جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

درسگفتار فوق به تفسیر و شرح نهج البلاغه، بحث درباب مقابله با ظلم دیگران، اخلاق، قاعده زرین، عدالت اسلامی و... می پردازد.

کتاب «رابطه نهج البلاغه با قرآن» نوشته جواد مصطفوی، به بررسی رابطه نهج البلاغه با قرآن پرداخته است که مشتمل بر یک مقدمه و سه فصل است: مقدمه: حاوى سه عنوان راجع به قرآن و سه عنوان مربوط به نهج البلاغه است. اما فصول و رساله بدین ترتیب است: فصل اول: در بیان مطالب و موضوعاتى است که در قرآن و نهج البلاغه به طور مساوى و به یک مضمون آمده است که آن شامل سى و پنج عنوان است. فصل دوم: در بیان مباحثى که در یکى از این دو کتاب به صورت اجمال و در دیگرى به طور تفصیل شرح داده شده است، یا یکى از این دو کتاب مقید دیگرى است و از جهات دیگر غیر از تباین و تناقض اختلاف دارند. فصل سوم: در بیان اشکال و جواب مطالبى که در ظاهر در این دو کتاب از آنها بوى تناقض و تنافى استشمام مى شود. از مطالعه این رساله در مى یابیم که نهج البلاغه با قرآن کمال بستگى و ارتباط را دارد و على بن ابی طالب (ع) بهترین شاگرد مکتب قرآن است و خلاصه، معنى حدیث نبوى «على مع الحق و الحق مع على» تا حدى معلوم مى شود و نیز معنى اخوتى که علما به استناد همین حدیث ثابت کرده اند تا اندازه اى آشکار مى گردد.

شرح على المائة کلمة لاميرالمؤمنين على بن ابى طالب ‏(عليه السلام): ابن ميثم صد کلمه از کلمات قصار اميرالمؤمنين(ع) را برگزيد و به شرح آنها پرداخت. در اين شرح به نکات ادبى، فلسفى، دينى، اخلاقى و اجتماعى اشاره شد. بيشتر مطالبى که وى از کتاب شفاى ابوعلى سينا و شرح الاشارات خواجه نصيرالدين محمد طوسى نقل کرده، به صورت تلخيص آورده است. او در مقدمه بحث‏هاى علمى پر محتوايى کرده است. وی در مقدمه می‌گوید اين کلمات را به دلیل ممتاز و برتربودن آنها از ديگر کلمات حکمت‌آميز آن حضرت انتخاب نکردم، بلکه علت انتخاب آنها اين بوده که افزون بر فصاحت، از اختصار برخوردار هستند. ابن ميثم اين شرح را براى وزير شهاب‌الدين مسعود بن گرشاسف نوشت. اين کتاب در سه قسم است : الف) مبادى و مقدمات که در پنج فصل مى‏ آيد. ب) مقاصد که همان شرح الکلمات المائة باشد و در سه فصل است: 1. آنچه متعلق به عقل و جهل است در 22 کلمه. 2. آنچه متعلق به اخلاق و آداب است در 32 کلمه. 3. آنچه متعلق به مواعظ و حکم مى‏باشد در 46 کلمه. ج. داراى فصولى است که همه در لواحق و متممات است. ابن ميثم اين اثر را «منهاج العارفين في شرح کلمات اميرالمؤمنين» ناميد. نسخه خطى که تحرير آن به سال 855 ق به اتمام رسيد، به شماره اموالى 7734، به زبان عربی و در 86 ورق در کتابخانه مرکزى آستان قدس رضوى وجود دارد. آغاز نسخه: بسمله، اللهم یا ذا الجلال و الاکرام؛ و انجام آن: ما انطمش عن عینک اثره ... و حسبنا الله و نعم الوکیل. ‌ نسخه‏ ى ديگرى از آن در کتاب‏هاى اهدايى سيدمحمد مشکوة و کتابخانه کاشف الغطاء موجود است. اين کتاب با تصحيح و تعليق مير جلال‌الدين حسينى ارموى محدث در قم از سوی جامعه مدرسين حوزه علميه در سال 1342ش و در 332 صفحه چاپ شد. علاوه بر اين چاپ، اين شرح بارها به وسيله مصحح مذکور تجديد چاپ گرديد. يک بار در سال 1390ق/ 1347ش، بار دیگر در سال 1361ش به ضميمه دو اثر ديگر و در نهایت درسال1377 ش. اساس نسخه تصحيحى سيدجلال الدين ارموى، به وسيله حسن بن محمد بن على بن مشرّف العيثانى استنساخ شد و تاريخ کتابت آن سال 770ق است. ترجمه فارسى اين اثر با عنوان «شرح صد کلمه اميرالمؤمنين على بن ابى طالب‏ عليه السلام» توسط عبدالعلى صاحبى در مشهد و به وسيله بنياد پژوهشهاى اسلامى آستان قدس رضوى در سال 1370ش و در 387صفحه به چاپ رسيد.

کتاب "نهج البلاغه: فوق الشبهات والتشكیكات" اثری ارزشمند از احمد سلمان که از طریق نهج البلاغه مسائل را واضح و به شبهات پاسخ محکم و متقنی می دهد به همین خاطر است که اسم کتاب را گذاشته است : نهج البلاغه ما فوق شبهات و تشکیکات است.

یکی از شرحهای مشهور نهج البلاغه، شرح ابن ابی الحدید معتزلی است. شرح ابن ابی الحدید به لحاظ ادبی و تاریخی ممتاز است و بایستی بدین ویژگی ها معرفی شود. ابن ابی الحدید درشرح خود افزون بر انجام تفسیرهای معمول در حوزه مفردات و جملات نهج البلاغه - که غالبا رنگ بلاغی و کلامی هم دارد - از راه های مختلف اصالت نهج البلاغه را اثبات کرده است. برخورد ایجابی با اصیل بودن نهج البلاغه و در نتیجه نشان دادن برتری های کلام علی (ع) بر سخنان سخنوران مهم عرب، تحلیل کلام علی (ع) با استفاده از قاعده های ادبی و به عبارتی استناد به وحدت سبک و اسلوب در نهج البلاغه - در عین قایل بودن به تواتر بخشهایی از این کتاب - و طرح شبه های وارد شده بر نهج البلاغه و پاسخگویی به آنها، ازجمله راه هایی است که ابن ابی الحدید در اثبات اصالت نهج البلاغه پیموده است. این مقاله بر آنست که مهمترین کوشش های ابن ابی الحدید را در زمینه های یاد شده بررسی کند.

این پژوهش در چهار بخش با این مباحث تدوین شده است: بخش اول، مسائلی پیرامون نهج البلاغه نظیر موضوعات، کتابهای راهنما، تک نگاری های موضوعی، شرح حال سید رضی، شروح و اسناد و مدارک؛ بخش دوم، شایستگی های علی(ع) و اهل بیت(ع): علی سرچشمه ی علوم اهل بیت، علی برترین معلم قرآن پس از پیامبر اکرم ص)؛ بخش سوم، قرآن در نهج البلاغه: انطباق نهج البلاغه بر مضامین قرآنی، استشهاد به آیات و تفسیر آنها، شرح واژه های قرآن، تعریف و ترغیب و تبیین حقیقت قرآن و اوصاف آن، نهج البلاغه و علوم قرآن،...؛ بخش چهارم، موضوعات متفرقه: تفسیر و تأویل در نهج البلاغه، راسخون در علم از دیدگاه نهج البلاغه

نهج البلاغه مشهورتر از آن است که به معرفی آن بپردازیم، زیرا با گذشت بیش از هزار سال از عمر پر برکت آن همچنان در حوزه ها و محافل و مراکز اسلامی مورد مطالعه، تحقیق و تدریس است و افزون براینکه صدها شرح و ترجمه بر آن نگاشته اند، مفاهیم والای آن نیز بر تارک نظم و نثر شاعران و ادیبان می درخشد.

ابن ابی الحدید از شارحین نهج البلاغه و از نویسندگان برجسته قرن هفتم هجری است. از نکات بارز شرح ابن ابی الحدید بر نهج البلاغه تسامح نویسنده می باشد که با سعه صدر از دیدگاه های مذاهب مختلف برای پربار نمودن اثرش استفاده کرده است. در این مقاله ریشه های سعه صدر مؤلف و شواهد آن در این اثر بیست جلدی نشان داده شده است. این تسامح باعث شده است، کتاب یک طرفه و متعصبانه نوشته نشده و استدلال های عقلانی محور بحث ها باشد و در نتیجه جذابیت بسیاری پیدا نماید. تعصبات جزئی در برابر تسامح کلی کتاب ناچیز است. تولد ابن ابی الحدید در منطقه شیعی مدائن و تحصیل در نظامیه بغداد و شرکت در جلسات علمی از سنین جوانی، همچنین بهره گیری از استادانی با مذاهب مختلف، باعث شکل گیری چنین روحیه ای در وی شد، که شواهد آن، در بیان مناظرات و حتی دشنام های مخالفان، استفاده از کتب آنان و پذیرفتن برخی دلایل منطقی آنان دیده می شود.

از جمله واقعیت های تاریخی پس از رحلت رسول گرامی اسلام (ص) ظهور جریانی در رویگردانی از تفسیر قرآن است. این جریان با اقدام برخی از صحابه رسول خدا (ص) آغاز شد و سپس در بین تابعان وسعت بیشتری یافت که در نتیجه مسلمانان به جای تأمل در قرآن کریم صرفا به تلاوت آیات روی آوردند و از شناخت بسیاری از حقایق نورانی بازماندند. در این مقاله تلاش شده است که با توجه به شواهد تاریخی ابتدا در مورد این جریان و پیشگامان آن اطلاعاتی ارائه شود و سپس انگیزه ها و نیز نتایج حاصل از این جریان مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

از قرن ‎۴ هجری قمری که سیدرضی(ره)، فرازهای بلیغ کلام حضرت علی(ع) را گردآوری کرده است تا به امروز، عده بسیاری از دانشمندان شیعه و سنی به توضیح و شرح جملات او پرداخته اند و هر کدام شیوه و ذوق خاص خود را نیز نشان داده اند. از آنجائی که ائمه(ع) مفسر کلام خداوند هستند. شناخت ممتازترین روش، در تبیین کلام آنها، ضرورت پرداختن به روشهای شارحان را می نمایاند. شرحهای نهج البلاغه از نظر روش ارائه مفاهیم دارای اقسامی هستند. علامه محمدتقی شوشتری، یکی از دانشمندان معاصر علوم اسلامی است که به تبحر در حدیث و رجال شهرت دارد. در شرح ‎۱۴ جلدی نهج البلاغه خویش که به صهج الصباغه موسوم است، روش منحصر به فردی دارد. این تحقیق در پنج فصل آماده گردیده است که فصل اول (کلیات) به تبیین موضوع، ضرورت و بیان روش تحقیق اختصاص دارد و فصل دوم، شامل زندگی نامه سیدرضی و بیان اقسام شروح نهج البلاغه براساس شیوه ارائه مفاهیم ونیز ذکر نام تعدادی از شارحان متقدم و متأخر و گزارشی از مهمترین شرحها و مؤلف آنها می باشد، در فصل سوم دوران و محیط زندگی و زندیگنامه علامه و آثار علمی او و ویژگیهای معنوی او معرفی شده است. در فصل چهارم شخصیت علمی او و روش او مورد بحث قرار گرفته است همچون استناد به آیات قرآن و روایات ائمه(ع) استفاده از تاریخ و بعد نوآوری و امتیازات بهج الصباغه بیان شده است که شامل موضوعی بودن شیوه تنظیم، دیدگاه نقادانه نسبت به روش جمع آوری نهج البلاغه ومطالب شرحهای دیگر همچون شرح ابن ابی الحدید می باشد. یافتن تصحیفات و تحریفات در متن نهج البلاغه ره آورد دیگر علامه است که از طریق تطبیق نسخ و مقایسه مدارک نهج البلاغه به دست آمده است. فصل آخر به جلوه های ادبیات عرب در این اثر و موضع مؤلف نسبت به علوم طبیعی و همچنین طریقه اثبات اصول عقائد شیعه اختصاص یافته است. اگر چه روش شناسی تفاسیر قرآن، بسیار انجام پذیرفته است و لیکن در زمینه روش شناسی شروح نهج البلاغه، این پایان نامه، از اولین تلاشها محسوب می گردد.