جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده در قالب پی دی اف

نگارنده در این کتاب سعی دارد حرکت تکاملی انسان را در پنج مرحله‌ی پی در پی بررسی نماید که عبارت‌اند از: در یقین؛ از یقین به شک؛ در شک؛ از شک به یقین؛ در یقین.

یکی از مهم ترین نظریه ها در باب روش شناسی فلسفه ملاصدرا نظریه تفکیک مقام گردآوری از مقام داوری است. بر اساس این دیدگاه، ملاصدرا صرفاً در مقام گرداوری از کشف و شهود عرفانی بهره گرفته است و در مقام داوری صرفاً تکیه بر برهان به عنوان روش حقیقی فلسفه دارد. پژوهش حاضر نشان می دهد برخلاف مدعای معتقدان به نظریه مذکور، ملاصدرا در مقام داوری نیز از کشف و شهود عرفانی در عرض برهان استفاده کرده است. ملاصدرا علاوه بر اینکه به این امر اذعان می کند آن را نقطه قوت فلسفه خود محسوب می کند. به عقیده نگارنده استفاده از کشف و شهود عرفانی در مقام داوری مسائل و مباحث فلسفی دارای نقدها و آسیب های روش شناختی مهمی است که می توان آنها را در قالب سه مسأله بیان ناپذیری، عدم قابلیت انتقال و نقدناپذیری کشف و شهود عرفانی مورد بحث و برسی قرار داد.

چکیده ندارد.

سید یحیی یثربی (متولد سال ۱۳۲۱ هجری شمسی در روستای چراغ تپه سفلی از توابع تکاب) استاد تمام در رشته فلسفه و کلام اسلامی در دانشگاه علامه طباطبایی؛ پژوهش‌های او در حوزه نقد فلسفه اسلامی و عرفان اسلامی دارای جایگاه ویژه‌ای است. تحصیلات: از سال ۱۳۳۰ تا سال ۱۳۳۷ گذراندن دروس ابتدایی در مدارس سنتی در زادگاه خود در نزد عزیزالله خسروی زنجانی، / از سال ۱۳۳۵ تا سال ۱۳۳۷ در حوزه علمیه زنجان به تحصیل علوم مقدماتی علوم اسلامی (صرف و نحو و منطق) پرداخت،/ از سال ۱۳۳۷ تا سال ۱۳۴۶ درحوزه علمیّه قم نزد محمد حسین طباطبایی، حسین علی منتظری و جعفر سبحانی فلسفه خواند، / از سال ۱۳۴۶ تا سال ۱۳۵۸ دوره کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترای رشته فلسفه و حکمت اسلامی را در دانشگاه تهران گذراند./ سوابق دانشگاهی: از سال ۱۳۵۰ تا سال ۱۳۶۳ تدریس در رشته فلسفه اسلامی در دبیرستان‌ها و مراکز تربیت معلم/ از سال ۱۳۶۳ تا سال ۱۳۷۳ تدریس در رشته فلسفه اسلامی و مدیریت گروه فلسفه اسلامی در دانشگاه تبریز/ از سال ۱۳۷۳ تا سال ۱۳۷۶ ریاست دانشگاه کردستان/ از سال ۱۳۷۶ تا سال کنون عضویت در هیئت علمی گروه فلسفه در دانشگاه علامه طباطبایی/ اندیشه شناسی: یثربی مهمترین چهره فلسفی و آکادمیک ایران است که به نقد "حکمت متعالیه" و "عرفان اسلامی" پرداخته است. وی با نقدِ مبانی "حکمت متعالیه"، معتقد است که این مکتب فکری، مکتبی اختلاطی بدون سازگاری درونی است (رک به: "عیار نقد"، "حکمت متعالیه"). وی تلاش نموده تا با احترام به تصوف و عرفان اسلامی، آنرا از دیانت اسلامی تفکیک نماید (رک به: "پژوهشی در نسبت دین و عرفان"). وی در "تاریخ تحلیلی انتقادی فلسفه اسلامی" به روش تحلیلی تمام تاریخ فلسفه اسلامی را نقد می‌نماید و از اندیشمندان فلسفی می‌خواهد که اندیشمند روزگار خود باشند. از نظر گرایش فلسفی، وی را می‌توان یک واقعگرای انتقادی دانست. یثربی با اسلوبی سنتی، ولی سبکی روان و صریح سخن می‌گوید. اسلوب سنتی وی موجب شده تا جایگاهش در جامعهٔ روشنفکری ایران چندان شناخته نشود. وی دیدگاه‌های انتقادی خویش پیرامون اوضاع سیاسی، فکری و اجتماعی ایران را صریح اعلام می‌کند. روش شناسی: دکتر یثربی در تحلیل‌های انتقادی خود با اصول زیر عمل می‌کند: وظیفه ما پاسداری از میراث علمی گذشتگان نیست؛ بلکه تحقیق، نقد و تکمیل دانش آنهاست؛/ شکست بزرگان پیشین، نشان کامیابی نسلهای بعدی است. چنان‌که سلطه و اقتدار گذشتگان، نشان ناتوانی نسل جدید است؛/ هیچ نظر فلسفی کامل نیست؛/ هیچ بزرگی با نقد آثارش کوچک نمی‌شود و هیچ کوچکی تنها با نقد بزرگان، بزرگ نمی‌شود./ فهم قرآن همگانی است و همه آن را می‌فهمند. قرآن مانند انجیل نیست که کلیسا می‌گوید کسی غیر از من حق فهم آن را نداشته باشد. قرآن می‌گوید همه مرا می‌فهمند./ آثار: سید یحیی یثربی اندیشمندی پرکار است. عناوین بخشی از کتاب‌های وی عبارتند از: عرفان عملی در اسلام/ عرفان نظری/ فلسفهٔ عرفان/ ترجمهٔ الهیات نجات ابن‌سینا با مقدمه و تعلیقات/ مفاهیم فلسفی در ادبیات فارسی/ آب طربناک در شرح غزلیات حافظ/ ماجرای غم‌انگیز روشنفکری در ایران/ خودکامگی و فرهنگ/ فلسفه مشاء/ حکمت اشراق سهروردی/ عیار نقد/ حکمت متعالیه (بررسی و نقد حکمت صدرالمتالهین)/ تاریخ تحلیلی انتقادی فلسفه اسلامی/ زبانه شمس و زبان مولوی/ تفسیر روز (دوره‌ای هفت جلدی تفسیر عقلی کاربردی قرآن کریم)/ پژوهشی در نسبت دین و عرفان/ قلندر و قلعه (داستان زندگی سهروردی)/ از یقین تا یقین/.