جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف پژوهش حاضر بررسی دلایل ظهور ماهیت دینی حکومت در انقلاب اسلامی از دیدگاه شهید مطهری با روش هرمنوتیک قصدگرا است. در این تحقیق با روش‌ هرمنوتیک قصدگرای اسکینر، نشان داده شد که مشکله انحطاط ایران در زمانه پهلوی اول و دوم با ظرفیت‌های فکری و سیاسی مدرنیته غربی و مشروطه ایرانی و بویژه در جنگ جهانی دوم پاسخ درخوری نیافت و حتی به دوباره اشغال شدن ایران و تحقیر ایرانیان انجامید. در این شرایط مدت‌ها بود که فقها بویژه از جنبش تنباکو به بعد، جامعیت قوانین فردی و اجتماعی اسلام برای نیازهای ثابت و متغیر و مردم‌سالار بودن اداره اجتماع، ظرفیت پاسخ‌گویی دین به شرایط انحطاط ایران را طرح می‌کردند. وضعیت انحطاط سیاسی و اجتماعی، زمینه اساسی تحولات ایران معاصر را فراهم کرده است که پاسخ‌های ناقص و ناکافی در نظام‌های سیاسی مطلقه سنتی یا تبعیت از مکاتب چپ و راست مدرنیته غربی در مشروطه و دیکتاتوری شبه‌مدرن بحران را تشدید نمود. اثبات عقلی و شرعی امکان ولایت سیاسی فقیه جامع‌الشرایط در زمان غیبت امام دوازدهم(ع) توسط امام خمینی که استاد شهید مطهری بود، مانع شرعی تأسیس حکومتی با ماهیت دینی در عصر غیبت را برطرف نمود و بدین ترتیب ماهیت سیاسی دین در انقلاب اسلامی سال 1357 ظهور پیدا کرد.

ترجمه ماشینی: این کتاب با ارائه دیدگاهی متعادل و بی طرفانه از سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، به درک بهتر سیاست خارجی کنونی ایران، به ویژه عوامل تعیین کننده داخلی و خارجی آن کمک می کند. با ترکیب جنبه های نظری و عملی، تحلیلی کوتاه از سیاست خارجی ایران در اختیار خوانندگان قرار می دهد. بخش اول به دوران پهلوی بین سال های 1925-1979 اختصاص دارد. فصل دوم شامل سه فصل است که مسائل مربوط به جنبه‌های ایدئولوژیک و نهادی سیاست خارجی ایران پس از سال 1979 را پوشش می‌دهد. بخش آخر شامل هشت مطالعه موردی است که هر دو بعد منطقه‌ای و جهانی را به بهترین شکل نشان می‌دهند. این مطالعه جامع شامل ترکیبی از دیدگاه ها و نظرات مفسران و محققان است که اغلب دیدگاه های متناقضی را ارائه می دهند. این کتاب به عنوان یک مرجع کلیدی و نقطه شروع برای مطالعات بیشتر مورد توجه دانشجویان و محققانی است که در زمینه سیاست خارجی ایران، روابط بین‌الملل و مطالعات خاورمیانه مطالعه می‌کنند.

در طول تاریخ درخشان اسلام، مساله ی تقریب مذاهب اسلامی مورد توجه اندیشمندان و عالمان دینی بوده است و مطالعه و بررسی اندیشه دانشمندان و نخبگان در به تصویر کشیدن جریان صحیح در مساله تقریب مذاهب اسلامی بسیار ضروری و شایسته است. مقام معظم رهبری به عنوان رهبر مقتدر حکومت اسلامی یکی از طلایه‌داران تقریب مذاهب اسلامی دارای مبانی و شاخصایی منطبق بر آموزه‌های اصیل اسلامی است که بررسی عملکرد نخبگان بر اساس این مبانی و شاخصا می‌تواند مقایسه‌ و ارزیابی دقیقی از نخبگان سیاسی و دینی ارائه نماید. از این رو در این پژوهش تلاش بر این است که تحلیلی بر اندیشه و مبانی و درستآوردهای تقریبی نخبگان سیاسی دینی جمهوری اسلامی ایران بر اساس شاخصا و مبانی تقریبی مقانم معظم رهبری داشته باشیم و نیز کنکاشی علمی در عملکرد و تحلیلی و ارزیابی تقریبی ایشان بنماییم. شاخص‌های تقریب نزد آیه الله خامنه ای را می توان به دو دسته شاخص های نظری و عملی تقسیم کرد. این مطالعه نشان داد که حضرات آیات واعظ زاده خراسانی، تسخیری و هاشمی رفسنجانی در شاخص‌های نظری همچون درک و شناخت از مفهوم تقریب مذاهب اسلامی و پایبندی پیروان مذاهب به آموزهای مذهبی و عدم انصراف از اعتقادات خویش و شاخص های عملی نظیر عدم تنازع مذهبی و حفظ قدرت اسلام در برابر دشمنان اسلام و همبستگی در محور مشترکات و هدف نگاری تقریب مذاهب اسلامی و نه وسیله دانستن آن در نزدیکترین حد ممکن به مواضع آیه الله خامنه ای بوده‌اند. آیت الله واعظ زاده خراسانی و آیت الله تسخیری نیز از معدود نخبگان دینی شیعی ایران بودند که نقشی بی بدیل در ارتباط با اندیشمندان جهان اسلام و جامعه علمی اهل سنت را داشتند و در این روابط آثار و دستاوردهای قابل ارائه ای از خود به یادگار گذاشتند و به ترتیب ذکر شده بیشترین قرابت فکری را با مقام معظم رهبری داشتند و آیت الله هاشمی رفسنجانی یکی از نخبگان سیاسی دوران معاصر می‌باشد و نقش تاثیر گذاری در انقلاب داشتند و همواره نقش کلیدی در روابط با کشورهای اسلامی داشته است و در اغلب مواضع با مقام معظم رهبری قرابت فکری داشتند. حاصل آنکه نخبگان دینی و سیاسی جمهوری اسلامی ایران در مساله تقریب مذاهب اسلامی، طبق شاخص های تقریبی مقام معظم رهبری عمل کردند و در اقدامات خود همواره طبق سیاست های مقام معظم رهبری در مساله وحدت اسلامی را رعایت کرده اند. چه بسا دلیل این هماهنگی متوازن، منبع واحدی است که مقام معظم رهبری و نیز نخبگان سیاسی و دینی جمهوری اسلامی ایران از آن کسب معرفت کرده اند.

ترجمه ماشینی: انقلاب ایران هنوز اکثر ناظران غربی را گیج کرده است. تعداد کمی ظهور تئوکراسی در یک دولت مدرن را ممکن می دانستند، و کمتر فکر می کردند که ممکن است ناشی از یک انقلاب مردمی باشد. کتاب حاضر، اثر سعید امیر ارجمند، گزارشی متفکرانه، دقیق، تحقیقی و قابل فهم از آشفتگی در ایران ارائه می دهد که اهمیت این رویداد منحصر به فرد را برای درک ما از انقلاب ها آشکار می کند. ارجمند با ارائه پیشینه تاریخی بسیار مهم، هم ساختار مرجعیت در تشیع (یکی از دو شاخه اصلی اسلام) و هم تأثیر دولت مدرن بر جامعه ایران را که دو عامل اساسی برای درک انقلاب 1357 هستند، بررسی می کند. سپس ظهور [امام] خمینی را شرح می دهد. تزریق دلارهای نفتی به اقتصاد؛ فساد سیاسی آشکار؛ و سلب بختیار، بنی صدر و بازرگان توسط [امام] خمینی، تحکیم حکومت دینی و ایجاد قانون اساسی بر اساس تفسیری جدید از مبانی اسلامی.

ترجمه ماشینی: روایت یک محقق از اینکه جمهوری اسلامی به کجا می رود. به خوبی تحقیق و استدلال شده است اما خواندن آن آسان نیست. هنوز هم برای فالوورهای ایران منبع ارزشمندی است.

هدف پژوهش حاضر تبیین تصویر روحانیت از «بافت» در «دولت اسلامی» بود. روش پژوهش توصیفی - تحلیلی بوده و نتایج حاکی از آن است که روحانیت در ابتدا بدون اینکه تصویر روشنی از بافت «دولت» داشته و مفهوم آن را به خوبی تجزیه کرده باشند، صرفاً آن را به عنوان بخشی از آرمان سیاسی خود به کار می‌بردند و تنها از «ضرورت» بناء آن سخن می‌گفتند. انگار دولت نزد آنان مفهومی بدیهی بود که لزومی جهت شکافتن هسته آن نمی‌دیدند و تنها بناء آن را به منظور اقامه شریعت لازم می‌دانستند. اما به تدریج که «دولت» به مفهومی کانونی برای آنان مبدل شد و از نزدیک با ابعاد جدید دولت آشنا شدند، کوشیدند در قبال بافت قدیم یا جدید دولت، موضع سلبی یا ایجابی اتخاذ کنند و بدین گونه پای «دولت» را به گفتگوهای درون مذهبی خود باز نمایند. در مجموع، روحانیت شیعه تصویر یک دستی از بافت دولت دینی ندارد. اما در میان آنان جریانی ظهور کرد که با درک تغییرات بوجود آمده در بافت دولت توانست راهی به سوی حقوق مردم باز نماید و همه عرصه‌های زندگی را به حاکم واگذار ننماید. بی‌تردید تا در حوزه‌ای از زندگی «حقوق» مردم به رسمیت شناخته نشود، دولت مدرن پا نمی‌گیرد و دموکراسی به مثابه یک نظام فلسفی تحقق پیدا نمی‌کند.

در طول تاريخ، هرگاه مؤمنان و موحدان به رهبرى پيامبران و اولياى صالح بسيج شده‌اند، توانسته‌اند حاكميت مستضعفان صالح را محقق سازند. گاهى گرچه قيام آنان قرين توفيق نبوده است، ولى پرچم مبارزه را برافراشته و به اهتزاز درآورده است. واقعه عاشورا، بزرگترين و با شكوهترين قيام مؤمنين در همه تاريخ، گرچه در نگاه ظاهرى قرين توفيق نشد، ولى مبدل به نمونه‌اى كامل براى مبارزات ظلم‌ستيز گشت و پرچم مبارزه را برافراشته نگه داشت. نقش عوام و خواص در نهضت انتظار از مسائل مهمى است كه اين متن بدان پرداخته است. ديندارى در عصر حاضر، حكومت واحد جهانى و ايده جهانى‌سازى و حاكميت دينى از ديگر موضوعات مهم اين كتاب است. اميد است بسيجيان منتظر با مطالعه اين متن در پى‌گيرى وظايف انقلابى خود مصمّم‌تر شوند و با بينشى ژرف‌تر و ايمانى استوارتر، فَرَج مهدى موعود (عج) را انتظار كشند و زمينه‌هاى ظهور آن عزيز از ديده پنهان را فراهم سازند.

یکی از مهم‌ترین سؤالاتی که ذهن پژوهش‌گران فوکو را درگیر کرده این است که آیا نظریات او دربارۀ قدرت موقعیتی برای اعمال آزادی و شورش فراهم می‌کند. هم‌چنین، در پی این سؤال یکی از معماهای پیشِ‌روی پژوهش‌گران این بوده است که مواضع او دربارۀ انقلاب ایران چگونه با مواضعی که دربارۀ آزادی و قدرت داشته است سازگاری می‌یابد. در این مقاله نقش آزادی و سوژگی در آثار فوکو را با تأکید بر انقلاب ایران بررسی خواهم کرد. از نظر وی، در موقعیتی که قدرت در همه جا نفوذ کرده است، یکی از امکان‌های مهم برای اِعمال فاعلیت (سوژگی) «تمرین‌های معنوی» است؛ یعنی مجموعه‌ای از فعالیت‌ها که در جهت خودسازی انجام می‌شود. انقلاب ایران نمونه‌ای از این نوع سوژگی را به نمایش گذاشت، زیرا بسیاری از انقلابیون هم‌زمان به خودسازی درونی و ایجاد تحول بیرونی می‌پرداختند. فوکو باور داشت که تشیع انقلابی به دلیل وجود رویکردهای باطنی امکان اِعمال آزادی را فراهم می‌کند. البته چنین ترکیبی از آن‌جا که در مقوله‌های ذهنی غربی نمی‌گنجید، برای ایشان هضم‌شدنی نبود.