جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این مطالعه از تفسیر یوهانین در قرن شانزدهم تقریباً تمام مفسران مهم یوحنا را از نیمه اول قرن پوشش می‌دهد و سنت‌های قرون وسطایی و پاتریستیکی را که آنها از آن استفاده کرده‌اند بررسی می‌کند. اما در حالی که این کتاب در محدوده خود جامع است، بر تفسیر جان از ولفگانگ ماسکولوس (1497-1563)، رهبر بانفوذ اصلاحات پروتستان در شهرهای آگسبورگ و برن تمرکز دارد. او به‌عنوان یک الهی‌دان و محقق کتاب مقدس، تعداد زیادی آثار کلامی و تفسیری تألیف کرد که تا قرن هفدهم محبوبیت خود را حفظ کردند. با وجود این، ماسکولوس علیرغم تأثیر او، عملاً توسط پژوهش‌های مدرن در مورد اصلاحات نادیده گرفته شده است.

ترجمه ماشینی: آیا کتاب مقدس به مسیحیان می آموزد که انتظار پیروزی یا شکست را در این دنیا داشته باشند؟ در این کتاب قدرتمند، دیوید چیلتون شواهد کتاب مقدسی گسترده ای را برای دیدگاه تاریخی مسیحی که به عنوان پست هزاره گرایی شناخته می شود، ارائه می دهد - این آموزه که، قبل از آمدن دوم مسیح، جهان با موفقیت بشارت داده می شود و مسیحیت را شاگرد می کند. نویسنده تأکید کرد که نگاه ما به آینده به طور اجتناب ناپذیری با دیدگاه ما نسبت به عیسی مسیح پیوند خورده است. این واقعیت که عیسی اکنون پادشاه پادشاهان و پروردگار ارباب است به این معنی است که انجیل او باید پیروز شود: روح القدس آب حیات را به اقصی نقاط زمین خواهد رساند. پیام مسیحی یکی از امیدها است: پنطیکاست فقط آغاز بود

ترجمه ماشینی: مقالاتی در «وعده الهیات انتقادی» که در ادای احترام به یکی از برجسته‌ترین الهی‌دانان کاتولیک در جهان انگلیسی‌زبان نوشته شده است، به این سؤال می‌پردازد: آیا الهیات انتقادی می‌تواند عملکرد انتقادی خود را بدون تضعیف پایه‌های آن در سنت و تجربه دینی تضمین کند؟ آیا «الهیات انتقادی» وقتی از هر دو طرف معادله نگاه می‌شود، صرفاً یک امر بدبینانه است؟ از مقاله مقدماتی مارک لالوند که موضع بنیادی دیویس را مشخص می کند، که وظیفه اصلی الهیات انتقادی، نقد درستی دینی است، این مقالات تمایز دیویس بین ایمان و اعتقاد را بررسی می کنند و بر قول الهیات انتقادی که به طور جدایی ناپذیر به وعده وابسته است، می پردازند. از ایمان می پرسند: وعده آن چیست؟ چه ایده‌ها، مضامین و داستان‌های مذهبی خاصی برای بیان عینی آن مناسب است؟ جامعه ایمانی چگونه می تواند پیام تحول آفرین خود را دریافت کند؟ سهم سایر سنت ها و فلسفه های دینی چه می تواند باشد؟ مقالات پل لیکلند، دنیس مک کان، کنت ملچین، مایکل اوپنهایم و مارشا هویت به این پرسش‌ها و سایر پرسش‌ها پاسخ می‌دهند و به طور انتقادی کار دیویس را با تحولات جاری در الهیات مدرن، نظریه انتقادی، فلسفه و علوم اجتماعی مرتبط می‌کنند. تنوع آنها گویای دامنه جامع اندیشه دیویس است و ویژگی مترقی گفتمان دینی معاصر را نشان می دهد. آنها دیویس را گرامی می دارند و وعده تفکر انتقادی دینی را در خود روشن می کنند.

ترجمه ماشینی: اغلب تصور می‌شود که کارل بارت با فلسفه دشمنی داشته، عمداً از آن بی‌اطلاع بوده یا به نفع الهیات خود بیش از حد به نتایج آن مدیون است. این حقایق الهیات قرن بیستم در این گزارش اصیل و جامع از درک بارت از رابطه بین الهیات و فلسفه به چالش کشیده می شود. کنت اوکس با تکیه بر طیف وسیعی از مطالب از اولین نوشته‌های بارت (1909) تا مصاحبه‌ها و بحث‌های میزگردی که اندکی قبل از مرگ او (1968) انجام شد، شرحی توسعه‌یافته از افکار بارت در مورد فلسفه و الهیات ارائه می‌کند. با شروع با پیشینه فکری قرن نوزدهم تا اولین الهیات بارت، اوکس برداشت جوان و «لیبرال» بارت را از رابطه بین الهیات و فلسفه ارائه می‌کند و سپس این درک را در بقیه دوران حرفه‌ای بارت دنبال می‌کند. در حالی که بارت در نهایت هرگز به یک گزارش واحد و ثابت از الهیات و فلسفه اکتفا نکرد، همچنان تداوم زیادی در رابطه با این موضوع در آثار بارت وجود داشت. با نگاهی از دریچه الهیات و فلسفه، مدیون مستمر بارت به الهیات مدرن قرن نوزدهم و همچنین تلاش ها و مبارزات او برای فراتر رفتن از آن به وضوح دیده می شود. این مطالعه علاوه بر مکان یابی روایت بارت از الهیات و فلسفه به لحاظ تاریخی، به آموزه های خاص و پیش فرض های الهیاتی نیز توجه می کند که به تصویرهای مختلف بارت از رابطه بین الهیات و فلسفه اطلاع می دهد. اوکس می پرسد که چگونه و چرا بارت از آموزه های مورد بررسی - مانند وحی، اخلاق الهیات، مسیح شناسی - برای صحبت در مورد الهیات و فلسفه استفاده کرد. نشان داده می شود که بارت نه تنها به یکپارچگی و استقلال گفتمان الهیات، بلکه به این ایده نیز توجه داشته است که الهیات نباید تعاملات ضروری و مفید خود را با فلسفه از دست بدهد. در نهایت، اوکس دریافت اندیشه بارت را در برخی از چهره های برجسته فلسفه قرن بیستم نیز در نظر می گیرد و سه برداشت اصلی فیلسوفان از زندگی و آثار بارت را شناسایی می کند.

چکیده ماشینی: در خدا پس از داروین، متکلم برجسته جان اف. هات استدلال می‌کند که بحث‌های جاری بین تکامل‌گرایان داروین و دفاع‌طلبان مسیحی اساساً نادرست است: هر دو طرف در تمرکز بر توضیح طراحی و نظم زیربنایی در جهان پافشاری می‌کنند. هات پیشنهاد می‌کند که آنچه در هر دوی این ایدئولوژی‌های رقیب کم است، مفهوم تازگی است، که جزء ضروری تکامل و جوهر آشکار شدن راز الهی است. او استدلال می‌کند که تصویر نگران‌کننده داروین از زندگی، به‌جای دشمنی با دین - به‌عنوان شک‌گرایان علمی و بسیاری از مؤمنان فکر می‌کنند که این تصویر واقعاً حاصل‌کننده‌ترین محیط برای تأمل بالغانه درباره ایده خدا است. توضیح هات در مورد رابطه بین الهیات و تکامل که کاملاً مبتنی بر دانش است، هم قابل دسترس و هم جذاب است. ویرایش دوم خدا پس از داروین، فصل کاملاً جدیدی را در مورد بحث جاری و بحث برانگیز بین طراحی هوشمند و تکامل، از جمله ارزیابی تجربه هات به عنوان یک شاهد متخصص در پرونده تاریخی منطقه مدرسه کیتزمیلر علیه دوور در مورد آموزش تکامل و طراحی هوشمند در مدارس

ترجمه ماشینی: ابرهارد یونگل یکی از خلاق ترین متفکران مسیحی جهان است. این اولین بررسی صریح او از رابطه بین الهیات و سیاست، بین کلیسا و دولت یا، به قول خودش، «وجود سیاسی مسیحیان» است. این بررسی به شکل یک تحلیل الهیات انتقادی از اعلامیه الهیات بارمن - بیانیه شجاعانه ایمانی که در آلمان در سال 1934 در مواجهه با ظهور ناسیونال سوسیالیسم تولید شد. یونگل به طور خاص تز پنجم را بررسی می کند که به مسئولیت خدادادی دولت برای حفظ عدالت و صلح مربوط می شود. یکی از ویژگی های قابل توجه این کتاب، اهتمام آن به ادغام تعهد جدی و دانشگاهی الهیات در خدمت حق با رابطه وجودی ضروری آن با منبر است. بدون درک منسجم از این، کلیسا به یک "کلوپ بی شخصیت برای پرورش دین" تنزل می یابد، در حالی که الهیات آکادمیک به شکلی از بی ربطی بدون ستون فقرات کاهش می یابد که از مسئولیت های خود در قبال دنیای واقعی شانه خالی می کند. دغدغه یونگل ارائه الهیاتی است که در آن تعهد الهیات دقیق و زندگی معنوی کلیسا در هم آمیخته شده است. این کتاب با طراوت کمک قابل توجهی به بحث در مورد مسئله الهیات طبیعی و حکم الهی، دکترین لوتری دو هنگ (پادشاهی)، مبانی الهیات حقوق بشر، اخلاق استفاده از زور توسط دولت، و پیامدهای آن می کند. برای تئوری جنگ عادلانه توانایی هسته ای و طیف وسیعی از مسائل حیاتی معاصر.

ترجمه ماشینی: نوشته‌های متکلمان تیری شارتر (متوفی ۱۱۵۷) و نیکلاس کوزا (متوفی ۱۴۶۴) نشان‌دهنده تاریخ گمشده‌ای از برخوردهای مهم بین مسیحیت و ایده‌های فیثاغورث قبل از رنسانس است. نئوفیثاغورسیسم مسیحی قوی آنها تثلیث و تجسم را در چارچوب نظریه اعداد یونانی دوباره درک کرد و فرضیات معاصر ما را در مورد رابطه دین و علم مدرن به چالش کشید. دیوید آلبرتسون شکل گیری آهسته الهیات الهی را از آکادمی قدیمی تا نوافلاطونی باستان تا قرون وسطی بررسی می کند. در مقابل این پس‌زمینه، نوشته‌های تیری شارتر به‌عنوان اولین بازیابی اصیل نئوفیثاغورسیسم در مسیحیت غربی برجسته می‌شود. تیری با خواندن بوئتیوس و آگوستین در برابر دانه، پتانسیل سرکوب شده ای را در سنت های مسیحی باستانی فعال کرد که کلام الهی را با مفاهیم عدد الهی هماهنگ می کرد. با وجود دستیابی به شهرت در طول زندگی، ایده های تیری به خوبی خارج از جریان اصلی قرون وسطی باقی ماند. سه قرن بعد، نیکلاس کوزا، تکه‌های ناشناس تیری و خوانندگان قرون وسطایی‌اش را دوباره کشف کرد و در آثار اولیه‌اش به طور آزادانه از آنها استفاده کرد. با این حال تنش‌های میان این مجموعه از منابع، کوزانوس را وادار کرد تا درک رقیب خود از کلمه و عدد را با هم آشتی دهد. طی چندین دهه، نیکلاس سرانجام یاد گرفت که چگونه آموزه‌های سنتی مسیحی را در یک کیهان‌شناسی کاملاً ریاضی‌شده بیان کند که وضعیت تفکر مسیحی مدرن پس از قرن هفدهم را پیش‌بینی می‌کرد. الهیات ریاضی به طرز ماهرانه‌ای خوانندگان را از طریق جدیدترین پژوهش‌های مربوط به فیثاغورث، مکتب شارتر و کوسانوس راهنمایی می‌کند، در حالی که برخی از مقوله‌هایی را که در گذشته آن زمینه‌ها را از هم جدا کرده‌اند، بازبینی می‌کند.

ترجمه ماشینی: پژوهش‌های اخیر توجه را بر مشکلاتی متمرکز کرده است که درگیری‌های شر، رنج و غم‌انگیز برای باور دینی و زندگی اخلاقی ایجاد می‌کند. متفکران از بسیاری از شخصیت های تاریخی مهم استفاده کرده اند، به استثنای یک استثنای مهم - آگوستین. در همان زمان، آثاری در مورد آگوستین بازسازی شده است، اما بحث کمی در مورد کار او در مورد شر یا تأثیر او بر تفکر معاصر وجود دارد. این کتاب این شکاف ها را پر می کند. این کتاب «زندگی‌نامه خانوادگی» سنت آگوستین را با نگاهی به آثار آگوستین و توسعه آن در نوشته‌های هانا آرنت و راینهولد نیبور بررسی می‌کند. ماتیوس استدلال می‌کند که سنت آگوستینی پیشنهادی قدرتمند، اگرچه معمولاً اشتباه گرفته می‌شود، برای درک و پاسخ به چالش‌های شیطانی به ما ارائه می‌دهد. این کتاب نور تازه‌ای را بر آگوستین، نیبور و آرنت و همچنین به مسئله شر، ماهیت سنت و نقش گفتمان الهیاتی و اخلاقی در تفکر معاصر می‌افکند.   .    استادیار مطالعات دینی در دانشگاه ویرجینیا است که در آنجا الهیات، اخلاق، و دین و فرهنگ تدریس می‌کند. او در مجله اخلاق دینی، الهیات مدرن، مجله دین، نقد الهیات انگلیکن منتشر کرده است.

جهان همچون اراده و تصور (به آلمانی: Die Welt als Wille und Vorstellung) مهم‌ترین اثر آرتور شوپنهاور فیلسوف آلمانی است. این کتاب اولین بار در سال ۱۸۱۸ در یک جلد به چاپ رسید. در ۱۸۴۴ ویراست دومی از این اثر در دو جلد منتشر شد که جلد اول آن در واقع چاپ مجدد ویراست نخست و جلد دوم حاوی پنجاه فصل مباحث تکمیلی دربارهٔ جلد اول بود. آرتور شوپنهاور در تابستان ۱۸۱۳ رساله دکترای خود را تحت عنوان «ریشه چهارگان اصل دلیل کافی» به ثبت رساند و مدرک دکترای خود را از دانشگاه ینا دریافت کرد. او سپس رساله دیگری با نام «در باب بینایی و رنگ‌ها» در ۱۸۱۶ منتشر کرد. پس از آن بود که شوپنهاور مشغول نوشتن اثر برجسته خود، جهان همچون اراده و تصور، شد. او معتقد بود که در این اثر تنها «یک اندیشه واحد» را از چشم‌اندازهای گوناگون مورد بررسی قرار می‌دهد. وی فلسفه‌اش را در چهار کتاب (محتویات جلد اول) در باب‌های معرفت‌شناسی، هستی‌شناسی، زیبایی‌شناسی و اخلاق پرورش داده و ضمیمه جلد اول را به نقد فلسفه کانتی اختصاص می‌دهد. فلسفه شوپنهاور، به عقیده شخصی خود او، «تداوم و مکمل طبیعی» فلسفه کانت است، چرا که وی ایدئالیتهٔ مکان و زمان و شی فی نفسه کانتی را به‌عنوان بنیان نظام فلسفی خود اتخاذ کرده و می‌گوید جهانی که انسان‌ها تجربه می‌کنند (جهان اشیا در فضا و زمان که از طریق علیت مرتبط می‌شوند) تنها یک تصویر ذهنی، یک «re-presentation» یا تصور، از داده‌هایی‌ست که حواس انسان جمع‌آوری کرده‌اند. این تصور در عین حال که با پندار صرف تخیل کلا متفاوت است، وابسته به سوژه شناسا بوده و نمی‌تواند به عنوان جهانی که فی نفسه وجود دارد شناخته شود. بر این اساس، دانش انسان از اشیا در واقع دانش او از پدیدههای صرف است، و نه اشیا فی نفسه. شوپنهاور شی فی نفسه (ماهیت درونی همه‌چیز) را به عنوان «اراده» می‌شناسد و می‌نویسد: «نزد من ارادهٔ بی‌شناختْ بنیان واقعیت امور است.» او اراده را «یک میل مفرط کور مقاومت‌ناپذیر» می‌خواند که هنگامی که در خودش بررسی شود عاری از شناخت بوده و به حیات و اندام‌یابی نیز گره نخورده‌است؛ «از این رو امر غیرآلی نیز دارای اراده‌ای است که مظاهرش تمام کیفیات اساسی آن‌اند.» به این ترتیب، جهان همچون تصور در حقیقت عینیت‌یابی اراده است. آرتور شوپنهاور پس از انتشار «جهان همچون اراده و تصور» در ۱۸۱۸، باقی‌مانده عمر خود را صرف پالایش و تفسیر اندیشه‌های منتشر شده در ویراست نخست همین کتاب کرد، اما هیچ‌گاه تغییری اساسی در فلسفه‌اش ایجاد نکرد. اثر برجسته شوپنهاور تا سال ۱۸۵۱ و تا زمان انتشار «متعلقات و ملحقات» مورد بی‌توجهی کامل قرار گرفته بود.