جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تربیت جنسی یکی از مباحث اساسی و مورد تأکید دین مبین اسلام است که برای آینده جامعه اسلامی برنامه‎ریزی می‎کند، خصوصاَ این عنوان یکی از مهم‎ترین مسائل در خانواده و عرصه فرزندپروری به حساب می‌آید، اهتمام به این موضوع و آموزش و به کارگیری شیوه‎های تربیتی صحیح از منظر قرآن و روایات اهل‌بیت(ع) در این خصوص، می‎تواند به حفظ عفت و استحکام خانواده‎ها کمک فراوانی نموده و مانع بروز برخی از ناهنجاری‎های اخلاقی در دوران نوجوانی و بلوغ فرزندان گردد. این مقاله با هدف تبیین مسائل جنسی فرزندان با تکیه بر آیات و روایات اهل‌بیت(ع) و براساس روش تحلیل محتوا، به بررسی برخی از احکام فقهی در تربیت جنسی فرزند پرداخته و روش‎های تربیت صحیح را مورد بررسی قرار داده است. جمع‌آوری مطالب در این پژوهش به روش کتابخانه‎ای صورت گرفته است. نتایج حاصل از این پژوهش، نشان می‌دهد که تربیت جنسی فرزندان و قرار دادن غریزه‎ جنسی در مسیر صحیح کنترل و ارضاء، بر والدین ضرورت دارد.

ارتباط عمیقی بین تعلیم و تربیت و معنای زندگی وجود دارد. غایت تربیت، آمادگی برای زندگی است و معنای زندگی پیش فرض اصلی یک زندگی پویا و زنده است؛ لذا معنای زندگی باید در مرکز اهداف تعلیم و تربیت قرار گیرد و چشم اندازی برای ارزیابی فعالیت های تربیتی باشد. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی و نقد مؤلفه های زندگی معنادار در اسناد تحول بنیادین آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران است. به منظور دستیابی به این هدف، از روش تحلیل محتوا با رویکرد کیفی بهره گرفته شد. برای گردآوری داده ها و شناسایی مؤلفه ها نیز مبانی نظری سند تحول و سند بنیادین بررسی گردید و مؤلفه ها شناسایی و استخراج شدند. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که در اسناد تحول، معناداری زندگی در پرتو حیات طیبه تحقق می پذیرد و مؤلفه هایی همچون آخرت باوری، فطرت مداری، اخلاق، ایمان و عمل صالح، و آزادی نقشی معنابخش دارند. یافته ها نشان داد که در سند مسیر کلی و غایت نهایی انسان به خوبی ترسیم شده؛ اما لازم است با در نظر گرفتن همان اصول کلی، به ترسیم اهدافی در جهت تسهیل و کمک به کشف معنای شخصی نیز پرداخته شود و این امر با تأکید بیشتر و سازمان یافته تری بر خودشناسی محقق می گردد.

هدف: هدف از نگارش این مقاله بیان راهکار مقابله با مشکلات، مصیبت‌ها و آسیب‌های کرونا و تبیین رمز تاب‌آوری مؤمنانه در منطق دین اسلام با تأکید بر نهج‌البلاغه بود. روش: پژوهش حاضر مبتنی بر داده‌های کتابخانه‌ای و با روش توصیفی- تحلیلی بود. یافته‌ها: امام علی(ع) در نهج‌البلاغه از مقوله «صبر» به عنوان یکی از مهم‌ترین فضایل اخلاقی نام می‌برد که می‌تواند انسان را در برابر بیماری‌ها، مصیبت‌ها و مشکلات یاری کند. از دیدگاه امام علی(ع) صبوری در مشکلات و گرفتاری‌ها و بیماری‌هایی مثل کرونا از نشانه‌های افراد با ایمان، شجاع، باتقوا و سبب بزرگی و درک فضایل آخرت است. همچنین می‌تواند انسان را به پیروزی و اجر الهی و حکمت برساند و برعکس اگر انسان بی‌تابی کند، باعث از دست رفتن اجر و پاداش و نابودی انسان خواهد شد. نتیجه‌گیری: در منطق اسلام برای غلبه بر مشکلات به چهار الگو و مؤلفة مهم «تفسیر عقلانی، صحیح و سنجیده از مشکلات و بلاها»، «حالت توانمندی و نشکستن درون»، «همبستگی و همدردی با دردمندان و مصیب‌دیدگان»، «ناسپاسی و پرخاشگری نکردن در مواجهه با بلاها، بیماری‌ها و مشکلات» توصیه شده است.