جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در حالی که اروپا به سوی سال 1992 و وحدت کامل اقتصادی پیش می رود و اروپای شرقی سعی می کند راه خود را در نظم اقتصادی جدید بیابد، ایالات متحده تردید می کند. آیا نظم جدید اقتصادی اروپا برای ایالات متحده خوب خواهد بود یا خیر؟ چنین سوالی با تغییرات جهانی در نظم تکنولوژیکی تشدید می شود که بیشتر در قدرت فنی-اقتصادی جدید ژاپن مشهود است. همانطور که انتظار می رود، فیلسوفان در برخورد با چنین مسائلی کند بوده اند و عدم علاقه به سبک های مختلف فلسفی در نقاط مختلف جهان اضافه شده است. آنچه این جلد به آن می پردازد بیشتر به سبک های متضاد مربوط می شود تا رویارویی اساسی با مسائل دنیای واقعی. اما تلاش هایی برای مشخص شدن وجود دارد. سمپوزیوم در مورد ایوان ایلیچ - با مشارکت فیلسوفان و منتقدان اجتماعی در دانشگاه ایالتی پنوانیا، که ایلیچ چندین سال در آن تدریس کرده است - ممکن است کلیشه قدیمی دنیای قدیم در مقابل دنیای جدید را نشان دهد. تهدیدهای ایلیچ علیه فناوری اغلب توسط آمریکایی ها به عنوان پیشگویی به سبک دنیای قدیم رد می شود، در حالی که ایلیچ در زادگاهش اروپا ناشناخته به نظر می رسد. اما آلبرت بورگمان، متولد آلمان، اگرچه اکنون در ایالات متحده مستقر شده است، نشان می دهد که حفظ این دوگانگی قدیمی در دنیای تکنولوژیکی ما دشوار است. تمرکز بورگمان بر مشکلات فناورانه فوری است که در اروپا و آمریکا تقریباً به طرز دردناکی آشکار شده است.

ترجمه ماشینی: ویلیام تاب، استاد جامعه شناسی و اقتصاد در دانشگاه سیتی نیویورک است. این کتاب پر زرق و برق بحث جهانی شدن، نظم اقتصادی پس از سال 1945، نهادهای مالی بین‌المللی، بحران‌ها، امور مالی، شرکت‌های بزرگ، تجارت و سرمایه‌گذاری بین‌المللی، سازمان تجارت جهانی، تضاد بین بازارها و نیروی کار، و استراتژی‌های جایگزین را مورد مطالعه قرار می‌دهد. او سیاست و اقتصاد را به هم پیوند می‌دهد و ادبیات را در اقتصاد، روابط بین‌الملل و اقتصاد سیاسی بین‌المللی بررسی می‌کند. او مشاهده می‌کند که در دهه 1920، "افت تورم، فشار برای افزایش صادرات، کاهش ارزش رقابتی، و حمایت‌گرایی فزاینده محصول بحران ناشی از آن بود، نه علت آن." کشورهای اروپایی پس از جنگ جهانی دوم با حمایت از صنعت خود و ترویج مصرف خانگی، بسیار قبل از تشکیل بازار آزاد EEC، بازسازی شدند. او می نویسد، "نئولیبرالیسم به طور گسترده توسط بسیاری از اقتصاددانان جریان اصلی درک می شود که از نظر اهداف اعلام شده خود شکست خورده است. این نئولیبرالیسم باعث رشد سریع اقتصادی، کاهش فقر و یا ثبات بیشتر اقتصادها نشده است. در واقع طی سال های اخیر هژمونی نئولیبرال، رشد کند شده است، فقر افزایش یافته است، و بحران های اقتصادی و مالی اکثر کشورهای اقتصاد جهان را گرفتار کرده است. داده ها در مورد همه اینها بسیار زیاد است. با این حال، نئولیبرالیسم به عنوان پروژه بین المللی ترین بخش های سرمایه موفق شده است. در هدف اعلام نشده خود، تسلط شرکت های فراملی، تامین کنندگان مالی بین المللی و بخش هایی از نخبگان محلی را افزایش داده است." همانطور که صندوق بین المللی پول مجبور به اعتراف شد، "شواهد تجربی دلیل قطعی مبنی بر اینکه یکپارچگی مالی رشد را برای کشورهای در حال توسعه افزایش داده است، اثبات نکرده است." Tabb نشان می دهد که چگونه آزادی حرکت سرمایه به معاملات غیرقانونی کمک می کند و او "وسعت فساد و جنایت در سیستم" را توصیف می کند. او توضیح می‌دهد: «سودهای حاصل از انتقال سودهای به‌دست‌آمده غیرقانونی، وجوهی که به دنبال پنهان کردن منشأ خود در اختلاس و فساد، و اجتناب از مالیات هستند، منابع اصلی درآمد بانک‌ها هستند. آزادسازی مالی همچنین منابع را نادرست تخصیص می دهد زیرا سفته بازی را ترویج می کند. گردش مالی روزانه 1.5 تریلیون دلاری ارز خارجی در دهه 1990 (70 برابر ارزش تجارت جهانی) بیشتر بر روی تغییرات نرخ بهره و تغییرات در عرضه پول بود. تامین مالی تجارت یا سرمایه گذاری نبود. موسسات مالی بین‌المللی «نماینده منافع سرمایه» هستند: طبقات سرمایه‌دار مسلط جهان از آنها برای اعمال قدرت بر سایر کشورها استفاده می‌کنند. Tabb توضیح می دهد، "منافع سرمایه فراملی و مالی بین المللی، شرایطی را هدایت می کند که بر اساس آن نهادهای حاکمیت اقتصادی دولتی جهانی ساخته می شوند، در طول زمان اصلاح می شوند و برای تعریف و اجرای حقوق مالکیت استفاده می شوند." آنها به هیچ وجه دموکراتیک نیستند. او در پایان می‌گوید: «تمایل تورم‌زدایی جهان را تهدید می‌کند، زیرا همه کشورها برای جذب سرمایه از طریق کاهش هزینه‌های دولت و کاهش هزینه‌های نیروی کار رقابت می‌کنند.» در پاسخ، کشورها باید تقاضای داخلی خود را با سرمایه گذاری بیشتر و افزایش دستمزدها افزایش دهند و باید حرکت ارز و جریان سرمایه را کنترل کنند.

ترجمه ماشینی: این مجموعه به موقع به بررسی معضلات اخلاقی و قانونی در مراقبت های بهداشتی ناشی از جهانی شدن می پردازد. تضاد بین منافع عمومی و حقوق فردی، چالش قانون‌گذاری متخصصان و دسترسی به خدمات بهداشتی، و تأثیرات بازار جهانی، همگی در بحث‌های معاصر در این زمینه برجسته هستند. در نتیجه جهانی شدن، مسائل مربوط به قوانین سلامت و اخلاق زیستی را نمی توان تنها در محدوده های سیاسی که مفاهیم سنتی افراد و جوامع را تعریف می کند، درک کرد. در عوض، راه‌حل‌های مشکلات نوظهور نیازمند درک جهانی از حقوق و تعهدات، از جمله ارزیابی مجدد چارچوب‌های اخلاقی و رژیم‌های قانونی است که در حال حاضر بر مبادلات در مراقبت‌های بهداشتی حاکم است. دانشمندان برجسته در اخلاق زیستی، حقوق، پزشکی و فلسفه از حوزه های قضایی مختلف این موضوعات را در این جلد درگیر می کنند و نیاز به راه حل های فراملی را در عصر جهانی مراقبت های بهداشتی نشان می دهند.

ترجمه ماشینی: این کتاب تلاشی است برای درک چالش های جهانی شدن و حکمرانی در بخش دولتی. که از دیدگاه کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه نوشته شده است، از حاکمیت و مدیریت دولتی به جای یکدیگر استفاده می کند تا استدلال کند که وظایف اجرایی نیاز به همکاری هر دو بخش دولتی و خصوصی دارد، به ویژه در چشم انداز جهانی که به سرعت در حال جهانی شدن است. سپس از تحلیل های آماری برای بررسی چالش های جهانی شدن در مدیریت منابع انسانی، اخلاق و مسئولیت پذیری، پایداری، حکومت های الکترونیکی و رهبری در بخش عمومی استفاده می کند.

ترجمه ماشینی: تا همین اواخر، مبارزات برای عدالت در پس زمینه یک چارچوب بدیهی پیش می رفت: دولت سرزمینی محدود. با آن تصویر «وستفالیایی» از فضای سیاسی که به طور پیش فرض فرض شده بود، حوزه عدالت به ندرت در معرض مناقشه آشکار قرار می گرفت. اما امروزه، فعالان حقوق بشر و فمینیست‌های بین‌المللی به منتقدان تعدیل ساختاری و سازمان تجارت جهانی می‌پیوندند تا این دیدگاه را به چالش بکشند که عدالت فقط می‌تواند یک رابطه داخلی میان هموطنان باشد. آنها با هدف قرار دادن بی‌عدالتی‌هایی که از مرزها عبور می‌کنند، مقیاس عدالت را به موضوع مبارزه آشکار تبدیل می‌کنند. نانسی فریزر با الهام از این تلاش‌ها می‌پرسد: چارچوب مناسب برای نظریه‌پردازی عدالت چیست؟ در مواجهه با کثرت ترازوهای رقیب، چگونه بفهمیم که کدام یک واقعاً عادل است؟ فریزر در بررسی این پرسش‌ها، نظریه‌ی بازتوزیع و بازشناسی را که به طور گسترده مورد بحث قرار گرفته بود، بازبینی می‌کند. او سومین بُعد «سیاسی» عدالت را معرفی می‌کند – بازنمایی – و نوع جدیدی از نظریه انتقادی را که بی‌عدالتی‌های «قالب‌بندی نادرست» را پیش‌زمینه می‌کند، شرح می‌دهد. او با تعامل با متفکرانی مانند جیرجن هابرماس، جان رالز، میشل فوکو و هانا آرنت، نقشه‌برداری «پساوستفالینی» از فضای سیاسی را در نظر می‌گیرد که همبستگی فراملی، تبلیغات فرامرزی و چارچوب‌بندی دموکراتیک و همچنین پروژه‌های رهایی‌بخش را در بر می‌گیرد. عبور از مرزها نتیجه این است که در یک جهان در حال جهانی شدن، بازتابی پایدار در مورد اینکه چه کسی باید با توجه به چه چیزی حساب کند است. (تابستان 2010)