامت على(ع) مى‌باشد. بحث دوم در بيان مطاعن خوارج در مورد امیرالمؤمنین(ع) و جواب آنها مى‌باشد. بحث سوم در بيان فرق مختلف شيعه و بيان اعتقاداتشان و جواب آنها مى‌باشد. مؤلف به ده گروه از فرق شيعه متذكر مى‌شود. بحث چهارم اين باب، به مسأله غيبت مى‌پردازد. مؤلف در اين مبحث ابتداء علت غيبت را بيان كرده، سپس اثبات مى‌كند جواز طول عمر را و در ادامه وقوع آن را طى امثله‌اى اثبات مى‌كند. در پايان اثبات مى‌كند امام منتظر همان حجت بن الحسن العسكرى(عج) مى‌باشد.

محتوى الكتاب: يحتوي هذا الكتاب على ثلاثة أجزاء، من فقه الحديث التي جعل مقاصده في عشر حدائق، وكلٌ منها يشتمل على عدة فصول، ولا يخلو كلّ باب من هذه الحدائق من حكمة واضحة، أو نكتة وموعظة ناصحة، أو تجارة مربحة. فالحديقة الأولى: فيما يتعلق بالعقل والعلم. الحديقة الثانية: فيما يتعلق بالتوحيد. الحديقة الثالثة: في الحجة. الحديقة الرابعة: في الإيمان والكفر والطاعات والمعاصي. الحديقة الخامسة: في الدعاء وما يتعلق به. الحديقة السادسة: في فضل القرآن وما يتعلق به. الحديقة السابعة: في العِشرة. الحديقة الثامنة: في الصدقة والانفاق. الحديقة التاسعة: في الأمر بالمعروف والنهي عن المنكر. الحديقة العاشرة: فيما يتعلق بالموت وما يسبقه وما يلحقه.

از مؤلف آثار و رسائلى کلامى و فلسفى به جاى مانده که مهم ترین رسائل فارسى وى در این مجموعه است. آئینه حکمت، اصول دین، تزکیه ­الصحبه، دُرّ مکنون، سرّ مجنون و هدیه المسافر از جمله رسائل فارسى اوست. نثر فارسى متوسط و شیواى او، به دور از تکلّف و مُغلق نویسى است.

کتاب نبراس الهدی فی ابداء البداء به زبان عربی نگاشته شده و از مباحثی همچون: «مقدمه، مفهوم الابداء، صعوبة مسألة البداء، صحة نسبة البداء الی الله، نسبة التردد الی الله، الارادة، مراتب الحرکات الاختیاریة للانسان، التقدیر الالهی، اللوح المحفوظ، اللوح و ام الکتاب، حقیقة النسخ، حقیقة البداء، الاقوال المطروحة فی البداء، مذهب الاشاعرة فی القضاء و القدر، القضاء و القدر أم تعطیل الاسباب و العلل، الدعاء، أجابة الدعاء، شرائط الداعی، صلة الرحم و الصدقة» نویسنده در رابطه با حقیقت بداء در این کتاب نوشته است: «البداء فی التکوینیات بغیر المعنی المستحیل فی حقه تبارک و تعالی مما دل علیه الروایات المتواترات کما لا یخفی، و مجمل معنی البداء فیها هو إظهار ثبوت شیء لمصلحة مع عدم ثبوته واقعا و عدم تعلق إرادة جدیة بثبوته.»