جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب کلمات فی کشف اباطیل و افتراءات توسط عبدالفتاح أبوغُدۀ به رشته تحریر در آمده است. محمد ناصر الدین الباني از علماي وهابيٌت است كه بدعت ها و اتهامات ناروا و افتراهای فراوانی را مطرح کرده است. وی در علم حديث بين وهابيٌان داراي شهرت بسزايي است و مورد احترام آن‌ها می باشد. موضوع اصلی این کتاب، ردّیه نویسنده بر گفته های البانی و زهیر الشاویش و تهمت های آنها است که در یک نامه گنجانده شده است و در ادامه نویسنده به نقد نظرات دیگر وهابیون نیز می پردازد. این کتاب شامل مقدمه و چهل و یک قسمت می باشد. عناوینی مانند شروع و آغاز افتراها، تأثیر موقت افترها، مرتد دانستن گویندگان این افتراها، نمونه هایی از افتراها، سقوط بهتان، افترا ساخته شده از افتراست، افترا خطرناک، انقلاب عجیب، حق مخفی نیست، بگو بیاورید دلایل و براهنتان را، کشف اباطیل و ... نویسنده در این کتابچه پس از ردّ نظرات البانی و زهیر الشاویش، به بیان اعتقادات خود درباره دیگر علمای وهابی مانند ابن تیمیه، ابن قیم جوزی و ... نیز می پردازد و نظرات آنها را به طور اختصار نقد و ردّ می نماید.

کتاب «مَحْقُ التّقَوّل فی مسألة التوسّل» به معنای از بین‌برنده پندارها در موضوع توسل تأليف محمد زاهد کوثری، وکیل مشیخة عثمانیه، آخرین شیخ الاسلام امپراتوری عثمانی است که از نظر فقهی، حنفی-مذهب و از نظر کلامی، ماتریدی است. اين كتاب در سه فصل تنظیم شده و نویسنده ادله قرآنی، روایی و برداشت علمای اسلام از روایات توسل را بیان کرده و به تفصیل به بحث پرداخته است و نیم‌نگاهی نیز به نقدهای وهابیان به موضوع توسل دارد. نکته اساسی این کتاب این است که محمد زاهد کوثری به خوبی با انتقادات وهابیت به توسل آشناست و می‌داند که وهابیان توسل به دعا در زمان حیات را قبول دارند و توسل به ذات و مقام در حیات و ممات را منکرند. بر همین اساس در تک­تک روایات، با توجه به همین شبهه به نقد شبهات وهابیت پرداخته و ثابت کرده است که توسل به ذات، چه در زمان ممات و چه در زمان حیات، از ادله فهمیده می‌شود و توسل به دعا به ندرت در روایات یافت می‌شود. بنابراین دلایل وهابیان ناقص و دلایل مخالفان وهابیت کامل است. کتاب با مقدمه طولانی درباره بدعت و احکامش و معرفی مبسوط زندگانی و آثار علامه محمد زاهد کوثری شروع می‌شود. از صفحه 97 تا 162 کتاب محق التقول آمده است. رساله کوثری کوتاه است، اما با پاورقی‌های مفصل مصحح کتاب حجیم‌تر شده است. مباحث کتاب: فصل اول: ادله توسل فصل دوم: روایات جواز توسل فصل سوم: جواز استغاثه به ارواح اولیای الهی خاتمه

سالها قبل کتابى با عنوان «لله ثم للتاريخ: كشف الاسرار و تبرئة الائمة الطهار» از نويسنده‌اى با عنوان مستعار سيد‌‎حسين موسوى مشتمل بر شبهات و دروغهايى نسبت به اهل‌بيت عليهم‌السلام و مذهب اماميه انتشار يافت. در پاسخ به آن، على آل محسن کتاب «لله و للحقيقه» را نوشت كه به علت گستردگى مطالب، خلاصه آن را در «الرد الوجيز» ارائه نمود. آل محسن درابتدا پرده از مذهب نويسنده برداشته و با دلائل و شواهدى از كلام خود او اثبات مى‌كند كه او قطعاً سنى است و نه تنها از علماى نجف نيست بلكه از پيش پا افتاده ترين اصطلاحات رايج در مدارس علميه تشيع نيز بى اطلاع است بنابراین او دروغگو و كذاب است. همانگونه كه اشاره شد برخى از شبهات صرف اتهام بوده و ارزش علمى ندارد.در ادامه به برخى از مهمترين شبهات اشاره مى شود: - عبدالله بن سبا از شخصيتهايى است كه همانند ديگر كتب اهل سنت به آن پرداخته شده و او را اولين فردى دانسته كه امامت اميرالمؤمنين‌ عليه‌السلام را آشكار كرد. اين انتساب پس از بررسى منابع شيعى رد شده است و لذاست كه شیعیان از او تبرى جسته ودر كتب شيعه هيچ روايتى از او نقل نشده است. - نويسنده سنى با نقل احاديث ضعيف و مرسل، ناخوشنودى اهل‌بيت عليهم‌السلام را نتيجه مى گيرد. پس از بررسى سندى اين احاديث، با شيوه‌اى منطقى به برداشت نا صواب از اين روايات پاسخ داده شده است. - شبهه ديگرى كه همواره در مناظرات علماى شيعه و سنى در طول تاريخ مطرح بوده، «متعه نساء» است. در اين بحث او به علمايى غير واقعى از نجف اشرف كه بر آن مداومت دارند، اشاره مى‌كند. - مطلب ديگرى كه هشت روايت بر آن اقامه كرده است، معافيت شیعیان از پرداخت «خمس» است كه نويسنده يك به يك آنها را بررسى كرده و بر اعتقاد شيعه صحه مى گزارد. - اعتقاد شيعه به «تحريف قرآن كريم» از ديگر شبهاتى است كه با استناد به روايات ضعيف به آن تكيه شده است. نويسنده صرف نظر از اشكالات سندى، به تبيين معناى روايات می‌پردازد. - منفى جلوه دادن نگاه شیعیان به اهل سنت و تنفر عميق از آنها با استناد به رواياتى كه به ذمّ نواصب پرداخته‌اند از ديگر اتهامات بى اساس اين کتاب است كه به آن پاسخ داده شده است. - از ديگر ادعاهاى موهومى كه بخشى از کتاب را به خود اختصاص داده است طعن رواتى مانند: هشام بن حكم، زرارة بن اعين و ابوبصير است كه آنها را عناصر بيگانه مى نامد. در ادامه تعدادى از عالمان شيعى و آثار آنها را نيز مورد شبهه قرار مى دهد كه كه آل محسن با ردّ اين اتهامات حقيقت را آشكار مى سازد.

کتاب دفع شْبه من شّبه و تمرد توسط تقی الدین ابی بکر الحصنی الدمشقی به رشته تحریر درآمده است. فرقه‌­ وهابیت که خود را پرچمدار اسلام در دنیای امروز معرفی می‌کند نگاه‌های مختلف جهانیان را به خود جلب کرده است. این فرقه که در حقیقت برای محو آثار اسلام طراحی شده است با شعار سلفی‌گری و نزدیک کردن خود به اهل تسنن مخصوصا مکتب حنابله ، افرادی را زیر پرچم خویش جمع و اسلام راستین را وارونه جلوه می‌دهد. در این مسئله ابن‌تیمیه نقش مهمی در رشد تفکر وهابی‌گری دارد به ‌گونه‌ای که کتاب‌ های او را می‌توان اساس فکری وهابیت معرفی کرد. نویسنده این کتاب در صدد بیان تفاوت خط مشی فکری وهابیت با حنابله است. مطالب این کتاب شامل شبهات و جواب آنها است که وهابیت و ابن تیمیه مطرح کرده اند مانند: قول ابن تیمیه در قدیم بودن عالم، تکذیب ابن تیمیه در مورد نبوت پیامبر، مسئله افضلیت بین مکه و مدینه، منع زیارت قبور و حدیث شد رحال و .... نویسنده در پایان اینطور نتیجه می گیرد که بسیاری از شبهاتی که ابن تیمیه وارد کرده را اهل سنت قبول نداشته و حتی به آن پاسخ داده اند.

ابوطالب که نام اصلي ايشان عمران مي باشد، پدر بزرگوار حضرت علي عليه السلام بوده و داراي مقامي بالا و بزرگي بود. ايشان از حاميان اصلي پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله در دوران خفقان مکه ومدينه بوده و دفاع ايشان از وجود مقدس حضرت رسول صلوات الله عليه و آله نقش مهم ايشان و محبت ابوطالب عليه السلام به پيامبر را بيان مي کند . متاسفانه از سوي برخي معاندين و کساني که دشمني ديرينه با خاندان پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و اميرمؤمنان عليه السلام دارند، نسبت به وجود مقدس حضرت ابوطالب عليه السلام شبهاتي را مطرح کردند که بدون دليل بر وجود ايشان هجمه کرده و مطالبي بي اساس را بر عليه ايشان وارد مي کند . هر چند از جانب علماي شيعه پاسخ اين شبهات به کرات داده شده است، اما بعضي از اهل سنت نيز در مقابل اين شبهات فاسد ايستاده و در مقام دفاع از آن حضرت بر آمده اند . يکي از اين کتب، کتاب حاضر بوده که نوشته يکي از علماي اهل سنت و مفتي شافعي مکه مکرمه در دفاع از وجود مقدس حضرت ابوطالب سلام الله عليه نوشته است که در اين نوشته به معرفي اين کتاب مي پردازيم. اين کتاب که با توضيح و تحقيق حسن سقاف شافعي از علماي بزرگ و محققين اهل سنت معاصر به رشته تحرير در آمده است، در چندين باب تدوين شده است که بدين شرح است: فصل اول: ابوطالب حامي و ياور پيامبر صلي الله عليه و آله فصل دوم: بعضي آياتي که معاندين گمان مي کنند در شان ابوطالب عليه السلام نازل شده است فصل سوم: نظرات علماء پيرامون ايمان حضرت ابوطالب عليه السلام

کتاب تبرک الصحابة بآثار رسول الله (ص) و بیان فضله العظیم توسط شیخ محمد طاهر بن عبدالقادر بن محمود الکردی به رشته تحریر در آمده است. کشور عربستان سعودی با وجود تفکر وهابی کتابی درباره تبرک صحابه به آثار رسول الله (ص) نوشته و آنرا به چاپ رسانده اند. نویسنده، سال ها پیش این کتاب را صورت غیر رسمی و مخفیانه چاپ می نمود و هم اکنون انتشارات دارالمنهاج در جده این کتاب را منتشر کرده است و طبیعی است که این اقدام دلیل بر آن است که در اینجا نزاعی بین وهابیون افراطی با نخبگان متدین به وجود آورده است. نخبگانی که تاریخ خوانده اند و می دانند که سلف صالح، یعنی نسل صحابه و تابعین، نسبت به آنچه منسوب به پیامبر (ص) بوده حساسیت داشتند و به آنها تبرک می جستند. این اثر، رنگی و با تصاویر بسیار زیبایی از برخی از آثار منتسب به رسول الله (ص) چاپ شده است . این کتاب شامل مقدمه و شش فصل می باشد: در فصل اول تبرک به آثار صحابه مانند آب وضوی آن حضرت، لباس و دیگر اشیاء منتسب به آن حضرت است. فصول بعدی مربوط به تلاش سلف برای حراست از آثار منسوب به آن حضرت و اشیائی است که در شهرها و موزه‌ های مختلف نگه داری می ‌شود. بوسیدن دست آن حضرت توسط صحابه در روایات مختلف آمده که ضمن فصل خاصی گردآوری شده است. بخش پایانی شواهدی را از آنها برای توجه مسلمانان به آن حضرت و احترامی که برای شخصیت ایشان قائلند ارائه کرده است. نویسنده پس از بررسی به این نتیجه رسیده این مطالب توسط بزرگان و محدثان برجسته گفته شده و اگر در این مطالب تشکیک کنیم باید در مطالب دینی مان هم که توسط آنها نقل شده تشکیک کنیم.

کتاب الوسیلة إلی فهم حقیقة التّوسّل بقلم محمّد سامر النّص به رشته تحریر درآمده است. یکی از موارد اختلافی بین وهابیّون و سائر مسلمین، مسئله توسل به اولیاء الهی یا به تعبیری، وسیله قرار دادن آنان نزد خداوند متعال است. وهابیّون با اقتدا کردن به رهبر فکری خود ابن‌ تیمیّه که شدیداً با موضوع و مبحث توسل و وسیله قرار دادن مخالف بوده است. لذا آنان به تبعیت از مقتدای خود، عمل توسل به اولیاء الهی را کفر، شرک و بدعت می دانند و با موضوع توسل و وسیله برخورد کرده و عاملین توسل را کافر و مشرک اطلاق مینمایند. مؤلف در اثر حاضر ابتداء به معرفی شأن و منزلت نبی مکرم اسلام (ص) پرداخته تا بعد از واضح شدن شخصیت حضرت به معرفی امّت ایشان پرداخته تا بتوان رضایت و غضب خداوند از رضایت و غضب ایشان را به سهولت درک نمود. بعد از آن مؤلف با اشاره به آیه 17 سوره انفال به دفع شبهه بی فایده بودن افعال وکردار انسان و مخصوصاً طلب شفاعت از دیگران، با بیان اینکه در فهم این آیات باید به این نکته توجه داشت که نسبت افعال به خداوند غیر از نسبت به مخلوقات است، پرداخته است. این کتاب حاوی مقدمه و بیست و سه مبحث می باشد. بعضی از مباحث عبارتند از: اولین بحث کتاب به تعریف و بیان فایده توسل پرداخته شده است و در آن با توجه به آیات و اخبار مفهوم توسل کاملا واضح گردیده و همجنین فرق بین توسل به خداوند وتوسل به خلق تذکر داده شده است . در بخش بعدی کتاب انواع توسل بر شمرده شده است .مولف در این بخش بیان داشته است در چهار مورد (زمان، مکان ،حال اضطرار و اعمال ) فریقین اتفاق نظر دارند ولی آنچه مورد اختلاف است توسل به اشخاص میباشد. در ادامه ادله مشروعیت توسل، از قرآن و سنت و به تبع آن از آثار بررسی ونمونه های آن توضیح داده شده است. در بخش بعدی مولف بیان داشته است از مباحث گذشته مشروعیت توسل به آسانی روشن میگردد و ما در این بخش عمومیت منافع دیگر نبی (ص) مانند رحمت و.. را برمیشماریم وی در این قسمت از نوشتار خود به آثار عمومی نبی مانند رحمت ، رفع عذاب ، تزکیه و.. را با توجه به آیات قرآن اشاره وتوضیح میدهد. آنجه درادامه کتاب آمده است ، بعد از توضیح کوتاهی پیرامون مفهوم (حبیب ) که از صفات ویژه نبی اکرم (ص) به بیان کلام علما وبزرگان پیرامون توسل پرداخته است. مؤلف بعد از بررسی مسئله وسیله برای فهم حقیقت توسل به این نتیجه رسیده است که وسیله قرار دادن از اعمال حسنه اسلامی محسوب می گردد که مستندات قرآنی و روایی نیز مؤید این مطلب می باشند. اما وهابیت با عقائدی متحجرانه، مبتدعانه آن را بدعت محسوب کرده و با وارد نمودن شبهاتی در موضوع توسل سعی بر انحراف و اضلال مسلمین معتقد دارند. لذا مؤلف به نقد و ردّ شبهات وهابیت در این موضوع پرداخته است.

إقناع اللائم علی إقامة المآتم کتابی است از سید محسن امین درباره ضرورت سوگواری بر سیدالشهداء و شیوه صحیح آن. این کتاب در راستای تلاش سید محسن امین برای اصلاح شعائر حسینی نوشته شده است. نویسنده در این کتاب به پرسش‎ها و اشکالات بر اصل سوگواری پاسخ داده، نمونه‎های تاریخی و روایی فراوانی را در تأیید و نیکویی سوگواری ذکر می‎کند. هم‎چنین فوائد فراوان سوگواری سیدالشهداء را ذکر می‎کند. سید محسن امین، در این کتاب ضرورت سوگواری سید الشهداء و شیوه صحیح آن را بیان می‌کند. او انگیزه‌اش از تألیف کتاب را پاسخگویی به برخی پرسش‌ها و خرده‌ها درباره اقامه عزای امام حسین شمرده است. اقناع اللائم ردیه ای است بر مقاله ای در مجله الذخیرة الاسلامیة نوشته احمد سورکتی انصاری سودانی. امین، پس از آنکه درباره نیکویی اقامه عزای سیدالشهدا می‌نویسد، در فصل‌هایی به ادعاهای طرح شده پاسخ می‌گوید. - فصل اول: اندوه و گریه بر شهادت امام حسین در این فصل ادله جواز و رجحان گریه در عزای سیدالشهداء بیان می‌شود. امین نخست به اصل اباحه استناد می‌کند و می‌گوید مادام که سوگواری مشتمل بر حرام نباشد، این فعل مباح است. سپس به اتفاقات طبیعی پس از عاشورا که دلالت بر غضب خداوند داشت همانند سرخی آسمان و گریه سنگریزه‌ها و...، استناد می‌کند. سپس مثال‌های فراوانی از گریه پیامبران و نبی اسلام و امامان را ذکر می‌کند. همچنین به روایاتی که امامان سوگواری و گریه در روز عاشورا را توصیه کردند. - فصل دوم: سرودن شعر و مرثیه خوانی بر مردگان؛ در این فصل مراثی فراوانی که در زمان حیات پیامبر و پس از وفات او سروده شده بود، ذکر شده است. همچنین سروده‌های صحابه و تابعین و مسلمانان پس از آن در مصیبت‌هایشان، به عنوان دلیلی بر جواز و رجحان مرثیه سرایی آمده است. مرثیه‌های از صحابه و نیز سروده‌هایی در رثاء سید الشهداء و اصحابش در این فصل ذکر شده است. - فصل سوم: بزرگداشت درگذشتگان؛ سید محسن امین بزرگداشت اموات را سیره عقلا می‌داند و مثال‌هایی از فرهنگ‌های دیگر ذکر می‌کند. سپس به فعل رسول خدا در بزرگداشت حمزه سید الشهدا و رثاء حضرت زهرا در وفات پیامبر و رفتار مشابه دیگر صحابه مثال می‌آورد. - فصل چهارم: شرکت در مجالس سوگواری و اظهار حزن؛ در فصلی کوتاه به چندین روایت از فعل پیامبر اسلام پس از شنیدن خبر شهادت جعفر و ابن رواحه و نیز قراء، استناد می‌کند. - فصل پنجم: انفاق برای مردگان و اهدای ثواب آن به آن‌ها؛ در این فصل نیز مانند فصل‌های گذشته به روایاتی که عمدتاً از منابع عامه است برای اثبات مدعا استناد می‌شود. - فصل ششم: فواید دینی و دنیوی برپایی مجالس امام حسین؛ امین نخست به سیره عقلاء در یادبود سالیانه بزرگان اشاره می‌کند. سپس فواید برگزاری سالیانه مجالس سوگواری را بیان می‌کند. همدردی و مواسات با پیامبر و اهل بیت او، یاری حق و زنده نگه داشتن آن و خوار کردن باطل و از بین بردن آن، شناخت فضائل اخلاقی و صفات پسندیده و تشویق بر آن و نیز آشنایی با قرآن، تاریخ و دیگر معارف در این مجالس، ذکر اخبار و حفظ و ضبط تاریخ عاشورا، فراموش نشدن این واقعه، ترقیق قلب و تقویت حس همدردی و شفقت، شنیدن موعظه و ارشاد و ترغیب به امر به معروف و نهی از منکر، گردآمدن مؤمنان و فواید اجتماعی این گردهمایی، ایجاد پایگاه تبلیغی و تبشیری دین و معرفی آن به دیگران، تسلی دهی به مؤمنان در مصیبت‌هایشان و... از فوایدی است که سید محسن امین برای برپایی عزای سیدالشهداء ذکر می‌کند. - فصل هفتم: اسرار شهادت امام حسین در گفتار موسیو ماربین آلمانی و دکتر جوزف فرانسوی؛ سید محسن امین در این فصل دو رساله کوتاه از دو پژوهشگر اروپایی نقل می‌کند. - فصل هشتم: چکیده کتاب؛ در این فصل به اجمال نتیجه مباحث پیشین را ذکر می‌کند و به صورت گذرا اشکالات سودانی را طرح و رد می‌کند.

عبدالله بن سبأ دراسة و تحلیل یکی از آثار علی آل محسن، از علمای شیعه عربستان می باشد. وی در این کتاب به صورت زیبایی به بررسی موضوع عبدالله بن سبأ پرداخته است. همانطور که می‌دانید سلفیت و وهابیت بلکه به تعبیر بهتر، معاندین شیعه، تشیّع را زاییده افکار عبدالله بن سبأ می‌دانند. آنان با استناد به روایت طبری شیعه را متهم می‌کنند که شیعیان پیرو افکار عبدالله بن سبأ هستند. هر چند عالمان بزرگ اهل سنت این نظریه را هرگز نپذیرفته‌اند. شیخ علی آل محسن، در بررسی موضوع عبدالله بن سبأ، ابتدا به سراغ منابع اهل سنت رفته و ثابت کرده است، مهمترین منبعی که داستان ساختگی انتساب شیعه به عبدالله بن سبأ در آن نقل شده است، کتاب تاریخ طبری است. طبری این روایت را به نقل از «سیف بن عمر» آورده است. شیخ آل محسن، ثابت کرده است که راوی این روایت، یعنی «سیف بن عمر» فردی ضعیف است که همه علمای بزرگ اهل سنت، او را متهم به کذب و ضعف کرده‌اند. بنابراین نمی‌توان به این روایت ضعیف، استناد کرد. شیخ آل محسن، همچنین به بررسی عبدالله بن سبأ در منابع شیعه پرداخته است و به این نتیجه رسیده است که در رجال کشی روایاتی در رابطه با عبدالله بن سبأ وجود دارد. وی با بررسی سندی این روایات به این نتیجه رسیده است، به جز سه روایت که در کشی آمده است همگی ضعیف هستند. فقط سه روایت است که کشی نقل کرده است که صحیح السند هستند و نام عبدالله بن سبأ در آن روایات وجود دارد. در این روایات تصریح شده است که مردی به نام عبدالله بن سبأ وجود داشته و در رابطه با حضرت امیر غلو کرده است و حضرت از او خواسته که توبه کند ولی توبه نکرده و در نتیجه حضرت او را سوزانده است. شیخ آل محسن در نهایت نتیجه گرفته است، حداکثر چیزی که از این روایات می‌توان استفاده کرد، اینکه شخصی به نام عبدالله بن سبا وجود داشته است و توسط حضرت علی (علیه السلام) سوزانده شده است. اما هیچ ارتباطی بین عبدالله بن سبأ و شیعه وجود ندارد. زیرا هیچ روایتی از منابع روایی شیعه بر چنین چیزی دلالت ندارد.

ألْحُجّةُ عَلَی الذّاهب إلی تَکْفیر أبی‌طالب یا ایمانُ أبی‌طالب اثر سید شمس‌الدین فخار بن معدّ موسوی از علمای شیعه است. این اثر در اثبات ایمان ابوطالب، پدر حضرت علی(ع) نوشته شده است. مؤلف با استدلال به اجماع شیعیان و سخنان اهل سنت به اثبات اسلام ابوطالب پرداخته و در ده فصل به آن استناد می‌کند. ایمان ابوطالب یکی از مباحث کلامی بین شیعیان و اهل سنت است. بنا بر آن چه در برخی روایات و کتب تاریخی آمده است، ابوطالب عموی پیامبر اکرم(ص) و پدر امام علی(ع) به دین اسلام ایمان نیاورده و مشرک از دنیا رفته است. اهل سنت، منکران ایمان ابوطالب هستند و به روایاتی استدلال کرده‌اند که نشان از عدم ایمان آوردن ابوطالب و پافشاری وی به آیین اجداد خویش حتی تا لحظه مرگ دارد. اما شیعیان با توجه به روایات اهل بیت(ع)، بر این مطلب اجماع دارند که ابوطالب به رسول خدا ایمان داشت. علمای شیعه علاوه بر پاسخ به استدلالات منکران، دلایل خویش را بر ایمان ابوطالب ذکر کرده‌اند. نویسنده، استدلال‌هایی را درباره ایمان ابوطالب ذکر کرده تا جای هیچ شک و شبهه‌ای باقی نماند و نه تنها اجماع مسلّم علمای شیعه را بر این مطلب اثبات می‌کند، بلکه اقوال بسیاری از اهل سنت را هم که قائل به این مطلب بودند به عنوان مؤید شیعه ذکر می‌نماید. کتاب دارای یک مقدمه و ده فصل و یک خاتمه است: الف- مقدمه: شامل بیان انگیزه تألیف کتاب و مقام اجداد پیامبر و ابوطالب است. ب- فصل‎های کتاب: فصل اول: در معنای ایمان و اثبات ایمان ابوطالب از راه‌های مختلف. فصل دوم: ادله قائلین به کفر ابوطالب از جمله آیه «إنک لا تهدی من أحببت» و جواب از آن‌ها. فصل سوم: اثبات محبت پیامبر نسبت به ابو طالب که با توجه به حرمت دوستی کفار، ایمان ابوطالب را اثبات می‌کند. فصل چهارم: کلمات و اشعار ابوطالب که دلالت بر ایمان او می‌کند. فصل پنجم: جریان مفقودشدن پیامبر(ص) و علی(ع) و امر ابوطالب به فرزندش جعفر بر نماز با آنان. فصل ششم: وفات ابوطالب و امر پیامبر به غسل و دفن او. فصل هفتم: مهربانی‌های ابوطالب نسبت به پیامبر(ص) و اشعار دلالت‌کننده بر اسلام او. فصل هشتم: قصیده معروفی از ابو طالب و چند واقعه تاریخی که ایمان ابو طالب را اثبات می‌کند. فصل نهم: وصیت‌های ابوطالب به اطرافیان برای حمایت از پیامبر(ص) و انگیزه‌های سیاسی ایجاد تردید در ایمان ابوطالب. فصل دهم: دلیل کتمان اسلام ابوطالب از سوی خودش و تشبیه ابوطالب به اصحاب کهف و مؤمن آل فرعون که ایمان‌شان را مخفی می‌کردند. ج- خاتمه کتاب: مصنف در خاتمه تأکید می‌کند آنچه آورده، قطره‎ای از دریا بوده و درخواست اجر و ثواب از خداوند تا همه اعمالش را فقط برای خدا قرار دهد.