جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب الدین الخالص او ارشاد الخلق الی الحق نوشته محمود محمد خطاب السبکی (1274 هجری قمری ـ 1352 هـ ق) از علمای مالکی مذهب الازهر می‌باشد که در آن دیدگاه ابن‌تیمیه درباره نزول خداوند به آسمان دنیا را رد کرده و ابن‌تیمیه را متهم به بهتان و افتراء زدن به علما و سلف می‌کند و تمسک به ظواهر در این موارد را مخالفت با معقول و منقول و خروج از دین قائل شدن به تشبیه و تجسیم می‌داند. سبکی در کتاب، آیات و روایات مربوط به صفات خبری خداوند که از متشابهات می‌باشند را تبیین کرده و نظرات ابن‌تیمیه و کسانی که فقط ظاهر آنها را اخذ می‌کنند و از تأویل آنها خودداری می‌کنند را نقد کرده و هرگونه تشبیه و تجسیم را از ساحت مقدس ربوبی را رد می‌کند. وی می‌نویسد: آنچه که ابن‌تیمیه در کتابش «شرح حدیث النزول» به اسحاق بن راهویه و عبدالله بن طاهر و جمهور محدثین و احمدبن حنبل نسبت داده که می‌گویند: خداوند به آسمان دنیا نزول می‌کند و عرش از او خالی نمی‌باشد، (این کلام ابن‌تیمیه) علاوه بر این که دارای تناقض می‌باشد، لازمه اش اثبات مکان برای خدا هست و در حالی که با ادله قطعی نقلی و عقلی بطلان آن ثابت شده است و نتیجه این ادعا، محتاج و مرکب بودن خداوند می‌باشد؛ لذا این کلام (ابن‌تیمیه) بهتان بر علما و افتراء بر سلف این امت می‌باشد، همچنین متشابهات را باید تأویل کرد و نباید به ظاهرشان اکتفا کرد و اگر کسی به ظاهر آنها تمسک کند مخالفت با معقول و منقول کرده و از دین خارج شده و قائل به تجسیم و تشبیه می‌شود. برخی موضوعاتی که در این مجلد به آن پرداخته شده است عبارتند از: -

کتاب الدین الخالص او ارشاد الخلق الی الحق نوشته محمود محمد خطاب السبکی (1274 هجری قمری ـ 1352 هـ ق) از علمای مالکی مذهب الازهر می‌باشد که در آن دیدگاه ابن‌تیمیه درباره نزول خداوند به آسمان دنیا را رد کرده و ابن‌تیمیه را متهم به بهتان و افتراء زدن به علما و سلف می‌کند و تمسک به ظواهر در این موارد را مخالفت با معقول و منقول و خروج از دین قائل شدن به تشبیه و تجسیم می‌داند. سبکی در کتاب، آیات و روایات مربوط به صفات خبری خداوند که از متشابهات می‌باشند را تبیین کرده و نظرات ابن‌تیمیه و کسانی که فقط ظاهر آنها را اخذ می‌کنند و از تأویل آنها خودداری می‌کنند را نقد کرده و هرگونه تشبیه و تجسیم را از ساحت مقدس ربوبی را رد می‌کند. وی می‌نویسد: آنچه که ابن‌تیمیه در کتابش «شرح حدیث النزول» به اسحاق بن راهویه و عبدالله بن طاهر و جمهور محدثین و احمدبن حنبل نسبت داده که می‌گویند: خداوند به آسمان دنیا نزول می‌کند و عرش از او خالی نمی‌باشد، (این کلام ابن‌تیمیه) علاوه بر این که دارای تناقض می‌باشد، لازمه اش اثبات مکان برای خدا هست و در حالی که با ادله قطعی نقلی و عقلی بطلان آن ثابت شده است و نتیجه این ادعا، محتاج و مرکب بودن خداوند می‌باشد؛ لذا این کلام (ابن‌تیمیه) بهتان بر علما و افتراء بر سلف این امت می‌باشد، همچنین متشابهات را باید تأویل کرد و نباید به ظاهرشان اکتفا کرد و اگر کسی به ظاهر آنها تمسک کند مخالفت با معقول و منقول کرده و از دین خارج شده و قائل به تجسیم و تشبیه می‌شود. برخی موضوعاتی که در این مجلد به آن پرداخته شده است عبارتند از: -

کتاب الدین الخالص او ارشاد الخلق الی الحق نوشته محمود محمد خطاب السبکی (1274 هجری قمری ـ 1352 هـ ق) از علمای مالکی مذهب الازهر می‌باشد که در آن دیدگاه ابن‌تیمیه درباره نزول خداوند به آسمان دنیا را رد کرده و ابن‌تیمیه را متهم به بهتان و افتراء زدن به علما و سلف می‌کند و تمسک به ظواهر در این موارد را مخالفت با معقول و منقول و خروج از دین قائل شدن به تشبیه و تجسیم می‌داند. سبکی در کتاب، آیات و روایات مربوط به صفات خبری خداوند که از متشابهات می‌باشند را تبیین کرده و نظرات ابن‌تیمیه و کسانی که فقط ظاهر آنها را اخذ می‌کنند و از تأویل آنها خودداری می‌کنند را نقد کرده و هرگونه تشبیه و تجسیم را از ساحت مقدس ربوبی را رد می‌کند. وی می‌نویسد: آنچه که ابن‌تیمیه در کتابش «شرح حدیث النزول» به اسحاق بن راهویه و عبدالله بن طاهر و جمهور محدثین و احمدبن حنبل نسبت داده که می‌گویند: خداوند به آسمان دنیا نزول می‌کند و عرش از او خالی نمی‌باشد، (این کلام ابن‌تیمیه) علاوه بر این که دارای تناقض می‌باشد، لازمه اش اثبات مکان برای خدا هست و در حالی که با ادله قطعی نقلی و عقلی بطلان آن ثابت شده است و نتیجه این ادعا، محتاج و مرکب بودن خداوند می‌باشد؛ لذا این کلام (ابن‌تیمیه) بهتان بر علما و افتراء بر سلف این امت می‌باشد، همچنین متشابهات را باید تأویل کرد و نباید به ظاهرشان اکتفا کرد و اگر کسی به ظاهر آنها تمسک کند مخالفت با معقول و منقول کرده و از دین خارج شده و قائل به تجسیم و تشبیه می‌شود. برخی موضوعاتی که در این مجلد به آن پرداخته شده است عبارتند از: -

کتاب الدین الخالص او ارشاد الخلق الی الحق نوشته محمود محمد خطاب السبکی (1274 هجری قمری ـ 1352 هـ ق) از علمای مالکی مذهب الازهر می‌باشد که در آن دیدگاه ابن‌تیمیه درباره نزول خداوند به آسمان دنیا را رد کرده و ابن‌تیمیه را متهم به بهتان و افتراء زدن به علما و سلف می‌کند و تمسک به ظواهر در این موارد را مخالفت با معقول و منقول و خروج از دین قائل شدن به تشبیه و تجسیم می‌داند. سبکی در کتاب، آیات و روایات مربوط به صفات خبری خداوند که از متشابهات می‌باشند را تبیین کرده و نظرات ابن‌تیمیه و کسانی که فقط ظاهر آنها را اخذ می‌کنند و از تأویل آنها خودداری می‌کنند را نقد کرده و هرگونه تشبیه و تجسیم را از ساحت مقدس ربوبی را رد می‌کند. وی می‌نویسد: آنچه که ابن‌تیمیه در کتابش «شرح حدیث النزول» به اسحاق بن راهویه و عبدالله بن طاهر و جمهور محدثین و احمدبن حنبل نسبت داده که می‌گویند: خداوند به آسمان دنیا نزول می‌کند و عرش از او خالی نمی‌باشد، (این کلام ابن‌تیمیه) علاوه بر این که دارای تناقض می‌باشد، لازمه اش اثبات مکان برای خدا هست و در حالی که با ادله قطعی نقلی و عقلی بطلان آن ثابت شده است و نتیجه این ادعا، محتاج و مرکب بودن خداوند می‌باشد؛ لذا این کلام (ابن‌تیمیه) بهتان بر علما و افتراء بر سلف این امت می‌باشد، همچنین متشابهات را باید تأویل کرد و نباید به ظاهرشان اکتفا کرد و اگر کسی به ظاهر آنها تمسک کند مخالفت با معقول و منقول کرده و از دین خارج شده و قائل به تجسیم و تشبیه می‌شود. برخی موضوعاتی که در این مجلد به آن پرداخته شده است عبارتند از: -

کتاب الدین الخالص او ارشاد الخلق الی الحق نوشته محمود محمد خطاب السبکی (1274 هجری قمری ـ 1352 هـ ق) از علمای مالکی مذهب الازهر می‌باشد که در آن دیدگاه ابن‌تیمیه درباره نزول خداوند به آسمان دنیا را رد کرده و ابن‌تیمیه را متهم به بهتان و افتراء زدن به علما و سلف می‌کند و تمسک به ظواهر در این موارد را مخالفت با معقول و منقول و خروج از دین قائل شدن به تشبیه و تجسیم می‌داند. سبکی در کتاب، آیات و روایات مربوط به صفات خبری خداوند که از متشابهات می‌باشند را تبیین کرده و نظرات ابن‌تیمیه و کسانی که فقط ظاهر آنها را اخذ می‌کنند و از تأویل آنها خودداری می‌کنند را نقد کرده و هرگونه تشبیه و تجسیم را از ساحت مقدس ربوبی را رد می‌کند. وی می‌نویسد: آنچه که ابن‌تیمیه در کتابش «شرح حدیث النزول» به اسحاق بن راهویه و عبدالله بن طاهر و جمهور محدثین و احمدبن حنبل نسبت داده که می‌گویند: خداوند به آسمان دنیا نزول می‌کند و عرش از او خالی نمی‌باشد، (این کلام ابن‌تیمیه) علاوه بر این که دارای تناقض می‌باشد، لازمه اش اثبات مکان برای خدا هست و در حالی که با ادله قطعی نقلی و عقلی بطلان آن ثابت شده است و نتیجه این ادعا، محتاج و مرکب بودن خداوند می‌باشد؛ لذا این کلام (ابن‌تیمیه) بهتان بر علما و افتراء بر سلف این امت می‌باشد، همچنین متشابهات را باید تأویل کرد و نباید به ظاهرشان اکتفا کرد و اگر کسی به ظاهر آنها تمسک کند مخالفت با معقول و منقول کرده و از دین خارج شده و قائل به تجسیم و تشبیه می‌شود. برخی موضوعاتی که در این مجلد به آن پرداخته شده است عبارتند از: -

أبكار الأفكار في أصول الدين، تأليف ابوالحسن على بن ابى على بن محمد بن سالم، معروف به سيف الدين آمدى(551-631 ق)، متكلم بزرگ اشعرى است. اين اثر دائرةالمعارفى كلامى است، كه با قلمى شيوا، رسا و به دور از اغلاق در بيان مطالب و نقل و نقد اقوال و نظم فصول و ابواب به شكلى روشمند نگارش يافته است. «ابكار الافكار»، مهم‌ترين اثر كلامى آمدى و بلكه از مهم‌ترين آثار كلامى اشعريان و حتى جهان اسلام به شمار مى‌آيد و بر آثار كلامى اشعرى پس از خود تأثير قابل توجهى داشته است.اين كتاب، به يك اثر مرجع و بنيادين براى دورۀ پس از خود بدل گشت كه به دورۀ كلام متأخران شناخته مى‌شود. آمِدی در ابکار الافکار می‏کوشد تا دیدگاه‏های نحله‏های کلامیِ مختلف اسلامی و گاهی آرای ادیان آسمانی دیگر را نقل کند که از آنها با عبارت مِلّیّون یاد می‏کند. در جایی که اجماع میان همه ملل و نحل را گزارش می‏کند. تعبیر قد اجمع العقلاء را به کار می‏گیرد. گاهی برای نشان‏دادن رأی فرق اسلامی در برابر ملل غیراسلامی می‏گوید رأی اسلامیان چنین است. در برخی موضوعات نام اشخاص را می‏برد؛ مثلاً، جبّایی، نظّام، هشام بن حکم، اشعری، باقلانی، جوینی و... ؛ گاهی به جای اشخاص نام یک فرقه را می‏برد، برای نمونه، خوارج، امامیّه، معتزله، اشاعره، حشویّه، کرامیّه، واقفیه و... ؛ گاهی دیدگاه فلاسفه را با تعبیر مثلاً ذَهَبتِ الفلاسفة نقل می‏کند. تقریبا در اکثر قریب به اتفاق موارد، دیدگاه معتزله یک سویمهم بحث است. گاهی تمامی متکلّمان در برابر فلاسفه قرار داده می‏شوند. در بسیاری از موارد برای اشاره به رأی موردپسند خود، که موافق اسلاف اشعری وی است تعبیر مذهب اهل حق را به خدمت می‏گیرد. همیشه دیدگاه‏ها را به صورت منظم و دسته‏بندی شده و در چندین مسلک و تقریبا به ترتیب تاریخی گزارش می‏کند. از دیگر ویژگی‏های روش آمدی در این کتاب آن است که پس از نقل آرا و اقوال واردِ نقض و ابرام‏شده، از جهات متعددی همچون جهت لغوی، معنایی، نصّ و نقل، اجماع و عقل به نقد و بررسی آنها می‏پردازد. پس از تحریر محل نزاع و نقد و بررسی اقوال یا همه را ردّ می‏کند و رأی تازه‏ای می‏آورد یا در آن توقف کرده، فروتنانه اعتراف می‏کند که این همه آن چیزی است که در بساط و توشه‏اش یافت می‏شود و ادامه راه را بر آیندگان می‏سپارد.ن نتیجه اینکه کتاب ابکار الافکار به یک اثر پایه و بنیادین برای دوره پس از خود بدل گشت که به دوره کلام متأخران شناخته می‏شود. شیوه تحقیق آرا و تقریر مطالب و اخذ موضع آمدی در ابکار الافکار نیز، جالب و خاص اوست. گذشت که وی در خلاف و جدل، منطق و فلسفه دارای تخصص و آثار عدیده است که حاکی از گرایش عقلی و روح نقدیِ او است. نیز، گفته آمد که وی به بررسی پاره‏ای از قواعد مهم فلسفی همت گماشت و با وجود این به جدل و نیز منطق اهتمام ویژه ورزید. این امر یادآور سلف بزرگ او امام محمد غزالی (م504) است که به رغم نقد تند و حتی دشمنی با فلسفه و فیلسوفان توجه فوق‏العاده‏ای به منطق معطوف ساخت که آن هم دانشی برآمده از یونان و ابزار کار فیلسوفان بود. امّا ماجرا به همین جا ختم نمی‏شود. آمدی در مخالفت تند با جریان باطنیّه از یک‏سو و به‏خاطر تمایل به تصوف از سوی دیگر نیز یادآور غزالی است. این امر از یک‏سو تأثیرپذیری وی را از غزالی و تمسک او را به جدل و منطق برای هماوردی با فلسفه و کلامِ عقلانیِ معتزله نشان می‏دهد. از دیگر سو، رویکرد عقلی ـ نقلیِ او را به مباحث کلامی می‏نُمایاند. كتاب در پنج جلد و هشت قاعده تنظيم شده است. شایسته ذکر است که مصحح و محقق کتاب پانوشت‏های مفید فراوانی اعم از ذکر منابعِ مطالب مذکور در متن و نیز ارائه توضیحاتی جهت روشن شدن برخی ابهام‏ها یا معرفی افراد یا مکاتب و فرق آورده و به این نحو بر کمال اثر افزوده است. همچنین فهرست تمام موضوعات اصلی هر مجلّد در پایان آن ذکر شده است.

موضوع کتاب «شرح‏ المقاصد» علم کلام و عقائد است و از مهم‏ترین و بهترین تألیفاتی است که در این موضع نگارش شده است، مباحث عمیق و گسترده کلامى و اعتقادى که در این کتاب مطرح شده است آن را در حقیقت به «دائره ‏المعارف علم کلام» تبدیل نموده است و با توجه به نگاه ژرف و دور از تعصب و جانبدارانه نویسنده اثر، از قدیم مورد توجه پژوهشگران مذاهب اسلامى بوده و به آن توجه خاصى داشته ‏اند. تفتازانى درباره کتاب خود مى ‏نویسد: «تصمیم گرفتم کتابى مختصر با نام مقاصد تألیف کنم که حاوى فایده‏هاى درخشان و دُرهاى یگانه باشد و بر آن کتاب شرحى بنویسم که بازکننده معماها، به همراه خلاصه‏ گویى و تفصیل مجملات و بیان دشوارى‏هاى آن باشد. این تحقیق همراه با دقت فراوان است به گونه‏ای که بیشتر از حد معمول در این مباحث دقت شده است».

موضوع کتاب «شرح‏ المقاصد» علم کلام و عقائد است و از مهم‏ترین و بهترین تألیفاتی است که در این موضع نگارش شده است، مباحث عمیق و گسترده کلامى و اعتقادى که در این کتاب مطرح شده است آن را در حقیقت به «دائره ‏المعارف علم کلام» تبدیل نموده است و با توجه به نگاه ژرف و دور از تعصب و جانبدارانه نویسنده اثر، از قدیم مورد توجه پژوهشگران مذاهب اسلامى بوده و به آن توجه خاصى داشته ‏اند. تفتازانى درباره کتاب خود مى ‏نویسد: «تصمیم گرفتم کتابى مختصر با نام مقاصد تألیف کنم که حاوى فایده‏هاى درخشان و دُرهاى یگانه باشد و بر آن کتاب شرحى بنویسم که بازکننده معماها، به همراه خلاصه‏ گویى و تفصیل مجملات و بیان دشوارى‏هاى آن باشد. این تحقیق همراه با دقت فراوان است به گونه‏ای که بیشتر از حد معمول در این مباحث دقت شده است».

کتاب رسائل الإمام أبي عبد الله محمد بن يوسف السنوسي في علم العقيدة على منهج الأشاعرة به بررسی رسالات متعدد یوسف سنوس درباره عقائد اشاعره می پردازد رسالاتی از قبیل: کیف نثبت وجودالله تعالی بالعقل او بالنقل؟ و لماذا خلقنا الله و یبتلینا؟ و هل یستفید الله تعالی من طاعتنا او یتضرر بمعصیتنا؟ هل نستدل بالبراهین العقلیه علی امور الغیبیه؟ و... از جمله رسالات ذکر شده در کتاب می باشد.