جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب «اعتقاد ما» اثر آیت الله مکارم شیرازی شامل مطالب کوتاهی درباره اصول دین است که این موضوعات را در بردارد: توحید (هدف زندگی)، عدالت خداوند، نبوت (توجیهات خداوند بر انسان)، پیامبری (راهنمایی خداوند برای انسان)، امامت دنباله رسالت پیامبر (ص) و معاد هدف زندگی. و همچنین بصورت اجمالی به دیدگاه‎ های کلامی شیعه امامیه درباره توحید و صفات خداوند، اثبات وجود خدا، افعال الهی، عدل الهی، قضا و قدر، جبر و اختیار، نبوت، عصمت انبیای الهی، امامت ائمه معصوم، معاد و احوال روز قیامت، کیفیت حساب و کتاب بندگان می پردازد. ذیل هر فصل آیات و روایاتی به منظور اثبات مطالب یاد شده آمده است.

کتاب «بدایة المعارف الالهیة فی شرح عقائد الامامیة»، همان گونه كه از اسمش پيدا است، شرح رساله عقايد، تأليف محمدرضا مظفر که در بردارنده خلاصه اي از اصول اعتقادات شيعه به همراه شرح مختصر از هر اصلي مي باشد است. مؤلف، كه رساله مذكور را به عنوان متن اصلي اثر خويش قرار داده است، در هر بخش به تفصيل از اعتقادات شيعه سخن گفته و مسائل اعتقادي را به روش كلامي ـ فسلفي مطرح و اثبات نموده است. برخي عناوين مهم اين اثر عبارت اند از: لزوم، راهها و مراحل شناخت، علم، تقليد و اجتهاد، راههاي شناخت خدا، براهين اثبات وجود خدا، صفات و افعال الهي، توحيد، شرك و مراتب آنها، حسن و قبح عقلي، نبوت، امامت، خاتميت، عصمت، معاد جسماني، رجعت، تقيه، توسل و زيارات.

كتاب حاضر مشتمل بر دو اثر كلامی عقیدتی منسوب به ناشی اكبر از متكلمان قرن سوم هجری است و از معدود آثار مربوط به سده‏ های نخست شكل‏ گیری فرقه‏ ها و مذاهب اسلامی است كه چالش های فرقه ‏ای درباره مسئله امامت و دیگر مسائل كلامی را به تصویر می كشد. یكی از آثار قرن سوم كتاب اصل النحل است كه قسمت باقی مانده آن با عنوان «مسائل الامامة» به همراه گزیده‏ هایی از كتاب دیگر ناشی اكبر با نام الكتاب «الاوسط فی القالات» به وسیله جوزف فان اس آلمانی تصحیح و با متن عربی انتشار یافته است. رساله «مسائل الامامة» به طور مبسوط آراء مكاتب فكری معتزله، فرقه ‏های شیعه، اصحاب حدیث و فرقه ‏های خوارج در باب امامت و خلافت آمده و در كتاب «الاوسط فی القالات» مباحث كلامی گوناگونی مانند: اعتقاد ثنویان، مجوس، یهود، خدا و صفات او، افعال انسان، معاد، تعریف ایمان، حقیقت انسان و نفس، كون و فساد ماهیت افلاك و مباحثی در طب آمده است.

هر کودکی بنا به سنت الهی ،خدا دوست و پرستنده او آفریده شده است . او به حکم فطرت الهی به خدا گرایش دارد و او را می شناسد.یکی از کارکردهای دین نیز این است که با آموزه های خود کودک را به خدا نزدیک تر کند و این استعداد بالقوه و قابل انعطاف را در درون او شکوفا سازد، تا در نهایت راه سعادت را پیموده و به سر منزل مقصود که همان عبد صالح است، برسد. محقق با علم به این حقایق و با هدف بررسی و تبیین اصول و روشهای پرورش حس خدا دوستی در کودکان مقطع ابتدایی از منظر اسلام،این تحقیق را ارائه می دهد.پژوهشگر با استفاده از روش تحقیق توصیفی – تحلیلی و جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای ، مفهوم خدا دوستی را از دو منظر، مورد بررسی قرار می دهد. از منظر درونی ، دو مولفه و شاخص اصلی( علم حضوری و گرایش و علاقه فطری به خدا ) مورد بررسی قرار می گیرد. طبق آیات و روایات این دو شاخص در همه انسانها و از جمله کودکان وجود دارد . از منظر بیرونی نیز از دو مولفه ( شناخت صفات خدا و یاد خدا) بحث به میان می آید. این دو عنصر توأمان با هم موجب افزایش علاقه کودک به خدا می شود. با توجه به واقع شدن کودک در دوره عملیات عینی و رشد مذهبی واقع گرا، شناسایی و توجه به صفات خدا از طریق توجه به محسوسات و دریافتهای عقلانی (طبقآموزه های دین اسلام پایگاه تعقل و بصیرت ،قلب است)صورت می گیرد.از جمله منابعی که در معرفی شناخت خدا دخیل هستند،توجه به طبیعت، قصه های قرآنی می باشد. استفاده از استدلال های ساده ، محتوای برنامه درسی و رادیو-تلویزیون ،نیز در حکم ابزار خداشناسی و پرورش حس خدا دوستی در کودکان می باشند. مفهوم خدا دوستی در کودکان مصداقهای گوناگونی دارد ، مانند: کمک به زدوده شدن تفکرات خام و مادی انگارانه در مورد خدا ، حب پیامبر(ص) و اهل بیت (ع)و پیروی از آنها ، تشکر و قدردانی از خدا و متخلق شدن به اخلاق نیکو و صفات خدایی.مفهوم خدا دوستی فطری (درونی) پایه و مبنای خدا دوستی به لحاظ عینی و پدیداری (بیرونی) است و مصادیق خدا دوستی در کودکان نیز با توجه به وجه عینی آن، در نظر گرفته می شوند. بنابراین هر یک مقدمه دیگریست . این موارد،به مثابه ی مواد و برنامه های تربیت دینی کودکان است.اما فضای حاکم بر این برنامه ها را، همان اصول که قواعد و راهنمای عمل هستند، مشخص می کنند. این اصول و متعاقب آن روشهای ذکر شده ، با توجه به تعالیم دین اسلام ، روان شناسی کودک ، فلسفه اسلامی، و نظرات مربیان تعلیم و تربیت طراحی گردیده است .این اصول به دو دسته ،تقسیم می شوند. اصول دسته اول از لحاظ شأن و رتبه در سطح بالاتری هستند که عبارتند از : اصل خداجوئی فطری و اصل استمداد و توکل به خدا. این دو رابطه ی طولی بنده با پروردگار محسوب می شوند. اصول دسته دوم عبارتند از : اصل رحمت و مهرورزی ، اصل زیبایی شناسی ، اصل تربیت فرحناک ،اصل فعالیت متربی ، اصل تدرج و تمکن در تربیت دینی ، اصل جذب و تطابق ، اصل توجه به تجربه های فردی در تربیت دینی که همگی تحت الشعاع این دو اصل هستند و می توانند رابطه وجودی و اُنس انسان (کودک) با پروردگار را تقویت کنند. مربی نیز باید این اصول و روشها را به صورت تلفیقی مدنظر قرار دهد تا نتیجه تربیتی مطلوب حاصل گردد.