جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در این پروژه به بررسی دیدگاه‌های وحدت‌آمیز در تاریخ فلسفه پرداخته و از وحدت‌گرایی به‌عنوان جایگاهی فلسفی در فلسفه دین معاصر حمایت می‌کند. من پانتئیسم را این دیدگاه می دانم که هر چیزی که وجود دارد یک وحدت را تشکیل می دهد و این وحدت الهی است. ادعای من این است که آنچه پانتئیسم خردگرایانه نامیده می‌شود، که به اندازه کافی با کمک شخصیت‌های تاریخی بیان شده است، در فلسفه دین و متافیزیک معاصر و نه صرفاً به‌عنوان یک مصنوع تاریخی، قابل بررسی است. پانتئیسم معمولاً حتی به عنوان جایگزینی برای اعتقاد به خدای کمال خداباوری، یک خدای شخصی کامل در نظر گرفته نمی شود. اغلب مردم بیخدایی را تنها جایگزین خدای کامل خداباوری سنتی می دانند. هدف اصلی این پروژه بیان نسخه ای از پانتئیسم است که هم از خداباوری کمال و هم از الحاد متمایز است. من بحث می‌کنم که پانتئیست‌های نظریه‌گرا از چه طریقی همه هستی را تشکیل دهنده یک وحدت می‌دانند، و چه چیزی در این وحدت وجود دارد که ایجاب می‌کند آن را الهی یا خدا نامیدن. پانتئیسم سنت قدرتمندی در تاریخ فلسفه دارد و پانتئیسم خردگرایانه ای که من توسعه می دهم بر اساس دیدگاه های اسپینوزا، هردر و هگل است. در سه فصل اول، من دیدگاه‌های هر یک از این فیلسوفان را نسخه‌های متمایز اما نزدیک به همدیگر از پانتئیسم در نظر می‌گیرم. من سعی می کنم گزارشی سیستماتیک و خیرخواهانه از هر یک از دیدگاه های آنها ارائه دهم و در عین حال ایرادات آن دیدگاه ها را از جهات مختلف بررسی کنم. در فصل آخر، مبنایی را ارائه می‌دهم که ایتاکه معقول‌ترین نسخه پانتئیسم است که از این تحلیل تاریخی حاصل می‌شود، که آن را پانتئیسم خردگرایانه می‌نامم. بر اساس این دیدگاه، خدا یا امر الهی را باید وحدتی فراگیر تصور کرد که ضرورتاً وجود دارد، اساساً مستقل است، بر اساس اصول عقلی ساختار یافته و برای هر چیزی که وجود دارد، مبنای تبیینی ایجاد می‌کند. علاوه بر این، شناخت اصول عقلی وجود از سوی فاعلان عقلی مانند انسان، یکی از عالی ترین دستاوردهای این وحدت الهی است. به طور خلاصه منابع استدلالی دیگری را که می تواند از چنین دیدگاهی پشتیبانی کند، و همچنین آنچه را که من به عنوان مزیت های متمایز فلسفی پانتئیسم عقل گرایانه نسبت به خداباوری کمال می دانم، در نظر بگیرید. در نهایت، من فکر می‌کنم پانتئیسم به‌عنوان جایگاهی قابل‌توجه هم در بحث‌های فلسفی و هم در بحث‌های دینی به طور کلی، شایسته توجه جدی است که یک حد وسط تازه‌کننده بین سنت‌گرایی و الحاد ایجاد می‌کند.

ترجمه ماشینی: درباره دین: سخنانی برای تحقیرکنندگان فرهیخته آن (به آلمانی: Über die Religion: Reden an die Gebildeten unter ihren Verächtern) کتابی است که توسط متکلم آلمانی فردریش شلایرماخر (1768-1834) نوشته شده است. در ابتدا در سال 1799 منتشر شد، دو نسخه دیگر در طول زندگی شلایرماخر در سال های 1806 و 1821 منتشر شد. شلایرماخر در حین تدریس و موعظه در برلین درباره دین نوشت. عصر روشنگری به تحقیقات علمی و تاریخی قوت بخشیده بود و الهیات را در دانشگاه تحت الشعاع قرار داده بود. شلایرماخر در این اثر از دین در برابر بدبینی مخاطب مدرن دفاع می کند.

ترجمه ماشینی: این عنصر نگاهی دارد به تجربه دینی و نقشی که در فلسفه دین ایفا کرده است. پیش از پرداختن به چند بحث خاص در فلسفه دین معاصر، تاریخ گفتمان‌های درهم تنیده درباره عرفان و تجربه دینی را به طور انتقادی بررسی می‌کند. یک بحث مربوط به مسئله چندسالگی در مقابل. ساخت‌گرایی و اینکه آیا یک «هسته مشترک» برای تمام تجربیات مذهبی یا عرفانی مستقل از تفسیر یا پیشینه تاریخی-اجتماعی وجود دارد یا خیر. بحث محوری دیگر به معرفت شناسی تجربه ظاهراً خداباورانه و اینکه آیا یک مدل ادراکی از تجربه دینی می تواند شواهد یا توجیهی برای باور خداباورانه ارائه دهد، مربوط می شود. عنصر با بحث در مورد اینکه چگونه فلسفه دین می تواند به طور مؤثری رفتار خود را با تجربه دینی در خدمت ایجاد رشته ای فراگیرتر و خوشایندتر گسترش دهد، به پایان می رسد.

ترجمه ماشینی: اولف زاکاریاسون در کتاب «فلسفه پراگماتیک دین: مطالعات موردی ملیوریستی»، با به کارگیری آن در مورد تعدادی از موضوعات کلاسیک در فلسفه دین معاصر، به ثمربخشی فلسفه دین پراگماتیک استدلال می‌کند. زاکاریاسون ابتدا نسخه‌ای از فلسفه دین پراگماتیک را ترسیم می‌کند که اصرار عمل‌گرایانه بر تقدم عمل را مورد توجه قرار می‌دهد. در اینجا، او نشان می‌دهد که سنت‌های دینی و همتایان سکولار آن‌ها تعدادی از پاسخ‌های پارادایمی را منتقل می‌کنند که پیروان می‌توانند در مواجهه با پیشامدهای وجودی زندگی انسان از آنها استفاده کنند. او بیشتر نتیجه این رویکرد را در مورد اینکه چگونه ما به معجزات، تنوع مذهبی فکر می کنیم، و اشتباه مذهبی بودن چیست، بحث می کند. در هر مورد، زاکاریاسون نشان می‌دهد که رویکرد عمل‌گرایانه دیدگاه‌ها و بینش‌های بدیع مهمی را ارائه می‌دهد که فلسفه دین (عمدتاً تحلیلی) معاصر تمایل به نادیده گرفتن آنها دارد. او همچنین با ارتباط با مباحث و مواضع شناخته شده در فلسفه دین معاصر، این دیدگاه ها و بینش های بدیع را برای کسانی که از قبل عملگرای متعهد نیستند عینیت می بخشد. بنابراین، مطالعات موردی به عنوان دعوت‌کننده‌ای برای گفت‌وگوی سازنده در یک فلسفه دینی که به طور فزاینده‌ای متکثر می‌شود، عمل می‌کند.

ترجمه ماشینی: این کتاب استدلال می کند که تاریخ فلسفی هند حاوی سنت شکاکیت در مورد فلسفه است که به وضوح توسط سه شخصیت نشان داده شده است: ناگارجونا، جایاراشی، و شری هارشا. علاوه بر این، درک این سنت باید بخش مهمی از تأملات متافلسفی معاصر ما در مورد اهداف و حدود فلسفه باشد. سه ستون شک در هند کلاسیک؛ صفحه سری; سه ستون شک در هند کلاسیک: ناگارجونا، جایاراشی، و شری هارشا. صفحه حق چاپ؛ فداکاری؛ فهرست؛ پیشگفتار؛ قدردانی ها؛ اختصارات متون کلاسیک; مقدمه؛ 0.1 بیان داستان شک و تردید در هند کلاسیک. 0.2 شک در فلسفه در مقابل شک معرفت شناختی. 0.3 محدوده این مطالعه و پیش نمایش مطالب. 0.4 بسط تاریخ فلسفه. یادداشت؛ فصل 1؛ ریشه های شک و تردید در فلسفه هند اولیه; 1.1 حفاری برای ریشه های شکاک

ترجمه ماشینی: حوزه پرطرفدار «علم و دین» منطقه ای پرنشاط و جا افتاده است. با این حال، این حوزه ای است که مدت هاست با ویژگی های خاصی مشخص می شود. در وهله اول، به سمت یک دیالکتیک خصمانه گرایش دارد که در آن رشته های جداگانه، که اکنون به هم پیوسته اند، برای همیشه در نوعی نبرد فانی محبوس می شوند. ثانیاً، «علم و دین» گرایشی به گره گشایی دارند، جایی که «علم» یک جور کار می کند و «دین» به نوعی دیگر. و ثالثاً، این دو اغلب به سمت نوعی تلاش برای سنتز سوق داده می‌شوند، که در آن اهداف آنها یا منطبق است یا نزدیک‌تر به هم نزدیک می‌شوند. در تلاش برای چیزی تازه و متفاوت، این جلد سعی می کند فراتر از موضوعات آزمایش شده و آزمایش شده حرکت کند. این کتاب که فلسفه و الهیات را به گونه‌ای به منصه ظهور می‌رساند که قبلاً به ندرت انجام شده بود، نشان می‌دهد که چگونه مکالمات جدید ثمربخش بین علم و دین می‌تواند در نهایت فراتر از گزینه‌های خسته‌کننده‌تر از تعارض یا گفتگو حرکت کند.

ترجمه ماشینی: این کتاب به تأثیر بحث اصلاح طلبی در آلمان بر برجسته ترین جنبش فکری آن زمان یعنی اومانیسم می پردازد. اریکا رومل می‌گوید: اگرچه درست است که اومانیسم بر جریان اصلاحات تأثیر گذاشته است، اما پویایی این رابطه با گفتن اینکه اومانیسم در بحث مذهبی مورد استفاده قرار گرفت، شاید حتی مورد بهره‌برداری قرار گرفت، بهتر توصیف می‌شود.