جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

روح کلی عرفان بازگرداندن کثرات و مقیدات به وجودی واحد و مطلق است و عرفان اسلامی با داشتن ریشه های مستحکم در وحی و حکمت، قدمتی به بلندای تاریخ اسلام دارد. شناخت باطنی، باطن هستی، سالک مجذوب را به تکاپو و هیجان واداشته و تمام وجود او را مالامال از عشق به سرچشمه خوبی ها می نماید. و این شروعی است برای افاضه علوم وهبی الهی و رهایی از قیدها و تقلیدها. از دید عارف هستی در قوس نزول از ذات غیب الغیوبی حق تعالی و با حرکتی حبی آغاز و در تنزلات خود به تعینات حقانی و سپس خلقی می رسد و در نهایت به محدودترین و کم رنگ ترین نوع هستی یعنی عالم ماده ختم می شود. از سوی دیگر سالک مسلمان در سلوک متشرعانه و شهودی خود ابتدا از قیدهای مادی و خیالی و عقلانی گذشته و در نهایت با فناء در اسماء و صفات حق تعالی حقانی شده و در مرتبه ای والاتر با لحاظ کثرات خلقی نفس او ارتباط دهند ه ی بی نهایت بزرگ و بی نهایت کوچک می شود و البته عارف این رابطه را با عنوان رابطه شأن و ذی شأن تعبیر می نماید، در این مرتبه است که عارف اتحاد تجلی وجودی و شهودی و یگانگی قوس صعود و نزول را با تمام وجود درک می نماید و البته چنین سلوکی که بالاترین سعادت را به ارمغان می آورد، بسیار پرخطر و آفت بوده و طی آن جز به مدد انوار الهی و التفات کامل به ده ها ملاک و معیار برای رهایی از دسیسه های شیطانی و نفسانی میسور نمی باشد. این پژوهش در تبیین مسایل فوق از دیدگاه بزرگ ترین چهره عرفان اسلامی یعنی شیخ اکبر ابن عربی و چهره درخشان عرفانی شیعی یعنی سید حیدر آملی تلاش نموده و نویسنده به وجودنقص ها و کاستی های در آن واقف و از پژوهشگران و اساتید بزرگوار تقاضای راهنمایی دارد.

رساله حاضر به بحث از ولایت انسان کامل از دیدگاه سید حیدر آملی(ره) از عرفای بزرگ شیعی قرن هفت و نیز امام خمینی(ره) اختصاص دارد. شاید در میان عرفائ مسلمان کمتر عارفی یافت شود که به بحث از ولایت نپرداخته باشد؛ اما در میان همه عرفا این دو عارف یاد شده، بیشتر به این مسأله توجه کرده و رساله حاضر به تبیین دیدگاه این دو بزرگ و بیان اشتراکات و تفاوت های دیدگاههای آنان اختصاص دارد. نتیجه این تطبیق و مقایسه، شناخت ولایت انسان کامل درسطحی فراتر از مباحث علمی معمولی و کلامی است. زیرا در چارچوب مباحث عرفانی و به ندرت نیز در محدوده مباحث عمیق فلسفی می باشد و هر شخصی می تواند با سیری مطالعاتی وفکری دراین مباحث یک دگرگونی و تحول و انقلاب عمیق و گسترده روحی پیدا نموده و بینش و نگرشی جدیدی درباره خداوند متعال و فرستادگان او و درباره هستی و نفس خود به دست آورد. بیان حقیقت ولایت و نحوه تجلی او در مظاهر وجود و تقریر این معنا که عالم وجود،صورت و ظاهر حقیقت محمدیه‎6 است و دست یابی به یافته هایی تازه در زمینه اثرات شناخت ولایت انسان کامل و محبت به اولیای الهی از دستاوردهای این رساله است. همچنین به تبیین ولایت عرفانی که فراتر از ولایت تکوینی و تشریعی است، در دو عالم امر و خلق پرداخته شده است که به این مهم در کتب عرفانی به صورت صریح و روشن و مشخص، کمتر اشاره شده است. در فصل اول به بررسی معناشناسی ولایت و واژه های مربوط به آن در لغت و عرفان ومعناشناسی انسان کامل پرداخته ایم. فصل دوم شامل بحث از ضرورت وجود انسان کامل و بیان ویژگیها و مقامات انسان کامل است. و تبیین حضرات خمسه الهی در دو وجه حقی و خلقی وتعبیر کتب الهی می باشد. فصل سوم به تحلیل ولایت انسان کامل در دو قوس نزول و صعود واقسام ولایت انسان کامل می پردازد. فصل چهارم: اثبات تداوم ولایت تحت عناوینی چون خاتم ولایت، ولایت فقیه و آثار قبول ولایت و محبت اهل بیت: است که از جمله آن رسیدن به مقام شهود حقیقی است.

پژوهشی است درباره تأویل عرفانی (برداشت معنای باطنی از ظواهر الفاظ قرآن) از منظر امام خمینی(قدس سره) و مقایسه آن با دیدگاه سید حیدر آملی(رحمه الله). نویسنده طی شش فصل، پس از بیان کلیات تحقیق، به تعریف تأویل از دیدگاه امام خمینی(قدس سره) و سید حیدر آملی(رحمه الله) پرداخته و از جایگاه آن در آیات محکم و متشابه سخن گفته است. سپس اصول و مبانی تأویل را از دیدگاه ایشان مطرح نموده که عبارت اند از: ضرورت تأویل قرآن، وضع الفاظ برای معانی عام، ذو مراتب بودن کتاب و کلام الهی، و امکان حصول علم تأویل برای غیر معصومین(علیهم السلام). در ادامه، ملاک های تأویل را از دیدگاه این دو عارف نامی مورد بحث قرار داده که عبارت اند از: تطابق کتاب تکوین با کتاب تدوین، هماهنگی معنای باطنی با ظاهر قرآن، و پیوند طریقت و حقیقت با شریعت. آنگاه شرایط تأویل کننده را در دو قسمت شرایط عملی و علمی از منظر آن دو بزرگوار بررسی کرده و در پایان نمونه هایی از تأویلات عرفانی امام خمینی(قدس سره) در آیات قرآن را در دو بخش مباحث مربوط به قوس نزول و قوس صعود ارائه نموده و با تأویلات سید حیدر آملی(رحمه الله)در همان آیات مقایسه کرده است

سید حیدر آملی، عارفنامدار جهان تشیع در قرن هشتم هجری در شهرستان آمل متولد شد. در سن سی سالگی با انقلابی که در دوران او رخ داد، راه هجرتبه سوی عراق را اختیار کرد و طریق تصوفو عرفان را برگزید و این، لحظه مهم و حساسدر زندگی او است . اصیل‌ترین هدفو اندیشه در آثار او که خود به صراحتدر کتابجامع‌الاسرار بیان داشتاست ، برقراری هماهنگی و پیوند بین آراء عرفانی و عقاید شیعه است . محرکو انگزه اصلی برای ایجاد این پیوند، توجه او به خاستگاه مشترکتصوفو تشیع است . او در عرفان نظری پیرو مکتبابن عربی بود اما هرگاه که احساسمی‌کرد عقیده ابن عربی مخالفبا عقاید تشیع استشدیدا از او انتقاد می‌کرد. انتقاد او از عقاید کلامی اشاعره با دیدگاه عرفانی نیز بسیار قابل توجه است . او هم‌چنین در بخشی از آثار خود به تطبیق آراء عرفانی و اندیشه‌های فلسفی پرداخته استو در آن‌ها به صعفو سستی اندیشه‌های فلسفی و روشفیلسوفان در بررسی از حقایق وجودی اشاره کرده است .

بشر معاصر غرق در چالش‌های گوناگون، در هیچ برهه‌ای به اندازه امروز، نیازمند حکومت فراگیر مهدوی نبوده است که به لحاظ محتوایی برخوردار از تعالیم بی نظیر، جهانی و جاودانی اسلام، و نویدبخش عدالتی الهی و امنیتی راستین باشد.حال چه لزومی دارد موضوع اخلاق را در نظریه ولایت شیعه که مظهر آن امام معصوم است و دلایل نقلی و عقلی بسیاری دال بر وجودش در دست است، از منظر سیدحیدر بن علی آملی (سیدحیدر)وتحقیقات یک فیلسوف مستشرق فرانسوی بنام هانری کربن بررسی کنیم؟ در پاسخ باید گفت سید حیدر آملی یکی از برجسته ترین نظرات را در باب ولایت ارائه نموده است(ولایت عبارت است از قیام برای خدا و تبدیل کردن اخلاق خود به اخلاق الهی و محقق شدن اوصافش به اوصاف باری تعالی) وپرفسورهانری کُربن، بین مذاهب مختلف به عقاید شیعه اثنی عشری که همان اسلام واقعی است علاقه کامل و تصریح داشته که جنبه باطنی اسلام، همان تشیّع و منبع افکار و منشأ معارف کامل شریعت اسلام، امامان شیعه هستندوسعی برآن داشته که افکار سیدحیدررا درقالب جهان امروز تفسیر وتبیین نماید.لذا تبیین موضوع ولایت ومسائل مرتبط باآن ،آثاراخلاقی عقیده به ولایت مورد بررسی قرار خواهدگرفت

عمده گزاره های عرفان اسلامی توصیفی از دو موضوع است: 1- «تجلیات الهی و تعینات اسمایی حق تعالی» 2- «صاحب مقام تجلیات وتعینات الهی» یا همان «انسان کامل». از جمله اوصاف عینی انسان کامل «ولایت» است. به تعبیر دیگر انسان کامل ولی الله است. ولی الله مظهر جامع است که تجلیگر تمام ذات حق و مظهر اتم واعظم حق تعالی است.واین رساله به بیان دیدگاه حکیم ترمذی از اندیشمندان اهل تسننو سید حیدر آملی از اندیشمندان شیعه به مسئله ولایت پرداخته است . اساس نظریه ولایت حکیم ترمذی بر مفهوم حق الله استوار است .کسانی که این حق را رعایت می‌‌‌کنند دو گروهند: ولی اللهکه جز خدا را مراعات نمی کند و جز به او تعلق ندارد و این همان عبودیت استو ولی حق الله که با انجام تکالیف شرعی منتظر نتیجه کار خود از سوی خدا هستند.به نظر ترمذی وظیفه انبیاء با پایان جهان و آغاز قیامت به پایان می‌رسد اما ولایت تا ابد ادامه دارد . و همان‌گونه که هر چیزی آغاز و انجامی دارد، ولایت نیز آغاز و انجامی دارد که انجام و پایان ولایت در وجود ولی خاتم تحقق می‌پذیرد که او را خاتم اولیاء می‌نامند «خاتم اولیا در واقع، همان خاتم انبیا»و حقیقت محمدیه است. وجامع همه ی کمالات وفضایل اولیای پیشین بوده و حائزنردیک ترین رتبه به خاتم انبیا ست.وی در آخر الزمان وهنگام زوال دنیا وهم زمان بامهدی (ع) می آید.نظریه ولایت حکیم ترمذی بر آراء دیگر اندیشمندان بزرگ نیز تاثیر بسیاری نهاده است. از جمله آرای ولایی ابن عربی را متاثر از وی دانسته اند. ابن عربی ختم ولایت را به ختم ولایت عامّه و ختم ولایت محمدیه تقسیم می‌کند و حضرت عیسی (ع)را خاتم ولایت عامّه مطلقهوخود راخاتم ولایت مقیده می‌داند.سید حیدر پس از تعریف نبوت ، رسالت و ولایت ، به تبیین نسبت انها پرداخته، می‌‌فرماید: نبوت اطلاع از حقایق الهی از حیث علم و بیان است و رسالت اطلاع بر آنها از حیث کشف، عین، ذوق و وجدان می‌‌باشد. و ولایت اطلاع بر معرفت ذات، صفات و اسماء بالذات است.انبیا همان اولیایی هستند که در حق فانی گشته و به آن بقا یافته اندپس باطن نبوت، ولایت است و آن بر دو قسم است: عام و خاص. ولایت عام شامل همه کسانی می‌‌شود که به خدا ایمان آورده و بر حسب مراتب خود عمل صالح انجام می‌‌دهند؛و دوم مشتمل بر سالکان به منزل رسیده است هنگام فنا آنها در خدا و بقایشان به او» به تعبیر سید، خاتم ولایت کسی است که پس از او هیچ ولیی به مقام او نرسد و از راه عقل، نقل و کشف، اثبات می‌‌کند حضرت عیسی (ع)نمی‌تواند خاتم ولایت مطلقه باشد ویخاتم ولایت مطلقه را حضرت علی‌بن ابی‌طالب (ع)می‌‌دانند و اطلاق خاتم ولایت مقیده را جز بر حضرت مهدی (ع)صحیح نمی‌دانند.می‌‌‌توان اینگونه در نظر داشت که ولایت مورد نظر هر دو عارف مذکور همان ولایتی است که مدنظر و مورد قبول تشیع بوده و قابل انطباق به ائمه اطهار می‌‌‌باشد. و به قول هجویری با اینکهجمله مشایخ اندر حکم اثباتولایتموافق‌اند، اما هر کسی به عبارتی دگرگون بیان این ظاهر کرده‌ است.

رساله حاضر از یک مقدمه و سه فصل تشکیل شده است. مقدمه آن چهاربخش دارد که در بخش نخست زندگینامه کوتاهی از سید و در بخش دوم خلاصه ای از دیدگاههای وی آمده است. در بخش سوم زندگینامه مختصر افلوطین و در بخش چهارم خلاصه ای از آرای وی مطرح شده است. فصل اول و دوم هر یک چهار بخش تحت عنوان مقدمات ، انسان پیش از طبیعت، انسان در طبیعت و انسان پس از طبیعت دارد. فصل سوم دو بخش دارد . به ترتیب : شباهتهای آرای سید و افلوطین و تفاوتهای آن. بخش اول از دو فصل اول به مهمترین مسایلی می پردازد که در انسان شناسی از دیدگاه آنها اهمیت دارد، ولی به طور مستقیم از مسائل مربوط به انسان نیست. مانند توحید ، مراتب هستی، پیدایش کثرت و مانند اینها. بخش دوم عبارتست از مسایل مربوط به انسان پیش از ورود به عالم طبیعت همچون جایگاه انسان در عالم عقل، مراتب او، تفاوت ذاتی، علت هبوط، تجرد نفس، نیاز به بدن و مانند اینها. بخش سوم به مسایل مربوط به طبیعت مانند جامعیت ، اختیار، شرور، نیاز به نبوت، سعادت و غیر از آن می پردازد. بخش چهارم به مسائل مربوط به نفوس در مسیر بازگشت به وحدت ، بقای آنها، معاد و عوالم پس از طبیعت می پردازد. در فصل سوم که با مقایسه آرای آن دو اختصاص یافته است، در یک بخش به نقاط مشترک میان آن دو مانند وحدت شخصی وجود، ظهور در عین بطون، ازلیت ، وحدت نفس در عین کثرت آن، مقصد نهایی و مانند اینها و در بخش دیگر به مهمترین تفاوتهای آنها همچون صبغه دینی، توحید، جایگاه انسان، نبوت، ولایت، معاد و تناسخ می پردازد.

این پایان نامه حاصل تحقیقات نگارندهء آندر زمینه ولایت در عرفان با تکیه بر آراء و اندیشه های علامه طباطبائی و سید حیدر آملی می باشد، و مقایسه دیدگاه این دو بزرگوار در باب ولایت هدف این پژوهش را می سازد.در روش نمونه گیریاز دیدگاههای عرفانی حول محور ولایت بهره برده ایم ، و همینطور در روش پژوهش مراجعه به کتابخانه های گوناگون و استفاده از کتب مرتبط با موضوع محور اصلی کار ما بوده است.مطالعه قریب به یکصد کتاب از کتب عرفانی ابزار بهره گیری این پژوهش بوده است.این پایان نامه در شش فصل به شرح ذیل به رشته تحریر درآمده است:1-کلیات2-معنا و مفهوم ولایت3- ولایت از دیدگاه برخی عرفا4-ولایت در عرفان علامه طباطبایی5- ولایت در عرفان سید حیدر آملی6-مقایسه ولایت در عرفان علامه طباطبایی و سید حیدر آملی نتیجه این پژوهش این است که ولایت دراندیشه علامه و سید حیدر مفهومی است مشترک و جزء اسمای حسنی الهی محسوب میگردد.خداوند این عطیه را به ائمه معصومین علیهم السلام داده و افراد دیگر با مراقبه و تهذیب نفس می توانند به درجاتی از آن نائل آیند .