جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

صدرالمتألهین‌ در برخی‌ از آثار خود، همچون‌ تفسیر القرآن‌ الکریم‌ و اسفار از ماهیت‌ و مراتب‌ وحی‌ سخن‌ گفته‌ است. او معتقد است: روح‌ پیامبر اکرم9 به‌ سبب‌ شدت‌ طهارت‌ و نزاهت‌ از دلبستگی‌ها و مشاغل‌ دنیایی، صعود می‌کند و وحی‌ به‌ صورت‌ «عکس» یا «انتقاش» در قلب‌ وی‌ جای‌ می‌گیرد؛ آن‌ گاه‌ پس‌ از نزول‌ آن‌ متن‌ وحیانی‌ به‌ مقتضای‌ جهان‌ ماد‌ی‌ به‌ صورت‌ حروف‌ و کلمات‌ ظاهر می‌شود. انواع‌ وحی‌ به‌ میزان‌ مشغولیت‌ و خلوت‌ پیامبر بستگی‌ دارد. از نظر او، ماهیت‌ وحی‌ در تمام‌ مراتب‌ آن‌ اعم‌ از وحی‌ نبوی‌ تا وحی‌ بر حیوانات‌ [= غریزه] یکسان‌ است‌ و آن‌ چه‌ باعث‌ تفاوت‌ آن‌ها شده، مراتب‌ وجودی‌ و شدت‌ و ضعف‌ نزاهت‌ و طهارت‌ آن‌ها است؛ بنابراین، بهره‌مندی‌ صالحان‌ از خواب‌های‌ راستین‌ و الهام، نوعی‌ ضعیف‌ از وحی‌ است. در این‌ مقاله، افزون‌ بر تبیین‌ این‌ دیدگاه‌ها، برخی‌ از نکات‌ آن‌ نقد شده‌ است.

مستشرقان‌ قائل‌ هستند که‌ پیامبر، همة‌ معارف‌ قرآنی‌ را به‌ طور کلی‌ از دو منبع‌ گرفته‌ است: بخشی‌ از آن‌ را از همان‌ محدودة‌ جغرافیایی‌ و زندگی‌ اجتماعی‌ و دینی‌ و فرهنگی‌ جزیرة‌ عرب‌ مثل‌ رفتار اعراب‌ جاهلی، اشعار امیة‌ بن‌ ابی‌ الصلت‌ و عقاید حنفأ، و بخش‌ دیگر را از مصادر شفاهی‌ و کتاب‌هایی‌ که‌ از یهودیت‌ و مسیحیت‌ و عقاید و آداب‌ و سنن‌ دیگر ملت‌ها به‌ دست‌ پیامبر رسیده‌ بود، و از آن‌ها به‌ «مصادر داخلی» و «مصادر خارجی» یاد می‌کنند.

این‌ مقال‌ بر آن‌ است‌ تا نهادهای‌ راهنمای‌ فهم‌ قرآن‌ را مورد بررسی‌ و مداقه‌ قرار دهد. مؤ‌لف‌ معتقد است‌ که‌ این‌ مسأله‌ از مهم‌ترین‌ مسائل‌ فلسفه‌ تفسیر می‌باشد. مراد از نهادهای‌ فهم‌ قرآن، اصول‌ پیش‌ انگاشته‌ای‌ است‌ که‌ مؤ‌لفه‌های‌ هویت‌ قرآن‌ را می‌سازد و بدون‌ درک‌ آن‌ها و عدم‌ لحاظ‌ لوازم‌ مترتب‌ بر هر فهم‌ صائب، جامع‌ و کامل‌ وحی‌نامة‌ الاهی‌ میسر نمی‌گردد. می‌توان‌ از نهادهای‌ فهم‌ قرآن‌ به‌ مبانی‌ تفسیر نیز تعبیر کرد. مؤ‌لف‌ نهادهای‌ فهم‌ قرآن‌ را در ده‌ عنوان‌ بر می‌شمارد.