جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این مقاله برگرفته از پژوهشی در باب زیبایی شناسی کلام شیخ احمد غزالی (عارف قرن 5 و 6) در شاهکار عرفانی - ادبی او، «سوانح العشاق» می باشد. در این پژوهش برآنیم که نحوه بیان و انتقال مفاهیم عرفانی و عاشقانه شیخ را از رهگذر کلام شیوای او تحلیل کرده و نحوه سخن گفتن و تصویرهای شاعرانه وی را در این اثر تحلیل کنیم. بنابراین، پس از درآمدی موجز، دیدگاه شیخ را درباره مقوله زیبایی و زیبایی شناسی به اختصار بررسی کرده ایم. در خلال این بررسی است که دامنه سخن به «زیبایی شناسی عرفانی» کشیده می شود و تفاوت زبان اشارت و عبارت بیان می گردد. سرانجام برای نمایش زبان آوری شیخ احمد غزالی، تصویرآفرینی او در قالب های تشبیه، استعاره، کنایه، تشخیص و پارادوکس با ذکر نمونه هایی، معرفی شده است.