جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این کتاب در مورد اخلاق نویسندگی است. به طور مستقیم، مفهوم‌سازی‌های متفاوتی از مسئولیت‌های نویسنده در قبال خواننده را بررسی می‌کند. اما این سؤال را نیز درگیر می کند که چه سبک های نویسندگی اجازه می دهد تا این مسئولیت ها برآورده شوند. سبک به خودی خود یک موضوع اخلاقی است، زیرا رابطه بین موضوع نوشتن و خواننده - و پویایی قدرت و نفوذ، هدیه دادن و دوستی در این رابطه - به همان اندازه با نحوه نوشتن و آنچه می‌گوید ارتباط دارد. دو نویسنده ای که سوژه اصلی این اثر هستند، فیلسوف ایده آلیست آلمانی G. W. F. Hegel و اگزیستانسیالیست مسیحی دانمارکی Sren Kierkegaard، ما را به رویارویی با سؤالات چالش برانگیز مخصوصاً در مورد اخلاق نویسندگی دعوت می کنند. هر کدام به روش خود سبک‌های نویسندگی را بررسی می‌کنند که از انواع استراتژی‌های اغواگری استفاده می‌کنند تا خواننده را به روایت‌های خود جذب کنند، استراتژی‌هایی که حداقل در ظاهر اساساً دستکاری و غیراخلاقی به نظر می‌رسند. علاوه بر این، هر دو به دنبال این هستند که مرگ خود را به عنوان نویسنده به نمایش بگذارند، و عملاً به عنوان راهنمای قابل اعتماد برای خواننده ناپدید می شوند. همچنین ممکن است از نظر اخلاقی غیرمسئولانه به نظر برسد، رها شدن خواننده ای که فقط به خاطر رها شدن فریفته شده است. این اولین اثری است که تمایز مرکزی کی یرکگور را بین سبک ارتباط غیرمستقیم خود و سبک مستقیم (به ظاهر) زیر سوال می برد. از فلسفه هگل هگل در واقع تمرین‌کننده سبکی بسیار ظریف‌تر از آن چیزی بود که کی‌یرکگور او را به‌عنوان تمرین‌کننده‌ای معرفی می‌کرد که سبکش در خدمت مفهوم‌سازی مجدد جاه‌طلبانه اخلاق نویسندگی است. در مورد کی یرکگور، سبک غیرمستقیم خود او یک سری سؤالات اخلاقی را در مورد چگونگی تصور خواننده در رابطه با نویسنده مطرح می کند. در نهایت بین هگل و کی یرکگور یک یا/یا وجود دارد، نه آن چیزی که کی یرکگور پیشنهاد می کند بین نویسنده ای فاقد اخلاق و نویسنده ای که اخلاق واقعی نویسندگی را ممکن می سازد. در عوض، یا/یا بین دو شیوه رقیب نویسندگی است، یکی با آهنگ‌های سبک بسیار فنی دلهره‌آور، دیگری برای ظرافت و بازیگوشی آن لذت‌بخش است - اما هر دو آزمایش‌های قدرتمندی در اخلاق سبک هستند.

ترجمه ماشینی: سنت‌های دینی عمده جهان حاوی دیدگاه‌هایی با اهمیت همیشگی درباره موضوع مرگ و زندگی پس از مرگ است. این گونه مفاهیم و باورها نه تنها مستقیماً در مراسم تدفین و تشییع جنازه منعکس می‌شوند، بلکه الگوهایی از باورها و آیین‌هایی را که سبک زندگی انسان را شکل می‌دهند، نشان می‌دهند. اگرچه در متون مقدس مشهود است، اما نمی‌توان آن‌ها را به‌صورت مجزا و تنها با مطالعه متنی به طور کامل درک کرد. بلکه باید آنها را در قالب یک درک جامع از نظام دینی معین که ریشه در یک فرهنگ کلی دارد، بررسی کرد. در اینجا سیزده محقق، که هر یک متخصص در سنت مذهبی خاصی هستند، عقاید، اسطوره ها و اعمال مربوط به مرگ و زندگی پس از مرگ را بیان می کنند. مقدمه جلد چارچوبی برای درک روابط تکاملی بین ادیان جهانی و وحدت و همچنین تنوع تلاش آنها برای غلبه بر مرگ فراهم می کند. بخش اول شامل فصول مربوط به ادیان آفریقایی است که تجربه دینی بی سواد را نشان می دهند و در مورد ادیان باستانی بین النهرین، مصر و یونان. مطالعات این ادیان به عنوان پیش زمینه ای برای درک مفاهیم مربوط به مرگ و زندگی پس از مرگ در ادیان بزرگ جهان است که در بخش دوم، در مورد ادیان غربی، و بخش سوم، در مورد ادیان شرقی به آن پرداخته شده است. روش خاص رویکرد به هر سنت با ماهیت ماده تعیین می شود. با مرگ و زندگی پس از مرگ به عنوان تمرکز مشترک، این گروه از محققان تخصص های متنوع خود را در انسان شناسی، آثار کلاسیک، باستان شناسی، مطالعات کتاب مقدس، تاریخ و الهیات به ارمغان آورده اند. نتیجه یک متن مهم برای دروس تطبیقی ​​دین و فراتر از آن، کتابی است که درک ما را از افکار و آرزوهای بشری گسترش می دهد. این یک دیدگاه جهانی ارائه می دهد که از آن یک فرد می تواند در مورد مسائل شخصی خود در مورد مرگ و زندگی پس از مرگ فکر کند.

ترجمه ماشینی: بحث مرگ در نهایت آشکار می شود، در حالی که به نظر می رسد مراقبت از در حال مرگ بیش از خدمات سنتی پزشک و کشیش است. رویارویی با مرگ مشارکت‌های حقوق، فلسفه، پزشکی، مددکاری اجتماعی، الهیات و مطالعات دینی را گرد هم می‌آورد تا درباره موضوعاتی مانند مراقبت از آسایشگاه، استدلال‌های موافق و مخالف اتانازی، و امید مذهبی برای زندگی ابدی بحث کند. همچنین گزارش هایی از تحقیقات اخیر در مورد تجارب «نزدیک به مرگ» و اندازه گیری کیفیت زندگی انسان وجود دارد. این رویکرد گسترده و میان رشته‌ای به مرگ در جامعه معاصر علاقه خاصی به طیف وسیعی از حرفه‌های مراقبت دارد، اما فراتر از آن، علاقه آن، البته جهانی است.

ترجمه ماشینی: در 1705-1706، در طول جنگ جانشینی اسپانیا و دو سال پس از یک زلزله ویرانگر، یک "اپیدمی" از مرگ‌های ناگهانی مرموز رم را به وحشت انداخت. در اوایل جامعه مدرن، مرگ ناگهانی به عنوان یک مالا مورس تلقی می شد، زیرا با جلوگیری از توبه و آخرین اعتراف، نجات قربانی را تهدید می کرد. توده‌های ویژه‌ای برای التماس عفو الهی برگزار شد و پاپ کلمنت یازدهم به پزشک شخصی خود، جیووانی ماریا لانسیسی دستور داد تا یک سری تشریح‌ها را در تئاتر آناتومیک دانشگاه انجام دهد تا «علل واقعی» وقایع مرگبار را کشف کند. این اولین تحقیق از این نوع بود که برای یک بیماری که مسری نبود انجام شد. کتابی که Lancisi در این زمینه منتشر کرد، De subitaneis mortibus (درباره مرگ‌های ناگهانی، 1707)، یکی از اولین تحقیقات علمی مدرن درباره مرگ است. این نه تنها یک نمونه کامل از فلسفه مکانیکی بود که در علوم زیستی در اروپای قرن هجدهم به کار می رفت، بلکه یک آناتومی آسیب شناختی جدید را نیز بشارت می داد (به طور سنتی با Giambattista Morgagni مرتبط می شد). علاوه بر این، مسیر لانسیسی و کل ماجرای مرگ‌های ناگهانی در رم، گسست قابل توجهی در نگرش سنتی نسبت به مردن ایجاد کرد و رویکرد فعال‌تری را معرفی کرد که بعداً به عمل پزشکی احیا تبدیل شد. مرگ ناگهانی بررسی می کند که چگونه یک تفسیر علمی جدید از مرگ و نگرش جدیدی نسبت به مردن برای اولین بار به وجود آمد، از سنت بقراطی رهایی یافت، که مرگ را محدودیت آشکار ظرفیت پزشک می دانست، و راه را به سمت اعتقاد به "فتح" هدایت کرد. مرگ توسط پزشکی که تا امروز به قوت خود باقی است.

ترجمه ماشینی: پیشرفت‌های باورنکردنی پزشکی امروز، مانند مهندسی ژنتیک، لقاح آزمایشگاهی، و شبیه‌سازی، باورهای دیرینه درباره ماهیت زندگی و مرگ را تغییر داده است. آنها سؤالات سخت اخلاقی و مذهبی را مطرح می کنند. الیوت دورف در کتاب مسائل زندگی و مرگ به تلاقی اجتناب ناپذیر فناوری پزشکی و قوانین و اخلاق یهودی می پردازد.

ترجمه ماشینی: مفهوم نیوتنی زمان توسط بینش اینشتینی تغییر کرده است. با این حال، جهان بینی انیشتینی ممکن است درک مفاهیم سنتی معاد شناسی، مانند بهشت ​​و جهنم، مرگ و جاودانگی، زندگی پس از مرگ و رستاخیز، آخرین روز و قضاوت های نهایی را دشوار کند، زیرا این عبارات پیش فرض دیدگاه ماقبل اینشتینی از جهان را دارند. از آنجایی که الهیات نمی تواند تحت تأثیر پژوهش های جدید در مفاهیم زمان قرار نگیرد، ابدیت و زندگی جاودانه می کوشد با استفاده از زبان زمانه عصر ما، ایمان معاد شناختی کلیسا را ​​بیان کند. برای دستیابی به این هدف، مروری بر تحقیقات مربوط به ماهیت زمان در زمین‌شناسی، کیهان‌شناسی، فیزیک، زیست‌شناسی، روان‌شناسی، جامعه‌شناسی، تاریخ و فلسفه ارائه می‌کند و مفهومی از زمان را برای مسیح‌شناسی «به‌موقع» و برای آخرت‌شناسی «به‌موقع» پیشنهاد می‌کند. هوروات با استفاده از رویداد تکینگی به عنوان شکل ادبی، به دقت بررسی می‌کند که چگونه زمان مسیح می‌تواند به زمان‌های همه واقعیت‌های موجود، از طریق مرگ تا «ابدیت» منتهی شود. این یک اثر پیشگام است که باید در جامعه خوانندگان علاقه مند آزمایش شود. این جستجوی جمعی برای درک زندگی، مرگ و زندگی ابدی است، نه تنها در پرتو ایده های انتزاعی و آموزه های زبانی فرهنگی در جهان ادیان، بلکه در پرتو علم و به ویژه یک فرد به عنوان افق درک هم برای زمان و هم برای ابدیت. مسیح به عنوان اتحاد آخرت شناختی زمان و ابدیت به کانون وحدت بخش و پارادایم آن اثر تبدیل می شود که مشکلات شناخته شده را حل می کند و ذهن ما را به روی موارد جدید باز می کند.

ترجمه ماشینی: زندگی و مردن خوب رویکردی آگاهانه و میان رشته ای به مشکلات، داده ها، نظریه ها و رویه هایی دارد که یک جامعه عادل باید در هنگام ایجاد سیاست هایی در مورد مرگ و زندگی انسان در نظر بگیرد. روانشناس برجسته لوئیس پترینوویچ بحث های بحث برانگیزی را که در کار قبلی خود، تکامل انسان، بازتولید، و اخلاق مطرح شده بود، بسط می دهد و موضوعات معاصری مانند: اخلاق غربالگری ژنتیکی انسان و پروژه ژنوم انسانی را در نظر می گیرد. پیوند عضو؛ مجاز به خودکشی و اتانازی؛ و پزشکانی که در روند مرگ کمک می کنند.