جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

محمدعلی طاهری (۱ فروردین ۱۳۳۵ در کرمانشاه -)، از وی به عنوان بنیان‌گذار طب مکمل ایرانی، فرادرمانی، سایمنتولوژی و نظریهٔ پیوند شعوری یاد می شود که بنام مؤسسه فرهنگی هنری عرفان حلقه در دهه ۱۳۸۰به ثبت رسانده‌است. اما وی را بیشتر به عنوان بنیان گذار عرفان حلقه می شناسند, نامبرده به اعدام محکوم شده و در بازداشت بسر می برد. اسماعیل منصوری لاریجانی که پیشتر مقدمه‌ای بر کتابهای طاهری نگاشته بود در ۲۲ اسفند ۱۳۸۹ در نشستی در قم از طاهری تبری جست. وی طاهری و فرقه‌اش را از فرقه‌های منحرف و خطرناک معرفی نمود و اعلام داشت در ابتدا گمان می‌کرده طاهری به دنبال نشر عرفان اسلامی است ازاین رو بر دو کتاب وی مقدمه زده ولی پس از مشاهده انحرافاتشان ضمن اعتراض شدید از دستگاه‌های مسؤول خواسته جلوی فعالیت او را بگیرند. وی همچنین مدعی شد طاهری چون نماز نمی‌خواند اصلاً قبله‌اش منحرف است و آثار مکتوب آقای طاهری را فاقد متدولوژی و پارادوکسیکال خواند و به‌صراحت از او و رهروانش ابراز تبری نمود. او در جلسه نقد دیگری که در اسفند ۱۳۸۹ در ستاد ملی ساماندهی پاسخ گویی دینی برگزار شد نیز عنوان داشت که این مقدمه را به درخواست محمدعلی طاهری نگاشته و دلیل عمده‌اش زمینه‌سازی برای چاپ آن کتاب‌ها بوده تا در معرض نقد صاحب‌نظران قرار گیرند. او همچنین گفت: «بعد از دو سال من متوجه شدم که این آقا شبکه‌های درمانی به راه انداخته‌است. من این‌ها را صدا کردم و گفتم این کارهای شما غیرقانونی و غیرشرعی است، این خانم‌های آنچنانی که شما راه انداخته‌اید مردم را سرکیسه می‌کنند، درست نیست. بعد من متوجه شدم که اینها دنبال اهداف خودشان هستند. این بود که نامه زدم به ارشاد و جلوی چاپ آن را گرفتم. اولین بار من خودم از این‌ها شکایت کردم و گفتم اینها چه کار می‌کنند از مردم پول می‌گیرند و کارشان نتیجه هم ندارد.» این در حالیست که یکی از هوادارن منصوری حتی گفته که قسمت آخر مقدمه کتاب که تمجید از طاهری بوده‌است نوشته منصوری لاریجانی نیست و به ادعای او یکی از هواداران طاهری به مقدمه افزوده‌است. در انتهای مقدمهٔ کتاب عرفان کیهانی (حلقه)، که از سال ۱۳۸۴ منتشر گردیده، اسماعیل لاریجانی، خود مدعی نام گذاری عرفان حلقه به عرفان کیهانی گردیده بود.

دوره 1 : عرفان نظری و عملی یک شاخه از عرفان اسلامی است. عرفان نظری به تبیین و اثبات وحدت شخصی وجود و تعینات الهی و انسان کامل می‌پردازد. عرفان عملی نیز عبارت از منازل السائرین است. استاد عبدالحسین خسروپناه در 9 جلسه به مباحث هستی شناسی، معرفت شناسی و انسان شناسی عرفانی پرداخته است. همچنین در 31 جلسه منازل عرفانی و منازل السائرین خواجه عبدالله انصاری شرح داده شده است. این دروس از سال1391 در مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران آغاز و در فروردین 1394 به اتمام رسیده است. انجمن حکمت و فلسفه

ترجمه ماشینی: این کتاب بخشی از یک پروژه فرهنگ شناسی است که روشی متفاوت در نظارت و مطالعه اصطلاح صوفیانه از لغت نامه های موجود صوفیه مانند فرهنگ لغت صوفیه صادر شده توسط دانشگاه لبنان، فرهنگ قشانی معروف به اصطلاحات تصوف و صوفی ارائه می دهد. فرهنگ لغت دکتر سعاد الحکیم. این کتاب مهمترین قوانین را در نظر گرفته است: این اصطلاح را باید در پرتو معنایی که از قرآن کریم به دست می‌آید تا حد امکان به عنوان مقدمه‌ای ضروری برای مطالعه این اصطلاح تحقیق کرد. - در میان معانی اصطلاح، معنای زبانی آن را هر گاه برای مطالعه معنای اصطلاحی آن لازم باشد، درج کنند. - معانی مختلف این اصطلاح را در نظریات هستی‌شناختی و عرفانی متافیزیکی صوفیانه دنبال کنید و معانی آن را در متون و متون مختلف صوفیان فلسفی مانند: ابن عربی، صدرالدین قنوی، عبدالکریم مقایسه کنید. -جیلی، ابراهیم بن اسحاق تبریزی و دیگران. - مقایسه اصطلاح صوفیانه اسلامی و نظریات مرتبط با آن با همتای آن در تصوف مسیحی و مطالعات متافیزیکی و روانی صوفیانه عرب. - نظارت بر معانی مختلف این اصطلاح به ویژه در زبان انگلیسی و سپس در زبان های فرانسوی و لاتین همانطور که در فرهنگ لغت فلسفی ذکر شده است. - هر پژوهشی در این اصطلاح به تحقیقی کوتاه در مورد اهمیت زبانی و فلسفی این اصطلاح ضمیمه می شود، تحقیقی که تمامی لغت نامه های صوفیانه و فلسفی از آن بی بهره بوده اند.

یکی از مقاطع تقابل عقل و عرفان، رویکرد شریعت‌گرای برخی علما و عرفا با رویکرد خردگرای برخی حکما و فلاسفه در قرون پنجم تا هفتم است. این تقابل به‌صورت تعارض­ های علمی و عقیدتی نامحسوس و عمیقاً اثرگذار، در زیر پوست خشن تاریخ آن قرن‌ها در جریان بود و برخی از فلاسفه و عرفا نمایندة دو جبهه آن تلقی می‌شدند. هدف این تحقیق، واکاوی تشابهات و تباین­ های دو جریان فکری متقابل سینوی و عطاری است که نمایندگان دو رویکرد یادشده بودند. این پژوهش با طرح پیش‌فرض هدفمندی تصنیف و تألیف رسالات نمادین سلوک مرغان، تباین­های محتوایی رسالةالطیر ابن‌سینا و منطق‌الطیر عطار را بررسی می‌کند. پس از نقل اختصاری متون معارض، موارد تباین و تقابل معرفی و شرح، علل و عوامل منجر به بروز تقابل‌ها بیان شده است. مغایرت در تلقی از جان و هبوط آن در جسم، رویکرد به ضرورت رهبری، نگاه به قوانین علمی و نفی منطق و علیت، تباین رویکرد به تعامل ملک مرغان با مرغان سالک، درون‌گرایی و شناخت برون‌گرای علمی-فلسفی، اختلاف‌نظر در شمار سالکان واصل به مقصد و توفیق برای دیدار حضرت ملک، تعارض در سنجش سلوک شناخت‌شناسانه به وسیلة عقل و عشق، از یافته‌های این تحقیق‌اند که می‌توان آن‌ها را بازنمایی مبانی تقابل تاریخی عرفان شریعت‌مدار با عرفان مبتنی بر خردورزی فلسفی تعریف کرد.

تبیین سازوکار زبان و عناصر روایی در بیان کرامات اولیا از مباحث مهم در سبک‌شناسی زبان عرفان است. کرامات اولیا از آن‌جا که متعلق به جهانی پیچیده و وصف‌ناپذیرند، راوی در زبانی متفاوت با زبان عادی می‌کوشد تا در قالب نقل روایاتی به بازسازی عالم لایُدرَک و لایُفهمِ کرامات بپردازد و این دیگر به هنر وی بستگی دارد که تا چه اندازه بتواند به صحنه رؤیت‌شده شکل ببخشد. نوشتار حاضر می‌کوشد تا ضمن بحثی در باب مرز میان کرامات و خرافات و تفاوت باور به مسأله کرامات با خرافه‌پرستی و پرهیز از خلط میان این دو، ابتدا با ذکر شواهدی از مقامات عرفانی، به تحلیل پاره‌ای از شگردهای روایی و تأثیر آن در حقیقت‌مانندی کرامات بپردازد و سپس گرایش زبان این‌گونه روایات را از تمثیل به استعاره بازنمایی کند. برآیند این پژوهش آن است که راوی به نسبت هنر روایتگری خویش، می‌کوشد با بهره‌گیری از انواع شگردهای روایی، کرامات شگفت‌آور را باورپذیر و حقیقت‌مانند جلوه ‌دهد؛ ولیکن این کوشش در ادوار بعد به موازات انحطاط تصوف و آشفتگی‌های سیاسی-اجتماعی، به سستی و ابتذال در زبان و محتوا می‌گراید؛ چنانکه تدریجاً از زبان ساده و تمثیلی مقامات عرفانی در ادوار آغازین تصوف فاصله گرفته و به زبانی بیمارگون و استعاری در ادوار بعد بدل می‌گردد؛ اما نه استعاره‌های لفظی و زبان رمزی و نمادین که ناشی از نارسایی زبان در بیان تجارب عرفانی است؛ بلکه کاربرد استعاره‌های مفهومی در سطحی گسترده در جهت اهداف و منافع گوناگون.