جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این گفت ‏وگو به همت پژوهشکده اندیشه سیاسى اسلام صورت پذیرفته، و آقاى سید صادق حقیقت آن را بازنویسى کرده است. پیش از این در شماره‏هاى 7 و 9 نیز گفت ‏وگوهایى در زمینه موضوع مذکور شده بود.

دولت در جامعه اسلامى، همانند دیگر جوامع بشرى، نه تنها بیانگر وجود مجموعه ‏اى از نهادهاست، بلکه حاکى از وجود نگرش‏ها و شیوه‏ هاى خاصى از اعمال و رفتار است که مدنیت اسلامى خوانده مى‏ شود؛ اما فهم کامل شکل و ساخت دولت عمدتا نیازمند درک نظریه ‏هاى کلانى است که هدف آنها تعریف، توصیف و توضیح واقعیت دولت است. هر یک از آنها طرحى هستند که ماهیت دولت را در جهان اسلام معنا مى ‏کنند و احتمالاً نیز طریقى براى عمل تجویز مى‏ کنند. در این راستا مجموعه ‏اى به نگارش در آمده که به شناخت، مقایسه و سنجش نظریه ‏هاى مختلف دولت در اسلام، با توجه به الگوى «تحلیل سیستمى» مى ‏پردازد، که بخش نخست آن، به سیماى عمومى و مختصات کلى نظام سیاسى در اسلام اختصاص یافته است.

پژوهش حاضر به مطالعه و بررسى جامعه ایران در دوران نخست حکومت قاجار اختصاص دارد. مهم‏ترین ویژگى دوره مذکور این است که هنوز زیر ساخت‏هاى سیاسى و اجتماعى سنتى، تا حد زیادى دست نخورده مانده و فرهنگ جامعه تحت تأثیر فرهنگ و تمدن غرب قرار نگرفته است. طبعا رفتار سیاسى برآمده از آن از هماهنگى و سنخیّت بالایى با پیشینه تاریخى ایران برخوردار بوده است. در این برهه تاریخى، مبانى اقتدار در فرهنگ سیاسى ایران به لحاظ نظرى به دو دسته دینى و سنّتى تقسیم مى‏شود که در مقاله حاضر مورد بررسى قرار گرفته است.

پیدایى گرایش‏هاى نقلى و عقلى در میان مسلمانان ناشى از توجه خاص هرکدام به برخى از آیات بود که این آیات، برخى مؤید عقل هستند و بعضى مؤید تعبد. این اختلاف نگرش به قرآن، سبب شکل‏گیرى دو مکتب معتزله و اشاعره در اهل سنت و دو گرایش اصولیون (عقل‏گرایان) و اخباریان (نقل‏گرایان) در شیعه شد که خود زمینه بسیارى از منازعات مذهبى، اجتماعى و حتى سیاسى را فراهم ساخت. فرآیند تطور نگرش عقل‏ گرا در مذهب امامیه از قرن چهارم و از حوزه بغداد آغاز شد و با غلبه بر مکتب قم و رى، سیطره علمى و عقیدتى خود را تا قرن یازدهم استمرار بخشید؛ اما تحولات علمى و سیاسى در این دوره، سبب احیاى اندیشه اخبارى‏گرى در جوامع علمى شیعه شد، به طورى که در قرن دوازدهم در اکثر جوامع علمى ایران، عراق و بحرین، گرایش ‏اخبارى‏گرى غلبه یافت؛ ظهور علامه وحید بهبهانى و اقدامات علمى و عملى گسترده او، و نیز تلاش‏هاى شیخ مرتضى انصارى سبب افول این جریان شد.

در مقاله حاضر نمونه‏هایى از ارتباط و همکارى فقیهان با حاکمان جور در قالب پذیرش نقابت و ولایت از جانب آنان مورد بحث قرار گرفته است. به نظر نگارنده این همکارى‏ها برپایه‏هاى نظرى و مبانى فقهى این علما استوار بوده است. از امعان نظر در سخنان و آثار فقهى علماى این دوره، روشن مى‏شود که مبناى اصلى همکارى و پذیرش ولایت از حاکمان جائر، اصل ولایت فقیه بوده است.

مقاله حاضر با تکیه بر آثار آیه‏اللّه‏ مطهرى، به دنبال پاسخ به پرسش از چیستى و هستى جامعه است. در این راستا، ضمن گزارش پاسخ‏هاى اندیشمندان اسلامى به سؤال فوق، استدلال آنها را در تعامل با نظریه آیه‏اللّه‏ مطهرى قرار داده و به نقد و ارزیابى آنها پرداخته و معتقد است گر چه دلیل عقلى مطهرى بر وجود جامعه در معرض اشکال است، ولى استدلال وى درباره امکان تحقق جامعه داراى استحکام لازم است و نیز دلایل نقلى وى از حد ظهور آیات فراتر نمى‏رود و در حکم نص نیست.

شیخ شمس الدین محمد بن مکى عاملى معروف به شهید اوّل از فقهاى بزرگ شیعه جبل عامل در عصر ایّوبیان است. ترویج تشیع در محیطى ضد شیعى و برقرارى روابط با سربداران خراسان سبب زندانى شدن و شهادت وى شد. شهید اوّل با تکیه بر رابطه عقل و شرع و جایگاه عقلانیت در احکام شرعى به طرح آراى سیاسى در حوزه فقه شیعه پرداخته و ضرورت و خاستگاه حکومت را از این منظر مورد بررسى قرار داده است. از منظر ایشان، حکومت مطلوب، در حکومت پیامبر و امام معصوم و در عصر غیبت در ولایت فقیه واجد شرایط تجلى یافته و داراى اختیارات گسترده ‏اى است. نقطه عطف اندیشه وى در شرایط عزل حاکم و لزوم بر کنارى وى در شرایط خاص است. جایگاه مردم در عرصه قدرت سیاسى و روابط متقابل فرد و دولت از دیگر مباحث مورد تأمل وى مى ‏باشد.

اندیشه سیاسى وى، آمیختگى اخلاق و سیاست است. او از دریچه مذهب و اخلاق به سیاست مى‏نگرد؛ از این رو سیاست در نظر او علم قدرت و کسب قدرت نیست، بلکه وسیله اصلاح خلق و هدایت آنها به سوى سعادت دنیوى و اُخروى است. آرا و اندیشه‏هاى غزالى را مى‏توان در دو بخش خلافت و سلطنت مورد مطالعه و تحقیق قرار داد.

نظریه ولایت فقیه مهم‏ترین دستاورد اندیشه سیاسى مکتب شیعه است که در عصر غیبت، فقها درباره آن نظریه پردازى کرده‏اند. آیة اللّه‏ سیدعبدالحسین ‏لارى در ضمن حاشیه‏اى بر مکاسب شیخ انصارى، رساله «ولایة الفقیه» را نگاشته و در آن به بحث درباره ولایت فقیه پرداخته است. سید لارى معتقد است فقیه علاوه بر ولایت و قدرت تصرف عمومى، داراى مناصب متعددى است که همه آنها، ریشه در مناصب ائمه علیهم ‏السلام دارند. مهم‏ترین مناصب فقیه از نظر سید عبارتند از: دخالت در امور حسبیه، حق اجتهاد و استنباط احکام الهى در زمینه افعال مکلفان، منصب قضا، ریاست، خلافت و حکومت بر مردم.

گروه پژوهشى «فقه سیاسى» یکى از سه گروه اصلى پژوهشکده اندیشه سیاسى اسلام وابسته به مرکز مطالعات و تحقیقات دفتر تبلیغات اسلامى حوزه علمیه قم است. پژوهشکده در سال 1373 به منظور باز پژوهى، تبیین، نظریه پردازى و تدوین اندیشه سیاسى اسلام راه اندازى شد و در نظر دارد با بررسى اندیشه سیاسى اسلام، زوایاى پنهان آن را آشکار کند و کارآمدى آن را در حوزه‏هاى نظرى و عملى نشان دهد. مهم‏ترین اهداف و ضرورت‏هاى تأسیس پژوهشکده عبارتند از: 1. تبیین بنیان‏هاى نظرى اندیشه سیاسى اسلام؛ 2. باز پژوهى و نقد و ارائه زوایاى تاریک تاریخ اندیشه سیاسى اسلام به‏ویژه شیعه؛ 3. فراهم کردن منابع لازم براى پى‏ریزى اندیشه سیاسى قابل ارائه در سطح جهانى با توجه به منابع اصیل اسلامى؛ 4. زمینه سازى فکرى در جهت تحقق کامل حکومت اسلامى؛ 5. نشان دادن قدرت تحلیل و اجتهاد سیاسى علماى مسلمان؛ 6. معرفى مکتب حیات بخش اسلام از نظر غناى سیاسى؛ 7. نظریه‏پردازى در حوزه‏هاى فلسفى، کلامى و فقهى اندیشه سیاسى اسلام؛ 8. مطالعه تطبیقى اندیشه سیاسى اسلام با سایر مکاتب سیاسى.