جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آیا اگر هیوم نبود، کانت در خواب می‌ماند؟ چه شد که کانت به سراغ شناخت‌شناسی رفت و به جای شناخت بیرون، به شناخت درون پرداخت؟ کانت با کدام متافیزیک درافتاد و چه بخش‌هایی از سنت فلسفی گذشتگان را در لایه‌های نقدِ عقلش حفظ کرد؟ روند شکل‌گیری نقد کانتی از کجا آغاز شد و چه مسیری را پیمود تا به قلۀ نقدِ عقل محض برسد؟ آیا در کتاب‌های پیش از دورۀ نقادی، اثری از کانتِ نقاد وجود دارد؟ شرحِ کوتاهِ حاضر پاسخ پرسش‌های بالا را در بر دارد. پل گایر و آلن وود دو تَن از شارحان مشهور کانت و مترجمان آثار او به زبان انگلیسی‌اندو این نوشتار مقدمۀ آنان بر ترجمۀ نقد عقل محض است. این مقدمه در عین کوتاهی، شرحی سودمند برای خواندن کتاب نقد اول است. مخاطبان این کتاب استادان و دانشجویان فلسفه و نیز همۀ کسانی‌اند که در پی شناخت فلسفۀ کانت هستند.

ایمانوئل کانت با محدودساختن تمامیت دین در حوزه اخلاق، قرائتی عرفی شده از دین ارائه کرده و معتقد است که نیاز انسان ها به داشتن سلوک اخلاقی، آنان را متوجه دین و خدا کرده است. ایشان با نگاهی تک بعدی، ابعاد شریعتی، کلامی، مناسکی و... را در بعد اخلاقی دین جمع کرده و قلمروی دین را به شکل چشم گیری محدود کرده است. در دین اخلاقی کانت، پرستش، الهیات، مناسک و کلیسا جایی ندارد و این، به معنای فروکاهی جایگاه دین یا به تعبیری، «عرفی شدن دین» است. در این مقاله ضمن تبیین اندیشه های اخلاقی کانت، عناصری را بررسی می کنیم که در نظام فکری او به عرفی شدن دین یا افول دین از جایگاه حقیقی خود منجر شده است.

درود به روح بزرگ و جاویدان جناب کانت. شما جاودانگی و بقای نفس را اصل موضوع گرفتید تا اخلاق و مناسبات اخلاقی آدمیان معنا داشته باشد، من نیز جاودانگی نام و اندیشه بلند شما را مسلم می‌گیرم تا تعلق خاطر به اصل فلسفه و اصالت فلسفه ورزی معنا داشته باشد و این که با نادیده گرفتن فلسفه کانت، هر گونه فلسفه ورزی بعد از او بی عمق و عقیم خواهد بود. جناب کانت! پیش از هرچیز، یک مژده! در سرزمین ما، تقریباً همه شما و فلسفه‌ات را می‌شناسند. علاوه بر ترجمه آثارت و تفسیر آنها، و غیر از تألیف کتابها و مقاله‌هایی درباره فلسفه‌ات، شاید نصف پایان نامه‌های دکترا و ارشدمان فقط در رشته مستطاب فلسفه درباره آرا و اندیشه‌های فلسفی توست. کاش حدس می‌زدی که چرا؟ از جمله به این سبب که فلسفه تو “بهداشتی” است و طبیعی است که ما غذای فلسفی”بهداشتی” را زودتر اخذ می‌کنیم و بهتر هضم و جذب می‌کنیم.

ترجمه ماشینی: هدف این پایان نامه نشان دادن این است که معرفت شناسی کانت در رفع شبهات شکی موفق نیست. این با این استدلال محقق می شود که اگرچه به عنوان ابزاری برای اشاره به اشتباهات آموزه های قبلی مفید است، اما ایده آلیسم استعلایی ابزاری برای تضمین استقلال ذهن دنیای تجربی در اختیار ما قرار نمی دهد. با در نظر گرفتن این موضوع، پایان نامه به دو بخش تقسیم می شود. هدف بخش اول، ارزیابی قاطعیت ایده‌آلیسم استعلایی به‌عنوان یک پیشنهاد معرفت‌شناختی است که به موجب آن واقع‌گرایی تجربی ثابت می‌شود. هدف بخش دوم ارزیابی شواهد ضد شکاکانه ادعایی در ایده آلیسم استعلایی است. بخش اول در 3 فصل تشکیل شده است. در فصل 1، ما ایده‌آلیسم استعلایی را به عنوان تصویری از جهان خارج ارائه می‌کنیم که هدف آن غلبه بر شکست نوعی رئالیسم است که کانت آن را «استعلایی» نامیده است. در فصل 2، خروج کانت از پدیدارگرایی را با در نظر گرفتن دفاع او از شخصیت پیشینی مکان و زمان توصیف می کنیم. در فصل 3، نشان می‌دهیم که مفهوم شهود پیشینی مشکلات غیرقابل حلی برای کانت ایجاد می‌کند تا رئالیسم تجربی را با استفاده از ایده‌آلیسم استعلایی ایجاد کند. قسمت دوم نیز به نوبه خود در 3 فصل تشکیل شده است. در فصل 4، «استقلال استعلایی مقوله‌ها» را بررسی می‌کنیم و بر خلاف نظر استراسون و دیگران استدلال می‌کنیم که کانت برای پاسخ به شکاکان ابداع نکرده است. در فصل 5، "رد ایده آلیسم" را بررسی می کنیم و نشان می دهیم که با برخی از آموزه های اصلی ایده آلیسم متعالی در تضاد است. سرانجام، در فصل 6، ما ادعا می کنیم که استدلال های استعلایی را نمی توان به درستی به کار برد، زیرا آنها شکاک را از توسل به یک برداشت واقع گرایانه استعلایی از جهان خارج باز نمی دارد.

ترجمه ماشینی: اگر امانوئل کانت (1804-1724) بدون شک تأثیرگذارترین فیلسوف اواخر قرن 18 است، برنارد بولزانو (1781-1848) به طور فزاینده ای به عنوان شاید ناعادلانه ترین فیلسوف اولیه قرن نوزدهم شناخته می شود. این جلد نشان می‌دهد که بولزانو یکی از دقیق‌ترین، بصیرترین و دقیق‌ترین منتقدان فلسفه «انتقادی» کانت بود. این شامل یک ترجمه کامل از ضد کانت جدید است که ارزیابی دقیقی از کل نقد عقل محض کانت از منظر سیستم منطقی- تحلیلی قدرتمند فلسفه خود بولزانو ارائه می دهد، همانطور که فرانتس پریونسکی با همکاری بولزانو و بولزانو گردآوری کرده است. در سال 1850 پس از مرگ بولزانو منتشر شد. همچنین شامل مجموعه‌ای از مقالات از محققان برجسته در مورد اهمیت نقد بولزانو از کانت هم برای بحث‌های تفسیری جاری پیرامون کانت و هم برای بحث‌های معاصر در منطق، فلسفه ادراک، معرفت‌شناسی و اخلاق است. بنابراین، این مجلد در مجموع بینشی تازه از تحولات تاریخی در فلسفه پساکانتی و پیش تحلیلی به طور یکسان ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی: موضوع من نظریه پیشرفت تاریخی کانت است. رویکرد من در درجه اول متنی و متنی است. من سه مقاله مهم کانت در مورد این موضوع را با جزئیات تجزیه و تحلیل می کنم: "ایده ای برای یک تاریخ جهانی"، بخش سوم نظریه و عمل" و بخش دوم از تضاد دانشکده ها. من توجه ویژه ای به بحث کانت-هردر در مورد پیشرفت می کنم، اما در مورد روسو، مندلسون، هگل و دیگران نیز بحث می کنم. من از جانب کانت، دلیل محکمی برای نظریه پیشرفت او ارائه می کنم، به ایرادات اصلی که به آن وارد شده است می پردازم. اینها عبارتند از: (1) غایت شناسی تاریخی نامنسجم است (تاریخ نمی تواند هدف داشته باشد زیرا هیچ کنشگری عمدی در سطح تاریخی وجود ندارد). (2) غایت‌شناسی تاریخی اخلاق را تضعیف می‌کند (اگر اوضاع به هر حال بهتر می‌شود، چرا باید برای بهتر کردن آنها تلاش کنم؟) (iii) پیشرفت مستلزم «ناعادلانه زمانی» است (اگر اوضاع در حال بهتر شدن است، آیا این بدان معنا نیست که نسل‌های قبلی یک معامله خام به دست می‌آورند؟). (IV) پیشرفت گونه را به "بی نهایت جعلی" می کشاند (آیا بهبود بی پایان به طور بی پایان رضایت بخش نیست؟) (v) پیشرفت به یکسان سازی مضر می رسد (آیا حذف رویه ها و ارزش های سنتی جهان ما را فقیر نمی کند؟) (vi) ایده پیشرفت فقط دین "سکولاریزه" است (و باید بر این اساس رد شود). در رابطه با (vi)، من بحث لویت-بلومنبرگ را در نظر می‌گیرم و در مورد موضوع «سکولاریزاسیون» به نتایج کلی می‌پردازم. در ارتباط دادن اینها با کانت، من برای موضع زیر استدلال می کنم: (الف) نظریه پیشرفت او چیزی بیش از یک مذهب سکولاریزه شده است. (ب) تا جایی که بتوان آن را در قالب تز سکولاریزاسیون توصیف کرد، این نشان دهنده تلاش «انتقادی» او برای عقلانی کردن مسیحیت است. ج) در هر صورت، اندیشه پیشرفت به هیچ وجه توان عقلانی دین را از بین نمی‌برد و بنابراین نباید آن را جایگزین دومی دانست.

ترجمه ماشینی: هدف این پایان نامه ارائه گزارشی از دیدگاه کانت درباره خودآگاهی است. من از منظر فلسفه کانت به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهم که خودآگاهی چه ویژگی‌هایی دارد و چگونه در ایجاد دانش مشارکت دارد. من استدلال می کنم که دیدگاه کانت در مورد خودآگاهی در دو خط استدلال توسعه یافته است. در مورد اول، خودآگاهی با توضیح اینکه چگونه مقولات لزوماً با موضوعات تجربه مطابقت دارند محدود می شود. تفکر - تجلی خودآگاهی برتر - تا آنجا که مقولات رابطه ای بین بازنمایی ها و ابژه های آن برقرار می کنند، عینی نشان داده می شود. این نکته به توضیح ویژگی اصلی دیدگاه کانت درباره خودآگاهی کمک می کند: خودکفایی آن. خودآگاهی به دلیل امکانش به معیارهای تجربی برای شناسایی موضوع تجربه نیاز ندارد. خط دوم استدلال مربوط به این است که مقولات در کارشان چه شرایطی دارند. کانت از این نظر مدعی است که ادراک استعلایی زمینه پیشینی همه مفاهیم است و این موضوع مفهوم سوژه استعلایی را در بر می گیرد. من نشان می‌دهم که ادراک استعلایی، در لباس سوژه استعلایی، آن زمینه است که جنبه عملکردی حرکات یک عامل جسمانی را ممکن می‌سازد. با این حال، این عامل باید جسمانی در نظر گرفته شود، و بنابراین حرکات او توانایی توسعه تکنیک های لازم برای قضاوت اشیاء مستقل را آشکار می کند. این مطالعه با پس زمینه دکارت گرایی و تجربه گرایی کلاسیک انجام شده است. ادعاهایی که از تحلیل کانت از ادراک استعلایی در دو خط استدلال به دست می‌آیند، به فرد اجازه می‌دهد در نهایت، این نکته کانت را روشن کند که پیشینیان او خودآگاهی را با خودشناسی اشتباه می‌گیرند.