جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب «المصابيح في اثبات الامامة» نوشته حميدالدين کرمانی، داراي دو بخش مي باشد که در مجموع شامل چهارده «مصباح» است و يک به یک به موضوعات زير می‌ پردازند: بخش نخست: (۱) توضيحی درباره‌ دليل طرح مسأله در آغاز و شيوه‌ تنظيم مطالب. (۲) اثبات صانع. (۳) اثبات نفس و اين‌ که نفس جوهری است زنده، باقی و غير عالم در ابتدای وجود. (۴) اثبات صورت سياست ربانی که همانا جزاست و مسکن آن غير دار دنياست. (۵) در اثبات وجوب شرايع و رسوم عملی. (۶) اثبات وجوب تأويل که همانا علم است. (۷) اثبات رسالت و وجوب آن. بخش دوم: (۸) اثبات امامت و وجوب آن. (۹) اثبات وجوب عصمت امام. (۱۰) اثبات بطلان انتخاب امام توسط امت. (۱۱) اثبات صحت امامت به مقتضای نص الهی اختيار رسول. (۱۲) در باب اين‌ که امامت بعد از پيامبر از آن امير المؤمنين علی بن ابی‌ طالب است نه کس دیگر. (۱۳) اثبات اين‌ که نص به جعفر بن محمد صادق رسيده است و امامت به امام اسماعيل و ذريه‌ او می‌ رسد، نه برادران ديگرش. (۱۴) اثبات وجوب امامت صاحب الزمان، امام الحاکم بأمر الله، امير المؤمنين که اطاعت از او بر همگان فرض است.

برای بدست آوردن اندیشه امامت در یک مدرسه‌ی کلامی، باید میراث بجای مانده‌ از آن مدرسه را در سه حوزه‌ی «چیستی امامت»، «صفات امام» و «راه تعیین وشناخت امام» که تحت عنوان «امامت شناسی» نامگذاری می شوند، مورد بررسی قرار داد. جریان کلامی، عقلی مدرسه حلّه که بر پایه‌ی اندیشه‌ی سدیدالدین حمّصی ومتاثر از مبانی سیدمرتضی و معتزله متاخر شکل گرفت، در طی سه قرن با ورود اصطلاحات و براهین فلسفی توسط محقق طوسی، وتوسعه دلایل عقلی توسط ابن میثم بحرانی، و بهره گیری از دلایل نقلی در کنار براهین عقلی توسط علامه حلّی و فاصل مقداد به کمال خود رسید. آنچه در این مقاله با روش کتابخانه ای بدست آمده این است که درحوزه «چیستی امامت» همان مبانی حمّصی با توسعه و تعمیق بیشتر ارائه گردید و درحوزه «صفات امام» دلایل عقلیِ ضرورت صفات، توسط ابن میثم بحرانی افزایش یافت وعلامه حلّی و فاضل مقداد با استفاده از دلایل نقلی براهین دیگری نیز اقامه کردند. درحوزه «راه تعیین و شناخت امام» بزرگان این جریان نصّ ومعجزه را تنها راه شناخت امام دانسته و با براهین متعدد به نقد نظریه‌ی انتخاب (اهل سنت) و دعوت (زیدیه) پرداخته اند.

«بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (علیهم السلام)» مشهور به بحار الانوار، مفصل‌ ترین مجموعه حدیثی شیعه است که با نظارت علامه مجلسی تألیف شده است. تألیف این کتاب که مجموعه‌ ای از آموزه‌ ها و تعالیم شیعی است، بیش از ۳۰ سال طول کشیده و گروهی از شاگردان علامه مجلسی او را در این کار یاری کرده‌ اند. مؤلف، کتاب را بر اساس ۲۵ موضوع کلی طراحی و آن را در ۲۵ جلد جای داده است (در دوره‌ های اخیر به صورت ۱۱۰ جلدی منتشر می‌ شود). در هر جلد ریز موضوعات مربوط به آن را در ابواب مختلف گرد آورده است. او در هر باب، ابتدا آیات قرآنی مرتبط با موضوع را ذکر کرده و تفسیر آنها را می‌ آورد و در مرحله بعد احادیث مربوط به آن باب را نقل می‌ کند. مجلسی تلاش کرده است که در بحار الانوار تمام موضوعات و مسائل موجود را پوشش دهد. برای مثال، این مجموعه با عنوان کتاب العقل و الجهل آغاز و با مباحث مربوط به خداشناسی و توحید، عدل الهی، و تاریخ پیامبران ادامه پیدا می‌ کند. از جلد ۱۵ تا ۵۳ چاپ ۱۱۰ جلدی، به تاریخ زندگی و فضایل پیامبر اسلام (ص) و حضرت زهرا (س) و امامان شیعه (ع) اختصاص دارد. بحار الانوار به خاطر ذکر مستند بیشتر روایت‌ های منقول از ائمه شیعه (ع)، باب‌ بندی موضوعات، شرح و بیان بسیاری از روایات، تحقیقات گوناگون کلامی، تاریخی، فقهی، تفسیری، اخلاقی، حدیثی و لغوی، نزد محققان و پژوهشگران مقامی والا داشته است؛ چنانکه با وجود حجم زیاد، از همان روزگار تألیف، نسخه‌ های خطی بسیاری از آن نوشته شده و با رواج صنعت چاپ، همه یا بخش‌ هایی از آن بارها به چاپ رسیده است. برخی عناوين و موضوعاتی كه در اين جلد به آن پرداخته شده است عبارتند از: کتاب الامامة، تتمة ابواب سائر فضائلهم و مناقبهم و غرائب شئونهم، ابواب ولایتهم و حبهم و بغضهم صلوات الله علیهم، ابواب ما یتعلق بوفاتهم من احوالهم عليهم السلام عند ذلک و قبله و بعده و احوال من بعدهم، ابواب الاحتجاجات و الدلائل فی الامامة و...