جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف پژوهش حاضر بررسی شناخت حسی از دیدگاه ارسطو و سهروردی است. روش پژوهش توصیفی – تحلیلی بوده و نخست، دیدگاه ارسطو، درباره‌ چگونگی شناخت حسی کاویده شد؛ سپس با بیان دو نقد کارساز سهروردی بر فلسفه مشاء، یکی در زمینه‌ روش‌شناختی و دیگری در زمینه‌ شناخت حسی، دیدگاه سهروردی بررسی گردید، در پایان دو دیدگاه مشاء و اشراق تحلیل گردید و نشان داده شد که نقد سهروردی بر دیدگاه ارسطو درباره شناخت حسی، نقدی بنیادی است. نتایج نشان می‌دهد که نقد و گذر از معرفت‌شناختی حسی ارسطو می‌تواند به راهکاری بدیع و استوار‌تر منجر شود.

ترجمه ماشینی : مطالعه من در پایان نامه به بررسی ذهن استاد فلسفه اسلامی فارابی در مقایسه با فلسفه یونان باستان افلاطون و ارسطو به طور خاص اختصاص دارد. در مطالعه‌ام سعی می‌کنم اندیشه کلامی فارابی را که بسیار متأثر از افلاطون و ارسطو بود، تحلیل کنم. در تحلیل خود تأثیر تلاش او برای آشتی دادن دو فیلسوف یونانی را بررسی کرده ام و در عین حال سعی در حفظ جنبه مذهبی اندیشه او که بسیار متاثر از شیعیان بود، بوده ام. از این رو، در فصل آخر سعی کردم تأثیر الهیات او را بر بینش سیاسی او در آرمان گرایی شهر با فضیلت بررسی کنم.

«تفکر یونانی» از ابتدای ورود به دنیای اسلام همواره مورد توجه متفکران دنیای اسلام بوده است. برخی با پذیرش امکان حصول معرفت عقلی خوداتکا به درون آن تفکر یونانی وارد شدند و سعی کردند تفسیر اجتهادی خودشان را از آن ارائه دهند و برخی دیگر با طرح دوگانگی ذاتی معرفت عقلی خوداتکای ارسطویی با معرفت کشفیِ مبتنی بر آموزه‌های وحیانی بر تفکیک ذاتی آن‌ها تأکید کردند. ملاصدرای شیرازی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین فیلسوفان دنیای اسلام، سعی کرده است در عین تأکید بر حقیقی‌بودن حکمت کشفی‌، با طرح برخی مبانی هستی‌شناختی و با تکیه بر میراث فیلسوفان پیش از خود، اهمیت معرفت‌زایی از طریق قیاس برهانی را نشان دهد و در یک خوانش منحصربه‌فردی نوعی وحدت تشکیکی بین معرفت حاصل از حکمت بحثی و حکمت اشراقی ارائه دهد. نوشتار حاضر با روش تحلیلی سعی دارد جایگاه «هویت یونانی» را نزد ملاصدرا بررسی نماید تا از این طریق، کمکی به درک هویت فلسفه در دوران اسلامی و رابطۀ عقل و وحی در عالم اسلام کرده باشد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه تلاشی برای پاسخ به دو پرسش مرتبط در فلسفه ارسطو است. (الف) این مفاهیم چگونه به دست می آیند و در درک هر فرد گنجانده می شوند، و (ب) به چه معنا و بر چه اساسی می توانیم از حقایق اخلاقی اساسی، جهانی و عینی صحبت کنیم. نتایج بررسی رابطه زبان با اندیشه و واقعیت، و به طور کلی اکتساب مفاهیم، ​​موضوعاتی که دیگران به آن پرداخته اند، در کاربرد آنها به ویژه در معرفت شناسی اخلاقی ارسطو بررسی می شود. بررسی اولیه پیشینه کلی شامل بازسازی نظریه معنا در De Interpretatione و مقولات ارسطو، همراه با چارچوب کلی او در مورد اکتساب مفاهیم و کلیات در تحلیل پسین B.19، بحث در مورد عملکرد در B. 19، در رابطه با آن در De Anima نیز داده شده است. بحث ما از معرفت شناسی ارسطو بررسی می کند که او، همانطور که یادآوری افلاطونی را رد می کند، در بحث بین چامسکی و تجربه گرایان کجا ایستاده است، سپس بررسی می کنیم که تا چه حد مراحل کسب امر اخلاقی مشابه با علوم است، و نقشی که در معرفت شناسی اخلاقی و غیراخلاقی ایفا می کند، ارتباط با رشد اخلاقی و کیفیت زندگی ما نیز مورد توجه قرار می گیرد. در مورد سؤال دوم، به ماهیت مفاهیم اخلاقی ارسطویی می پردازیم و بررسی می کنیم که این مفاهیم تا چه حد از مواردی هستند که بررسی ساختار مفهوم ارسطویی متضمن تمایزات بین این مفهوم است که موضوع جهانی بودن و مبنای عینی یک مفهوم اخلاقی را مطرح می کند. . بحث در مورد مفاهیم و اطلاعات بیشتر در مورد ساختار مفاهیم پیچیده اخلاقی برای ارسطو و نحوه کسب تدریجی آنها توسط درک فردی فراهم می کند.

بحث از نفس و قوایش همواره از دغدغه‌های فیلسوفان بوده است. یکی از این قوا حافظه است. ارسطو و ابن‌سینا در تفسیر این قوه از نفس، دو راه جداگانه انتخاب کرده‌اند. ابن‌سینا حافظه را خزانه وهم می‌داند. در مقابل، ارسطو از قوه وهم نامی نمی‌برد و از این‌رو درباره خزانه‌اش نیز بحث نمی‌کند و با توضیحاتی که می‌دهد تقریباً حافظه را با قوه تخیل یکی می‌داند. در این مقاله در صدد بررسی نظر ابن‌سینا و ارسطو درباره کارکرد حافظه هستیم تا وجوه افتراق و تشابه این دو فیلسوف را نشان دهیم. طبعاً میزان تأثیرپذیری ابن‌سینا از ارسطو در مسئله حافظه را نیز مشخص خواهیم کرد. سنخ این مطالعه تاریخ‌نگاری اندیشه و استخراج آرا از منابع مختلف، مقایسه میان آنها و بررسی نقادانه است. نتیجه اجمالی این است که ابن‌سینا در بیشتر مباحث نفس از ارسطو متأثر بوده است، اما تفسیرش از حافظه با تفسیر ارسطو تفاوت‌های بنیادینی دارد. ارسطو در تفسیرش از حافظه به یادآوری و عنصر زمان در شکل‌گیری حافظه توجه ویژه دارد، اما ابن‌سینا از نقش زمان و یادآوری، سخنی به میان نمی‌آورد.