جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ماشینی : دیوانگی گناه است افراد دارای ناتوانی های عاطفی دوری می شوند. بیماری روانی مشکل کلیسا نیست. هر سه ادعا اشتباه است. در جنون، هدر اچ. vacek تاریخچه واکنش های معترضان به بیماری روانی در آمریکا را دنبال می کند. او نشان می دهد که چگونه دو نیروی متمایز برای خنثی کردن مراقبت مسیحی از کل شخص ترکیب شده اند. حرفه ای شدن پزشکی برای محدود کردن حوزه اقتدار مسیحی به قلمروهای خصوصی و معنوی کار کرد و شفا و مراقبت - اعم از جسمی و روانی - را به متخصصان سکولار و پزشکی واگذار کرد. میراث الهیاتی که بیماری را با گناه مرتبط می‌کرد، به همان اندازه تأثیرگذار بود، انگ اجتماعی اطراف افراد مبتلا به یک بیماری روانی را عمیق‌تر کرد. کلیسای معترض که تمایلی به درگیر کردن مبتلایان نداشت تا مبادا آن را نیز آلوده به معاشرت کند، به میل خود مراقبت از افراد مبتلا به بیماری روانی را به متخصصان سکولار واگذار کرد. در حالی که بی توجهی قاعده کلی را تشکیل می داد، پنج استثناء تاریخی از الگوی بی توجهی خوش خیم نمونه ای از تلاش های معترضان برای ادعای پاسخی کاملاً مسیحی است. بررسی دقیق زندگی و کار روحانی استعماری، بنجامین راش، پزشک دوران انقلابی، دوروتیا دیکس فعال قرن نوزدهم، کشیش و بیمار آنتون بویزن، و روانپزشک کارل منینگر، هم محدوده و هم پیشرفت مراقبت معترضان را ترسیم می کند. vacek وقایع نگاری تلاش های معترضان برای ایجاد حس الهیاتی از بیماری (مادر)، ساختن مراقبت به عنوان شغل مسیحی (عجله)، حمایت از درمانده ها (dix)، بازپس گیری اقتدار مذهبی (boisen)، و درخواست برای افراد مبتلا به بیماری روانی است. (منینگر). روایت تاریخی واچک مبنایی برای تأمل الهیات او در مورد مراقبت مسیحیان معاصر از افراد مبتلا به بیماری روانی و درک مسیحی از بیماری روانی است. با نشان دادن گرانش آنچه در برنامه‌های روحانی و جماعت ظاهر شد – و ناکام ماند – بررسی می‌کند که چگونه مسیحیان باید در خطوط همیشه در حال تغییر اقتدار فرهنگی حرکت کنند و از کسانی که رنج می‌برند مراقبت کنند.

ایمانوئل کانت با محدودساختن تمامیت دین در حوزه اخلاق، قرائتی عرفی شده از دین ارائه کرده و معتقد است که نیاز انسان ها به داشتن سلوک اخلاقی، آنان را متوجه دین و خدا کرده است. ایشان با نگاهی تک بعدی، ابعاد شریعتی، کلامی، مناسکی و... را در بعد اخلاقی دین جمع کرده و قلمروی دین را به شکل چشم گیری محدود کرده است. در دین اخلاقی کانت، پرستش، الهیات، مناسک و کلیسا جایی ندارد و این، به معنای فروکاهی جایگاه دین یا به تعبیری، «عرفی شدن دین» است. در این مقاله ضمن تبیین اندیشه های اخلاقی کانت، عناصری را بررسی می کنیم که در نظام فکری او به عرفی شدن دین یا افول دین از جایگاه حقیقی خود منجر شده است.

درود به روح بزرگ و جاویدان جناب کانت. شما جاودانگی و بقای نفس را اصل موضوع گرفتید تا اخلاق و مناسبات اخلاقی آدمیان معنا داشته باشد، من نیز جاودانگی نام و اندیشه بلند شما را مسلم می‌گیرم تا تعلق خاطر به اصل فلسفه و اصالت فلسفه ورزی معنا داشته باشد و این که با نادیده گرفتن فلسفه کانت، هر گونه فلسفه ورزی بعد از او بی عمق و عقیم خواهد بود. جناب کانت! پیش از هرچیز، یک مژده! در سرزمین ما، تقریباً همه شما و فلسفه‌ات را می‌شناسند. علاوه بر ترجمه آثارت و تفسیر آنها، و غیر از تألیف کتابها و مقاله‌هایی درباره فلسفه‌ات، شاید نصف پایان نامه‌های دکترا و ارشدمان فقط در رشته مستطاب فلسفه درباره آرا و اندیشه‌های فلسفی توست. کاش حدس می‌زدی که چرا؟ از جمله به این سبب که فلسفه تو “بهداشتی” است و طبیعی است که ما غذای فلسفی”بهداشتی” را زودتر اخذ می‌کنیم و بهتر هضم و جذب می‌کنیم.

چکیده ماشینی : کانت فعالانه با این مسئله مبارزه می کند که چگونه می توان کنش خلاق خدا را در رابطه با آزادی انسان تصور کرد. او به این دیدگاه می رسد که آزادی انسان تنها در صورتی می تواند محفوظ بماند که خداوند به طرق خاصی از جهان خلقت کناره گیری کند. دو رکن فلسفه بالغ کانت - ایده آلیسم استعلایی و آزادی - تا حدی به دلیل نیاز کانت به ارائه راه حلی برای مشکل الهیات خود شکل گرفته و انگیزه یافته است. سنت الهیات قرون وسطایی و اوایل مدرن، فعل الهی را بر خلاف عمل هیچ موجود مخلوقی تصور می کند. وقتی مخلوق عمل می کند، خداوند مستقیماً باعث این عمل می شود، اما بدون اینکه از آزادی مخلوق کاسته شود. کانت صراحتاً این گزارش از توافق الهی و انسانی را مورد بحث قرار می دهد و آن را رد می کند. این رد پیامدهای قابل توجه و شگفت‌انگیزی برای فلسفه گسترده‌تر کانت دارد و ادعاهای غیرقابل درک در فلسفه انتقادی او را توضیح می‌دهد. کریستوفر جی. اینسول با درگیر شدن با طیف وسیعی از متون کانت از سال 1749 تا اوایل دهه 1800، مطالعه ای قطعی در تاریخ ایده ها ارائه می دهد. بسیاری از این متون تا به امروز در مطالعات کانت مورد توجه اندکی بوده یا اصلاً مورد توجه قرار نگرفته اند. Insole اندیشه کانت را در ارتباط با مواضع تاریخی و سنتی متعدد قرار می دهد و این مواضع را با درگیری نزدیک با بحث های اخیر در فلسفه تحلیلی و الهیات سیستماتیک روشن می کند. کانت وقتی با دشواری ارتباط آزادی الهی و انسانی دست و پنجه نرم می کند، بی وقفه صادق است. این مطالعه، مبارزه و میراث الهیات کانت، به قلب مشکل در دریافت مدرن آنچه سنت مسیحی در مورد آزادی انسان تأیید کرده است، می رود. به این ترتیب، کتاب یکی از خطوط گسل تعریف کننده در الهیات و فلسفه مدرن را روشن می کند.

ترجمه ماشینی: در این کتاب، سخنرانی های امانوئل کانت از W. V. Quine با عنوان Science and Sensibilia برای اولین بار به زبان انگلیسی منتشر شده است. این سخنرانی‌ها نشان‌دهنده مرحله مهمی در توسعه تفکر بعدی کواین است، جایی که او در شرح خود از مراحل از تحریک حسی تا نظریه علمی، و در استفاده بیشتر از آنها برای ارزیابی میزان ذهنی، صریح‌تر در مورد اهمیت محدودیت‌های فیزیکی واژگان قابل دفاع است این سخنرانی‌ها که به‌عنوان یک واحد در نظر گرفته می‌شوند، شکاف مهمی را در درک ما از پیشرفت فلسفی او از اثر او در سال 1973 با نام «ریشه‌های مرجع» تا آثار بعدی‌اش پر می‌کنند. این جلد همچنین حاوی مقدمه ای است که محتوای و اهمیت فلسفی سخنرانی ها را بیان می کند. علاوه بر این، چندین مقاله نوشته شده توسط محققان برجسته فلسفه کواین بینش بیشتری در مورد مسائل مهم مطرح شده در سخنرانی ها ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی: این جلد اولین جلدی است که نوشته‌هایی را که کانت منتشر کرده است برای عمومیت بخشیدن، خلاصه کردن، تقویت و دفاع از آموزه‌های شاهکار خود، یعنی نقد عقل محض در سال 1781، گردآوری می‌کند. Prolegomena اغلب به دانش آموزان توصیه می شود، اما متون دیگر نیز نمایندگان مهم رشد فکری کانت هستند. این مجموعه شامل یادداشت های زبانی فراوان و واژه نامه ای از اصطلاحات کلیدی است. مقدمه‌های سرمقاله و یادداشت‌های توضیحی، چیزهای زیادی را در مورد استقبال انتقادی متافیزیک‌دانان زمان خود از کانت و همچنین تلاش‌های او برای منحرف کردن مخالفانش آشکار می‌کند.

در این رساله، کانت به دولت‌ها برنامه‌ای برای برقراری صلح بین آن‌ها ارائه می‌دهد. «پیش‌شرط‌های صلح پایدار» شامل قدم‌هایی است که باید با سرعت هرچه تمام‌تر برداشته شوند. برقراری صلح، هرگاه با یک شرط مخفی برای جنگ در آینده باشد، معتبر نخواهد بود. هیچ کشوری مستقل موجودی نباید از راه وراثت مبادله، خرید و فروش و… تحت مالکیت کشوری دیگر در آید. ارتش‌های ثابت به تدریج باید برچیده شوند. هیچ کشوری نباید خود را به واسطه امور برون مرزی همچون جنگ مقروض کند. هیچ کشوری حق ندارد با تمسک به زور در تشکیل یا ادراه کشوری دخالت کند. هیچ دولتی نباید به هنگام جنگ با کشوری دیگر به خود اجازه تمسک به آن از قبیل اقدامات خصمانه‌ای را دهد که اعتماد دو سویه میان طرف‌های درگیر را برای صلح آینده ناممکن می‌سازد. اصول قطعی صلح پایدار نیز، که اجرای آن‌ها نه تنها به معنای ترک مخاصمات بلکه به معنای ایجاد صلح پایدار است، در بخش دوم طی سه فصل ارائه شده‌است: اصل اول؛ ساختار مدنی همه کشورها می‌باید جمهوری باشد. اصل دوم؛ قانون ملل می‌باید بر فدرالیسم کشورهای آزاد بنا شود. اصل سوم؛ حق شهروندی جهان می‌باید پذیرش بیگانگان تلقی شود. دو متمم این رساله حاوی استدلال‌هایی دربارهٔ رابطه طبیعت انسانی و آغازگری جنگ یا صلح طلبی او است.