مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ماشینی : این اثر بازسازی مفصلی از مبارزات و محاکمه‌ها را ارائه می‌دهد که منجر به سعادت (در سال 1626) و متعاقب آن قدیس‌سازی در سال 1169 راهبه عارف فلورانسی، ماریا مدالنا د پازی (1566-1607) شد. کلر کوپلند یافته‌های خود را در زمینه‌های وسیع سیاست قدیس‌سازی در زمانی قرار می‌دهد که برای تاریخ قدیس‌شدن کاتولیک‌های رومی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. اصلاحات پروتستانی، کلیسای کاتولیک رومی را در این حوزه از اعمال مذهبی در حالت تدافعی قرار داده بود و دوره ای که در این جلد پوشش داده شده است (حدود 1600-1669) شاهد اصلاحات گسترده ای در روش های سنجش و داوری قداست بود. رم کوپلند نشان می‌دهد که چگونه این تحولات را باید کمتر از نظر تلاش از بالا به پایین توسط ارگان‌های مرکزی کنترل کلیسایی برای تحمیل هژمونی تقدس و بیشتر از نظر مذاکره بر سر معانی تقدس - و چگونگی ارتباط آن با قدیس‌سازی مشاهده کرد. - بین ذینفعان مختلف

چکیده ماشینی: آمبروز میلانی (340-397) اولین اسقف مسیحی بود که گزارشی منظم از اخلاق مسیحی نوشت، در رساله De Officiis، که به طور مختلف به عنوان "درباره وظایف" یا "درباره مسئولیت ها" ترجمه شده است. اما آمبروز در آثار دیگر نیز به زندگی اخلاقی پرداخته است، به ویژه در موعظه‌های خود درباره ایلخانان و خطاب‌هایش به کاتکومن‌ها و تازه غسل ​​تعمید یافته‌ها. ادبیات مدرن گسترده ای در مورد آمبروز وجود دارد، اما فقط در دهه های اخیر به عنوان یک متفکر جدی گرفته شده است، نه فقط به عنوان یک اسقف شاغل و سیاستمدار کلیسایی. از آنجایی که آمبروز یکی از معدود نویسندگان مسیحی لاتین در دوران باستان بود که یونانی می دانست، یکی دیگر از زمینه های مهم پژوهش آمبروز مطالعه منابع او، به ویژه فیلسوف یهودی فیلو، و نویسندگان مسیحی مانند اوریگن اسکندریه بوده است. وارن اسمیت در این کتاب به بررسی مبانی نادیده گرفته شده کتاب مقدس، مذهبی و الهیاتی اندیشه آمبروز در مورد اخلاق می پردازد. مطالعات قبلی در تصویر آمبروز از شخص با فضیلت، چیز کمی را یافت که به طور مشخص مسیحی باشد. اسمیت نشان می‌دهد که اگرچه، مانند مشرکان، آمبروز بر میانه‌روی، شجاعت، عدالت و احتیاط تأکید می‌کرد، اما برای او این ویژگی‌ها توسط باورهای کلیسا در مورد اقتصاد نجات‌بخش خدا شکل می‌گرفت. برای مثال، شجاعت یک مسیحی که با آزار و شکنجه روبرو می شد، بیانگر ایمان به رستاخیز مسیح و امید معاد شناختی کلیسا بود. آخرالزمان، از نظر آمبروز، حکمت بت پرستی ملبس به زبان پارسایی نبود، بلکه همان منطقی بود که فضیلت بر آن استوار است.

چکیده ماشینی: این کتاب به بررسی الهیات اولیه آگوستین در مورد imago dei، قبل از انتصاب او (386-391) می پردازد. این کتاب نشان می‌دهد که تفکر اولیه آگوستین یک انحراف قابل توجه از الهیات تصویری لاتین طرفدار نیقیه یک نسل قبل است. این کتاب استدلال می‌کند که اگرچه الهیات اولیه آگوستین در مورد تصویر مبتنی بر الهیات هیلاری پواتیه، ماریوس ویکتورینوس و آمبروز میلانی است، آگوستین توانست به گونه‌ای که پیشینیان او چنین نبوده‌اند، تصدیق کند که هم مسیح و هم شخص انسان تصویر هستند. از خدا پیشینیان لاتین طرفدار نیقیه آگوستین، imago dei را اساساً به عنوان یک اصطلاح مسیحی که یک وحدت جوهر الهی را مشخص می کند، درک می کردند. بر اساس این کتاب، الهیات اولیه تصویر آگوستین، انحراف اولیه خود را نه در مناقشه نیقیه، بلکه در تعامل فلسفی متافیزیک فلوطنی، که در آن تمام واقعیت متناهی تصویری از واقعیت غایی است، دارد. برای این سنت، یک تصویر نیازی به برابری ندارد. یک تصویر می تواند کم و بیش شبیه منبع آن باشد. این کتاب معتقد است که نوشته‌های اولیه آگوستین مسیح را به‌عنوان تصویری مشابه تشبیه می‌کند، در حالی که شخص انسانی تصویری از تشبیه نابرابر است. ارزیابی افلاطونی و مشارکتی ماهیت «تصویر»، الهیات اولیه آگوستین را از تصویر خدا قادر می‌سازد تا فراتر از پیشینیان لاتینی خود حرکت کند و imago dei را هم از مسیح و هم برای شخص انسانی تأیید کند. ادامه مطلب... چکیده: این کتاب به بررسی الهیات اولیه آگوستین در مورد imago dei، قبل از انتصاب او (386-391) می پردازد. این کتاب نشان می‌دهد که تفکر اولیه آگوستین یک انحراف قابل توجه از الهیات تصویری لاتین طرفدار نیقیه یک نسل قبل است. این کتاب استدلال می‌کند که اگرچه الهیات اولیه آگوستین در مورد تصویر مبتنی بر الهیات هیلاری پواتیه، ماریوس ویکتورینوس و آمبروز میلانی است، آگوستین توانست به گونه‌ای که پیشینیان او چنین نبوده‌اند، تصدیق کند که هم مسیح و هم شخص انسان تصویر هستند. از خدا پیشینیان لاتین طرفدار نیقیه آگوستین، imago dei را اساساً به عنوان یک اصطلاح مسیحی که یک وحدت جوهر الهی را مشخص می کند، درک می کردند. بر اساس این کتاب، الهیات اولیه تصویر آگوستین، انحراف اولیه خود را نه در مناقشه نیقیه، بلکه در تعامل فلسفی متافیزیک فلوطنی، که در آن تمام واقعیت متناهی تصویری از واقعیت غایی است، دارد. برای این سنت، یک تصویر نیازی به برابری ندارد. یک تصویر می تواند کم و بیش شبیه منبع آن باشد. این کتاب معتقد است که نوشته‌های اولیه آگوستین مسیح را به‌عنوان تصویری مشابه تشبیه می‌کند، در حالی که شخص انسانی تصویری از تشبیه نابرابر است. ارزیابی افلاطونی و مشارکتی ماهیت «تصویر» به الهیات اولیه آگوستین از تصویر خدا این امکان را می دهد که فراتر از اسلاف لاتینی خود حرکت کند و imago dei هم مسیح و هم شخص انسانی را تأیید کند.

ترجمه ماشینی: جنبش انجیلی در سال‌های اخیر با هویت خود مبارزه کرده است، تا جایی که موضوع نشست سالانه انجمن الهیات انجیلی در سال 2002 «مرزهای انجیلی» بود. حتی جدیدترین نسخه فرهنگ لغت انجیلی الهیات اشاره می کند که "ماهیت انجیلی هرگز یک جنبش واحد نبود بلکه مجموعه ای از تاکیدات مبتنی بر یک هسته مشترک اعتقادی - هسته ای که خود اکنون در حال بحث است" (فرهنگ لغت) of Evangelical Theology, Walter A.Elwell, ed.[Grand Rapids: Baker Books, 2nd edition, 2001], p.409. نویسنده این اثر به دنبال تفصیل آن «تاکیدات» مختلف به یک «سرمایه گذاری کیشوستیک» در که او تلاش می‌کند «هم از تاریخ و هم وسعت فوق‌العاده این جنبش مردمی را ارائه دهد» (vii). و در حالی که بخش‌هایی از تلاش او تحسین برانگیز است، در کل این اثر یک درهم‌آمیزی ناامیدکننده است که به جای اینکه ماهیت انجیلی‌گرایی را روشن کند، گیج می‌کند. نویسنده به اذعان اینکه این اثر به درستی با همان عنوان شروع می‌شود، «دایره‌المعارف» نیست. که او به تنهایی مسئول همه مقالات است (اگرچه او کمک چندین نفر را می پذیرد). ماهیت «دایره المعارفی» هم ندارد. مقالات اغلب منعکس کننده اطلاعات منسوخ یا نادرست هستند و چاه کتابشناختی که مقالات از آن استخراج می شوند بسیار محدود است. مشکلات این اثر از تایپی تا روش شناختی متغیر است، اما واضح است که مشکل اساسی ناتوانی نویسنده در تعریف دقیق جنبش انجیلی است. در واقع مقالات مربوط به بنیادگرایی آمریکایی بیشتر از انجیلییسم است. و در حالی که این دو قطعاً به هم مرتبط هستند، اما حرکت‌های یکسانی نیستند. از نظر صفحه‌آرایی، کتاب فاقد فهرست و کتاب‌شناسی مفید است. مقاله ها اغلب اصلاً پشتوانه کتابشناختی ندارند و بقیه فقط یک مرجع دارند. ویرایش هم مشکل داره نام چارلز اچ اسپورجن به صورت «جراح» (177) و آلوا جی.مک‌کلین به «مکلین» (249) ترجمه شده است. برخی از مقالات منعکس کننده اطلاعات ناقص یا منسوخ هستند، مانند مدخل انجمن الهیات انجیلی (201-202) که در آن نقل قول از بیانیه اعتقادی به اضافه شدن تأیید تثلیث اضافه شده چندین سال پیش ناتوان است. هنگامی که به منابع استناد می شود، آنها به طور کلی دارای تاریخ هستند. به عنوان مثال، مدخل برای مدرسه علمیه گریس (249) به فهرست سال 1995 اشاره می کند. مدخل جک هیفورد (274) هیچ اشاره ای به ایجاد حوزه علمیه تحت رهبری او ندارد، اگرچه این امر بیش از پنج سال پیش رخ داده است. در واقع، به جز ارجاعات مکرر به کتاب دیگری از نویسنده (چشم های من شکوه را دیده است، 2000)، تنها چند مرجع کتابشناختی به سال 1995 مربوط می شود. حذف های الهیاتی نیز ذکر شده است. در مدخل T.D.Jakes (300)، هیچ اشاره ای به تثلیث ستیزی و دیگر الهیات غیر انجیلی او نشده است. برای مثال، مدخلی برای ترنت دیلفر (176) وجود دارد که شامل بازخوانی خوبی از حرفه او در لیگ ملی فوتبال همراه با نقل قول نسبتاً بی‌ضرر مربوط به مسیحیت است. به اندازه کافی جالب توجه است که ورودی برای Dilfer فضای بیشتری نسبت به دومین آمدن مسیح (515) داده شده است. مدخل روی پروژکتور سقفی (432) یکی از موارد عجیب و غریب این اثر است. نوشته های طولانی برای چندین گروه راک کریستین مانند Third Day (576)، Stryper (558)، Newsboys (408-09) و Jars of Clay (301-02) رزرو شده است. این اثر را نمی توان به عنوان مرجعی برای انجیلییسم توصیه کرد. این مجموعه ای التقاطی و غیر منسجم از کاریکاتور منحصربه فرد یک نویسنده از انجیلی است که بد ساخته شده و حتی بدتر از آن اجرا شده است.

ترجمه ماشینی: تعداد کمی از ابداعات ادبی بر نگرش مسیحیان نسبت به تنوع درونی تأثیر زیادی گذاشته اند، به همان اندازه که رویه سازماندهی نامها و اعمال نادرست معلمان رقیب در فهرستهای بدعتگذار بوده است. برای دو هزار سال، پیروان عیسی از فهرست بدعت‌ها به عنوان سلاحی قدرتمند در مبارزات داخلی برای مشروعیت، اقتدار و برتری استفاده کرده‌اند. علیرغم محبوبیت و نفوذ دائمی آن در سنت مسیحی، فهرست بدعت‌ها همچنان یک ژانر جدلی در میان مورخان مسیحیت اولیه است. Guilt by Association به بررسی ایجاد، انتشار و انتشار فهرست‌های بدعت‌گذاری توسط مسیحیان قرن دوم و اوایل قرن سوم می‌پردازد. سیاستمداران از این لیست های سیاه مذهبی که شامل اسامی معلمان بدعت گذار به همراه خلاصه آموزه های ناپسند و اعمال ناشایست آنها می شود، استفاده کردند تا مخالفان را بدنام کنند و از اخراج آنها از جامعه مسیحیت "اصیل" دفاع کنند. کاتالوگ بدعت به ویژه مؤثر بود زیرا نه تنها معلمان رقیب را به عنوان دشمنان تهدیدآمیز بازنمایی کرد، بلکه با سازماندهی معلمان غیروابسته در جوامع فکری، اجتماعی و مکتبی منسجمی که توسط قدرت‌های اهریمنی تأسیس و حمایت می‌شوند، چنین توصیفاتی را تقویت کرد. جفری اسمیت به ویژه بر اولین فهرست های بدعت های مسیحی، از جمله مواردی که در آثار جاستین، ایرنائوس، و هژسیپوس یافت می شود، تمرکز می کند تا نور جدیدی بر روند پیچیده ای که از طریق آن مسیحیت اولیه شکل گرفت، بیافزاید.

ترجمه ماشینی: اسکات مانچ در شرکت کشیشان کالوین به بررسی الهیات شبانی و فعالیت‌های عملی وزرای اصلاح‌شده ژنو از زمان ورود کالوین به ژنو تا آغاز قرن هفدهم می‌پردازد. در طول این هفت دهه، بیش از 130 مرد در شرکت ارجمند شبانان ژنو (به نام آن) ثبت نام کردند، از جمله رهبران برجسته اصلاح شده مانند پیر ویره، تئودور بزا، سیمون گولار، لامبرت دانو و ژان دیوداتی. گذشته از این داستان‌های شناخته‌شده‌تر، کشیش‌های ژنو در این دوره از دید پنهان می‌مانند و در سایه طولانی کالوین پوشیده شده‌اند، حتی اگر نقشی استراتژیک در حفظ و شکل‌دهی مجدد میراث شبانی کالوین داشته باشند. Manetsch با استفاده گسترده از مواد آرشیوی، موعظه های منتشر شده، کتاب های دعا، مکاتبات شخصی، و نوشته های الهیاتی، تصویری جذاب و واضح از زندگی شبانی در ژنو قرن شانزدهم و اوایل قرن هفدهم ارائه می دهد و روشی را که وزرای ژنو تصور می کردند را بررسی می کند. از دفتر شبانی خود و انجام مسئولیت های روزانه خود را موعظه، عبادت عمومی، انضباط اخلاقی، تعلیم، ادای مقدسات، و مراقبت شبانی. مانچ نشان می‌دهد که کالوین و همکارانش بسیار فراتر از الهی‌دانان برج عاج یا «شبه کارگزاران دولت» بودند، که عمدتاً به توزیع اطلاعات الهیات به جماعت‌های خود یا اجرای اقتدار حاکم می‌پرداختند. در عوض، آنها خود را شبانان روحانی کلیسای مسیح می‌دانستند و این درک از خود تا حد قابل توجهی به کار روزانه آنها به عنوان کشیش و واعظ شکل می‌داد.