جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تصور فرد از شخصیت انسانی عمیقاً بر درک و عملکرد او از جامعه تأثیر می گذارد. فرهنگ معاصر فاقد دقت و توافق در تعریف انسان است. چنین «آگنوستیسیسم انسان‌شناختی» بر کلیسا نیز تأثیر می‌گذارد. منجر به پیامدهای ویرانگر در مورد اجتماعی درونی آن می شود. مشارکت فرهنگی و پیگیری عدالت. این پایان نامه استدلال می کند که یک گام مهم رو به جلو، دستیابی به درک بهتر از انسان شناسی الهیاتی و به کارگیری مداوم آن در کلیسای شناسی است. به طور مشخص. درک الهیاتی از شخص انسانی به عنوان یک رابطه. گویا. و مخلوق معاد شناختی منجر به برداشتی از کلیسا به عنوان رابطه ای می شود. جوامع عقلانی و معاد شناختی بشریت جدید. این رویکرد بر دوگانگی‌های مشکل‌ساز و دوگانگی‌های کاذب که در حال حاضر زندگی درونی و مأموریت بیرونی کلیسا را ​​آزار می‌دهد، تا حدی با تأکید بر بعد اخلاقی که سراسر وجود آن را فرا گرفته است، غلبه می‌کند. شرکای اصلی گفتگو عبارتند از دیتریش بونهوفر، میروسلاو ولف. و استنلی گرنز Alasdair Macintyre و Wolthart Pannenberg نیز تأثیرگذار هستند. بخش اول شامل دو فصل است. فصل اول به بررسی مشکلات تعریف انسان در فرهنگ معاصر و پیامدهای ناشی از آن برای جامعه و اخلاق می‌پردازد.

ترجمه ماشینی : این تز پیشنهاد می کند که اندیشه سورن کی یرکگور – به ویژه انسان شناسی الهیاتی او – تحت یک مابعدالطبیعه پیچیده از روش است. این کتاب بر مفهوم امکان (دانمارکی: Mulighed) تمرکز می‌کند، و استدلال می‌کند که امکان عنصر اولیه خود کیرکگاردی است و به عنوان نوعی «موتور» برای رشد فرد در برابر خدا عمل می‌کند. بر این اساس، مشاهده آثار کی یرکگور از دریچه امکان، راهی ثمربخش برای به دست آوردن بینش های جدید در مورد اعتقادات او است و آنچه را که او در نویسندگی خود به دنبال بیان آن بوده است، روشن می کند. من استدلال می کنم که کی یرکگور گزارشی چندلایه از امکان را فرموله می کند که در عین اینکه متافیزیک را رها نمی کند، امکان را به لحاظ وجودی، بر اساس آنچه که خود ممکن است در واقع تبدیل شود، نه تنها در خود و برای خود، بلکه در رابطه با خدا، دوباره چارچوب بندی می کند. خود بودن و ارتباط فرد با خدا هر دو مستلزم هستی شناسی امکان است. دغدغه های وجودی او از این بستر متافیزیکی ناشی می شود. این پایان نامه سپس به این موضوع می پردازد که چگونه امکان جزء جدایی ناپذیر خود بودن انسان است. خودبودن اصیل، گشودگی نسبت به امکان ابدی خداوند است، نه تلاش خود برای ایجاد امکانات ابدی خود از طریق برخی ابزارهای دیگر تحقق. اگر انسان، با ایمان، «مستقر در مطلق» شود، آن شخص دقیقاً به این دلیل است که خداوند در حال فعلیت بخشیدن به امکانات او است. خدا برای کی یرکگور سرچشمه همه امکان هاست. از نظر الهیات، برداشت کی یرکگور از امکان، ایده هایی را در اختیار ما قرار می دهد که ممکن است در بحث بیشتر درباره صفات خدا و راه هایی که از طریق آنها خدا را برای ارتباط با جهان خلقت درک می شود، مثمر ثمر باشد. بنابراین انسان شناسی، هستی شناسی و الهیات پیوند ناگسستنی دارند.

ترجمه ماشینی: شگفتی به عنوان شور اصلی دوران کودکی تجلیل شده است. از ابتدایی ترین مراحل تاریخ فکری ما، آن را به عنوان نیروی محرکه تحقیق و شور اصلی اندیشه تحسین کرده اند. با این حال، برای احساسی که به طور گسترده برای نقش‌های متعددی که در زندگی ما بازی می‌کند به رسمیت شناخته شده است، شگفتی در بازتاب‌های اخیر وجودی منحصر به فرد در سایه داشته است. فیلسوفان عمدتاً آن را در سکوت پشت سر گذاشته اند. نظریه پردازان احساسات از آن به عنوان موردی که به طرز ناخوشایندی در چارچوب های تحلیلی آنها قرار می گیرد اجتناب کرده اند. پس تعجب چیست و چرا اهمیت دارد؟ در این کتاب، سوفیا واسالو «گرامر» شگفت‌انگیزی را ترسیم می‌کند که پیچیدگی‌های شگفتی را به‌عنوان تجربه‌ای احساسی دنبال می‌کند که مسیرهای رنگارنگی را در زبان و تاریخ فکری ما، نه تنها در فلسفه و علم، بلکه در هنر و تجربه دینی، حک کرده است. یک دستور زبان غنی تر از شگفتی و دریچه ای گسترده تر به گذشته آن می تواند ابزارهایی را در اختیار ما قرار دهد که برای تفکر عمیق تر در مورد شگفتی، و برای تأمل در جایگاهی که باید در زندگی عاطفی ما اشغال کند، به ما نیاز داریم. سوفیا واسالو پژوهشگر دانشگاه نیویورک ابوظبی و دانشیار پژوهشی افتخاری در دانشگاه آکسفورد بروکس است. او نویسنده شوپنهاور و دیدگاه زیبایی‌شناختی: فلسفه به‌عنوان تمرین امر متعالی و ویراستار «عمال شگفت‌انگیز: دیدگاه‌های متقابل رشته‌ای» است.

ترجمه ماشینی: این کتاب با پس‌زمینه‌ای از هویت ملی ضعیف و مناقشه‌برانگیز و تعامل هوس‌انگیز بین تعلقات مذهبی و سیاست اعتراف‌آمیز، این پروژه «جامع» اسلام‌گرایی را با توجه به تغییر تکاملی ایدئولوژیک و عملی آن، در تحلیلی دقیق به تصویر می‌کشد.

ترجمه ماشینی : هدف این پروژه بررسی انسان شناسی فلسفی و کلامی ادیت استاین (1891-1942) و پیامدهای آن بر آموزش است. به این معنا، انسان شناسی استاین خود را تلاشی بزرگ برای درک ساختار عمیق انسان با توجه به روابط برقرار شده با اشیا، با انسان های دیگر و در نهایت با خدا معرفی می کند. تحلیل او بر اساس روش پدیدارشناختی هوسرل آغاز می‌شود و پس از آن، به مضمون‌های متافیزیکی توماس دو آکینو ارائه می‌شود. در این حرکت بین پدیدارشناسی هوسرل و متافیزیک توماس دو آکوینو، ادیت اشتاین ساختار ذاتی انسان را به عنوان سازنده جسم، روح و روح و همچنین تشخص این ساختار ذاتی توصیف می کند. تحلیل ادیت اشتاین در مورد انسان از یک نیاز آموزشی ناشی می شود و به همین دلیل، این پروژه تلاشی را به عنوان یک فرضیه ارائه می کند تا نشان دهد چگونه انسان شناسی ماهیت فلسفی و انسان شناسی نهفته بر داده های نازل شده می تواند به عنوان پایه های عمل و نظریه آموزش. به همین منظور، تالیفات بسیاری از مؤلف و محققین مؤلف به منظور مصداق و تأیید تحلیل و تفسیر موضوع مورد مطالعه قرار گرفته است.

ترجمه ماشینی : ماشین انسان شناسی مفهومی است که توسط فیلسوف ایتالیایی جورجیو آگامبن برای اندیشیدن به رابطه بین حیوانیت و انسانیت فرموله شده است. چنین مفهومی در چارچوب چیزی به وجود می آید که ما آن را زیست سیاست می نامیم. ماشین انسان‌شناختی را می‌توان به عنوان ماشینی مفهومی تعریف کرد که هدف آن از مفصل‌بندی و جدایی بین کره حیوانی و انسانی، تولید انسان است. با این حال، چنین تفکیک و جدایی صرفاً یک سوگیری هستی‌شناختی ندارد، بلکه یک سوگیری سیاسی دارد، که در نهایت یک زندگی برهنه را پشت سر می‌گذارد، ماشینی در بخش‌های مختلف دانش، از جمله الهیات، فلسفه و علم محدود به مکانی از عدم تمایز کامل. . آگامبن در اثر L'Aperto توجه ویژه ای به تفکر هایدگر در مورد حیوانیت و انسانیت دارد. در این پژوهش به دنبال این است که نشان دهد چگونه اندیشه این فیلسوف آلمانی با ماشین انسان شناسی پیوند بالایی دارد. جدایی رادیکالی که هایدگر بین حیوان و دازاین ایجاد کرد، به پرتاب حیوانیت، یعنی انسان زنده، به یک منطقه کاملاً نامعین ختم می‌شود، بنابراین امکان تولید یک زندگی برهنه را فراهم می‌آورد، زندگی‌ای که خود را با حیوانیت یکی نمی‌داند، زیرا انسان است. و نه با انسانیت، زیرا حیوان است (و نه دازاین) اندیشیدن به سیاستی بدون ماشین انسان شناسی، اندیشیدن به سیاستی است که اجازه تولید «زندگی برهنه» را نمی دهد، یعنی زندگی هایی که انسانیت آنها می تواند برداشته شود، کنده شود. زندگی برهنه آن زندگی است که در آن حیوانیت و انسانیت کاملاً نامشخص و نامشخص است و بنابراین کاملاً در معرض دید و مرحمت قدرت های سیاسی قرار دارد. ، در نحوه تصور و تفکر ما از حیوانیت و انسانیت. این تغییر هستی‌شناختی هم هستی‌شناسی کلاسیک را که توسط افلاطون و ارسطو پایه‌گذاری شد و هم ایده انسانیت جداگانه یا بخشی از حیوانیت را زیر سوال می‌برد