جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف این مقاله بررسی معرفت‌شناختی تجربه دینی از دیدگاه رودولف اتو است که در آن، با روش توصیفی - تحلیلی به بررسی عینیت و فرا عقلانی بودن تجربه دینی پرداخته‌ شده است. اتو با رویکردی پدیدارشناسانه و تفکیک نومن از فنومن و ابداع واژه‌ای به نام امر مینوی (The numinous)، بر فرا عقلانی بودن این تجربه تأکید می‌کند. او با بیان عناصر موجود در تجربه امر مینوی بیان می‌کند که این عناصر ضرورتاً متوجه متعلّق خود هستند هرچند این متعلّق مبهم باشد و به ساختار فاهمه وارد نشود. وی به پیروی از کانت با تقسیم عالم واقع به دو بخش قابل‌ادراک و غیرقابل ادراک، امر مینوی را مفهومی غیر ادراکی و به معنای دسترس‌ناپذیر‌بودن حقیقت امر مینوی می‌داند. اتو حقیقت ادیان ابراهیمی را از سنخ تجربه دانسته که می‌تواند برانگیخته‌شده و تجلّی یابد و منظور از وحدت ادیان این است که تجربه دینی در طول تاریخ حقیقتی واحد دارد که به شکل‌های گوناگون متجلّی شده است. اتو، وحی در ادیان ابراهیمی را تجلّی و حضور خداوند بر پیامبران دانسته و بر این باور است که تبعیّت از سبک زندگی پیامبران (فعل، قول و تقریر نبی) که محصول این تجربه است باعث می‌شود ما خود از طریق شهود و احساس، حضور خداوند را دریابیم.

رودلف اتو، دین‌پژوه معاصر، معتقد بود در تاریخ ادیان، به امر قدسی نگاه اخلاقی و عقلی شده و کمتر از منظر شهودی به آن نگریسته‌اند. از این‌رو، وی این تعبیر را وافی به مقصود ندانست و تعبیر «نومینوس» یا «امر مینوی» را ابداع کرد. در تحلیل وی، یکی از ابعاد مهم در تجربه امر مینوی، عنصر «مهابت» آن است. هدف از این مقاله نشان‌دادن قوت‌ها و ضعف‌های اندیشه رودلف اتو در تحلیل مهابت امر قدسی است. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که اتو نگاه عقلی به امر قدسی را در برابر نگاه شهودی بدان می‌دانست و می‌کوشید شهود را اصل قرار دهد. اما از منظر حکمت متعالیه، در شناخت امر قدسی یا خداوند متعال نگاه عقلی در برابر نگاه شهودی نیست، بلکه این دو مبنا با هم هماهنگ و به نحوی مکمل هم‌اند. به نظر اتو، مهابت امر مینوی با دیگر خوف‌ها فرق دارد. این همان چیزی است که پیروان حکمت متعالیه آن را تفاوت بین «خوف» و «خشیت» دانسته‌اند. نظریه اتو از قبیل ذات‌گرایی در برابر ساختارگرایی است.

ترجمه ماشینی : این مقاله به دنبال ترسیم روان‌شناسی عمدتاً ناشناخته‌ای از تجربه دینی در ایده مقدس است، که مستقیماً با ادعای اتو مرتبط است که یکی از مهم‌ترین کارکردهای گفتمان درباره تجربه دینی برانگیختن احساسات بیهوده در یک مخاطب حساس مذهبی است. نشان داده خواهد شد که مفاهیم اتو در مورد طرحواره سازی اعداد پیشینی، مبتدی و عقلانی و پیشگویی توسط پدیدارشناسان و فیلسوفان دین جز در پرتو این ادعا قابل درک نیست و اتو در نظر دارد که مفهوم طرحواره سازی او ( عمیقاً تحت تأثیر ایده‌آلیسم متعالی فرایز) با قانون تداعی احساسات مشابه او که توضیح می‌دهد چگونه برانگیختگی تجربه‌های بیهوده ایجاد می‌شود، شناسایی شود. علاوه بر این، این نظریه تجربه دینی بر فرضی در مورد رابطه بین زبان دینی و تجربه استوار است که نیاز به توضیح و ارزیابی دارد. ادعاهای اتو در مورد غیرقابل بیان بودن و در عین حال، به طور متناقض، قابل فهم شدن از طریق استفاده از قیاس، در پرتو بحث های فلسفی اخیر در مورد رابطه بین همه زبان و تجربه مورد بررسی قرار خواهد گرفت و نه تنها نشان داده خواهد شد که زبان غیرقابل بیان اتو غیرقابل درک نیست، اما همچنین اینکه او نظریه پیچیده ای از زبان قیاسی ارائه می دهد که ممکن است برای گسترش مرزهای درک ما از تجربه دینی بسیار مفید باشد. بعلاوه، ارزیابی از وضعیت شناختی تجارب عددی انجام خواهد شد. و استدلال می‌شود که علی‌رغم شکست اتو در ایجاد یقین شناختی با توسل به روایتش از پیشینی، او با موفقیت نشان می‌دهد که وضعیت شناختی آن هر چه که باشد، تجربه‌ای متمایز است که نمی‌توان آن را اشتباه گرفت. با هر دیگری و به راحتی قابل شناسایی به عنوان مذهبی غیرقابل انکار است. در نهایت، تلاش خواهد شد تا جایگاه اتو در تاریخ پدیدارشناسی دین روشن شود.

ترجمه ماشینی: آلموند نظریه دین اوتو را در چارچوب زندگی خود (1869-1937) قرار می دهد و به تأثیرات مهم بر اندیشه اتو نگاه می کند، از جمله متفکرانی که متفاوت از کانت و پیروان پیروان آلمانی هستند. عناصر نظریات اتو ارتباط نزدیکی با محیط اجتماعی و فکری آلمان قبل و بعد از جنگ جهانی اول دارند. آلموند برداشت اتو از مقدسات، عناصر عقلانی و غیرعقلانی دین را بررسی می کند و دیدگاه های او را با دیدگاه های خود مقایسه می کند. contemporaries.A UNC Press Enduring Edition -- UNC Press Enduring Editions از جدیدترین فناوری دیجیتال استفاده می کند تا کتاب هایی را از فهرست اصلی ما که قبلاً چاپ نشده بودند دوباره در دسترس قرار دهد. این نسخه‌ها بدون تغییر نسبت به نسخه اصلی منتشر می‌شوند و در قالب‌های جلد شومیز مقرون‌به‌صرفه ارائه می‌شوند و برای خوانندگان ارزش تاریخی و فرهنگی به ارمغان می‌آورند.

مولف در این کتاب دو جریان فرهنگی دینی متفاوت را بررسی می‌کند که یکی به حوزه عرفان و تصوف اسلامی اختصاص یافته دیگری مربوط به الاهیات مدرن مسیحیت قرن بیستم است .وی بدین منظور آرا و دیدگاه‌های "ابن عربی "و "رودلف اتو "را درباره تجربه دینی، عناصر عقلانی و غیر عقلانی دین، تجربه مینوی، تجربه عرفانی، ولایت، نبوت و رسالت را مقایسه و ارزیابی می‌کند" .ویژگی‌های تجربه مینوی"، "پدیدارشناسی و تجربه دینی"، "عینیت تجربه دینی"، "هسته مشترک تجربه‌های دینی"، "چیستی و انواع تجربه‌های عرفانی"، "تجربه عرفانی و معرفت به حقیقت هستی "و "وحدت ادیان "از جمله مباحث این کتاب است .