جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده:قداست مقوله‌ای ارزش گذار در قلمرو دین است و بی حضور چنین معنایی، هیچ دینی شایستگی نام دین را نخواهد داشت. انسان از بدو خلقت به دنبال جایگاهی بوده است که تجلی «امر قدسی» را در آن به نمایش بگذارد و با تأمین «مکان»‌های خاص، حضورروح الهی را در آن مکان‌ها محقق سازد.مکان مقدس فضایی معنوی است که انسان با قدرت فوق طبیعی و متعالی ارتباط برقرار می‌کند و ورود به این مکان در همه ادیان ارزش‌های خاصی دارد و نحوه ورود به آن آداب خاصی را می‌طلبد. همچنین مکان‌های مقدس یا همان معابد کارکردهای مختلفی دارند: خدمت به خدا یا خدایان، درخواست و استدعا از خدا، تفکر و مراقبه، شهود و مکاشفه عالم برتر، آموزش و تعلیم و تعلّم دینی، برگزاری مراسم میان پیروانو جشنواره‌ها و اعیاد مذهبی و عزاداری و غیره.حتی در دین بودا که اعتقاد به خدای متشخص وجود ندارد و اعمال آئینی در آن جایگاهی ندارند، معابد مکان‌هایی برای تفکر و رسیدن به روشن‌شدگی درآمده‌اند. بنابراین ورود به این مکان‌ها و بهره‌وری از هرکدام از این کارکردهای معابد آداب و آئین‌های مذهبی و باید و نبایدهای شرعی و عرفی خاص خود را می‌طلبد.پژوهنده در این پایان نامه که با روش کتابخانه‌ای و با رویکرد پدیدارشناختی، به پدیده‌های مناسکی ادیان پرداخته، بر آن است که آداب ورود به مکان مقدس در ادیان هندوئیسم، بودیسم، یهودیت و اسلام را بررسی کند و با مقایسه آن‌ها با یکدیگر وجوه ناشناخته و جنبه‌های اشتراکی آن‌ها را بنمایاند. حاصل این پژوهش برای ما روشن ساخت که ادیان مورد نظر با وجود تفاوت‌هایی که دارند وجوه اشتراکی نیز با هم دارند که این وجوه اشتراک در بین ادیان هم ریشه به صورت اشتراک مبنایی و اعتقادی است و به طور کلی در بین همه ادیان به صورت شباهت‌های ظاهری و رفتاری پیروان مشاهده می‌شود و در این زمینه گاه تا جایی پیش می‌رود که بین دو دین با رویکرد متفاوت اشتراکات ظاهری اعمال بیشتر از دو دین با یک رویکرد دینی مشترک است. مورد دیگر را می‌توان در نوع بنای مکان مقدس در ادیان بیان نمود. برای مثال در همه ادیان ساختمان بنا با عناصر کیهانی و طبیعت ارتباط و هماهنگی دارد. همچنین نوع معماری مکان مقدس با آداب و مراسم دینی ادیان ارتباط آشکاری دارند تا جایی که با دقت در بنا تاحدودی می‌توان به عقاید پیروان آگاه شد. هرچند این ارتباط با آداب و مراسم در هر دین متناسب با نوع اعتقادات هر دین است اما نفس این ارتباط در همه ادیان مشاهده می‌شود. اگر چه همه این اشتراکات ریشه در مبانی اعتقادی و اسطوره‌ای ادیان دارد اما آنچه از ظاهر برمی‌آید شباهت‌هایی است که در عمل هویداست و ریشه در بعد الهی ادیان و ارتباط با منابع ماورائی ادیان دارد که این مشترکات را رقم می‌زند و رسیدن به یک اتحاد جهانی را ممکن می‌سازد.کلمات کلیدی: مکان مقدس، آداب ورود، مراسم، معبد.

دین الهی، پیامی است که از ناحیه خدا به بشر می رسد، خدایی که به آینده بشر آگاه است. پس طبیعی است که نسبت به آینده بشر نیز سخن بگوید. اضافه بر این ادیان، منادی نجات و سعادت برای بشر هستند. امید به منجی آخر الزمان در دل بسیاری از انسانها از ادیان مختلف موج می زند. دین یهودیت به عنوان یکی از بزرگترین ادیان الهی، به طور گسترده به این موضوع پرداخته است. سرتا سر تاریخ یهودیت از اشتیاق به منجی آخرالزمان موج می زند. اصطلاح آخر الزمان یا اسکاتولوجی یکی از عناصر بسیار مهم در اندیشه دینی یهودیت است. این تحقیق برای پی بردن به عوامل پیدایش این اندیشه در فکر دینی یهودیت و اهمیت یافتن آن تا این درجه، به ریشه یابی آن پرداخته است. برای دین یهودیت می توان دو منبع اصلی معرفی کرد، اولین و مهمترین منبع کتاب مقدس یهود یعنی عهد عتیق می باشد و منبع دوم بیانات علماء یهود در تلمود است. ما در این تحقیق بر عهد عتیق تکیه کرده ایم.