مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

‫چکيده : اين پژوهش مي کوشد بر اساس آيات قرآن کريم و سخنان و سيره اهل بيت( ابعاد مختلف امنيت و اهميت و جايگاه آن را بررسيده و رابطه بين ايجاد امنيت در جامعه با رشد تربيت فردي و اجتماعي، توسعه سياسي، اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي را بيان کند. نويسنده نوشتار حاضر را در سه فصل ساماندهي کرده است. در فصل اول ضمن تعريف امنيت از جنبه لغوي، اصطلاحي و قرآني، نمونه‌هايي از آياتي را که در آن ها به نوعي از امنيت سخن رفته، ذکر مي‌نمايد. آن گاه با اشاره به جايگاه امنيت در سنت، سيره امام علي(، پيامبر اکرم( و امام زمان( را در تأمين امنيت بررسي مي‌کند. فصل دوم به اقسام امنيت و آثار فقدان امنيت در جامعه اسلامي اختصاص دارد. نگارنده دراين زمينه نخست به امنيت فردي و عوامل ايجاد آن اشاره کرده و امنيت نفسي، روحي، مالي و ناموسي را از اقسام امنيت فردي برمي شمارد. سپس با توجه به امنيت اجتماعي، ايجاد امنيت براي اقليت‌هاي ديني در جامعه اسلامي، نقش دولت اسلامي در تأمين امنيت اجتماعي، ايجاد امنيت در عرصه‌هاي اعتقادي، علمي، ادراي، قضايي، سياسي، محيط زيست و بين‌المللي توسط حکومت را تبيين ساخته و خشونت و گسترش ترور را از آثار فقدان امنيت در جامعه قلمداد مي کند. در فصل سوم راهکارهاي قرآن کريم براي تأمين امنيت و جبران فقدان آن واکاوي شده و رابطه بين ايجاد امنيت با مسأله تعليم و تربيت، نسبت بين امنيت و اجراي احکام شرعي، آثار امنيت اجتماعي در اجراي صحيح امر به معروف و نهي از منکر، رابطه بين وجود امنيت با تأمين عدالت اجتماعي و نقش احکام جزايي اسلام و مجازات مجرمين در تأمين امنيت اجتماعي شرح و بررسي مي شود.

‫چکیده و 20 صفحه از متن الکترونیکی در پیوست ها و منابع دیجیتالی قابل رؤیت می باشد

‫قرآن بسندگی به توجه تام و همه جانبه به قرآن گفته می شود كه در حوزه دين و تفسير قابل بحث است. قرآن¬بسندگی در دین در بحث از منابع شریعت، در رابطه بین کتاب و سنت به عنوان دو منبع وجوبی در تشریع و استخراج برنامه¬های دینی، به حالت و رابطه¬ای اطلاق می¬شود که در ارتباط این دو در دین شناسی، توجه تام به قرآن می¬شود و برای امور دینی کافی به نظر می¬رسد و نقش سنت نادیده انگاشته می¬شود. قرآن ¬بسندگی¬نخستین که به قرآن¬بسندگی در منابع شریعت نامبردار بود، به عنوان راهبرد تک منبعی در منابع شریعت، یک مسیر انحرافی و دستاویزی سیاسی بود که نابود کننده¬ی تفسیر ماثور بود و به عنوان عامل بسترساز در قرآن¬گرایی افراطی نقش داشت. قرآن¬بسندگی در تفسیر به عنوان یک جریان افراطی-انحرافي، در زیر مجموعه روش تفسیر قرآن به قرآن و جهد و جد مفسر و افراط او حاصل می¬شود، می¬توان آن را یک جریان افراطی در نظر گرفت که مفسر مجتهد می¬خواهد با تكيه صِرف به قرآن، به تفسير و تفهيم آن دست يابد. برای قرآن بسندگي در تفسیر، ادله¬ای طرح شد که پس از تحلیل و بررسی آن معلوم شد كه ادله به قابل فهم بودن قرآن، حجیت ظواهر آن و اندیشیدن در قرآن و پند گرفتن از آن دلالت داشت و در بالاترین سطح از ادله، آیات دسته جامعیت به استقلال قرآن در تبیين رهاورد و مقاصد خود در امور هدايت دلالت داشت و بیشتر از این از ادله قرآنی چیزی قابل برداشت نیست. از ادله روایی هم به استفاده از قرآن تشویق شده بود که راهی برای دوری از مهجوریت قرآن بود. با توجه به اين تحليل؛ قرآن-گرايي افراطي اتقان و استواري لازم براي ارائه تفسير كارامد را ندارد و ادله آن کافی نیست و استفاده از اين روش در تفسير قرآن ، یک برداشت ناقص از تفسير قرآن به حساب مي¬آيد. در توجه به قرآن و استفاده از روش تفسیر قرآن به قرآن به عنوان یگانه روش راستین و اصیل، مي توان به قرآئن درون متنی قرآن توجه حداکثری داشت و از سنت به عنوان قرینه منفصل در تفسیر کمک گرفت. تفسیر معتبر در گرو همین پیشنهاد قابل ملاحظه و ارزش است.

شناخت شناسی و استلزامات تربیتی آن یکی از مهم ترین و حساس ترین مباحث فلسفه تعلیم و تربیت را تشکیل می دهد. این تحقیق با هدف بررسی و تبیین شناخت شناسی و استلزامات تربیتی آن از دیدگاه قرآن کریم که عالیترین منبع استخراج موضوعات مرتبط با فلسفه تربیتی اسلام و تعلیم و تربیت اسلامی می باشد، انجام گرفته است. پژوهش حاضر از نوع نظری یا مروری بوده است و با روش توصیفی ـ تحلیلی صورت گرفته است. نتایج تحقیق مبیّن آن می باشد که قرآن کریم جایگاه فوق العاده ای برای علم و شناخت قائل است؛ به همین دلیل معلمین را مورد تکریم قرار می دهد و دانش آموزان را می ستاید. قرآن کریم، ضمن اشاره به حواس، عقل و قلب به عنوان ابزارهای شناخت، حواس را به منزله ی گذرگاه عقل و عقل را به دلیل نقشی که در امر تفکر و تدبر دارد، زمینه ساز تصفیه ی قلب دانسته است. در این راستا روشهای آموزشی که منجر به تقویت و به کارگیری بیشتر این ابزارها می گردد، مورد تاکید قرار می دهد. در این تحقیق، از وادار نمودن فرد به تفکر و تدبّر از طریق مشاهده وگفتگو به عنوان زیربنای تمامی روش های آموزشی قرآن کریم یاد شده است. براساس نتایج مذکور به معلمین و دست اندرکاران امر تعلیم و تربیت پیشنهاد می شود که خود را محدود به پرورش ابزار حواس ننمایند؛ از روشهای آموزشی که موجب پرورش عقل و قلب می گردد، استفاده نمایند و فرصت تفکر را به صورتهای گوناگون برای شاگردان ایجاد کنند، علاوه بر این با توجه به منابع شناخت، تعلیم و تربیت را محدود به کتب درسی ننمایند ومحتواهای آموزشی را متناسب با نیاز جامعه طرّاحی نمایند.