جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: به ما گفته می شود که عقل چیزی است که ما را انسان می کند، منبع دانش و خرد ماست. اگر عقل بسیار مفید است، چرا در حیوانات دیگر نیز تکامل نیافته است؟ اگر عقل تا این حد قابل اعتماد است، چرا ما این همه مزخرفات کاملاً مستدل تولید می کنیم؟ هوگو مرسیه و دن اسپربر در گزارش پیشگامانه خود از تکامل و عملکرد عقل، تلاش کردند تا این معمای دوگانه را حل کنند. دلیل، آنها با ترکیبی قانع‌کننده از شواهد واقعی و تجربی استدلال می‌کنند که برای استفاده انفرادی، برای رسیدن به باورها و تصمیم‌های بهتر به تنهایی طراحی نشده است. در عوض، عقل به ما کمک می کند تا باورها و اعمال خود را برای دیگران توجیه کنیم، آنها را از طریق استدلال متقاعد کنیم، و توجیهات و استدلال هایی را که دیگران برای ما مطرح می کنند، ارزیابی کنیم. به عبارت دیگر، عقل به انسان ها کمک می کند تا از محیط اجتماعی غنی منحصر به فرد خود بهتر بهره برداری کنند. این تفسیر کنش متقابل توضیح می دهد که چرا عقل ممکن است تکامل یافته باشد و چگونه با مکانیسم های شناختی دیگر مطابقت دارد. نقاط قوت و ضعفی که مدت‌ها فیلسوفان و روان‌شناسان را متحیر کرده‌اند، معنا می‌کند - چرا عقل به نفع آنچه ما قبلاً به آن اعتقاد داریم تعصب دارد، چرا ممکن است به ایده‌های وحشتناکی منجر شود و در عین حال برای گسترش ایده‌های خوب ضروری است. معمای عقل، بلندپروازانه، تحریک‌آمیز و سرگرم‌کننده، بحث‌هایی را در میان روان‌شناسان و فیلسوفان به راه می‌اندازد و بسیاری از افراد منطقی را وادار می‌کند در تفکر خود تجدیدنظر کنند.

این نسخه جدید از کلاسیک نظریه های معاصر دانش به طور قابل توجهی به روز شده است تا شامل تحلیل هایی از ادبیات اخیر در معرفت شناسی باشد. پولاک و کروز به جای ایجاد اصلاحات جزئی در ویرایش اول، ارزیابی اساسی از معرفت شناسی قرن بیستم را انجام داده اند. این کتاب هم یک کتاب درسی پیشرفته است که بحث‌های سنتی مبناگرایی، انسجام گرایی و پایایی‌گرایی را ارائه می‌کند و هم یک رساله مفصل درباره دیدگاه متمایز خود نویسنده، یعنی واقع‌گرایی مستقیم است.

از میان تفاسیر متنوع قانون طبیعی، پرطرفدارترین آنها عبارتست از اينكه «قانون طبیعی، فرمانهای عقل عملی دربارة رفتارهای اختیاری بشر در همة زمینها و زمانهاست که بشر با اطاعت از آنها به خوشبختی همیشگی دست می¬یابد». آموزة قانون طبیعی در دورة جدید دستخوش دو خوانش متضاد تجربه¬گرا و عقلگرا قرار گرفت. مراد از «عقل» در اندیشة عقلگرایی دورة جدید، عقل حسابگر بود که عقلگرایان آن را ابزاری برای رسیدن به آرزوهای مادی و غیرمادی (اخلاقی) خویش میدانستند. سه فیلسوف عقلگرای عصر روشنگری که در آن زمان بیش از دیگران دربارة آموزة قانون طبیعی بحث و نظر داشته‌اند، عبارتند از: منتسکیو، روسو و کانت. در این مقاله پس از بیان گزارشی مختصر از مباحث و نظريات آنها در مورد قانون طبیعی، به ارزیابی اين ديدگاهها بترتيب ذيل پرداخته شده است. در گفتار نخست، منتسکیو با طرح يك افسانة¬ خودساخته معتقد است كه پیروی از میل طبیعی، بشر را به خوشبختی میرساند. این پیروی در نگاه او، مفاد قانون طبیعی است. مهمترین نقد بر نظریة قانون طبیعی منتسکیو آنست که او قانون طبیعی را با «قانون طبیعت» خلط کرده است. در گفتار دوم، روسو برخلاف منتسکیو، اعتقاد دارد كه قانون طبیعی مبتنی بر عقل نیست، بلکه در غرایز و احساسات بشر ریشه دارد. اشكال اساسي اين ديدگاه، نگرش مادی روسو به طبیعت بشر است و همين باعث شده که انسان در نظر او، در سطح یک حیوان فروكاسته شود. سرانجام، در گفتار سوم به بررسي انتقادی قانون طبیعی در اندیشة کانت پرداخته شده است. بنظر وي، قانون طبیعی با قانون طبیعت تفاوت دارد. كانت بر این باور است که ماهیت قانون طبیعی دو ویژگی دارد: جهانشمولی (کلیت) و درونی (باطنی) بودن. با اینهمه، او هیچیک از مصادیق قانون طبیعی را بیان نکرده و در ارائة تبييني كامل براي این آموزه موفق نبوده است. این ناکامی ريشه در نظام معرفتیِ فلسفة کانت دارد که بر مبناي آن، عقل عملی و فرامين آن (يا همان قانون طبيعي) را بايد غیرمستدل و غیرقابل اعتماد دانست. كانت معتقد است مباحث مربوط به امور غیرمادی و حتی جواهر مادی، مباحثی جدلی هستند، و نه برهانی. روش تحقیق در این نوشتار، همانند هر مطالعة انتقادی دیگر، روش ترکیبی نقلی ـ عقلی است. در این روش، ابتدا ديدگاههاي اين سه فیلسوف عقلگرای دورة جدید دربارة قانون طبیعی نقل شده و سپس بکمک برهان و استدلال عقلی، بررسي و ارزيابي شده است.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه، بررسی انتقادی نظریه رئالیستی مستقیم ادراک است. تحلیل عقل سلیم از ادراک در برابر استدلال هایی که به طور گسترده اعتقاد بر این است که تصور رئالیست مستقیم از تماس مستقیم با واقعیت فیزیکی خارجی را رد می کند، دفاع می شود. من استدلال می‌کنم که یک نسخه عقل سلیم از رئالیسم مستقیم می‌تواند به اندازه کافی توهم، نسبیت ادراکی، توهمات ادراکی، تاخیرهای زمانی شدید و فرآیندهای علّی دخیل در ادراک را توضیح دهد. دیدگاه‌های رئالیست‌های مستقيم برجسته قرن بیستم، با هدف شناسایی محدودیت‌هایی بر روی هر نظریه واقع‌گرای مستقیم قابل قبولی در مورد ادراک، به طور انتقادی مورد بررسی قرار می‌گیرند. من معتقدم که تنش‌های بازنمودگرایانه در آثار رئالیست‌های مستقیم قرن بیستم وجود دارد، و منشأ اصلی این تنش‌های بازنمودگرایانه، پایبندی آن‌ها به تز عنصر مشترک است، این تصور که توهمات و ادراکات واقعی همان تجربه هستند. با توسل به آزمایش‌های علوم شناختی اخیر بر روی تخیل، از تحلیلی تجزیه‌گرایانه از تجربه دفاع می‌کنم، تحلیلی که معتقد است توهمات و ادراکات واقعی به جای اشتراک‌گذاری تجربه‌ای مشترک و مستقل از جهان، اساساً انواع مختلف تجربه را شامل می‌شوند. تحلیلی که به دست می آید در انکار آن که تجارب ادراکی اساساً شناختی هستند، غیر معرفتی است. گونه ای غیر عمدی و غیر گزاره ای از محتوای بازنمایی ادراکی پیشنهاد شده است که کیفیت تجربه ادراکی را تشخیص می دهد. تلاش‌های اخیر رئالیست‌های مستقیم برای اعمال آشنایی راسلی در درک مستقیم واقعیت فیزیکی بیرونی، به عنوان ناسازگار با ایده‌های اصلی در آشنایی راسلی رد می‌شود. مشکلات سنتی انسان در مورد گریزان بودن خود در درون نگری، و این پرسش که چگونه می‌توانیم بدانیم در صورتی که هرگز با خود آشنا نباشیم، درک می‌کنیم، با توسل به مفهوم نادیده گرفته شده راسل در مورد یادگیری آشنایی با اشیا مورد توجه قرار می‌گیرد.