جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (علیهم السلام)» مشهور به بحار الانوار، مفصل‌ ترین مجموعه حدیثی شیعه است که با نظارت علامه مجلسی تألیف شده است. تألیف این کتاب که مجموعه‌ ای از آموزه‌ ها و تعالیم شیعی است، بیش از ۳۰ سال طول کشیده و گروهی از شاگردان علامه مجلسی او را در این کار یاری کرده‌ اند. مؤلف، کتاب را بر اساس ۲۵ موضوع کلی طراحی و آن را در ۲۵ جلد جای داده است (در دوره‌ های اخیر به صورت ۱۱۰ جلدی منتشر می‌ شود). در هر جلد ریز موضوعات مربوط به آن را در ابواب مختلف گرد آورده است. او در هر باب، ابتدا آیات قرآنی مرتبط با موضوع را ذکر کرده و تفسیر آنها را می‌ آورد و در مرحله بعد احادیث مربوط به آن باب را نقل می‌ کند. مجلسی تلاش کرده است که در بحار الانوار تمام موضوعات و مسائل موجود را پوشش دهد. برای مثال، این مجموعه با عنوان کتاب العقل و الجهل آغاز و با مباحث مربوط به خداشناسی و توحید، عدل الهی، و تاریخ پیامبران ادامه پیدا می‌ کند. از جلد ۱۵ تا ۵۳ چاپ ۱۱۰ جلدی، به تاریخ زندگی و فضایل پیامبر اسلام (ص) و حضرت زهرا (س) و امامان شیعه (ع) اختصاص دارد. بحار الانوار به خاطر ذکر مستند بیشتر روایت‌ های منقول از ائمه شیعه (ع)، باب‌ بندی موضوعات، شرح و بیان بسیاری از روایات، تحقیقات گوناگون کلامی، تاریخی، فقهی، تفسیری، اخلاقی، حدیثی و لغوی، نزد محققان و پژوهشگران مقامی والا داشته است؛ چنانکه با وجود حجم زیاد، از همان روزگار تألیف، نسخه‌ های خطی بسیاری از آن نوشته شده و با رواج صنعت چاپ، همه یا بخش‌ هایی از آن بارها به چاپ رسیده است. آنچه در این جلد به آن پرداخت شده است: -باب القراءه و آدابها و أحکامها -باب الجهر و الإخفات و أحکامهما -باب التسبیح و القراءه فی الأخیرتین -باب الرکوع و أحکامه و آدابه و علله -باب السجود و آدابه و أحکامه -باب ما یصح السجود علیه و فضل السجود علی طین القبر المقدس -باب فضل السجود و إطالته و إکثاره -باب سجود التلاوه -باب الأدب فی الهویّ إلی السجود و القیام عنه و التکبیر عند القیام من التشهّد و جلسه الاستراحه -باب القنوت و آدابه و أحکامه -باب فی القنوتات الطویله المرویه عن أهل البیت علیهم السلام -باب التشهّد و أحکامه -باب التسلیم و آدابه و أحکامه -باب فضل التعقیب و شرائطه و آدابه -باب تسبیح فاطمه صلوات الله علیها و فضله و أحکامه و آداب السبحه و إدارتها

«بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (علیهم السلام)» مشهور به بحار الانوار، مفصل‌ ترین مجموعه حدیثی شیعه است که با نظارت علامه مجلسی تألیف شده است. تألیف این کتاب که مجموعه‌ ای از آموزه‌ ها و تعالیم شیعی است، بیش از ۳۰ سال طول کشیده و گروهی از شاگردان علامه مجلسی او را در این کار یاری کرده‌ اند. مؤلف، کتاب را بر اساس ۲۵ موضوع کلی طراحی و آن را در ۲۵ جلد جای داده است (در دوره‌ های اخیر به صورت ۱۱۰ جلدی منتشر می‌ شود). در هر جلد ریز موضوعات مربوط به آن را در ابواب مختلف گرد آورده است. او در هر باب، ابتدا آیات قرآنی مرتبط با موضوع را ذکر کرده و تفسیر آنها را می‌ آورد و در مرحله بعد احادیث مربوط به آن باب را نقل می‌ کند. مجلسی تلاش کرده است که در بحار الانوار تمام موضوعات و مسائل موجود را پوشش دهد. برای مثال، این مجموعه با عنوان کتاب العقل و الجهل آغاز و با مباحث مربوط به خداشناسی و توحید، عدل الهی، و تاریخ پیامبران ادامه پیدا می‌ کند. از جلد ۱۵ تا ۵۳ چاپ ۱۱۰ جلدی، به تاریخ زندگی و فضایل پیامبر اسلام (ص) و حضرت زهرا (س) و امامان شیعه (ع) اختصاص دارد. بحار الانوار به خاطر ذکر مستند بیشتر روایت‌ های منقول از ائمه شیعه (ع)، باب‌ بندی موضوعات، شرح و بیان بسیاری از روایات، تحقیقات گوناگون کلامی، تاریخی، فقهی، تفسیری، اخلاقی، حدیثی و لغوی، نزد محققان و پژوهشگران مقامی والا داشته است؛ چنانکه با وجود حجم زیاد، از همان روزگار تألیف، نسخه‌ های خطی بسیاری از آن نوشته شده و با رواج صنعت چاپ، همه یا بخش‌ هایی از آن بارها به چاپ رسیده است. آنچه در این جلد به آن پرداخت شده است: - ﺑﺎب اﻟﺤﺚّ ﻋﻠﯽ اﻟﻤﺤﺎﻓﻈﻪ ﻋﻠﯽ اﻟﺼﻠﻮات و أداﺋﻬﺎ ﻓﯽ أوﻗﺎﺗﻬﺎ و ذمّ إﺿﺎﻋﺘﻬﺎ و اﻻﺳﺘﻬﺎﻧﻪ ﺑﻬﺎ - ﺑﺎب وﻗﺖ ﻓﺮﯾﻀﻪ اﻟﻈﻬﺮﯾﻦ و ﻧﺎﻓﻠﺘﻬﻤﺎ - ﺑﺎب وﻗﺖ اﻟﻌﺸﺎءﯾﻦ - ﺑﺎب وﻗﺖ ﺻﻼه اﻟﻔﺠﺮ و ﻧﺎﻓﻠﺘﻬﺎ - ﺑﺎب ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻣﻨﺘﺼﻒ اﻟﻠﯿﻞ و ﻣﻨﺘﻬﺎه و ﻣﻔﺘﺘﺢ اﻟﻨﻬﺎر ﺷﺮﻋﺎ و ﻋﺮﻓﺎ و ﻟﻐﻪ و ﻣﻌﻨﺎه - ﺑﺎب اﻷوﻗﺎت اﻟﻤﮑﺮوﻫﻪ - ﺑﺎب ﺻﻼه اﻟﻀﺤﯽ - ﺑﺎب ﻓﺮاﺋﺾ اﻟﺼﻼه - أﺑﻮاب ﻟﺒﺎس اﻟﻤﺼﻠﯽ - ﺑﺎب ﺳﺘﺮ اﻟﻌﻮره و ﻋﻮره اﻟﺮﺟﺎل و اﻟﻨﺴﺎء ﻓﯽ اﻟﺼﻼه و ﻣﺎ ﯾﻠﺰﻣﻬﻤﺎ ﻣﻦ اﻟﺜﯿﺎب ﻓﯿﻬﺎ و ﺻﻔﺎﺗﻬﺎ و آداﺑﻬﺎ - ﺑﺎب اﻟﺮداء و ﺳﺪﻟﻪ و اﻟﺘﻮﺷّﺢ ﻓﻮق اﻟﻘﻤﯿﺺ و اﺷﺘﻤﺎل اﻟﺼﻤﺎء و إدﺧﺎل اﻟﯿﺪﯾﻦ ﺗﺤﺖ اﻟﺜﻮب - ﺑﺎب ﺻﻼه اﻟﻌﺮاه - ﺑﺎب ﻣﺎ ﺗﺠﻮز اﻟﺼﻼه ﻓﯿﻪ ﻣﻦ اﻷوﺑﺎر و اﻷﺷﻌﺎر و اﻟﺠﻠﻮد و ﻣﺎ ﻻ ﺗﺠﻮز - ﺑﺎب اﻟﻨﻬﯽ ﻋﻦ اﻟﺼﻼه ﻓﯽ اﻟﺤﺮﯾﺮ و اﻟﺬﻫﺐ و اﻟﺤﺪﯾﺪ و ﻣﺎ ﻓﯿﻪ ﺗﻤﺎﺛﯿﻞ و ﻏﯿﺮ ذﻟﮏ ﻣﻤﺎ ﻧﻬﯽ ﻋﻦ اﻟﺼﻼه ﻓﯿﻪ - ﺑـﺎب اﻟﺼـﻼه ﻓﯽ اﻟﺜﻮب اﻟﻨﺠﺲ أو ﺛﻮب أﺻـﺎﺑﻪ ﺑﺼـﺎق أو ﻋﺮق أو ذرق و ﺣﮑﻢ ﺛﯿﺎب اﻟﮑﻔﺎر و ﻣﺎ ﻻ ﯾﺘﻢّ ﻓﯿﻪ اﻟﺼـﻼه - ﺑﺎب ﺣﮑﻢ اﻟﻤﺨﺘﻀﺐ ﻓﯽ اﻟﺼﻼه - ﺑﺎب ﺣﮑﻢ ﻧﺎﺳﯽ اﻟﻨﺠﺎﺳﻪ ﻓﯽ اﻟﺜﻮب و اﻟﺠﺴﺪ و ﺟﺎﻫﻠﻬﺎ و ﺣﮑﻢ اﻟﺜﻮب اﻟﻤﺸﺘﺒﻪ - ﺑﺎب اﻟﺼﻼه ﻓﯽ اﻟﻨﻌﺎل و اﻟﺨﻔﺎف و ﻣﺎ ﯾﺴﺘﺮ ﻇﻬﺮ اﻟﻘﺪم ﺑﻼ ﺳﺎق -أﺑﻮاب ﻣﮑﺎن اﻟﻤﺼﻠﯽ و ﻣﺎ ﯾﺘﺒﻌﻪ - ﺑﺎب أﻧّﻪ ﺟﻌﻞ ﻟﻠﻨﺒﯽّ ﺻّﻠﯽ اﻟّﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ و آﻟﻪ و ﻷﻣّﺘﻪ اﻷرض ﻣﺴﺠﺪا - ﺑﺎب ﻃﻬﺎره ﻣﻮﺿﻊ اﻟﺼﻼه و ﻣﺎ ﯾﺘﺒﻌﻬﺎ ﻣﻦ أﺣﮑﺎم اﻟﻤﺼﻠﯽ - ﺑﺎب اﻟﺼﻼه ﻋﻠﯽ اﻟﺤﺮﯾﺮ أو ﻋﻠﯽ اﻟﺘﻤﺎﺛﯿﻞ أو ﻓﯽ ﺑﯿﺖ ﻓﯿﻪ ﺗﻤﺎﺛﯿﻞ أو ﮐﻠﺐ أو ﺧﻤﺮ أو ﺑﻮل - ﺑﺎب ﻣﺎ ﯾﮑﻮن ﺑﯿﻦ ﯾﺪيّ اﻟﻤﺼﻠّﯽ أو ﯾﻤﺮّ ﺑﯿﻦ ﯾﺪﯾﻪ و اﺳﺘﺤﺒﺎب اﻟﺴﺘﺮه - ﺑﺎب اﻟﻤﻮاﺿﻊ اﻟﺘﯽ ﻧﻬﯽ ﻋﻦ اﻟﺼﻼه ﻓﯿﻬﺎ - ﺑﺎب اﻟﺼﻼه ﻓﯽ اﻟﮑﻌﺒﻪ و ﻣﻌﺎﺑﺪ أﻫﻞ اﻟﮑﺘﺎب و ﺑﯿﻮﺗﻬﻢ - ﺑﺎب ﺻﻼه اﻟﺮﺟﻞ و اﻟﻤﺮأه ﻓﯽ ﺑﯿﺖ واﺣﺪ - ﺑﺎب ﻓﻀﻞ اﻟﻤﺴﺎﺟﺪ و أﺣﮑﺎﻣﻬﺎ و آداﺑﻬﺎ

«بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (علیهم السلام)» مشهور به بحار الانوار، مفصل‌ ترین مجموعه حدیثی شیعه است که با نظارت علامه مجلسی تألیف شده است. تألیف این کتاب که مجموعه‌ ای از آموزه‌ ها و تعالیم شیعی است، بیش از ۳۰ سال طول کشیده و گروهی از شاگردان علامه مجلسی او را در این کار یاری کرده‌ اند. مؤلف، کتاب را بر اساس ۲۵ موضوع کلی طراحی و آن را در ۲۵ جلد جای داده است (در دوره‌ های اخیر به صورت ۱۱۰ جلدی منتشر می‌ شود). در هر جلد ریز موضوعات مربوط به آن را در ابواب مختلف گرد آورده است. او در هر باب، ابتدا آیات قرآنی مرتبط با موضوع را ذکر کرده و تفسیر آنها را می‌ آورد و در مرحله بعد احادیث مربوط به آن باب را نقل می‌ کند. مجلسی تلاش کرده است که در بحار الانوار تمام موضوعات و مسائل موجود را پوشش دهد. برای مثال، این مجموعه با عنوان کتاب العقل و الجهل آغاز و با مباحث مربوط به خداشناسی و توحید، عدل الهی، و تاریخ پیامبران ادامه پیدا می‌ کند. از جلد ۱۵ تا ۵۳ چاپ ۱۱۰ جلدی، به تاریخ زندگی و فضایل پیامبر اسلام (ص) و حضرت زهرا (س) و امامان شیعه (ع) اختصاص دارد. بحار الانوار به خاطر ذکر مستند بیشتر روایت‌ های منقول از ائمه شیعه (ع)، باب‌ بندی موضوعات، شرح و بیان بسیاری از روایات، تحقیقات گوناگون کلامی، تاریخی، فقهی، تفسیری، اخلاقی، حدیثی و لغوی، نزد محققان و پژوهشگران مقامی والا داشته است؛ چنانکه با وجود حجم زیاد، از همان روزگار تألیف، نسخه‌ های خطی بسیاری از آن نوشته شده و با رواج صنعت چاپ، همه یا بخش‌ هایی از آن بارها به چاپ رسیده است. آنچه در این جلد به آن پرداخت شده است: - ﺑﺎب أﺣﮑﺎم اﻟﺸﻬﯿﺪ و اﻟﻤﺼﻠﻮب و اﻟﻤﺮﺟﻮم و اﻟﻤﻘﺘﺺّ ﻣﻨﻪ و اﻟﺠﻨﯿﻦ و أﮐﯿﻞ اﻟﺴﺒﻊ و أﺷﺒﺎﻫﻬﻢ ﻓﯽ اﻟﻐﺴﻞ و اﻟﮑﻔﻦ و اﻟﺼﻼه - ﺑﺎب اﻟﺪﻓﻦ و آداﺑﻪ و أﺣﮑﺎﻣﻪ - ﺑﺎب ﺷﻬﺎده أرﺑﻌﯿﻦ ﻟﻠﻤﯿّﺖ - ﺑﺎب اﺳـﺘﺤﺒﺎب اﻟﺼـﻼه ﻋﻦ اﻟﻤﯿّﺖ و اﻟﺼﻮم و اﻟﺤﺞّ و اﻟﺼﺪﻗﻪ و اﻟﺒﺮّ و اﻟﻌﺘﻖ ﻋﻨﻪ و اﻟﺪﻋﺎء ﻟﻪ و اﻟﺘﺮﺣّﻢ ﻋﻠﯿﻪ و ﺑﯿﺎن ﻣﺎ ﯾﻮﺟﺐ اﻟﺘﺨﻠّﺺ ﻣﻦ ﺷﺪّه اﻟﻤﻮت و ﻋﺬاب اﻟﻘﺒﺮ و ﺑﻌﺪه - ﺑﺎب ﻧﻘﻞ اﻟﻤﻮﺗﯽ و اﻟﺰﯾﺎره ﺑﻬﻢ - ﺑﺎب اﻟﺘﻌﺰﯾﻪ و اﻟﻤﺄﺗﻢ و آداﺑﻬﻤﺎ و أﺣﮑﺎﻣﻬﺎ - ﺑﺎب أﺟﺮ اﻟﻤﺼﺎﺋﺐ - ﺑﺎب ﻓﻀﻞ اﻟﺘﻌﺰّي و اﻟﺼﺒﺮ ﻋﻨﺪ اﻟﻤﺼﺎﺋﺐ و اﻟﻤﮑﺎره - ﺑﺎب آﺧﺮ ﻓﯽ ذﮐﺮ ﺻﺒﺮ اﻟﺼﺎﺑﺮﯾﻦ و اﻟﺼﺎﺑﺮات - ﺑﺎب اﻟﻨﻮادر

کتاب الدین الخالص او ارشاد الخلق الی الحق نوشته محمود محمد خطاب السبکی (1274 هجری قمری ـ 1352 هـ ق) از علمای مالکی مذهب الازهر می‌باشد که در آن دیدگاه ابن‌تیمیه درباره نزول خداوند به آسمان دنیا را رد کرده و ابن‌تیمیه را متهم به بهتان و افتراء زدن به علما و سلف می‌کند و تمسک به ظواهر در این موارد را مخالفت با معقول و منقول و خروج از دین قائل شدن به تشبیه و تجسیم می‌داند. سبکی در کتاب، آیات و روایات مربوط به صفات خبری خداوند که از متشابهات می‌باشند را تبیین کرده و نظرات ابن‌تیمیه و کسانی که فقط ظاهر آنها را اخذ می‌کنند و از تأویل آنها خودداری می‌کنند را نقد کرده و هرگونه تشبیه و تجسیم را از ساحت مقدس ربوبی را رد می‌کند. وی می‌نویسد: آنچه که ابن‌تیمیه در کتابش «شرح حدیث النزول» به اسحاق بن راهویه و عبدالله بن طاهر و جمهور محدثین و احمدبن حنبل نسبت داده که می‌گویند: خداوند به آسمان دنیا نزول می‌کند و عرش از او خالی نمی‌باشد، (این کلام ابن‌تیمیه) علاوه بر این که دارای تناقض می‌باشد، لازمه اش اثبات مکان برای خدا هست و در حالی که با ادله قطعی نقلی و عقلی بطلان آن ثابت شده است و نتیجه این ادعا، محتاج و مرکب بودن خداوند می‌باشد؛ لذا این کلام (ابن‌تیمیه) بهتان بر علما و افتراء بر سلف این امت می‌باشد، همچنین متشابهات را باید تأویل کرد و نباید به ظاهرشان اکتفا کرد و اگر کسی به ظاهر آنها تمسک کند مخالفت با معقول و منقول کرده و از دین خارج شده و قائل به تجسیم و تشبیه می‌شود. برخی موضوعاتی که در این مجلد به آن پرداخته شده است عبارتند از: -

تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، معروف به «وسائل الشيعة»، از تأليفات ارزش‌مند محدث بزرگ و علامه محقق، شيخ محمد بن حسن حُر عاملى از علماى بزرگ و از فقهاى برجسته شيعه در قرن يازدهم هجرى(1033 - 1104ق) است. وى، اين كتاب را در مدت بيست سال از عمر شريف خود نگاشته است. اين كتاب، به زبان عربى و مشتمل بر روايات اهل‌بيت عصمت و طهارت(ع) در زمينه احكام شرعى است. مؤلف، در مقدمه، انگيزه خود را از نگارش كتاب، اين گونه بيان مى‌نمايد: «مدّت‌ها بود كه از فكر و قلم خود درخواست مى‌كردم و عزم و همت خود را بر آن مى‌داشتم تا كتابى را به نگارش درآورم كه آرزو را برآورده سازد و در علم و عمل سرآمد و شامل احاديث مسائل شرعى و نصوص احكام فرعى باشد؛ احاديثى كه در كتاب‌هاى معتبر و صحيح روايى هست و علماى بزرگ ما تصريح به صحت و اعتبار آنها كرده‌اند تا پناه‌گاهى براى خودم در مسائل شرعى باشد و مرجعى براى هدايت شيعه شود و من هم در ثواب هر كس كه از نور آن بهره گيرد و با نشان مناره‌هاى آن هدايت گردد و از تابش خورشيد و ماه آن بهره‌مند شود، شریک باشم و چه گنجينه‌اى بزرگ‌تر از ثوابى كه تا روز قيامت ادامه يابد! ان شاء الله». اين كتاب، از زمان نگارش، پيوسته مورد توجه علما و فقهاى شيعه قرار گرفته است و در اين زمان از اركان اصلى استنباط احكام شرعى و اجتهاد در حوزه‌هاى علميه شيعه به شمار مى‌آيد و در تمام درس‌هاى خارج فقه، روايات آن نقل شده و به آنها استناد مى‌شود. سيد حسن صدر درباره اين كتاب مى‌فرمايد: «كتاب وسائل الشيعة درباره احكام شرعى نگاشته شده است. اين كتاب به گونه‌اى نوشته شده كه به راحتى مى‌توان از آن استفاده نمود و به مطالب آن دسترسى پيدا كرد. در اين كتاب ميان استدلال و فقه و كلمات فقها به بهترين شكل و صحيح‌ترين راه و معتبرترين مأخذ جمع شده است. هر گاه فقيه و مجتهد متبحرى در اين كتاب نظر كند، آنچه را مى‌خواهد همانند مرواريدهايى كه به نظم چيده شده‌اند، مى‌يابد. هيچ مطلب مشكل و معضلى نيست كه به آن نپرداخته باشد...» علامه امينى در كتاب ارزش‌مند«الغدير» درباره اين كتاب مى‌فرمايد: «در هيچ كتاب رجال و تراجمى نامى از شيخ حر عاملى برده نشده مگر آنكه جملات فراوانى در مدح و ستايش كتاب گران‌بهايش؛ يعنى وسائل الشيعة بيان شده است.» كتاب «وسائل الشيعة» از بهترين جوامع روايى شيعه و حاوى رواياتى ارزش‌مند از پيامبر اسلام(ص) و ائمه معصومين(ع) درباره احكام شرعى در زمينه‌هاى گوناگون فقهى است. اين كتاب، مشتمل بر رواياتى پيرامون مقدمة العبادات و 51 كتاب از طهارت تا ديات، روى هم رفته داراى 7058 باب و حدود 36 هزار روايت برگرفته از مجموعه‌هاى روايى معتبر شيعه و اصول اوليه قدماى اصحاب رضوان‌الله‌عليهم است كه به ترتيب مسائل شرعى مطرح شده در كتاب‌هاى فقهى، به صورت باب‌هاى جداگانه آورده شده است و اين خود موجب گشته تا دسترسى به روايات كتاب بسيار آسان گردد و مراجعه كننده به راحتى بتواند روايات مورد نظر را پيدا نمايد. علاوه بر آن مسائل جديدى را نيز با توجه به مضمون روايات با ترتيبى آشنا و چينشى مطلوب و نظمى زيبا مطرح نموده است. در آغاز سند هر روايت، نام كسانى كه آن روايت را از كتاب آنها آورده، ذكر مى‌كند و سند خود به آن كتاب و مطالب مربوط به آن را در آخر كتاب مى‌آورد. وى سعى و تلاش فراوانى در ضبط دقيق روايات داشته و به اختلاف نسخه‌هاى گوناگون توجه نموده و در حاشيه كتاب به آنچه در نسخه‌هاى ديگر آمده، اشاره كرده است. هم‌چنين روايات مربوط به يك مسئله را آن هم از منابع متنوع و يا مواضع متعدد، با هم آورده تا مراجعه كننده به راحتى و صرفه‌جويى فراوان در وقت بتواند به تمام روايات متحد در دلالت يا متن و يا سند دست يابد و ميان روايات يك باب از جهت سند يا متن يا دلالت و مفهوم، مقايسه و مقابله انجام دهد و زيادى و نقصان ميان روايات را با يك نگاه و بدون مراجعه به مصادر گوناگون دريابد. با همه اينها وى عناوين باب‌ها را مطابق برداشت خود از احاديث ذكر كرده نه مطابق آنچه فقها بر آن توافق دارند و نيز در موارد بسيارى روايات را قطعه قطعه نموده و هر قطعه‌اى را در بابى ذكر فرموده، هم‌چنين همه احاديث دلالت كننده بر يك مطلب را در باب مربوطه، به صورت صريح ذكر نكرده بلكه پاره‌اى از آنها را با عباراتى همچون «تقدم»، «يأتى ما يدل عليه»، «رواه...مثله» و... مورد اشاره قرار داده است و اينها خود باعث بروز اعتراض‌ها و ايرادهايى به‌جا و نابه‌جا به كتاب وى شده است. مطالب مطرح شده در این جلد عبارتند از: کتاب الصلاة بخش اول.

كتاب «الخلل في الصلاة»، اثرى است حاوى آراى اجتهادى و استدلالى امام خمينى (ره) به زبان عربى، در مبحث مربوط به احكام فقهى خلل نماز، كه در آخرين سال‌ هاى اقامت امام در نجف اشرف نوشته شده است. كتاب حاضر، شامل سه بخش، تحت عنوان «القول» مى‌ باشد. قول اول، شامل دو فصل است كه فصل اول آن در خلل عمدى به نماز است و فصل دوم در خلل از روى جهل است. قول دوم، در شروط نماز است و قول سوم، در احكام شك در نماز مى‌ باشد. مؤلف محترم، در تبيين مطالب از منابعى همچون «وسائل الشيعة» و «جامع أحاديث الشيعة» استفاده نموده است.