جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف از انجام این پژوهش، بررسی رابطه انگیزش بیرونی و درونی با خلاقیت دانشجویان دانشگاه شیراز است. تفاوت های جنسیتی نیز در میزان خلاقیت، مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه های مورد مطالعه، شامل 280 دانشجو (139 دختر و 141 پسر) بود که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب گردیدند. یافته ها، از طریق پرسش نامه خلاقیت عابدی و پرسش نامه ترجیح کاری نسخه مخصوص دانشجویان، جمع آوری گردید و سپس از طریق روش آماری تحلیل رگرسیون چند متغیره، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که انگیزش بیرونی و جنسیت، رابطه معنی داری با خلاقیت دانشجویان ندارند؛ اما انگیزش درونی، دارای رابطه مثبت و معنی داری با میزان خلاقیت دانشجویان است.

هدف تحقیق حاضر، اعتباریابی، بررسی ویژگی های روان سنجی پرسش نامه سبک های اسنادی (ASQ) و تاثیر جنسیت و رشته تحصیلی، بر سبک های اسنادی دانش آموزان سال دوم دبیرستان های شهر اهواز بود. تحقیق حاضر، در دو مرحله مطالعه مقدماتی (روی 100 نفر) و مطالعه اصلی (روز 390 نفر) انجام شد. در مرحله مطالعه اصلی 390 تن (192 پسر و 198 دختر) در دو رشته تحصیلی (ریاضی – فیزیک) و علوم تجربی از چهار ناحیه آموزش و پرورش شهر اهواز، به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. در این تحقیق، برای اندازه گیری سبک های اسنادی از پرسش نامه سبک های اسنادی مثبت، منفی و کل رویدادها (پترسون و همکاران: 1982: موحد: 1382) استفاده شد. یافته های روان سنجی مربوط به ضرایب پایایی در مرحله مطالعاتی مقدماتی نشان داد که ضرایب آلفای کرونباخ و تنصیف برای سبک اسنادی مثبت به ترتیب برابر با 0.73 و 0.68 ، برای سبک اسنادی منفی برابر با 0.62 و 0.63 و کل رویدادها 0.67 و 0.66 می باشد. تحلیل عاملی (روایی سازه) با استفاده از تحلیل مولفه های اصلی (چرخش واریماکس) 2 عامل (سبک اسنادی مثبت و سبک اسنادی منفی) متمایز را نشان داد. ضرایب پایایی آلفای کرونباخ و تنصیف و بازآزمایی پس از دو هفته در مرحله مطالعه اصلی به ترتیب 0.67 و 0.65 و 0.82 برای سبک اسنادی مثبت، 0.63 ، 0.61 و 0.85 برای سبک اسنادی منفی ضرایب آلفای کرونباخ و تنصیف به ترتیب 0.59 و 0.60 برای کل رویدادها محاسبه شد. تحلیل عاملی با استفاده از تحلیل مولفه های اصلی 2 عامل (سبک اسنادی مثبت و سبک اسنادی منفی) را نشان داد. یافته های تحلیل واریانس عاملی با اندازه های مکرر بر روی سبک های اسنادی مثبت، منفی و کل رویدادها نشان داد که بین دانش آموزان پسر و دختر تفاوت معنی داری وجود دارد؛ اما بین دانش آموزان رشته های تحصیلی (ریاضی – فیزیک) و علوم تجربی تفاوت معنی داری وجود ندارد.

هدف از این مطالعه، بررسی رابطه میزان جمع گرایی، خود – مهاری و ارزش های اجتماعی و خانوادگی است. گروه نمونه مورد مطالعه در این پژوهش، شامل 206 دانشجوی دختر و پسر در دانشگاه شیراز بود (میانگین و انحراف معیار سنی گروه نمونه، به ترتیب برابر 21.8 و 3.5 بود). در این مطالعه، جهت گردآوری اطلاعات از "مقیاس ارزش های آسیایی و مقیاس خود – مهاری استفاده شد. پس از اجرای این دو مقایس، بر روی گروه نمونه، در مورد هر دو مقیاس، تحلیل عاملی به عمل آمد. نتایج این تحلیل، حاکی از وجود هفت عامل در مقیاس ارزش های آسیایی و سه عامل در مقیاس خود – مهاری بود. به منظور بررسی رابطه جمع گرایی، خود – مهاری و ارزش ها از روش تحلیل رگرسیون چند گانه استفاده شد. نتایج این تحلیل، حاکی از آن بود که دو عامل "خود – کنترلی هیجانی" و "پیشرفت خانواده" در مقیاس ارزش های آسیایی بیشترین قدرت پیش بینی را برای متغییر جمع گرایی دارا هستند. همچنین نتایج این مطالعه نشان داد که خود – مهاری و برون گرایی، به عنوان عاملی از عوامل مقیاس خود – مهاری، دارای همبستگی معناداری با جمع گرایی می باشند. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد که سن و تحصیلات مادر، از عمده ترین متغیرهای فردی و خانوادگی در پیش بینی جمع گرایی دانشجویان می باشد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش فراشناختی، با روش یادگیری مشارکتی (CIRC)، بر میزان درک مطلب کودکان دیرآموز می باشد. به این منظور، 40 دانش آموز دختر دیرآموز، از مدرسه دیرآموز انتخاب و به شیوه تصادفی به دو گروه 20 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر، 4 آزمون درک مطلب بود و با توجه به سن و رشد ذهنی و هماهنگ با محتوای کتاب درسی فارسی و علوم، تهیه شد و اعتباریابی محتوایی شد. پیش آزمون و پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. نشست های آموزشی به مدت 3 ماه، هر هفته 8 ساعت، برای دانش آموزان گروه آزمایشی اجرا شد و گروه کنترل، برنامه عادی خواندن فارسی و علوم را داشتند و پس از 3 ماه، از نشست های آموزشی از هر دو گروه، پس آزمون خواندن و درک مطلب و علوم به عمل آمد. یافته ها نشان می دهد که تفاوت معنی داری میان نمره پیش آزمون درک مطلب و پس آزمون در گروه آزمایش وجود دارد. نتایج تحقیق حاضر دال بر موثر بودن روش یادگیری مشارکی (CIRC) می باشد و یافته های پژوهش حاضر، بیانگر آن است که دانش آموزان دیرآموز، از چنین روش هایی سود می برند و این روش ها در آموزش و بهبود درک مطلب آنان سودمند می باشد.

برنامه درسی مفهومی وسیع تر از سازماندهی زمان مدرسه جهت وقوع برخی تجربیات تربیتی دارد و شامل همه عناصر اساسی تعلیم و تربیت نظیر اهداف، محتوا، روش، ارزشیابی و غیره می باشد. از این رو، میان پایگاه فلسفی و موضع معرفت شناختی هر نظام تربیتی، با روش تدوین در برنامه درسی، ارتباط مستقیمی برقرار است. هر تعریفی از موضوع، ساختار و فرآیند علم مقتضی نوع خاصی از برنامه کسب علم است و دست کم، با رویکرد ویژه ای در برنامه درسی بیشتر تلائم دارد. به نظر می رسد، مبانی فلسفه اصالت وجود ازرویکرد تلفیقی در برنامه درسی حمایت می کند، زیرا اصل وحدت تشکیکیه (شخصیه) وجود و اصل مساوقت علم با وجود، در نظریه صدرالمتالهین، وحدت تشکیکیه علم را به جهت موضوع به اثبات می رسانند؛ در حالی که اصل حرکت جوهری و اصل قیام صدوری نفس، بر وحدت علم از جهت ارتباط با فاعل شناسا، دلالت دارند. نظریه صدرالمتالهین در زمینه همراهی علم حضوری با علم حصولی نیز اعتبار مرزهای ساختاری، مفهومی و روشی رشته های دانش را محدود می سازد. بدین ترتیب، همه اشکال دانش به خودی خود مرتبه ای از وجودشناسی است که طی حرکت جوهری (اشتداد وجودی) انسان شناسایی جلوه های گوناگون هستی را ممکن می سازد و در تکامل او که فی الواقع معرفتی است – یاری می رساند. بنابر رویکرد وحدت گرایانه اصالت وجود یادگیری دانش ها بهتر است، با توجه به مناسبات وجودشناختی آنان صورت پذیرد و آموزش رشته های گوناگون علم در بستر نوعی وحدت تشکیکی پیرامون مفهوم وجود تلقی یابد.

هدف از مطالعه حاضر هنجاریابی مقیاس تجدیدنظر شده اضطراب آشکار کودکان (RCMAS) بر روی دانش آموزان شیرازی به تفکیک جنس و سال تحصیلی است. همچنین مقایسه میزان اضطراب بین دو جنس و بین دانش آموزان در سال های مختلف تحصیلی می باشد. برای این منظور 1471 نفر از دانش آموزان مقاطع مختلف تحصیلی در شیراز شرکت نمودند. در پژوهش حاضر جداول هنجاری میزان اضطراب برای دانش آموزان به تفکیک جنس و پایه تحصیلی ارایه شده است. نتیاج مطالعه حاضر نشان داد که دانش آموزان دختر نسبت به دانش آموزان پسر اضطراب بیشتری را تجربه می کنند. در ارتباط با تفاوت میزان اضطراب در پایه های تحصیلی مختلف پژوهش حاضر نشان داد که میزان اضطراب دانش آموزان کلاس پنجم ابتدایی از میزان اضطراب دانش آموزان کلاس های دوم و سوم راهنمایی کمتر میباشد.

هدف از نگارش مقاله حاضر، بررسی تحلیلی و مقایسه ای مفروضات بنیادی، اهداف، برنامه ها و روش های دو دیدگاه تعلیم و تربیت رایج و تعلیم و تربیت (پژوهش – محور) است.نظر به این که دو دیدگاه، علایق متفاوت و ریشه دار را دنبال می کنند. بررسی مفروضات بنیادی و جهت گیری های فلسفی و تحلیل آثار و پیامدهای عملی آنها، در بخش اول مقاله ضروری به نظر می رسد.در قسمت دیگر، اهداف و برنامه های تربیتی این دو الگو، مقایسه می گردد. تحلیل برنامه متکی بر تربیت حافظه و رشد قوای به یاد سپاری که در تربیت رایج از جایگاه ویژه برخوردار است، در مقابل تربیت و پرورش روحیه کاوشگری و تبدیل کلاس درس به یک اجتماع کاوشگر که مورد توجه تعلیم و تربیت (پژوهش – محور) است، حایز اهمیت است.مقایسه روش های آموزشی رایج که بر تسلط به حقایق و افکار و پرورش انضباط ذهنی تاکید دارد، با الگوی فراشناختی که به تربیت مهارت های پژوهشی، استدلالی و ترجمه ای متکی است، می تواند از جاذبه های منطقی خاص برخوردار باشد، کاری که در مقاله حاضر و در نهایت اختصار انجام شده است.

تحقیق حاضر به منظور بررسی نگرش دانشجویان به برنامه های فرهنگی و هنری و عوامل موثر بر میزان علاقه، آگاهی و شرکت آنها در این برنامه ها صورت گرفته است. جامعه آماری این تحقیق دانشجویان دانشگاه شیراز در گروه ها و مقاطع مختلف آموزشی می باشند. ابزار سنجش این بررسی پرسش نامه کتبی است که بین 1400 دانشجو به صورت تصادفی توزیع گردید که 780 پرسش نامه برگشت داده شد. یافته ها نشان می دهد که میزان علاقه دانشجویان به برنامه های فرهنگی و هنری نسبتا زیاد است. این افراد ضرورت برنامه های فرهنگی و هنری را در حد نسبتا زیادی حس می کنند اما میزان آگاهی آنان از این برنامه ها بسیار ناچیز است. نتایج آزمون فرضیات نشان می دهد که بین سه متغیر علاقه، احساس نیاز به کسب اطلاع و آگاهی با میزان شرکت آنها رابطه مستقیم وجود دارد و آگاهی بیشترین رابطه را با شرکت دارد. به علاوه علاقه مندی در میان زنان، افراد مجرد و غیر شاغل، ساکنین شهرهای بزرگ، افرادی که پدر و مادر آنها از سطح تحصیلات بالایی برخوردارند، کسانی که وضع درآمدی بهتری دارند و نیز دانشجویان مقطع کارشناسی و دانشجویان گروه آموزشی هنر و معماری بیشتر است.

مصاحبه پزشک با بیمار یکی از ابزار مهم در مراقبت های درمانی است که از طریق پزشک و بیمار با هم ارتباط برقرار نموده و در راستای اهداف درمانی همکاری می نماید (هاسمن و همکاران 1999). در ارتباط با ماهیت و نحوه ارتقا کیفی گفت و شنود کلینیکی قبلا مطالعات متعددی صورت گرفته است (مثلا کاسل 1985 و کان و همکاران 2002). با این وجود، بررسی سوابق حاکی از این است که آموزش پزشکی در زمینه ی مصاحبه پزشک با بیمار، فاقد مقایسه بین پزشکان عمومی از یک سو و پزشکان متخصص از سوی دیگر می باشد. لذا با توجه به این نکته، مطالعه حاضر به مقایسه میزان رضایتمندی بیماران از گفت و شنود کلینیکی با پزشکان عمومی و متخصص پرداخت. در این مقایسه، از پرسش نامه ای 15 سوالی که بر اساس اصول اساسی حاکم بر مصاحبه استاندارد پزشک و بیمار (که توسط روانشناسان بالینی و جامعه شناسایی مانند کاپلان و ساواک 1998 مطرح گردیده است) استفاده شد. پرسش نامه توسط 1209 بیمار تکمیل گردید که 485 نفر مراجعین به پزشک عمومی بطور معنی داری بیشتر از پزشکان متخصص بود طبق نتایج بدست آمده، میزان رضایت مندی بیماران از پزشکان متخصص بود  (%54 در مقابل %48 با ضریب خطای P=0.04). به عبارت دیگر، در جلب رضایت بیمار از مصاحبه کلینیکی، پزشکان عمومی، در مقایسه با همکاران متخصص، موفق تر عمل نموده اند.