جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

شرح الأخبار فى فضائل الأئمة الأطهار (عليهم‌السلام) بر خلاف نامش منحصر به فضائل و مناقب ائمه نيست؛ بلكه يك دوره تاريخ ائمه از اميرالمؤمنين علی‌ عليه‌السلام تا پايان زندگى امام صادق عليه‌السلام است. مؤلف اين كتاب قاضى نعمان مغربى (م 363) كه بر مذهب اسماعيليه است پس از شرح زندگى و مناقب امام صادق(ع)، به مهدى مغربى و مطالبى درباره اسماعيليه و فاطميان پرداخته و شرح حال بقيه ائمه را ذكر نكرده است. در عين حال اين كتاب از آثار كهن در زندگى امامان شيعه بخصوص اميرمؤمنان‌ عليه‌السلام به شمار مى رود كه با توجه به اشتراك عقيده مؤلف تا امام ششم، مباحثى كه در آن آمده كاملاً با روايات شيعه اماميه مطابق است. جلد اول و دوم كتاب، اختصاص به زندگى و فضائل امام اول دارد و در جلد سوم به بقيه اهل‌بيت و مباحث خاص ديگر پرداخته است. روش قاضى نعمان در اين كتاب، حديثى است و سلسله اسناد خود را كامل آورده است. راويان وى همانند كتب شيعى امامى، راويان ائمه هستند چنانكه اصل روايات و مطالب اين كتاب درباره اهل‌بيت و فضائل آنان، همانند روايات اماميه است حتى در بخش آخر اين كتاب كه به موضوع مهدى پرداخته شده روايات اماميه درباره مهدى نقل شده است ليكن مؤلف با هدف برداشت خاص از اين روايات، آنها را نقل مى‌كند به‌گونه‌اى كه تا مدتها پيش، كسى به اسماعيلى بودن قاضى نعمان اطمينان نداشت.

شرح الأخبار فى فضائل الأئمة الأطهار (عليهم‌السلام) بر خلاف نامش منحصر به فضائل و مناقب ائمه نيست؛ بلكه يك دوره تاريخ ائمه از اميرالمؤمنين علی‌ عليه‌السلام تا پايان زندگى امام صادق عليه‌السلام است. مؤلف اين كتاب قاضى نعمان مغربى (م 363) كه بر مذهب اسماعيليه است پس از شرح زندگى و مناقب امام صادق(ع)، به مهدى مغربى و مطالبى درباره اسماعيليه و فاطميان پرداخته و شرح حال بقيه ائمه را ذكر نكرده است. در عين حال اين كتاب از آثار كهن در زندگى امامان شيعه بخصوص اميرمؤمنان‌ عليه‌السلام به شمار مى رود كه با توجه به اشتراك عقيده مؤلف تا امام ششم، مباحثى كه در آن آمده كاملاً با روايات شيعه اماميه مطابق است. جلد اول و دوم كتاب، اختصاص به زندگى و فضائل امام اول دارد و در جلد سوم به بقيه اهل‌بيت و مباحث خاص ديگر پرداخته است. روش قاضى نعمان در اين كتاب، حديثى است و سلسله اسناد خود را كامل آورده است. راويان وى همانند كتب شيعى امامى، راويان ائمه هستند چنانكه اصل روايات و مطالب اين كتاب درباره اهل‌بيت و فضائل آنان، همانند روايات اماميه است حتى در بخش آخر اين كتاب كه به موضوع مهدى پرداخته شده روايات اماميه درباره مهدى نقل شده است ليكن مؤلف با هدف برداشت خاص از اين روايات، آنها را نقل مى‌كند به‌گونه‌اى كه تا مدتها پيش، كسى به اسماعيلى بودن قاضى نعمان اطمينان نداشت.

شرح الأخبار فى فضائل الأئمة الأطهار (عليهم‌السلام) بر خلاف نامش منحصر به فضائل و مناقب ائمه نيست؛ بلكه يك دوره تاريخ ائمه از اميرالمؤمنين علی‌ عليه‌السلام تا پايان زندگى امام صادق عليه‌السلام است. مؤلف اين كتاب قاضى نعمان مغربى (م 363) كه بر مذهب اسماعيليه است پس از شرح زندگى و مناقب امام صادق(ع)، به مهدى مغربى و مطالبى درباره اسماعيليه و فاطميان پرداخته و شرح حال بقيه ائمه را ذكر نكرده است. در عين حال اين كتاب از آثار كهن در زندگى امامان شيعه بخصوص اميرمؤمنان‌ عليه‌السلام به شمار مى رود كه با توجه به اشتراك عقيده مؤلف تا امام ششم، مباحثى كه در آن آمده كاملاً با روايات شيعه اماميه مطابق است. جلد اول و دوم كتاب، اختصاص به زندگى و فضائل امام اول دارد و در جلد سوم به بقيه اهل‌بيت و مباحث خاص ديگر پرداخته است. روش قاضى نعمان در اين كتاب، حديثى است و سلسله اسناد خود را كامل آورده است. راويان وى همانند كتب شيعى امامى، راويان ائمه هستند چنانكه اصل روايات و مطالب اين كتاب درباره اهل‌بيت و فضائل آنان، همانند روايات اماميه است حتى در بخش آخر اين كتاب كه به موضوع مهدى پرداخته شده روايات اماميه درباره مهدى نقل شده است ليكن مؤلف با هدف برداشت خاص از اين روايات، آنها را نقل مى‌كند به‌گونه‌اى كه تا مدتها پيش، كسى به اسماعيلى بودن قاضى نعمان اطمينان نداشت.

کتاب حاضر درباره حضرت زهرا سلام الله علیها و ذکر برخی از ویژگی های ایشان و عنایات ویژه ای که خداوند به ایشان داشته است می باشد.

نقد و بررسی کتاب منطق تهافت الفلاسفه غزالی محتوای کتاب حاضر می باشد.

کتاب حاضر از علامه عزیز امینی ره درباره بخش هایی از زندگی ابوبکر خلیفه اول می باشد. علامه در این کتاب به طور مبسوط به زندگی و تفکرات، سطح سواد و شخصیت ابوبکر پرداخته و انتقادهای منصفانه ای را به طور مستدل درباره ایشان مطرح می کند.

الرد علی الفتاوي المتطرفة في خطبة الجمعة للشيخ صلاح البدير في المسجد النبوي الشريف لموسم الحج، به قلم على كورانى به زبان عربى مى‌باشد. بسيارى از مبانى، اصول و فروع عمده دين در ميان مسلمانان تا قرن‌ها پس از ظهور اسلام مورد اتفاق بوده كه يكى از آنها مسالۀ زيارت است كه همه علماى اسلام به استحباب آن نظر داده‌اند با اين كه داراى مذاهب مختلف هستند تا اين كه در قرن هشتم ابن تميّه ظهور كرد و در اين امر با عامّه مسلمين مخالفت نمود در كتاب الرد على الاخنائى او مى‌آيد كه او احاديث مربوط به زيارت پيامبر(ص) را مجعول دانسته و گفته اگر كسى معتقد باشد كه وجود آن حضرت بعد از وفات مانند وجود او در زمان حيات است، غلط بزرگى مرتكب شده است. اين فكر تا مدّت‌ها هيچ گونه جايگاه مورد توجهى در ميان مسلمانان به خاطر برخورد و عكس‌العمل جدى و قاطع مسلمانان به خود اختصاص نداد تا اين كه در دهه‌هاى گذشته از دوباره اين انديشه و ديدگاه انحرافى توسط محمد بن عبدالوهاب مورد حمايت و گسترش قرار گرفت و با ايجاد مراكز و مدارس بزرگى در سراسر دنياى اسلام در ترويج اين عقايد مى‌كوشيد. آل سعود هم براى تحكيم پايه‌هاى امارت خود از او به حمايت برخاستند. و با طرح برداشت‌هاى محمد بن عبدالوهاب به عنوان اسلام حقيقى و توحيد ناب، پيروان سنّى و شيعه را كه تن به آراى آنان نمى‌دهند، متهم به شرك و كفر نمودند. ابراز و گسترش اين عقايد منحصر در كتاب‌ها نشد و در موسم حج كه اجتماع بيش از يك ميليون مسلمان از كشورهاى مختلف اسلامى در گرداگرد كعبه و زيارت آن است كه بايد تامين‌گر وحدت، همدلى و مهربانى آنها باشد و خطيبان حرمين مسائل سازنده اسلامى را در اين گونه اجتماع ذكر نمايند. در حج سال 1422ق خطيب مسجد نبوى شيخ صلاح بدير در نماز جمعه به سخنرانى مى‌پردازد و مى‌گويد زيارت قبر پيامبر(ص) مستحب نيست؛ ولى سفر براى زيارت قبور اولياء حرام و ممنوع، تكرار زيارت قبر پيامبر(ص) بعد از هر فريضه يا در هر روز حرام، توسل به نبى اكرم(ص) شرك به خدا است، دعا در كنار قبر پيامبر(ص) موجب شرك است، احترام و ادب و توجه به قبر نبى مكرم(ص) بدعت است، و تبرک جستن به منبر و ديگر اجزاء مسجد نبوى و بوسيدن درب و ديوار مسجد نبوى و تبرک به ضريح پيامبر(ص) حرام است و زيارت مساجد مدينه به غير از مسجد نبى و قبا حرام و مشروع نيست. متن كامل اين سخنرانى و همچنين ردّ تمام موضوعات آن توسط على كورانى با قلمى علمى و مستند به آيات و روايات صحيح اهل سنّت در كتب معتبر و پذيرفته شده، نزد خود آنان مورد بررسى و تحليل كشيده شده است و پاسخ دقيقى داده شده است.

الألفين في إمامة مولانا أميرالمؤمنين علي بن أبي‌طالب عليه‌السلام، تألیف علامه حلى، یکى از مهم‌ترين كتب در بحث امامت مى‌باشد. چنانكه در اثبات امامت به بيش از هزار دليل استدلال شده است. وجه تسميۀ اين كتاب به الفين (دو هزار) اين است كه مؤلف هزار دليل در اثبات امامت امیرالمؤمنین(ع) و هزار دليل در رد شبهات مخالفين امامت آن حضرت بيان مى‌كند. مؤلف در مقدمه مى‌گويد: «أوردت فيه من الادلة اليقينية و البراهين العقلية و النقلية الف دليل على امامة سيد‌‎الوصيين على بن ابى‌طالب(ع) و الف دليل على ابطال شبهه الطاعنين و أوردت فيه من الادلة على باقى الائمة ما فيه كفاية للمسترشدين». مؤلف اين كتاب را نتوانسته به اتمام برساند. او هزار دليل اول را تمام كرده و از هزار دليل دوم تنها 38 دليل بيان كرده است. او اين كتاب را به فرزندش محمد (فخر المحققين) نگاشته است. علامۀ حلى نگارش اين كتاب را در رمضان سال 712ق در شهر گرگان وقتى كه مصاحب سلطان غياث‌الدين محمد اولجاتيوا بود، به پایان رساند.