جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تأملی در آفرینش موجودات زنده و نظریه تکامل از دیدگاه قرآن است. نویسنده معتقد است موضوع نظریه تکامل، وسیع تر از چیزی است که معمولاً در محافل مذهبی مورد بحث قرار می گیرد و یادآور می شود که برخی این موضوع را با عنوان خلقت انسان معرفی می کنند و برخی دیگر «نظریه تطور» می نامند، اما از ابتدا، آیاتِ مربوط به خلقت حضرت آدم(ع) را مطرح می کنند، و نکته دیگر این که نظریه تطور با نام داروین گره خورده است. نویسنده برخی از نظرات مختلف دانشمندان را آورده، سپس نقد کرده است. وی معتقد است مهم ترین مسئله ای که بین دانشمندان زیست شناس مورد اختلاف است، علت بروز تغییرات است و گرنه آنان وجود تأثیرات متقابل بین طبیعت و جانداران و بین جانداران و سایر عوامل، در تنظیم جمعیت و بقای جمعیت یا نوع یا صنف سازگارتر را مسئله ای قطعی می دانند. نویسنده در ادامه اشکالات وارد شده بر نظریه تکامل را در قالب شش ایراد بیان کرده است. در بخش پایانی از آیات قرآن چنین نتیجه گرفته شده که تحولات طبیعت، در زمان های گذشته به صورت ناگهانی بوده است.

چکیده ماشینی: در خدا پس از داروین، متکلم برجسته جان اف. هات استدلال می‌کند که بحث‌های جاری بین تکامل‌گرایان داروین و دفاع‌طلبان مسیحی اساساً نادرست است: هر دو طرف در تمرکز بر توضیح طراحی و نظم زیربنایی در جهان پافشاری می‌کنند. هات پیشنهاد می‌کند که آنچه در هر دوی این ایدئولوژی‌های رقیب کم است، مفهوم تازگی است، که جزء ضروری تکامل و جوهر آشکار شدن راز الهی است. او استدلال می‌کند که تصویر نگران‌کننده داروین از زندگی، به‌جای دشمنی با دین - به‌عنوان شک‌گرایان علمی و بسیاری از مؤمنان فکر می‌کنند که این تصویر واقعاً حاصل‌کننده‌ترین محیط برای تأمل بالغانه درباره ایده خدا است. توضیح هات در مورد رابطه بین الهیات و تکامل که کاملاً مبتنی بر دانش است، هم قابل دسترس و هم جذاب است. ویرایش دوم خدا پس از داروین، فصل کاملاً جدیدی را در مورد بحث جاری و بحث برانگیز بین طراحی هوشمند و تکامل، از جمله ارزیابی تجربه هات به عنوان یک شاهد متخصص در پرونده تاریخی منطقه مدرسه کیتزمیلر علیه دوور در مورد آموزش تکامل و طراحی هوشمند در مدارس

ترجمه ماشینی: گفته می شود که لیبرالیسم سیاسی بین آنچه که جان رالز دکترین های جامع می نامد، بی طرف است. این آموزه ها معمولاً با ادعاهای اخلاقی و فلسفی آنها تعریف می شوند. با این حال، اینکه لیبرالیسم سیاسی چگونه باید به اختلافات واقعی در جوامع کثرت گرا رسیدگی کند، چندان روشن نیست. این سوال گسترده تری است که این کار قصد دارد به آن بپردازد. در سطحی خاص تر، سؤال هنجاری این است که نهادهای لیبرال چگونه باید با ادعاهای واقعی مطرح شده توسط سنت ها و جوامع مذهبی برخورد کنند. من تکامل در مقابل خلقت گرایی را به عنوان مثال در نظر می گیرم. در حالی که اولی یک نظریه به طور گسترده در محافل علمی پذیرفته شده است، دومی توسط گروه های مذهبی در ایالات متحده و جاهای دیگر حمایت می شود. بنابراین سؤال این است که آیا دولت لیبرال می‌تواند منابع آموزشی خود را برای آموزش داروینیسم و ​​حذف آفرینش‌گرایی به عنوان داستان واقعی منشأ ما به‌طور مشروع به کار گیرد. برای این، خلقت‌گرایان ادعا می‌کنند که (الف) از آنجایی که داروینیسم یک دکترین فلسفی طبیعت‌گرایانه است، آموزش انحصاری آن وعده بی‌طرفی لیبرالی را به ضرر جهان‌بینی‌های غیرطبیعی نقض می‌کند. و (ب) نهادهای لیبرال - از دادگاه‌های دادگستری گرفته تا هیئت‌های آموزشی و مقامات اجرایی - با رد خودسرانه فرضیه‌های فراطبیعی، درک مادی از پروژه علمی را ترویج می‌کنند. بر این اساس، بهترین راه برای ارج نهادن به انصاف متافیزیکی و معرفتی، برخورد متعادل با نظریه تکاملی و دشمنان آن در چارچوب آموزش علمی اجباری است. از این رو، ادعای آفرینش گرایانه (CC) به عنوان یک دلالت منطقی از بی طرفی ادعایی لیبرالیسم سیاسی مطرح می شود. بخش اول این پایان نامه به سه بحثی می پردازد که نظریه پردازان لیبرال برای رد CC بیان کرده اند: (1) تکامل داروینی فقط یک نظریه علمی است، (2) دین نباید به موضوعات واقعیت بپردازد، و (iii) علم نمی تواند فرضیه های ماوراء طبیعی را توسط تعریف. اما این پاسخ ها قانع کننده نیستند. من استدلال می کنم که داروینیسم را می توان به طور مناسب به عنوان یک جهان بینی جزئی ارائه کرد. که اکثر روایات دینی دارای ادعاهای واقعی هستند. و اینکه فرضیه های خداباورانه نباید تحت پوشش یک طبیعت گرایی صرفاً روش شناختی از قلمرو علم کنار گذاشته شوند. با این وجود، این بدان معنا نیست که خلقت گرایی باید در کلاس درس زیست شناسی تدریس شود. بخش دوم پایان نامه با هدف ارائه توجیه عمومی برای آموزش انحصاری تکامل داروینی است. پس از تمایز بین دو مرحله بی‌طرفی لیبرال، من استدلال می‌کنم که دولت مشروع است بین ادعاهای واقعی رقیب از طریق رویه‌های منصفانه قضاوت کند، قضاوتی که نسبت به ماهیت طبیعی یا ماوراء طبیعی فرضیه‌ها بی‌تفاوت است. سپس دو استراتژی توجیهی دنبال می شود. اولی مشکل را با تقلید از شرایط موقعیت اصلی راولزی بازسازی می‌کند و کالاهای آموزشی را ردیابی می‌کند که هر شهروندی زیر پرده جهل ثبت نام می‌کند. این نتیجه می‌گیرد که تعهد به اهداف یک آموزش به طور گسترده لیبرال منجر به این تصور می‌شود که هر شهروند آینده مستحق درجه کافی از سواد علمی است، که شامل درک اساسی‌ترین ایده در علوم زیستی: تکامل است. دومی به پیشنهاد رالز متوسل می شود که عقل عمومی روش ها و نتایج غیرمناقشه ای علم را در بر می گیرد. پس از پرداختن به چندین ایراد احتمالی، به این نتیجه می‌رسم که استدلال علمی یک مورد پارادایماتیک از استدلال عمومی است، بنابراین برای اهداف توجیه عمومی لیبرال مناسب است. علاوه بر این، نظریه ای را ارائه می دهد که در مورد استدلال علمی به عنوان بسط استدلال روزمره و عقل سلیم فکر کنیم، یک فرض مهم که از آن می توانیم دلایل مشترک معرفتی را اثبات کنیم. به عنوان یک نتیجه، این تز استدلال می کند که اختلافات واقعی - مانند آنچه که جوامع کثرت گرا را بر سر روایت های کیهانی تقسیم می کند - باید توسط لیبرال ها در چارچوب پارامترهای توجیه عمومی مورد بررسی قرار گیرد، زیرا این بهترین راه برای نشان دادن احترام به همه شهروندان است. ادعاهای علمی دین ممکن است کنار گذاشته شوند، نه به این دلیل که مذهبی هستند، بلکه به این دلیل که در جهانی که در آن استدلال علمی به عنوان معرفت شناسی عمومی عمل می کند، پشتوانه شواهدی ارائه نمی کنند.

ترجمه ماشینی: آیالا کار شایسته ای در توضیح حقایق تکامل انجام می دهد - اما نه بیش از شایسته. (بهتر، کامل‌تر، علمی‌تر: «چرا تکامل درست است» نوشته جری کوین. من شروع به فکر می‌کنم که بیشتر در کتاب‌های تکامل بهتر است. هیچ میان‌بری برای شواهد وجود ندارد و خواننده‌ای تمایلی به بستن کمربند ندارد. استدلال طولانی احتمالاً به هر حال از متقاعد شدن خودداری می‌کند، یا قادر به متقاعد شدن نیست.) دیدن یک ژانر در حال تکامل است زیرا نویسندگان برای تبدیل شدن به بهترین تبیین‌کننده علم تکامل رقابت می‌کنند و اشیاء نخ‌نما را که درک عمومی را پر می‌کنند ذکر می‌کنند اما به حداقل می‌رسانند. و نویسنده را به خاطر تلاش برای ایجاد پل علم و اعتقاد، و به خاطر موضع گیری در حین تحقیر هیئت مدرسه دوور به عنوان صدای مؤمنان مذهبی که باهوش، واقعاً کنجکاو و انسان دوست هستند، ستایش می کنم. کار او در آنجا قهرمانانه است. با این حال، من فکر می کنم آیالا شکست می خورد. پل زدن بین دین و طبیعت گرایی به معجزه نیاز دارد و من از اینکه این کتاب حاوی هیچ معجزه ای نیست ناامید شدم. ما هنوز در دعای گولد برای «غیره غیر همپوشانی» (ترجمه: نمی‌توانیم همه با هم کنار بیاییم؟ لطفاً؟) گیر کرده‌ایم و خواننده این کتاب در پایان، در اتاق انتظار بهشتی رها می‌شود. دفاع آیالا از مقام مذهبی فقط تقوا است. به‌عنوان یک کهنه‌کار مدارس کاتولیک، پژواک تعداد بی‌شماری از معلمان مذهبی وفادار به کلیسا را ​​شنیدم که فکر می‌کردند با گفتن علم، علم، وحی، وحی، پاسخی به کودکان بی‌قرار می‌دهند. متأسفانه، آنها نبودند. شواهد یکسان نیست و هرگز نخواهد بود. آنچه علم ارائه می دهد، قابل اثبات و رد است، جلو می رود و تقواها (از جمله خودش) را در طول راه ترور می کند. پارادایم ها را از بین می برد، ابرها و همتایان را در فضا و زمان پراکنده می کند و هیچ کس را در آنجا نمی یابد. صرفاً به اندازه کافی خوب نیست که بگوییم آنچه دین می گوید (و کدام دین؟ جهان بیشتر از دومینیکن ها تشکیل شده است. آیا کلام نخل خوان به خوبی سخن پاپ است؟) باید همان اعتباری باشد که شیمی می گوید. . یا نجوم یا فیزیک. در مقایسه با علم، متون مقدس و پیشوایان پایه‌ای از شن هستند - کوهی از شن در سراسر جهان که همیشه در حال حرکت است. در میان تله‌های دیگر، آیالا به روش آشتی چون من می‌گویم می‌افتد: من مذهبی هستم و معتقدم علم چیزهای واقعی درباره جهان (از جمله تکامل بیولوژیکی) به ما می‌گوید، بنابراین هیچ تعارضی بین علم و دین وجود ندارد. QED. بنابراین: من، مارک سانفورد، یک مسیحی متعهد هستم که معتقدم خیانت اشتباه است، و با این حال، من فرار کردم تا با دوست دختر آرژانتینی‌ام همنشینی کنم، بنابراین ایمان مسیحی و خیانت می‌توانند به طور هماهنگ همزیستی کنند. QED نیست. ما اسم آن بحث را می دانیم و آشتی نیست. با مهربانی صحبت می کنیم، آن را ناهماهنگی شناختی می نامیم. کمتر خیریه، ما آن را ریاکاری می نامیم. در «هدیه داروین» به آن برچسب آرزو می‌زنم. من امیدوار بودم (دوباره، در معجزه خود) کشف کنم که آیالا همه چیز را در نظر گرفته است. در عوض، او آن را کاملاً احساس کرد. برهان آگوستین و آکویناس برای وجود خدا صدها سال است که هیچ کس را خارج از حوزه علمیه متقاعد نکرده است. ویلیام پیلی نیز شایسته درمان کامل آیالا نیست. ساعت پیلی آشکارا اشتباه بود، به اندازه ژئوسنتریزم اشتباه بود، به همان اندازه که تئوری طنز بدنی اشتباه بود. دسته کامل تری از کتاب های توضیح دهنده تکامل این را بیان می کنند. همچنین الهیات مدرکی ندارد. در این گشت و گذارها نویسنده کتاب خود را به میزان قابل توجهی تضعیف می کند. به هر حال، عنوان، ادعای متمایز نویسنده است که تکامل می تواند مشکل تئودیسه را حل کند. او دیگر مجبور نیست خدا را به خاطر ظلم آشکار طبیعت، ناکارآمدی ها، قتل عام ها و اسرار طبیعت سرزنش کند. وای همه اینها به دلیل انتخاب طبیعی و مسیر متزلزل و غیر هوشمندانه آن است. یه جورایی خیالم راحت نیست آیالا ثابت می کند که خدا در نهایت یک طراح بدکار نیست -- او اصلاً طراح نیست! به جز شکل‌دهنده دست دوم «مکاشفه» غیرقابل چالشی که به نحوی در حجمی از داستان‌های کوتاه و موعظه‌های عجیب جمع‌آوری شده است (افسانه‌هایی که می‌گویند برای آن بمیریم)، ​​یا شاید صدای آرام و کوچکی که فرد تظاهر به شنیدن در شبستان کلیسای جامع می‌کند. این یک مشکل قدیمی و قدیمی است: هرچه بیشتر در مورد جهان بیاموزیم، فضای کمتری برای خدای آسمان پیر، مجازات کننده، او که باید از او اطاعت کرد غیر قابل توضیح باشد، باقی می ماند. اومانیست ها می گویند که این خدا به طور کامل از راه رسیده است - اما با این حال اخلاق، اخلاق، و چیزی که به نظر می رسد رو به جلو باقی مانده است. این یک چالش عمیق و دردناک برای تقوای قدیمی است، و اکنون چند قرن است که ادامه دارد. به خشم ادامه خواهد داد. منع معجزه

ترجمه ماشینی: چارلز داروین همچنان موضوع بحث‌های پر انرژی در زمینه‌های فلسفه، تاریخ علم، زیست‌شناسی و تاریخ ایده‌ها است. این جلد مجموعه‌ای از مقالات تازه سفارش‌شده از متخصصان حوزه‌هایشان را ارائه می‌دهد و راهنمای قابل دسترس را از طریق اندیشه داروین برای خوانندگان دانشجو فراهم می‌کند.

ترجمه ماشینی: بسیاری از مسیحیان برجسته اصرار دارند که کلیسا باید تسلیم نظریه تکاملی معاصر شود و بنابراین عقاید سنتی کتاب مقدس در مورد خلقت زندگی را اصلاح کند. آنها استدلال می کنند که خدا - البته به روشی غیرقابل کشف - از مکانیسم های تکاملی برای تولید همه اشکال زندگی استفاده کرد. این جلد شامل دو دوجین دانشمند، فیلسوف و الهی‌دان بسیار معتبر از اروپا و آمریکای شمالی است، این پیشنهاد را به چالش می‌کشد و مشکلات شواهدی، منطقی و الهیاتی را با تکامل خداباوری مستند می‌کند - و آن را به جامع‌ترین نقد تکامل خداباورانه تبدیل می‌کند.