جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

نگرش اسلام به جوان و دوران جوانی، نگرشی مبتنی بر واقعیت است. این نگاه واقع بینانه تصویری کامل از ابعاد و زوایای وجودی انسان در دوره جوانی به تصویر می کشد، به گونه ای که نقاط مثبت و منفی ویژگی هایی انگاشته شده است؛ بدین معنا که اسلام برخی ویژگی هایی را که ما نسبت به آن ها ارزش داوری منفی داریم، مقتضای دوره جوانی و حتی لازم? آن می داند که البته باید هدایت و تربیت شود؛ این ویژگی ها مقطعی و عرضی است و چنان نیست که همیشگی و تا آخر عمر با جوان همراه باشد. از منظر آیات و روایات ویژگی های دوران جوان که عبارتند از: 1.ضمیری بسیار پذیرا و مستعد 2.تنش های روانی شدید 3. گرایش به دین و معنویت 4. جوانی سرشار از نیروهای جسمی 5.جوان، بر خوردار از استعدادها و توانایی های عقلی و ادراکی زیاد 6.جوان و علم و دانش اندک 7.حساسیت و زودرنجی جوان 8. زیبا خواهی و زیبایی جویی جوان9 و10. استقلال خواهی و مشارکت جویی جوان 11.نرم دلی و انعطاف پذیری جوان 12.آرزومندی جوان تبیین شده است و سعی بر آن بوده شناخت و معرفت نسب به جوانی و دوران جوانی ایجاد شود تا بتوان برنامه ریزی صحیحی انجام شود. در بیان موانع رشد و تربیت دینی در دوران جوانی به دو حوزه بسیار مهم اشاره شده است. الف:عوامل محیطی (شامل: خانواده، دوست، اجتماع، سیاست، اقتصاد و محتوای آموزش اعتقادی و روند بستر اخلاقی پیرامون جوان) ب:عوامل فردی (شامل: سعی و کوشش، تقوا، انجام واجبات و تکالیف الهی، دوری از دام های شیطان، دوری از رزائل اخلاقی همچون غفلت، آرزهای دراز، غرور، لجاجت، حب دنیا، تکبر، سوئ ظن، عجله، تعصب بی اساس). با فرض موضوعات مطروحه و آشنایی کامل و وافی مربی نسبت به متربی می توان از ابزارهایی همچون.1- الگوپذیری و محبت خدا و رسول و اهلبیت بهترین روش جذب و تربیت جوان 2- خیرخواهی، محبت به جوان در دعوت و تربیت جوان 3- محیط تربیتی نشاط آور، جذاب و سالم باید باشد 4- ایجاد گروه های دوستی سالم 5- نقش تربیتی قرآن و عبادات 6- تکریم شخصیت7-ایجاد قوای تعادلی. در جذب و تربیتی جوانان بهره جست.

سالهای متمادی است که در ایران علمای دینی در پیوند با نهاد دین و تعلیم و تربیت تاثیر عمده ای در فرهنگی و اجتماعی کردن نسل جدید دارند. مراکز آموزشی ایران در گذشته دور، که طبعا ًعلمای اسلام در آن بودند، علاوه بر علم ادیان، علم ابدان را هم آموزش می دادند و حکیمان چند بعدی تربیت می کردند. بعداً ٌروشنفکران و برخی حاکمان به تاسیس دانشگاه دست زدند. اما روشهای اعمال شده در دانشگاهها کم و بیش موجب برخی موضع گیری ها شد؛ یعنی دانشگاه به جای آنکه به بررسی بپردازد، به نفع این یا آن نظریه موضع می گرفت و چنین شد که فاصله دانشگاه و حوزه بسیار زیاد شد. متاسفانه در این بین عده ای از غربزدگان و ایادی خودباخته به مظاهر تمدن غرب نیز از گسترش دانشگاهها به عنوان وسیله ای در راستای اهداف شوم خود و استکبار غرب استفاده کردند. مقاله حاضر تلاشی علمی است در پاسخ به این سؤال که چرا در تاریخ صد ساله اخیر ایران ارتباط بین دو قشر روحانی و روشنفکر آن گونه که باید و شاید دوستانه نبوده و حتی در بیشتر موارد بین آن دو رقابتی ستیزه جویانه و ویرانگر حاکم بوده است. هدف این مقاله، یافتن دلایل جدایی حوزه و دانشگاه به ویژه از اوایل دوران مشروطه تاکنون و بیان نظرات اندیشمندان بزرگ معاصر در این زمینه است. لذا پس از ارائه مختصری از سوابق آموزش حوزوی و دانشگاهی در ایران و جهان، به بررسی تاریخچه، وضعیتها، مشکلها و راهکارهای موجود در تحقق وحدت حوزه و دانشگاه در ایران از دیدگاه امام خمینی (ره)، شهید مطهری، دکتر شریعتی، آل احمد و سایر صاحب نظران و اندیشمندان مهم در این زمینه پرداخته می شود و در انتها به نتیجه گیری و ارائه پیشنهادهایی در شرایط موجود کشور پرداخته می شود.

مرگ رخدادى عظيم در زندگى بشر است و انتقال از سرايى به سراى ديگر است. هرگز اين رخداد براى بشر خوشايند نيست، اما بااندك تأمل، سرنوشت عقوم بشر است كه بايد خود را براى آن آماده ساخت. ازاين رو، به كارگيرى راه كارهاى صحيح براى آموزشمفهوم «مرگ» به كودكان، به مثابه گذاشتن سنگ بناى سلامت فرد و اجتماع است. راه كارهاى صحيحى كه بايد مبتنى بر تأمل، متكىبر مبانى فلسفى اسلام و فراخور سن آنها باشد. اين مقاله با روش توصيفى ـ تحليلى در پى آن است تا با استناد به قرآن و منابع دينى و با تكيه بر برهان «خلف»، راه كارهايى مؤثربراى آموزش مفهوم «مرگ» به كودكان ارائه دهد. نتايج مبيّن آن است كه در گام اول، آموزش مفهوم «مرگ» به كودكان، بايد مبتنى برطفره رفتن و اجتناب از بسط مفاهيم مربوط به مرگ باشد، و در گام هاى بعد، مربى بايد از طريق روش هايى مانند «تشبيه» و «مشاهدهچرخه حيات و ممات در طبيعت» استفاده كند.

اندوه و اضطراب، یکی از پدیده‌های رایج عصر حاضر، سلامت روانی افراد را مورد تهدید جدی قرار داده و بسیاری از افراد را به بیماری روحی مبتلا، و آنان را راهی مراکز درمانی کرده ‌است، از این رو مطالعه این موضوع ضرورت یافته و رساله حاضر به بررسی راهکارهای رفع اندوه از دیدگاه آیات و روایات می‌پردازد. از آن‌جایی که غم و اندوه در ابعاد مختلف زندگی بیشتر انسان‌ها سایه انداخته‌ است هدف نوشتار حاضر این است که بصورت توصیفی-تحلیلی، عوامل حزن واندوه را شناسایی و راهکارهای برون رفت آن را از منظر قرآن و سنت تبیین کند. بررسی‌ها نشان می‌دهد قرآن و روایات به‌ عنوان دو منبع الهی، بی‌نقص‌ترین راهکارها را در جهت رفع این عوامل به بشر ارائه می‌دهند. این راهکارها را می‌توان در هفت دسته‌ی علمی، اعتقادی، اخلاقی، عملی، عبادی، طبیعی و بهداشتی تقسیم نمود. از لحاظ درمان علمی مواردی هم‌چون: شناخت آن‌چه سزاوار شادی و اندوه است، هماهنگی با واقعیت‌های دنیا و شناخت ویژگی‌های اندوه و...؛ از نظر درمان اعتقادی عواملی مانند: ایمان به خدای سبحان، ایمان به تقدیر و شناخت پاداش آخرت؛ در بخش درمان اخلاقی: زهد و دل‌نبستن به دنیا، رضایت‌مندی، شکیبایی و...؛ به لحاظ درمان عملی: گره‌گشایی از غم‌زده، توسل به اهل بیت (علیهم السلام)، غنیمت‌شمردن فرصت‌ها؛ از جهت درمان‌های عبادی: پرهیزگاری، جهاد، صدقه، درخواست از خداوند، پناه بردن به او و ...؛ درمان‌های طبیعی: خوردن انگور به‌ ویژه انگورسیاه، خوردن به، خوردن کندر، خوردن تلبینه و... و در درمان‌های بهداشتی راهکارهایی چون: شستن سر به‌ ویژه با سدر، پاکیزگی جامه، شستن دست پس از غذا، شانه زدن مو و... بیان کرد.

هدف تحقیق، تبیین عزت نفس و تأثیر آن در آرامش روان زوجین از منظر آیات و روایات است و سوال اصلی این است که در نگاه اسلامی عزت نفس چیست و چه تأثیری در آرامش روان زوجین دارد. روش تحقیق توصیفی تحلیلی است که بر روی آیات و روایات مرتبط با عزت نفس انجام شده است.در پاسخ به سوال تحقیق، نتایج به دست آمده در قلمروهای جایگاه، راهکارهای تقویت عزت نفس و رابطه‌ی عزت نفس با آرامش روانی زوجین تبیین شده است:در جایگاه عزت نفس، آیات و روایات اهمیت عزت نفس، لزوم حفظ عزت نفس و نتایج و آثاری همچون خداشناسی، تقوی، شناخت نسبت به اطرافیان، خلق نیکو، مهربانی و نرمی، همراهی و همدلی و کاستن از مخالفت ها و ایجاد فضای محبتی مطرح شده است. در تبیین راهکارهای تقویت عزت نفس نیز، تقوی الهی، اطاعت از خدا، توکل به او، توسل به پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اهل بیت (علیهم السلام)، عدم دلبستگی به دنیا، بردباری، رعایت ادب و احترام در تعامل با مردم، قناعت پیشگی، صداقت داشتن، متواضع بودن به عنوان راهکارهای تقویت عزت نفس معرفی شده است.و در نهایت اقدامات زوجین به راهکارهایی هدایت شده که از بروز مشکلات زناشویی آنان پیشگیری کرده و زمینه استحکام زندگی خانوادگی و زمینه آرامش روان زوجین را فراهم می-سازد.واژگان کلیدی: عزت نفس، نتایج، راهکار، آرامش روان، زوجین، آیات و روایات

در جوامع غربی به موازات گسترش نگرش های فردگرایانه، گرایش به داشتن فرزند کمتر شده است؛ زیرا فرزندان به طور طبیعی محدودیت ها و فشارهای روانی و اقتصادی متعددی را به خانواده تحمیل می کنند و درنتیجه به عاملی مؤثر در کاهش رضایت زناشویی مبدل شده اند که این امر موجب افزایش خانواده های بدون فرزند در جوامع صنعتی شده است. در مقابل، توصیه های دینی دربردارنده راهکارهایی هستند که اسلام از راه آنها کوشیده است فرزندان را به جای آنکه عاملی برای سرخوردگی و نارضایتی والدین باشند، به عاملی برای افزایش رضایت خاطر آنان و درنتیجه تحکیم پیوند زناشویی تبدیل کند. در آیین اسلام، وجود فرزندان مایه خیرات و برکات دنیوی و اخروی برای والدین است و آنها به هر دلیل، نباید خود را از این بهره مندی محروم سازند. در این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی، دیدگاه های اسلام و فمینیسم در موضوع تولید مثل و فرزندآوری با هم مقایسه شده و سپس چالش های اخلاقی فمینیسم برای خانواده در این موضوع و راهکارهای اسلام برای حل آنها بررسی شده است.

امروزه زنان معمار با آنکه بخش کثیری از جامعه معماری ایران را تشکیل می دهند، اما در حوزه های پژوهشی، آموزشی، اجرایی و حرفه ای، اقتدار لازم را ندارند و سهم شایسته ای در عرصه های مدیریتی به دست نیاورده اند.مدیران و کارفرمایان به علل مختلف از جمله داشتن مسوولیت هاى خانوادگى بیشتر، قدرت بدنى کمتر و اعتقاد به ناتوانى در نظارت و سرپرستى، زنان را براى حضور در کارگاه ها و امور اجرایى نامناسب مى دانند و در شرایط یکسان، جنسیت مرد را براى این گونه امور ترجیح مى دهند که این مساله زنان را به سمت فعالیت های دفترى محدود می نمایند.در این نوشتار، ضمن مطالعاتی در باب وضعیت کنونی زنان معمار در ایران و جهان، موانع پیش روی آنان در شرایط گوناگون را شناسایی و با کشف این موانع، راهکارهای مناسبی بر حسب شرایط و امکانات بالقوه و بالفعل برای توسعه این فرایند انتخاب می شود.محدودیت ها و موانع ایجاد شده بر سر راه فعالیت های آنان جمع بندی و در سه بخش اصلی بررسی و درباره بحث می شود: 1. فردی، 2. سازمانی و 3. موانع اجتماعی.