جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ماشینی : به ما گفته می‌شود پایان مدرنیته روش‌های آشنای دانستن، انجام دادن و بودن را بی‌ثبات می‌کند، اما آیا باید از این تغییرات بترسیم یا آن را جشن بگیریم؟ چهار رویداد مهم (و تصاویر نمادینی که آن‌ها را نشان می‌دهند) این سؤال را تسریع می‌کنند: تقدیس اسقف اسقفی همجنس‌گرا، ژن رابینسون، بدرفتاری با زندانیان در زندان ابوغریب، سیاسی کردن مرگ تری شیاوو، و واکنش فاجعه‌بار به طوفان. کاترینا الن تی آرمور با استفاده از میشل فوکو و با استفاده از منابع در تئوری فرهنگ بصری و تاریخ عکاسی، اضطراب‌ها، اشتیاق و پویایی‌های قدرتی را که در بازنمایی عکاسی و استقبال عمومی از این رویدادها وجود دارد را بررسی می‌کند. این پدیده‌ها با هم، گسست‌های خیرخواهانه و بدخواهانه مدرنیته را آشکار می‌کنند و شکستگی‌ها و شکاف‌های سیستمی را آشکار می‌کنند که پایان آن را، چه خوب و چه بد، نشان می‌دهند. در پاسخ به این نشانه‌ها و شگفتی‌ها، آرمور زمینه‌ای را برای الهیات و فلسفه‌ای از زندگی می‌سازد که مناسب‌تر با زمان (پسا) مدرن ما باشد: فلسفه‌ای که در برابر آسیب‌پذیری‌هایی که مدرنیته به دنبال رد کردن آن‌ها بوده است و بهتر ما را قادر می‌سازد تا مسائل اخلاقی را بررسی کنیم. ما اکنون با آن روبرو هستیم. الن تی. آرمور، ای. رودز و لئونا بی. کارپنتر، دانشیار الهیات در مدرسه الهیات واندربیلت است. او نویسنده ساختارشکنی، الهیات فمینیستی، و مسئله تفاوت: براندازی شکاف نژادی/جنسیتی و هم‌نویس، با سوزان سنت ویل، کتاب استنادات بدنی: جودیت باتلر و مذهب است.