جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ماشینی : بر اساس ایمان مسیحی، عیسی مسیح مکاشفه نهایی نه تنها از ماهیت خدای خالق است، بلکه در مورد چگونگی ارتباط خدای خالق با نظم خلقت نیز می باشد. عهد جدید صراحتاً عمل آفرینش را به شخص عیسی مسیح مرتبط می‌کند - که او نیز در خلقت مشارکت دارد و گفته می‌شود که با اعمال مشارکت خود رستگاری نهایی خلقت را از مشکلاتی که در حال حاضر به آن مبتلا هستند، تضمین کرده است. الهیات مسیحی پیشنهاد می‌کند که عیسی مسیح، کلام متجسد و حکمت خدا، عاملی که روح خدا در میان ما در او حضور دارد، منطق و سرفصل همه چیز است - زمانی که ما آن را تجربه و کشف می‌کنیم. طبیعت و تمام معماهای آن؛ خود ماده بنابراین مسیح شناسی برای الهیات خلقت کاملاً اساسی است، زیرا این امر هم در کتاب مقدس و هم در الهیات اولیه مسیحیت آشکار شده است. با همه اینها، گفتگوی معاصر درباره علم و ایمان، تا حد قابل توجهی تمایل دارد که اهمیت عیسی مسیح را نادیده بگیرد و در عوض بر یک «خدای شگفت‌انگیز» یا «خدای الهیات طبیعی» تمرکز کند. چنین خداباوری عمومی از منظر الهیات مسیحی در سطوح مختلف مشکل ساز است و گاه به الاهیاتی کم و بیش دئیستی منتهی شده است: این تصور که خدا جهان را آفریده، سپس تا حد زیادی آن را به حال خود رها کرده است. چنین الاهیاتی با تفسیرهای کلاسیک مسیحی از خلقت، مشیت، رستگاری و آخرت شناسی فاصله زیادی دارد. بر این اساس، الهیات آفرینش فقط مربوط به «آغازهای دور» یا اعمال دوردست یک مبتکر الهی نیست. در عوض، عیسی مسیح متجسد، خود - به طور قابل توجهی - وسیله و هدفی است که خود خلقت برای آن وجود دارد. اگر بخواهیم در مورد دنیای خود درست فکر کنیم، آن را مطالعه کنیم و عاقلانه در آن زندگی کنیم، باید اهمیت او را به طور متمرکز در نظر بگیریم. چنین ادعای جسورانه ای ممکن است به چه معنا باشد، و چرا عیسی مسیح توسط الهیات مسیحی گفته می شود که برای درک رابطه کلی خدا با نظم خلقت بسیار مهم است؟ این اهمیت برای علم چه معنایی دارد؟ مسیح و نظم آفریده شده با جمع آوری بینش دانشمندان کتاب مقدس، الهیات، مورخان، فیلسوفان و دانشمندان به این سؤالات می پردازد. این مجموعه مقالات میان رشته‌ای، اهمیت عیسی مسیح را برای درک جهان خلقت، به‌ویژه که آن جهان توسط علوم طبیعی مشاهده می‌شود، بازتاب می‌دهد. از مشارکت کنندگان مسیح و نظم خلقت می توان به مرلین مک کورد آدامز، ریچارد باکهام، دبورا هارسما، پل موزر، موری رای، جیمز کی. ای. اسمیت، نورمن ویرزبا، ان تی رایت و غیره اشاره کرد.

چکیده ماشینی : الهیات سیاه در دهه 1960 به عنوان پاسخی به آگاهی سیاهان ظهور کرد. در آفریقای جنوبی نقد قدرت است. در بریتانیا این یک الهیات سیاسی فرهنگ سیاه پوست است. شکل غالب الهیات سیاهان در ایالات متحده آمریکا بوده است که در اصل تحت تأثیر قدرت سیاه و انتقاد نژادپرستی سفیدپوستان قرار گرفته است. از آن زمان به بعد ادعا می کند که چشم انداز خود را گسترش داده است تا ظلم و ستم بر اساس نژاد، جنسیت و طبقه را در بر گیرد. نویسنده در این کتاب این ادعا را به ویژه توسط الهیات زنانه (زنان سیاه پوست) به چالش می کشد. الهیات سیاه‌پوست و زن‌گرا، تحلیل‌های ناکافی از نژاد و جنسیت ارائه می‌کنند و هیچ توضیحی درباره ستم طبقاتی (اقتصادی) ندارند. به جز چند استثنای قابل توجه، الهیات سیاه در ایالات متحده مانتراهای دهه 1970، گفتمان مدرنیته را تکرار می کند. با رضایت از سرمایه داری آمریکایی، نمی تواند به منبع فقیر شدن سیاهپوستان آمریکایی در داخل بپردازد. این جنبش «آفریقایی-آمریکایی» که با خیال‌پردازی رمانتیک از آفریقا قناعت می‌کند، در دفاع از آفریقای معاصر در برابر جاه‌طلبی‌های جهانی غارتگرانه آمریکا شکست می‌خورد.

چکیده ماشینی : این کتاب تحلیلی جامع از چالش الهیاتی ارائه شده توسط دوران جدید پس از برگزیت ارائه می دهد. رای همه پرسی به خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا منجر به تغییری لرزه ای در نحوه نگاه و قضاوت بخشی از جمعیت بریتانیا در مورد هموطنان خود شده است. افزایش متعاقب آن تعداد گزارش‌شده از حوادث با انگیزه نژادی و فضای توهین‌آمیز و منفی‌گرایی که به کسی که به‌عنوان بریتانیایی «اصیل» تلقی نمی‌شود، باید برای همه مردم نگران‌کننده باشد. این کتاب متشکل از مجموعه‌ای از مقالات است که به جنبه‌های مختلف معنای انگلیسی بودن و راه‌هایی که کلیساها در بریتانیا و ایمان مسیحی می‌توانند و باید به موج فزاینده ناسیونالیسم انگلیسی سفید پاسخ دهند، می‌پردازد. این یک چالش تحریک‌آمیز برای بیگانه‌هراسی است که اغلب تحمل می‌شود، و همچنین پاسخ کم بسیاری از رهبران کلیسا در بریتانیا. این نقد از طریق یک مدل پیشگویانه و پسااستعماری الهیات سیاهان ارائه می شود که حس اولیه استحقاق سفیدها و «بومی گرایی» منطقه ای را که بیشتر بحث رفراندوم را فراگرفته بود، به چالش می کشد. مقالات این کتاب کلیسا و جامعه گسترده‌تر را به چالش می‌کشد تا عدالت و برابری را برای همه تضمین کنند، نه فقط یک احساس ممتاز از استحقاق برای برخی. برای هر محققی از الهیات سیاه، سیاسی و آزادیبخش و همچنین کسانی که در مطالعات فرهنگی از دیدگاه پسااستعماری درگیر هستند، بسیار جالب خواهد بود.

چکیده ماشینی : ارتدوکس شرقی و آنگلیکان اولین مطالعه پایدار در مورد روابط بین ارتدوکس، نقش ویژه کلیسای آنگلیکن و مشکلات ناسیونالیسم ارتدکس در عصر مدرن است. علی‌رغم چالش‌های فراوان، سال‌های بین‌جنگ زمان خلاقیت شدید در کلیسای ارتدکس روسیه بود. مهاجران روسی که در پی انقلاب روسیه از انزوای اجباری رهایی یافتند، خود را در تماس نزدیک با شخصیت های دیگر کلیساهای ارتدکس و کلیسای کاتولیک رومی و انواع اعترافات پروتستانی یافتند. به دلایل بسیاری، تبعیدیان روسی به ویژه به کلیسای انگلیکن گرایش پیدا کردند. بنابراین، سالهای بین دو جنگ شاهد تلاشی متمرکز برای پر کردن شکاف بین ارتدوکس و آنگلیکان بود. کتاب گفرت تاریخچه مفصلی از آن تلاش است. این داستان تلاش برای نزدیکی دو کلیسا و شکست نهایی آنها در دستیابی به وحدت رسمی است. همان نیروهای سیاسی، دیپلماتیک، تاریخی، شخصی و مذهبی که برای اولین بار الهام‌بخش تماس‌ها شدند، در نهایت تلاش‌ها را تضعیف کردند. براین گفرت تاریخ یک فصل مهم در تاریخ جهان گرایی مسیحی را بازگو می کند، فصلی که مربوط به تلاش های معاصر برای دستیابی به گفتگوی معنادار بین ادیان است.

ترجمه ماشینی: ناکامی مدرنیته سکولار در تحقق وعده پیشرفت و روشنگری، خلایی را ایجاد می کند که دین در پر کردن آن عجله دارد. اما چه نوع تفکر و عمل دینی می تواند برای شرایط پساانسانی ما مناسب باشد؟ و چگونه می‌توانیم از پذیرفتن بنیادگرایی دینی و فانتزی پرهیز کنیم یا در نیهیلیسم ناامیدکننده الحادی غوطه‌ور نشویم؟ در کتاب الهیات غیرطبیعی، چارلی گیر راه‌هایی برای اندیشیدن درباره امکانات دین و الهیات در زمینه پست مدرنیته ما ارائه می‌دهد. از طیف وسیعی از متفکران، از جان راسکین و آلفرد نورث وایتهد گرفته تا ژاک دریدا، جودیت باتلر، جورجیو آگامبن، سیمون کریچلی، کاترین کلر، برونو لاتور، و تیموتی مورتون و هنرمندانی مانند مارسل دوشان و ریچارد همیلتون. و فیلم هایی از جمله مرد کوچک شده باورنکردنی، این کتاب به دنبال بقایای الهیات و دین در حوزه فناوری و رسانه و همچنین هنر به عنوان پایه و اساس تفکر دینی جدید بالقوه است. از طریق تعامل میان رشته ای با این متفکران و هنرمندان، مفهوم الهیات غیرطبیعی را به عنوان مبنای نوع جدیدی از تفکر دینی که به شعور ما توهین نمی کند، توسعه می دهد.

ترجمه ماشینی: _آیکون ها و خاستگاه های عرفانی مسیحیت_ مقدمه ای عالی برای موضوع عرفان مسیحی، ریشه های مسیحیت اولیه و بیان امر مقدس در هنر شمایل است. نیمه اول کتاب به بررسی پیشینه دقیق ریشه های عرفانی مسیحیت و نیمه دوم کتاب به تحلیل و کاربرد این ایده ها در خود نمادها اختصاص دارد. ریچارد تمپل، نویسنده، که کاملاً ریشه در فلسفه همیشگی دارد، تلاش می‌کند تا تحولات عرفانی را که در مصر، یونان و در آغازین مسیحیت پدید آمد، ترسیم کند. نویسنده شامل شرح مفصلی از فلسفه های مصریان باستان، فیثاغورث، کیش اورفئوس، افلاطونیان، و فیلو اسکندریه است. در این بررسی، ایده‌های باطنی افلاطون و نوافلاطونیان (به ویژه فلوطین، فیلون اسکندریه از دیدگاه یهودیان، و اوریژن از دیدگاه مسیحی) درگیر هستند. اوریجن، پدر اولیه کلیسا، بعداً برای ارائه تفسیری چهارگانه از متون مقدس کتاب مقدس آمد، که برخی آن را بدعت می‌دانند (اگرچه در دوران مدرن احیا می‌شد). تمپل همچنین جنبش بدعت‌گرایانه اولیه گنوسیزم را مورد توجه قرار می‌دهد که مدعی ارائه معرفت باطنی از خدا بود و اغلب شامل کیهان‌شناسی‌های عرفانی پیچیده بود. پدران اولیه کلیسا به دلیل خطرات بالقوه ای که در کمین این نظام اعتقادی وجود دارد، به شدیدترین شیوه علیه گنوسیزم می نوشتند. معبد شامل بحثی در مورد اعمال معین در کلیساهای شرقی از جمله هسیخاسم و متن استفاده شده در کلیسای شرقی، _The Philokalia_، ارائه حکمت و توصیه های عرفانی عملی راهبان از کوه آتوس در طول قرن ها است. معبد همچنین شامل بحث هایی درباره افلاطونی گرایان اولیه، فلوطین، و نقش او در زمینه های فلسفی تفکر عرفانی و همچنین افلاطونی مسیحی، دیونوسیوس آرئوپاگیتی است که الهیات منفی را در نوشته های خود توسعه داد. بخش دوم این کتاب به بحث در مورد هنر مقدس در نمادها می پردازد. در اینجا نویسنده به بررسی نمادها از طریق پرتره های فیوم و مسیح سینا و مادر خدا می پردازد. این اولین صحنه ها راه را برای آثار هنری آینده که قرار بود به نمایندگی از نمادها بیایند، هموار کردند. به طور خاص، اسکندریه، Cosmas Indicopleustes، منشأ پرتو الهی و سلسله مراتب افلاطونی را توضیح داد که در توسعه نمادها به زنجیره بزرگ وجود اعمال می شد. نویسنده به بررسی نقش فرقه اورفئوس می پردازد و به هبوط عیسی مسیح به جهنم قبل از رستاخیز اشاره می کند تا اسرار الهی برخی از نمادها را توضیح دهد. نویسنده همچنین به بررسی نمادهایی می‌پردازد که سنت جورج و اژدها را آشکار می‌کنند، و نشان می‌دهد که چگونه این نمادهای خاص تسلط معنوی را بر تمایلات پایین‌تر نشان می‌دهند (که از طریق شکل‌های اژدها و جای سفید بیان می‌شوند). بین سطح درونی و بیرونی انسان تمایز قائل شده است. بنابراین، رویدادهای مختلف کتاب مقدس شامل یک تفسیر بیرونی و باطنی است (مثلاً آنهایی که در کشتی نوح هستند نشان دهنده دایره باطنی هستند در حالی که آنهایی که در خارج از کشتی هستند جنبه بیرونی را نشان می دهند). نقش پس‌زمینه توپوگرافی نماد و نور الهی که از آسمان‌ها سرچشمه می‌گیرد توسط نویسنده، از جمله بحث در مورد مسیح پانتوکراتر توضیح داده شده است. نویسنده با بحث در مورد مریم، Theotokos ("حامل خدا"، مادر خدا) و شمایل - صفحه ای که شبستان را از محراب در کلیساهای شرقی جدا می کند که شامل چندین ردیف از نمادها است، به پایان می رسد. بر روی شمایل، صحنه های مختلف کتاب مقدس از زندگی عیسی و مریم (زندگی عیسی در زندگی مریم) نمایش داده شده است که جنبه های مختلفی از ظهور الهی را نشان می دهد. این اصل باستانی وحدت در کثرت را نشان می دهد. نویسنده کتاب را با بحث در مورد لزوم بازگشت به فلسفه همیشگی به عنوان توضیحی برای شمایل ها به پایان می رساند. به طور کلی، نمادها در کلیساهای شرقی نقش بسیار بیشتری نسبت به کلیساهای غرب ایفا کرده اند. علاوه بر این، نویسنده معتقد است که عرفان در شرق نقش مهم تری نسبت به غرب داشته است. در حالی که شمایل ها به گونه های مختلف محکوم شده اند و سپس اجازه تکثیر داده شده اند، نقش آنها در اولین تحولات مسیحیت و عرفان مسیحی آشکار است. این کتاب نه تنها مقدمه ای مفید برای نمادها، بلکه مقدمه ای بر فلسفه همیشگی که زیربنای تفسیر آنها است، ارائه می دهد. برای آن دسته از جویندگان حقیقت که تصمیم به نادیده گرفتن انحراف مادی دوران مدرن می‌کنند، بازگشت به کهن‌ترین اشکال مسیحیت و اعمال مسیحی و احیای ماهیت عرفانی واقعی آن حیاتی‌ترین اهمیت را دارد.

ترجمه ماشینی: سنت فرانسیس آسیزی (حدود 1181-1226) و یاکوپون دا تودی (حدود 1236-1306) تنها دو نمونه از مکتب غنی شاعران عرفانی بودند که در سنت مذهبی فرانسیسکن در اومبریا می نوشتند. آفرینش‌های قدرتمند آنها مجموعه قابل توجهی از شعر بومی ایتالیایی قرون وسطایی را تشکیل می‌دهد که اکنون به طور کامل مورد بررسی قرار گرفته است. وتوری با تکیه بر طیف وسیعی از رویکردهای ادبی، تاریخی، زبانی و مردم‌شناختی، تصویری بدیع از هنرمندان به‌عنوان افسانه‌ها و شاعران می‌سازد. او ویژگی‌های اساسی سنت نوظهور فرانسیسکن را در نقوش بدن، استعاره‌های ازدواج و هارمونی موسیقی بررسی می‌کند. وتوری همچنین به بررسی رابطه رسالت شاعرانه فرانسیس به پیدایش، رابطه بین عشق اروتیک و اتحاد خلسه‌آمیز در آثار هر دو شاعر، و شاعرانگی موعظه می‌پردازد.