جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مبحث «مقتضای‌ حال» همواره به عنوان یکی از مباحث بنیادین علم بلاغت مطرح بوده است. این موضوع، چهار مؤلفة اصلی دارد ‌که‌ شامل: «مقتضای‌ متکلم»، «مقتضای‌ مخاطب»، «مقتضای‌ کلام» و «مقتضای‌ موقعیت‌های کلام» می‌شود. تمرکز این پژوهش بر بخش «مقتضای مخاطب»‌خواهد بود. مقتضای مخاطب به‌معنای رعایت تناسب کلام با دریافت­کنندۀ آن است. بی‌تردید شناخت مخاطب، مقدمه رعایت این تناسب است. بر این اساس هر قدر معیارهای مخاطب­شناسی دقیق‌تر و کامل‌تر باشند، رعایت مقتضای مخاطب صحیح‌تر انجام می‌شود. مخاطب­شناسی در کتب بلاغی، محدود به علم و توجه مخاطب است. تقسیم مخاطب به خالی­الذهن، مردد و منکر مؤید این مطلب است، اما ویژگی­های مخاطب در علم و توجه خلاصه نمی‌شود، بلکه عناصر دیگری در ساختار ادراکی و رفتاری انسان وجود دارد که هر کدام متکلم را به انتخاب شیوه‌‌ای خاص در سخن گفتن سوق می‌دهد. از آنجایی که این پژوهش، قرآنی است، معرفت نفسی ضروری نمود که با انسان­شناسی وحیانی سازگار باشد. به همین منظور انسان‌شناسی صدرایی که تا حد زیادی برگرفته از قرآن و احادیث است، برای این امر انتخاب شد. بدین ترتیب ابتدا انسان‌شناسی صدرایی تبیین و مؤلفه‌‌های ساختار وجودی انسان در دو ساحت ادراکی و رفتاری ذکر شد، سپس بر اساس منطوق و مفهوم هر مؤلفه، ارتباط آن مؤلفه از ساختار انسان با ساختار زبانی متناسب با آن بیان گردید و در بخش نهایی، آیات مورد نظر بر اساس این ساختار متناظر تحلیل شدند. نقطه تمرکز بحث، نمود مخاطب­شناسی زبانی در خطاب‌های قرآنی حضرت موسی(ع) بر اساس انسان­شناسی در نظام فلسفی صدرایی است.

این کتاب که با هدف تعمیق اندیشه‌های توحیدی، درک بهتر معارف بلند دینی و معرفی سنت تفکر اسلامی نگاشته شده است، جلد سوم مجموعه درآمدی به نظام حکمت صدرائی است. جلد نخست شامل مباحث هستی‌شناسی و جهان‌شناسی بود، نویسنده در جلد دوم به مباحث معرفت‌شناسی و خداشناسی پرداخت و این کتاب نیز درباره علم‌النفس یا انسان‌شناسی حکمت متعالیه است. علم‌النفس آخرین بخش از بخشهای پنج‌گانه مطرح در این مجموعه است که مشکل‌ترین بخش حکمت متعالیه به شمار می‌رود. ویژگی مهم علم النفس این است که در آن علاوه بر قوانین فلسفی، با تجربه درونی نیز سروکار داریم. پیداست برای آنکه هر فیلسوفی این تجربه‌ها را با قوانین فلسفی پذیرفته خویش وفق دهد، لازم است که آنها را در چارچوب این قوانین تبیین کند، وگرنه صحت این قوانین در کانون تردید قرار می‌گیرد. این امر ایجاب می‌کند که ضعفهای آنها یافته و برطرف شوند و این رویکردی است که صدرالمتألهین در قبال فلاسفه پیشین به ویژه ابن‌سینا دارد.

مسئلهٔ عاملیّت انسان ـ به این معنا که انسان، واجد عمل است؛ عملی که از آن اوست و می‌توان آن را به وی انتساب داد ـ، در علوم انسانی چنان پراهمیت است که می‌توان ملاک تقسیم‌بندی جریان‌های بزرگ علوم انسانی را در نقشی جستجو کرد که به عامل می‌دهند. به بیان دیگر، شناسایی دانش‌های انسانی، قبل از هر چیز، مستلزم شناسایی انسان کنشگر است و انسان از آن حیث که عامل، کنشگر و پدیده‌ساز است، موضوع این علوم قرار می‌گیرد؛ اما توصیف انسان به «عامل» و قائل شدن به «عاملیّت» او، در گرو تبیین ما از چیستی و تشخّص «عمل» است. پژوهش حاضر با رویکرد حِکمی و بر اساس آنچه از مبانی حکمت متعالیه برمی‌آید، ابتدا به تبیین حقیقت نیّت با توجّه به دو سرفصل و کلیدواژهٔ فلسفی متناظر با آن یعنی «علّت غائی» و «اختیار» می‌پردازد و بر همین اساس نقش آن در تشخّص عمل را پی می‌گیرد و در نهایت، نشان می‌دهد نیّت به عنوان اوّلین فعل همواره‌اختیاری در سلسله مبادی افعال اختیاری انسان از طرفی، و نیز علّت غائی عمل او از طرف دیگر، با معیّن کردن کیفیّت ارتباط و اتّحاد مختارانهٔ عامل با لایه‌های نفس اطلاقی خویش، تمام هویّت و تشخّص عمل را شکل می‌دهد و بنابراین عاملیّت انسان از لحاظ کمّ و کیف، با نیّت او از انجام عمل گره خورده است.

آیا انسان شناسی مدخل مناسبی برای ورود به مطالعات علوم انسانی است؟ برای پاسخ به این سوال به بحثی در مورد هستی شناسی جامعه می پردازیم . فرد و جامعه از طریق ربط با یکدیگر جامعه را تشکیل می دهند. با توجه به این که نوع روابط اجتماعی است که به افراد هویت می بخشد و کل نیز در ربط با زمینۀ یا نظام های مافوق هویت می یابد، نوعی ارتباط متقابل بین فرد و جمع و رابطه بر قرار است که به آن تقوم می گوئیم: افراد در ربط تعیّن می یابند، ربط دارای جهت است، جهت را جمع با توجه به نقشی که در نظام مافوق بازی می کند معین می کند. نمی توان هیچ کدام را بدون توجه به دیگران شناخت. بنابراین اگر بخواهیم مطالعات علوم انسانی را از انسان شناسی شروع کنیم چنین راه ورودی به بحث می تواند گمراه کننده باشد.

ترجمه ماشینی : آزادی و سنت در هگل در تقاطع سه جریان حیاتی در اخلاق معاصر قرار دارد: بحث در مورد انسان شناسی فلسفی و اهمیت آن برای اخلاق، ارزیابی مجدد سنت و مدرنیته، و تجدید علاقه به هگل. توماس A. لوئیس این سه جریان فکری را در پرتو کتاب Vorlesungen über die Philosophie des Geistes اخیراً منتشر شده هگل درگیر می کند. لوئیس با استفاده گسترده از این سخنرانی ها، با ارائه تحلیلی نظام مند از انسان شناسی فلسفی هگل و سپس بررسی نقش اساسی آن در اندیشه اخلاقی و دینی هگل، به خلأ مهمی در پژوهش هگلی می پردازد. لوئیس معتقد است که انسان‌شناسی هگل در پی توضیح اهمیت مستمر سنت‌های دینی و فلسفی است که در آن رشد کرده‌ایم و توانایی ما برای فراتر رفتن از این سنت‌ها. لوئیس با تعقیب مفاهیم نقش جدایی‌ناپذیر پراتیک در انسان‌شناسی هگل، برای تفسیری مترقی‌تر از اخلاق هگل و نقد «هگلی» مشکل‌سازترین اظهارات هگل در مورد مسائل سیاسی و اجتماعی استدلال می‌کند. لوئیس نتیجه می گیرد که هگل استراتژی قدرتمندی برای آشتی دادن آزادی و سنت ارائه می دهد. این تفسیر تازه از آثار هگل دیدگاه جدیدی چالش برانگیز در مورد اندیشه اخلاقی و مذهبی او ارائه می دهد. برای دانشجویان و دانش پژوهان در مطالعات دینی، فلسفه و نظریه سیاسی ارزش قابل توجهی خواهد داشت.

ترجمه ماشینی : معنا و تجسم مطالعه مفصلی از انسان شناسی هگل برای بررسی جایگاه جسمیت یا تجسم در زندگی، هویت و تجربه انسان ارائه می دهد. از نظر هگل، انسان بودن تا حدی به معنای ایجاد تجسم معنوی خود در فرهنگ و عادات است. در حالی که برای حیوانات، طبیعت فقط نسبت به انگیزه‌های بیولوژیکی معنا دارد، انسان‌ها معنا را به گونه‌ای تجربه می‌کنند که از این محدودیت‌ها فراتر می‌رود و امکان درک زیبایی‌شناختی زیبایی و تعالی، احساسات پوچ‌گرایانه بی‌معنای، و سیستم‌های پیچیده و متفاوت گفتار و کنش نمادین را فراهم می‌کند. توصیف زبان و فرهنگ نیکلاس مواد با توضیح اشکال مختلف تجسم، نشان می‌دهد که چگونه برای هگل ما به چندین روش مختلف در آن واحد تجسم می‌شویم: به صورت گسترده، تابع نیروهای فیزیکی-شیمیایی، زنده و انسانی. بسیاری از مسائل دشوار در فلسفه و تجربه روزمره به استفاده از مفهوم صحیح تجسم منتهی می شود. مواد روایت هگل را از طریق رشد و نمو بدن، تفاوت جنسیتی و نژادی، چرخه‌های خواب و بیداری و حساسیت و بیماری روانی دنبال می‌کند.

ترجمه ماشینی : ویرایش دوم این کتاب (1985) کالبدشکافی پیش‌بینی‌شده «سوسیالیسم واقعاً موجود» را انجام داد - با استفاده از تئوری و بازگشت به منابع اصلی از قرن 18 و 19. چهار سال بعد، این بلوک قدرت شروع به فروپاشی کرد، در سال 1991 سپس. همچنین اتحاد جماهیر شوروی و همراه با آن الگوی اجتماعی این دولت‌ها، آهنگ پیروزمندانه «پایان تاریخ» که نئولیبرالیسم در آن زمان خواند، در گلوی خوانندگانش گیر کرد. تاریخ واقعی از هیچ قانونی که از قبل توسط ما تدوین شده است، تبعیت نمی کند. همچنان اتفاق می افتد. بحران وحشیانه اخیر سرمایه داری مالی احیای روش های تحلیلی کارل مارکس را مفید می سازد. زیرا این بحران یک تکینگی نیست. این آخرین مورد از زنجیره شوم "ترک ها" و "جمعه های سیاه" است که از اواسط قرن هجدهم مشخصه سرمایه داری مدرن بوده است، از زمان سقوط بانک لندن $aBlack Friday$z در 6 دسامبر 1745 سایه او را همراهی کنید.در این ویرایش جدید، کتاب به سه فصل کنونی گسترش یافته است. علاقه مداوم به آن را می‌توان با این واقعیت توضیح داد که به صورت درونی اتفاق می‌افتد. که از اقدامات تهاجمی مبارزه نمادین در چارچوب تفکر دوست-دشمن و همچنین ذهنیت اردوی جدلی خودداری کند. درعوض، از خود موضوع، از طریق انتقادات درونی گسترده، برخی از شرایط پایان یا تداوم بیگانگی اجتماعی و انسانی را بررسی می کند. این برای $amateriale$z دموکراسی و $amateriale$z دولت قانون اساسی در چارچوب یک مفهوم دموکراتیک تجدید شده از امر سیاسی کار می کند.$z