جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

منظومه اي است در يكصد و بيست و شش بیت در اصول دین پنجگانه . بنا به گفته ذريعه 1/1 اين منظومه از يكي از شاگردان شريعتمدار استر آبادي است كه «آب حيات» استاد خود را به نظم در اورده است (سيد احمد حسيني اشكوري) در فهرستواره منزوي 10/83 آب حيات منظوم نيز همان آب حيات منثور فرض شده و نسخه هاي معرفي شده نيز مخلوط از منثور و منظوم است؛ و از استرآبادي دانسته شده كه ظاهرا دو اثر است و منظوم آن از شاگرد او داعي است. گر چه در صفحه بعد از آب حيات داعي دزفولي نام مي برد و «داعي» را به معناي آن حمل كرده و از استرآبادي مي داند. «درايتي» منظومه اي است در بيان اصول دين و اصول مذهي جعفري كه تعداد ابيات آن متغير بين 116تا 126 بيت مي باشد. به گفته الذريعه 1/1 ابن منظومه توسط يكي از شاگردان محمد جعفر استرآبادي نوشته شده است كه خلاصه اي از كتاب آب حيات خود (محمد جعفر استرآبادي) را به رشته نظم در آورده و در اشعار پاياني به نام استاد اشاره نموده است با: «نسخه آب حيات اين است گر جوئي به كام رشحه اي از قلزم تاليف نولانا بود * از جلال و علم و فضل و رافت حق نام وي چار حرف آمد كه جيم و عين و فاء و راء بود »(حبيب الله عظيمي ) منظومه اي است در بيان اصول دين يا اصول خمسه (توحيد ، عدل ، نبوت، امامت ، معاد) و تعداد ابيات آن در نسخه هاي مختلف بين 116 تا 126 بيت متغير است. بنا به گفته مولف ذريعه اين منظومه را يكي از شاگردان محمد جعفر استرآبادي سروده و خلاصه اي از كتاب آب حيات استاد خود را به رشته نظم درآورده و در اشعار پاياني به نام استاد اشاره نموده است: نسخه آب حيواه اين است اگر جويي به كام ** رشحه اي از قلزم تاليف مولانا بود / از جلال و علم و فضل و رافت حق نام وي ** چار حرف آمد كه جيم و عين وفا را بود (كرم رضايي ، پريسا) آغاز كتاب: هر كه را در سر هواي لؤلؤ لالا بود بايد اين سلك گهر را طالب و جويا بود انجام كتاب: قاريا چون زين مراتب بهر ور گردي بگو جاي داعي در رياض جنة المأوي بود

حاشيه اي با عناوين «قوله-قوله» بر شرح علي بن محمد قوشچي(-879ق)بر كتاب «تجريد الكلام»خواجه نصيرالدين طوسي. [الفبائي آستان قدس ص 637 ؛ رايانه آستان قدس]

حواشي است بر حاشيه مير سيد شريف جرجاني، علي بن محمد متوفي 816 هـ . ق . بر شرح قديم تجريد از شمس الدين اصفهاني، محمود بن عبدالرحمان متوفي 749 يا 746 هـ . ق . بر كتاب تجريد الكلام تأليف خواجه نصيرالدين طوسي متوفي 672 هـ . ق . يادداشتهايي است تحقيقي و توضيحي بر تمام مقصد اول و بخشي هم از مبحث جواهر كه قسمتي از مقصد دوم تجريد الكلام است . خطيب زاده اين حاشيه را به نام سلطان بايزيد بن سلطان مرادخان رومي معنون داشته است . (فاضل) حاشيه اي است با عناوين «قوله، اقول، قال، قال الشارح، قال في الشرح» بر حاشيه مير سيد شريف جرجاني (در گذشته: 816هـ ق) بر شرح شمس الدين محمود اصفهاني (در گذشته: 746 يا 749هـ ق) تا اوايل بحث جواهر = قسمت اول از مقصد دوم. گفتني است شرح شمس الدين محمود به شرح قديم معروف است و نام اصلي آن «تسديد [تشييد] القواعد في شرح تجريد العقائد» ميباشد. حاشيه خطيب زاده به سلطان بايزيدخان پيشكش شده است. در كشف الظنون از حاشيه خطيب زاده نام برده ليكن آغازي كه براي آن آورده با آغاز نسخه مجلس ناهمخواني دارد. آغاز نسخه كشف الظنون: «اما بعد حمد من استحق الحمد لذاته و صفاته» و آغاز نسخه مجلس: «يا من لاتدركه الاعين بالحاظها .. قوله خص بالذكر من صفاته العلي ما هو احق به تعالي، اقول، المراد بالاخصية الاظهرية في الاختصاص دون المعني الظاهر منها ...» مي باشد. اين حاشيه در نسخه ارجاعي از سوي فهرستنگار سابق كتابخانه به اشتباه به عنوان «حاشية شرح التجريد الجديد» و بدون نام مؤلف آمده كه بدين وسيله تصحيح مي گردد. يك نسخه ديگر از اين حاشيه به شماره 15627 در جلد 39 همين فهرست گزارش شده است. خطيب زاده بر حاشيه مير سيد شريف بر شرح تجريد جديد قوشچي نيز حاشيه نگاشته و نسخه اي از آن در فهرست كتابخانه مجلس شوراي اسلامي معرفي گرديده است. جهت بررسي بيشتر به فهرست مجلس رجوع شود. (سيد محمود مرعشي) آغاز كتاب: يا من لا تدركه الا عين بالحاظها و لا تحده الالسن بالفاظها... قوله خص بالذكر من صفاته العلي ما هو اخص به تعالي اقول المراد بالاخصية الاظهرية في الاختصاص دون المعني الظاهر منها فان الوجوب اظهرها في الاختصاص ... و ليس هو ازيد في الاختصاص المطلق من ساير صفاته ... و لا يتصور الزياده بالنسبه اليه . ثم انه او مي بهذا التعبير الي وجه آخر ... انجام كتاب: بل يكفي فيه التغاير الاعتباري و ما ذكره لا يدل علي تغاير وجود العرض ... فلا يبطل بما ذكره قطعاً قول ذلك الزاعم اذ يحتمل ان يكون مراده هو الاتحاد بالذات و هو لا ينافي التغاير الاعتباري المصحح للتفريع [مرعشي 21/4 ؛ فهرست آستان قدس 1/108 ؛ كتابخانه جامع گوهرشاد 4/2023؛ كتابخانه مجلس شورا 5/110-112؛ كشف الظنون : تجريد1/347 ؛ فهرست آستان قدس 1/31؛ فهرست اسكوريال 1/453-452 ش 644 ؛ دارالكتب 1/172 ؛ ف. مشهد ش95؛ چلبي 1/250؛ فهرست سپهسالار 4/209]

شرح تجريد از قوشچي و حاشيه آن از شمس الدين محمّدبن احمد خفري است. مؤلف از اعاظم شاگردان ملاصدرا و مؤلف کتاب <اثبات حدوث العالم> است. آقا جمال خوانساري از اين حاشيه در حاشيه خودش بر حاشيه خفري نقل مي نمايد. حاشيه اي است با عناوين « قوله - قوله » و در ذي حجه 1057 تاليف آن به پايان رسيده است . حاشيه از شيخ حسين بن ابراهيم تنكابني، حكيم اشراقي (شهيد 1101 يا 1105ق) از شاگردان ملاصدرا (د 1050ق/1640م). (احمد منزوي) اين حاشيه بر شرح تجريد جديد قوشچي نگاشته شده و بر اساس نسخه كتابخانه مسجد اعطم قم، به سال 1057ه.ق به انجام رسيده. (سيد محمود مرعشي) آغاز كتاب: الحمدلله المتفرد في الديمومية و السلطان المتوحد بالبقاء و الدوام الذي اشم رايحة العدم و البطلان و نادي وجوده في عالم الامكان..کل من عليها فان و يبقي وجه ربک ذوالجلال و الاکرام .... و الصلوة علي اشرف الانسان المبعوث علي کافة الانام.. انجام كتاب: و هذا البرهان و ان لم ينفع للمتوسطين فضلا عن الناقصين للابتنائه علي کثير من الاصول الفلسفية و المقدمات الطويلة لکنه من ارتاضت نفسه بالفلسفة يرجح علي کثير من البراهين [مرعشي 26/294 ؛ اعلام 1/646 حسين تنكابني ؛ طبقات 12/191 ؛ دائرة المعارف اسلامي 1/139 ؛ مدرسه سليمانيه ص 9 ؛ عكسي مركز احياء 4/159 ؛ مرعشي 26/294 ؛ ذريعه 6/65 ؛ اعلام 1/646 حسين تنكابني ؛ طبقات 12/191 ؛ دائرة المعارف اسلامي 1/139 ؛ الذريعة 6/65؛ التراث العربي 2/245 <حاشية اثبات الواجب> ؛ آية الله فاضل خونساري 2/91؛ فهرست آستان قدس 11/91؛ مرعشي 28/362؛ معجم المؤلفين 3/306؛ الهيات تهران ص 335 ؛ نشريه 5/385 ؛ فهرست الفبائي آستان قدس ص 190 ؛ كتابخانه عمومي اصفهان 1/332 ؛ شيخ علي حيدر 1/326 ؛ تراثن س13ش/1 164 ؛ ميراث اسلامي 8/463 ؛ مكتبة اميرالمؤمنين 2/351 و 2/357؛ رايانه آستان قدس]