جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: معرفی روشنگری راهنمای اساسی برای غول‌های عصر روشنگری - آدام اسمیت، ساموئل جانسون، ایمانوئل کانت، بنجامین فرانکلین و توماس جفرسون است. این کتاب مقدمه‌ای روشن و قابل دسترس برای متفکران برجسته عصر، مردان و زنانی که معتقد بودند تلاش عقلانی می‌تواند اسرار جهان هستی را آشکار کند، ارائه می‌کند.

ترجمه ماشینی: این کتاب با عنوان «عصر روشنگری» به بررسی و تحلیل یکی از مهم ترین دورانی می پردازد که از زمان بشر گذشته است و منظور ما از «عصر روشنگری» در قرن هجدهم است، هرچند تعریف آن دشوار است. دوران به عنوان یک قرن خاص، و شاید به همین دلیل است که نویسندگان کتاب (لوید اسپنسر و آندری کروز) با صحبت در مورد انقلاب در انگلستان که در اواخر قرن هفدهم رخ داد، شروع کردند. "عصر روشنگری" نه فقط یک دوره متمایز یا یک تغییر تعیین کننده در تاریخ بشر. بلکه یک جنبش عظیم سیاسی، علمی و اخلاقی بود که باعث شد روشنفکران در اروپا و دنیای جدید در شبکه‌ای از دوستی، پروژه‌های مشترک و بحث‌های متقابل به هم متصل شوند و در مأموریت خود که فراخوانی برای بازاندیشی است، معنا پیدا کنند. دنیا از نظر دنیوی ان المفكرون والقادة لعصر التنوير في القرن الثامن عشر، يعتقدون أنه يمكن تفسير النظام الأساسي للكون عن طريق الجهود العلمية، وأنه يمكن السيطرة على كل مسارات الطبيعة والكشف عن أسرارها، ويركز الكتاب على شخصيات رئيسية في هذا العصر منها فولتير، ومونتسكيو، وديدرو، وروسو، وهولباخ، وديفيد هيوم. او همچنین نمونه‌هایی از نوشته‌های خود را که بر عصر روشنگری تأثیر داشت، ارائه کرد: نامه‌های فارسی، روح قوانین اثر منتسکیو، قرارداد اجتماعی و منشأ نابرابری نوشته روسو، مقاله‌ای در باب فهم بشر و دو نامه درباره دولت نوشته جان. لاک، و همچنین رمان‌ها، داستان‌ها و نمایشنامه‌هایی که حاوی بسیاری از ایده‌های روشنگری بودند، اما او برای مدتی طولانی در «دایره‌المعارف» معروف و مطالب موجود در آن و مشکلاتی که برای انتشار آن پیش آمد متوقف شد، کارگران آن را متوقف کردند و سپس بازنویسی کردند. آن، مصادره‌ی آن توسط مقامات و تلاش‌های عظیم فیلسوفان عصر روشنگری برای صدور آن، با کمک، و فرار این فیلسوفان از ترس مقاماتی که آنها را تعقیب می‌کنند: ولتر به آلمان و انگلستان، و روسو به ژنو و انگلستان و دیدرو به روسیه تاریخ نگارش «دایره المعارف» که از دستاوردهای بزرگ عصر روشنگری به شمار می رفت، پر از خار و دشواری است.

ترجمه ماشینی : بدنه های فکری با بررسی توسعه یک تصور سکولار و صرفاً مادی از انسان در اوایل روشنگری، چشم اندازی تازه از فرهنگ فکری این دوره ارائه می دهد و برخی از تفاسیر تأثیرگذار از تفکر غیر مذهبی و «روشنگری رادیکال» را به چالش می کشد. با شروع بحث در مورد روح در انگلستان، که در آن دغدغه‌های سیاسی و مذهبی در هم تنیده شده بودند، و با فوران ماتریالیسم به صحنه عمومی در فرانسه در اواسط قرن هجدهم پایان یافت، آن تامسون به تلاش‌هایی برای توضیح چگونگی تفکر مغز مادی نگاه می‌کند. بدون نیاز به روح غیر مادی و فناناپذیر. او نشان می دهد که چگونه این جریان فکری به «تاریخ طبیعی انسان» در اواخر قرن هجدهم که ریشه های اولیه آن توسط بسیاری از محققان نادیده گرفته شده است، تغذیه شد. اگرچه توجه زیادی به ماتریالیست های ملحد فرانسوی شده است، پیوند آنها با دوره قبل تنها به طور جزئی مورد مطالعه قرار گرفته است، و علاقه فعلی به آنچه "روشنگری رادیکال" نامیده می شود، به جای روشن کردن این تاریخ، در خدمت مبهم کردن این تاریخ بوده است. این کتاب با نشان دادن اهمیت بحث‌های الهیاتی پروتستانی و تفکر پزشکی در انگلستان، و با دنبال کردن بحث‌های مختلف در مورد روح در هلند و فرانسه، نشان می‌دهد که تلاش‌هایی برای یافتن یک رشته منسجم از تفکر غیر مذهبی رادیکال در دوران روشنگری اولیه وجود دارد. که در نیمه دوم قرن هجدهم به ثمر نشست، کانال های متعددی را که تفکر روشنگری را تشکیل می دادند نادیده گرفت.

ترجمه ماشینی: این پژوهش تلاشی است برای بررسی روابط بین باور دینی و اومانیسم عصر روشنگری در فلسفه هگل و گروهی از متفکرانی که در دهه 1840 به طرق مختلف با اندیشه او ارتباط داشتند. این کتاب با مطالعه راه هایی آغاز می شود که هگل با نشان دادن اینکه درک مدرن از انسان به عنوان سوژه ای آزاد و منطقی، قدرت و اعتبار خود را از اتحاد خدا و وجود انسان در تجسم به دست آورده است، به تکامل اومانیسم واقعی مسیحی پرداخت. بقیه این مطالعه به دو شکل مختلف مخالفت با هگل مربوط می شود: اول، شاگرد انتقادی هگلیان جوان و موسی هس، که اصرار داشتند که تصور هگل از اومانیسم مسیحی نادرست است، زیرا اعتقاد دینی لزوماً با یک دیدگاه روشن مخالف است. آگاهی از شر اجتماعی و عزم برای از بین بردن آن؛ دوم، مخالفت مذهبی با روشنگری در اندیشه شلینگ و کی یرکگور، که بر تعالی خداوند از عقل بشری و بی اهمیت بودن تاریخ سکولار تأکید می کرد. در سالهای منتهی به انقلاب 1848، سنتز هگل به نفع ادعای اومانیسم الحادی یا ماورایی دینی رد شد. فصل اول، پس از بحث در مورد نقد هگل جوان از تأثیرات اجتماعی و سیاسی مسیحیت، به بررسی اتحاد باورهای دینی، فلسفه نظری و وضعیت عقلانی در نظام بالغ هگل می پردازد.

ترجمه ماشینی: این یک تاریخ فکری از جریان های غیبی و باطنی در دنیای انگلیسی زبان از اوایل دوره رمانتیک تا اوایل قرن بیستم است. انجمن تئوسوفی، که در سال 1875 توسط هلنا پی. بلاواتسکی تأسیس شد، به عنوان مکانی که همه این جریان‌ها به طور موقت متحد شدند، قبل از اینکه دوباره از هم جدا شوند، جایگاهی حیاتی دارد. عنوان مبهم کتاب به این تز نویسنده اشاره می کند که تئوسوفی به همان اندازه مدیون روشنگری شکاکانه قرن هجدهم است که به مفهوم روشنگری معنوی که به راحتی با آن مرتبط است. نویسنده آنقدر به منابع خود احترام می گذارد که اجازه می دهد دنیای آنها، که بسیار متفاوت از جهان تقلیل گرایی آکادمیک است، حق داشته باشد طبق شرایط خاص خود به نمایش گذاشته شود. در عین حال کتمان نمی کند که بسیاری از آنها را متوهم و متوهم می داند. در زمینه تاریخ تئوسوفی، این کتاب نه طرفدار مشتاقان کور مادام بلاواتسکی است و نه طرفدار دشمنان او. بنابراین، ممکن است انتظار داشته باشد که به آرامی هر دو طرف را آزار دهد.

ترجمه ماشینی: مفهوم مدرن تساهل - استقبال از تنوع به عنوان نیرویی برای خیر عمومی - در دوران روشنگری در پی قرن ها جنگ مذهبی ظهور کرد. تساهل مذهبی که برای اولین بار توسط فیلسوفانی مانند جان لاک و ولتر شرح داده شد، به تدریج در اروپا و آمریکای شمالی جای گرفت. اما با احیای تعصب و تروریسم، تساهل مذهبی به طور فزاینده ای توسط مردم وحشت زده به چالش کشیده می شود. در این کتاب، دنیس لاکورن ظهور مفهوم مدرن تساهل مذهبی را دنبال می کند تا در مورد چگونگی واکنش ما به تنش های معاصر تجدید نظر کند. در یک بحث گسترده که شامل امپراتوری عثمانی، جمهوری ونیز، و مناقشات اخیر مانند ممنوعیت برقع فرانسه و تظاهرات برتری‌طلبان سفیدپوستان در شارلوتزویل می‌شود، «محدودیت‌های مدارا» پرسش‌های مهمی است: آیا باید محدودیت‌هایی را بر آزادی بیان در کشور اعمال کنیم. نام کرامت یا نجابت انسانی؟ آیا باید نمادهای مذهبی را در میدان عمومی بپذیریم؟ آیا ما می توانیم افراد نابردبار را تحمل کنیم؟ لاکورن با اذعان به اینکه مدارا هرگز نمی‌تواند کاملاً بدون محدودیت باشد، از مفهوم روشنگری در برابر تلاش‌های اخیر برای محدود کردن آن دفاع می‌کند و استدلال می‌کند که بدون آن یک جامعه کثرت‌گرا نمی‌تواند دوام بیاورد. «محدودیت های تساهل» که جایزه مونیون را از سوی آکادمی فرانس دریافت کرده است، بازتابی قدرتمند در مورد اساسی ترین چالش های دموکراسی قرن بیست و یکم است.