جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این مجموعه مقالات به بررسی تعهدات ما نسبت به افراد آینده، از فرزندان آینده خود تا نسل های دورتر می پردازد. آیا می توانیم به آنها آسیب برسانیم؟ آیا می توانیم به آنها ظلم کنیم؟ آیا این واقعیت که انتخاب ما به جای یک فرد بهتر اما «غیر همسان»، فرد بدتری را به وجود می آورد، این انتخاب را اشتباه می کند؟ ما بطور شهودی فکر می کنیم که موظف هستیم با افراد آینده مطابق با استانداردهای سختگیرانه خاصی رفتار کنیم - تقریباً استانداردهایی که فکر می کنیم در مورد رفتار ما با افراد موجود اعمال می شود. ما فکر می کنیم باید زندگی بهتری برای حداقل برخی از افراد آینده ایجاد کنیم، در حالی که می توانیم بدون بدتر کردن اوضاع برای بسیاری از افراد موجود یا سایر افراد آینده، این کار را انجام دهیم. ما فکر می کنیم انجام رفتارهای پرخطر امروز که به وضوح اثرات نامطلوبی برای کودکانی که قصد باردار شدن آنها را داریم، اشتباه است. و ما فکر می کنیم اشتباه است که امروز به گونه ای عمل کنیم که زمین آینده را به مکانی بدبخت تبدیل کند. با این حال، هر یک از این نکات شهودی با مشکل عدم هویت به چالش کشیده می شود. این مشکل از مشاهده این موضوع ناشی می شود که افراد آینده اغلب وجود خود را مدیون انتخاب هایی هستند که به نظر می رسد اوضاع را برای همان افراد بدتر می کند. برای مثال، فناوری‌های جدید تولیدمثلی می‌توانند برای به وجود آمدن یک فرد به جای دیگری یا اصلاً هیچ‌کس، خطرناک و ضروری باشند. اما تعداد بی‌شماری از انتخاب‌های دیگر، چه درست قبل از لقاح و چه قرن‌ها قبل از آن، می‌توانند انتخاب‌هایی باشند که به نظر می‌رسد ربطی به تولید مثل ندارند، اما در واقع به تعیین زمان و نحوه لقاح هر فرد خاص در آینده و در نتیجه هویت کمک می‌کنند. از آن شخص در جایی که زندگی فرد ارزش زندگی کردن را دارد، دشوار است ببینیم که چگونه با چنین انتخاب تعیین کننده هویتی آسیب دیده، یا بدتر شده، یا ظلم شده است. سپس با قدرت کامل مشکل عدم هویت روبرو می شویم: اگر انتخاب برای فرد آینده بد نباشد، به نظر می رسد که بیشترین تأثیر را دارد، پس بر چه اساسی می گوییم که انتخاب اشتباه است؟ مشکل عدم هویت پیامدهایی برای نظریه اخلاقی، سیاست جمعیت، انتخاب فرزندآوری، حقوق کودکان، اخلاق زیستی، اخلاق زیست محیطی، قانون و غرامت برای بی عدالتی های تاریخی دارد. مشارکت کنندگان در این مجموعه درک جدیدی از مسئله عدم هویت ارائه می دهند و مجموعه ای از راه حل های پیشنهادی را برای آن ارزیابی می کنند. این مجموعه با هدف فیلسوفان، دانش پژوهان حقوق، متخصصان اخلاق زیستی و دانشجویان در تمامی این رشته ها، کاوشی کامل در یکی از جذاب ترین و مهم ترین مسائل اخلاقی عصر ماست.

ترجمه ماشینی: این کتاب یافته‌های مطالعه‌ای را در مورد شکل‌دهی اجتماعی ژنتیک باروری در آلمان و اسرائیل، دو محیط اجتماعی فوق‌العاده جالب، که تاریخچه‌ای آسیب‌زا دارند، ارائه می‌کند. این مطالعه بر اساس انواع مواد تجربی (از جمله مصاحبه های عمیق با مشاوران ژنتیک و داده های نظرسنجی در مورد اعمال و نظرات آنها، و همچنین تجزیه و تحلیل متون قانونی، مذهبی، حرفه ای و رسانه ای)، تفاوت های چشمگیری را بین روشی که جوامع آلمانی و اسرائیلی به مسئله زندگی (غیر) شایسته زندگی می پردازند: در حالی که در آلمان، شرایط اجتماعی، فرهنگی، مذهبی و قانونی انتخاب جنین را بر اساس تشخیص قبل از تولد محدود می کند، در اسرائیل به شدت آن را تشویق می کنند. تحلیل تطبیقی ​​دقیق روش‌هایی که این دو جامعه تعادل ظریف بین کیفیت و قداست زندگی را مدیریت می‌کنند، مناقشات پیرامون ژنتیک تولیدمثلی را به شیوه‌ای بدیع و تحریک‌آمیز روشن می‌کند. این مطالعه همچنین در استفاده از نظریه اجتماعی معاصر در مورد سیاست زندگی در درک تفاوت‌های بین دو جامعه که در اقتباس از ژنتیک تولیدمثلی در افراط مخالف قرار دارند، نوآورانه است. بنابراین، یک بحث بین فرهنگی اصلی در مورد دستکاری های فنی-پزشکی امروزی خود زندگی ارائه می دهد. "این یک کتاب منحصر به فرد و شجاع است. Yael Hashiloni-Dolev زمینه ژنتیک تولید مثل را در اسرائیل و آلمان مطالعه کرد و دریافت که در حالی که در آلمان شرایط اجتماعی، فرهنگی، قانونی و مذهبی انتخاب جنین را بر اساس تشخیص قبل از تولد محدود می کند، در اسرائیل به شدت تشویق می شود. این یافته غیرمنتظره توسط نویسنده به طرز درخشانی تحلیل شده است. بنابراین این کتاب عالی باید توسط دانشمندان علوم اجتماعی، متخصصان ژنتیک انسانی، مشاوران ژنتیک، متخصصان اخلاق زیستی و دانشجویان پزشکی خوانده و مورد بحث قرار گیرد. بنو مولر – هیل، دکتر رر. nat. ما پروفسور انستیتو ژنتیک دانشگاه کلن، کلن، آلمان.

ترجمه ماشینی: آیا زندگی روزمره ما را از اسرار زندگی دور می کند؟ آیا اکثر آمریکایی ها تفکر معنوی را بیشتر به عنوان یک سرگرمی ارزش می دهند تا یک رویکرد فراگیر به زندگی؟ آیا مفهوم روح پس از چند نسل آینده از بین خواهد رفت؟ رابرت کولز، روانپزشک کودک و نویسنده پرفروش، مراقبه عمیقی در مورد چگونگی رسوب فرهنگ سکولار در قلب و ذهن آمریکایی ها ارائه می دهد. این کتاب مقاله ای جامع در مورد تغییر از کنترل مذهبی بر جامعه غربی به سلطه علمی ذهن است. تلاش شخصی کولز برای درک اینکه چگونه حس مقدس در زندگی افراد - چه افراد مشهور و چه افراد معمولی که او آنها را می‌شناخت - حتی زمانی که با شک و تردید دست و پنجه نرم می‌کردند - ثابت مانده است. کولز از پل تیلیش در مورد معنای «ذهن سکولار» سؤال کرد و شیفتگی او نسبت به تضاد بین سکولار و مقدس در طول سالها تشدید شد. این کتاب گفتگوهایی را که کولز با چهره هایی مانند آنا فروید، کارن هورنی، ویلیام کارلوس ویلیامز، واکر پرسی و دوروتی دی داشته است، بازگو می کند. سخنان آنها ناامیدی و لذت زندگی در هر دو قلمرو سکولار و مقدس را به نمایش می گذارد. کولز به طرز ماهرانه ای از منابع ادبی مختلفی استفاده می کند که رابطه قدسی و سکولار را دنبال می کند: داستان های ابراهیم و موسی، نوشته های سنت پل، آگوستین، کی یرکگور، داروین و فروید، و داستان های داستانی جورج الیوت، هاردی، مردیت، فلانری اوکانر و هاکسلی. کولز به ما نشان می‌دهد که از زمان‌های کتاب مقدس، رابطه بین این دو قلمرو بر اساس تعارض و تطابق رشد کرده است. کولز همچنین خاطرنشان می‌کند که روانکاوی ابتدا به عنوان رقیب دین از نظر دستیابی به حقایق درونی تلقی شد. او به طرز تحریک آمیزی نشان می دهد که چگونه روانکاوی یا در تفکر بسیاری از فرقه های مذهبی گنجانده شده است یا به خودی خود به نوعی دین تبدیل شده است. چگونه مردم در هزاره آینده با پیشرفت های شیمی و عصب شناسی برخورد خواهند کرد؟ آیا این علوم در کنترل تفکر و احساس ما از روانکاوی پیشی خواهند گرفت؟ این کتاب برای هر کسی است که در مورد سرنوشت روح و توانایی ما برای جستجوی مقدسات در دنیای دائماً در حال تغییرمان تعجب کرده است.

ترجمه ماشینی: زندگی و طبیعت ناقص، غیرقابل کنترل، تا حد زیادی (و شاید همیشه) ناشناخته هستند، یعنی ممکن است. اقتضای زندگی یک چالش مهم برای پزشکی و فناوری است. به نظر می رسد که علوم زیستی امکانات کنترل را تا حدی گسترش می دهند که اقتضای حیات و طبیعت دیگر بدیهی نیست. این تشخیص بسیار گسترده سوالات جدی زیادی را ایجاد می کند. آیا تشخیص معتبر است؟ آیا واقعاً علوم زیستی از احتمال وجود ما سرپیچی می کنند؟ یا فقط با وعده های اتوپیایی دستکاری کردیم؟ و اگر احتمالات واقعاً به چالش کشیده می‌شوند، چرا باید نگران آن باشیم؟ آیا اقتضا برای یک زندگی معنادار و شیوه زندگی ضروری است؟ این جلد به بررسی ابعاد مختلف چگونگی ارتباط احتمالی زندگی، و به ویژه زندگی انسانی، برای بحث‌های اخلاقی و چارچوب‌های هنجاری در اخلاق زیستی می‌پردازد. این موضوع ارتباط مفهوم احتمالی، نیازها و تمایلات را برای استدلال اخلاقی و اخلاق زیستی بررسی می کند. این جلد آن مفاهیم را در منظری فلسفی مورد بحث قرار می‌دهد، اما توجه ویژه‌ای به تأثیر علوم زیستی برای افراد دارای معلولیت و دیدگاه‌های بین‌فرهنگی بر بحث‌های اخلاق زیستی دارد. علاوه بر این، این جلد کمکی به تأمل عمیق تر در مورد مفروضات اساسی فلسفی اخلاق زیستی است.

ترجمه ماشینی: "حالت نباتی پایدار" (PVS) که در ابتدا به عنوان اصطلاحی برای تسهیل بحث در مورد گروه خاصی از بیمارانی که به دنبال کما وارد وضعیت ناآگاهی می شوند معرفی شد، خود را به عنوان یک وضعیت پزشکی ظاهرا گسسته با پیامدهای واضح برای اخلاق مداران و حقوقدانان که فراتر از هر درک مبتنی بر علمی است. به عنوان یک نتیجه از این ارتقاء، نتیجه گیری در مورد وضعیت و در نتیجه مدیریت این وضعیت غیر معمول به طور فزاینده ای به سایر بیماران با اشکال بسیار شایع ناتوانی گسترش یافته است. این کتاب منشأ ادراکات غالب در مورد PVS را دنبال می کند و آنها را به بررسی انتقادی می پردازد. در انجام این کار، به این نتیجه می‌رسد که توجه ناکافی به تصدیق آنچه درباره افراد آسیب‌دیده شناخته نشده است، شده است و فرضیات به‌طور پیوسته به عنوان حقایق معامله می‌شوند. بررسی مجدد اساس PVS و اتخاذ رویکردی علمی‌تر مدت‌هاست که به تعویق افتاده است و مدیون جامعه در سطح وسیع است که عموماً توسط بسیاری از پزشکان با گزارشی «گم‌شده» از این وضعیت ارائه شده است. این کتاب مورد علاقه فیلسوفان، فارغ التحصیلان پزشکی و دانشمندان علوم اعصاب خواهد بود، اما همچنین در نظر گرفته شده است که برای خوانندگان عمومی با علاقه مندی به پیامدهای گسترده تر روندهای تفکر پزشکی برای نگرش نسبت به بسیاری از طبقات بیماران در دسترس باقی بماند. این کتابنامه گسترده ای دارد و برای اخلاق زیستی و وکلایی که علاقه مند به PVS هستند مورد توجه خاص قرار خواهد گرفت.

ترجمه ماشینی: دوروتی ورتز و جان فلچر اولین مطالعه بین المللی در مورد مسائل اخلاقی و اجتماعی در ژنتیک را در 18 کشور آغاز کردند. این کتاب دومین مطالعه نماینده آنها را در 36 کشور گزارش و مورد بحث قرار می دهد. این نظرسنجی بر موقعیت‌های واقعی که در عمل ژنتیک پزشکی رخ می‌دهد متمرکز بود، که به‌عنوان نمونه‌های موردی ارائه شده‌اند که می‌توانند در تدریس و بحث سیاست نیز استفاده شوند. از جمله مسائل مورد بحث عبارتند از: حریم خصوصی، تشخیص پیش از تولد، استقلال بیمار، رهنمود در مشاوره، انتخاب جنسیت، بانکداری DNA پزشکی قانونی، "تبعیض ژنتیکی" و "اوژنیک". این آخرین کتاب دوروتی ورتز است، زیرا او در آوریل 2003 درگذشت. این یک مطالعه بین فرهنگی منحصر به فرد در مورد مسائل پیچیده اخلاقی در استفاده از اطلاعات ژنتیکی است. هیچ کس دیگری سعی نکرده است به جنبه های بین المللی ژنتیک پزشکی در چنین مقیاس وسیعی نگاه کند. نتایج منبعی برای بحث در داخل و بین کشورها فراهم می کند. بسیاری از بحث های اخلاقی زیستی و سیاستی اکنون در خلاء اطلاعاتی رخ می دهد. این نظرسنجی نشان داد که کارهایی که مردم انجام می‌دهند، و دلایل آنها برای انجام آن، به طور قابل‌توجهی با آنچه که اخلاق‌گرایان فکر می‌کنند «باید» انجام دهند، متفاوت است. بسیاری از نتایج شگفت زده خواهند شد، به ویژه در کشورهایی که بحث اخلاق زیستی تازه شروع شده است. ژنتیک و اخلاق در چشم انداز جهانی مورد علاقه ژنتیک دانان پزشکی، مشاوران ژنتیک، دانشمندان علوم اجتماعی و انسان شناسانی است که مسائل بین فرهنگی، متخصصان اخلاق زیستی و مراکز اخلاق زیستی و سیاست گذاران سلامت را مطالعه می کنند.

ترجمه ماشینی: تجسم ناخودآگاه وضعیت بدن را در تئوری و عمل روانکاوی مورد توجه قرار می دهد و فروید و لاکان را با فلسفه قاره ای به گفتگو می آورد تا ناهمگونی زندگی تجسم یافته را کشف کند. با انجام این کار، بدن دیگر صرفاً موضوع تحقیق علمی نیست، بلکه بدنی زنده است، منبعی از شهود و تأثیرگذاری بیش از حد، و حیوانی خام متمایز از مادیت صرف. مشارکت کنندگان در این جلد از فیلسوفان، دانشمندان روانکاوان و پزشکان تشکیل شده اند که کاوش های میان رشته ای آنها مفاهیم روانکاوانه سنتی مانند تروما، شفا، میل، ذهنیت و ناخودآگاه را دوباره فرموله می کند. در مجموع، آنها به این نتیجه می رسند که پدیدارشناسی تجسم، نظریه و عمل روانکاوی را از مدل های بازنمایی گرایانه دور می کند و به سمت رویکردی تجسمی به زندگی روانی می برد. تحت چنین افق جسمانی، تروما به صورت زخم ها و زخم ها، درمان به عنوان لمس، ذهنیت به عنوان محدودیت بدنی، و ناخودآگاه "واقعی" به عنوان باقیمانده بیش از حد گوشت ظاهر می شود. تجسم‌های ناخودآگاه به رویدادهایی اشاره می‌کنند که در آن امر نامعلوم در میان دال‌ها، نامرئی در مرئی و غیبت در حضور ظاهر می‌شود. در مجموع: جایی که گوشت تبدیل به کلمه می شود و کلمه گوشت خود را حفظ می کند. تجسم ناخودآگاه به دنبال برانگیختن این رویکرد تجسمی به منظور شکستن تابوهای ضمنی نسبت به بدن در روانشناسی و روانکاوی است. این کار میان رشته ای برای روانکاوان و روان درمانگران روانکاوی و همچنین محققان فلسفه و روانشناسان بالینی بسیار جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی: دکتر مک نامارا یک عصب شناس با اشتیاق به درک پدیده های مذهبی است. این کتاب دمی خوشایند برای علم دین است، زیرا مک‌نامارا علاقه‌ای به استدلال‌های خسته‌کننده‌ای که اغلب در آثار مقایسه‌ای مانند این مبهم هستند، ندارد. مک نامارا در بخش اول کتاب برخی از این استدلال‌ها را به طور عمیق بررسی می‌کند، مانند استدلال «دین توهم است» و چندین مورد از تغییراتی که دین را به «اشتباه عصبی» یا «دستگاه شناختی اشتباه» نسبت می‌دهند. این استدلال‌ها عمدتاً مبتنی بر فرضیات دلخواه هستند که خود به‌طور تجربی ثابت نشده‌اند. در عین حال، مک نامارا یک عذرخواهی مذهبی نیست. او همچنین علاقه ای به انتقاد از الحاد ندارد، موضعی که او بیان می کند "صداقت زیادی دارد". او بیشتر علاقه مند به ایجاد یک کار مقایسه ای محکم است که با نگاهی انتقادی و بی طرفانه به عصب شناسی، شیمی عصبی و نورودینامیک که در تفکر مذهبی، مناسک و سایر فعالیت هایی که مذهبی تلقی می شوند، نگاه کند. او با این کار مدلی از "خود" را می سازد که بر حسب مدارهای مختلف مغز مانند قشر جلوی پیشانی، ناحیه پیشانی گیجگاهی و نواحی لیمبیک تعریف می کند و نشان می دهد که چگونه حتی با داده های تجربی جامد کمی که در اختیار داریم، می توان آنها را کنار هم قرار داد. یک نظریه منسجم در مورد عملکرد و مکانیسم‌های فعالیت دینی و اینکه چرا این همه همه‌جا وجود دارد و در بسیاری از موارد در ایجاد تغییرات واقعی برای بهتر یا بدتر شدن مؤثر است. یک همراه خوش‌آمد برای آثار جاستین بارت، اسکات آتران، دیوید ویلسون یا هاروی وایت‌هاوس - در واقع، فکر می‌کنم مک‌نامارا می‌تواند به خوبی بتواند مدتی را با نوشته‌های کارل یونگ یا آنتونی استیونز بگذراند، زیرا بسیاری از ایده‌های مک نامارا به وضوح هستند. به پیشگویی یونگ مفاهیم مک نامارا از "خود ایده آل" (تصاویر کهن الگوی یونگ)، دگرگونی خود (تبدیل نفس) و دیدگاه بیولوژیکی او از طیف بین اسکیزوفرنی و عملکرد طبیعی ذهنی، خود تکه تکه (کمپلکس ها و شکل های ناخودآگاه جمعی) و غیره. یک تطابق نسبتاً تمیز تشکیل دهید. تنها بحث کوچک من این است که مک نامارا در اکثر موارد فقط می‌تواند نظریه خود را با ادیان رایج‌تر مانند سنت‌های مسیحی یا بودایی مقایسه کند - با این حال، این به دلیل برنامه‌ای از قبل موجود نیست، بلکه صرفاً یک موضوع شخصی خودش است. تجربه. او در اوایل به این محدودیت صریحاً اعتراف می کند و ابراز امیدواری می کند که بتوان تحقیقاتش را در سنت های دیگر مانند بسیاری از ادیان مشرک یا بومی جهان به کار برد. از آنجایی که او این روایات را نادیده نمی گیرد و با آنها محترمانه رفتار می کند، بلکه فقط عدم صلاحیت خود را در آنها اظهار می کند، به نظر می رسد که دستور کار او موضعی کاملاً علمی و غیر انکارآمیز است. علاوه بر این، او از چندین نمونه از گزارش‌های دین بومی استفاده می‌کند تا نشان دهد که چگونه می‌توان آن را از دیدگاه او درک کرد، او فقط قادر به پیگیری آنها در هیچ عمقی نیست. به گمان من، کار آینده با انجام مطالعات بیشتر، جزئیات را پر خواهد کرد. مخاطب این کتاب چه کسانی هستند؟ هیچ نظری ندارم؛ به عنوان یک روانپزشک، هیچ مشکلی در پیروی از استدلال های دقیق مک نامارا نیافتم. با این حال، من گمان می‌کنم که برخی ممکن است در بخش‌های عصب‌شناسی و شیمی اعصاب گم شوند، اگرچه اینها به وضوح برای مخاطبان فنی نوشته نشده‌اند. تصور می‌کنم که یک خواننده غیرعادی تحصیل‌کرده می‌تواند با سهولت نسبی در این کتاب پیمایش کند، اما آن را با کمی نمک بپذیرد. امیدواریم این بررسی برای شما مفید بوده باشد.