جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : علمای کتاب مقدس و جزمدانان امروزی توجه قابل توجهی به موضوع تفسیر کلامی دارند. منبعی برای راهنمایی و بینش در این بحث، تاریخ تفسیر است، و صدای کارل بارت با صدای بلند به عنوان یک مدل مفید برای درگیر کردن کتاب مقدس و موضوع آن ثبت می‌شود. اکثر خوانندگان تفسیر الهیات بارت با او در سطح تفسیر عهد جدید او روبرو می شوند. این از چندین نقطه نظر مختلف قابل درک است. متأسفانه، تفسیر الهیاتی بارت از عهد عتیق آنچنان که شایسته آن است، مورد توجه قرار نگرفته است. این کتاب در پی پرکردن این خلأ است زیرا با تفسیر الهیاتی بارت از «اشعیا» در جزم‌شناسی کلیسا مواجه می‌شود. از آغاز کلیسا، "اشعیا" به عنوان کتاب مقدس مسیحی شناخته شده است. در جزم شناسی کلیسا، بارت را می یابیم که "اشعیا" را به شیوه های چند کارکردی و چند لایه می خواند، زیرا او به دنبال شنیدن "اشعیا" به عنوان شاهدی زنده برای خداوند است. مکاشفه سه گانه خود در عیسی مسیح

ترجمه ماشینی : در حالی که برخی کمیک را بی‌اهمیت می‌دانند و عمدتاً برای سرگرمی یا حواس‌پرتی مناسب است، سورن کیرکگارد با این موضوع مخالف است. این کتاب درک جدی کی‌یرکگور از ماهیت کمیک و اینکه چگونه حتی بی‌اهمیت شوخی‌های کمیک عمیقاً با اخلاق و مذهب مرتبط است را بررسی می‌کند. این کتاب به شدت عباراتی مانند «کنایه»، «طنز»، «شوخی» و «کمیک» را در کی یرکگور توضیح می‌دهد و آشکار می‌کند که آنها برای برنامه فلسفی و الهیات او، فراتر از علایق زیبایی‌شناختی، ضروری هستند. این گزارش با توجه به متمرکزترین برخورد کی یرکگور با این ایده ها، یعنی Concluding Unscientific Postscript (1846)، استدلال می کند که او کمیک را به عنوان یک «تضاد» یا رابطه نادرست تعریف می کند که اساساً (هر چند نه مطلقا) بدون درد است زیرا «راهی برای خروج» ارائه می دهد. ” کمیک در تضاد بین هنجارها نهفته است و بنابراین از دیدگاه یک فرد، چه اخلاقی و چه مذهبی، سرچشمه می گیرد. «طنز» و «طنز» نقش‌های انتقالی اساسی را برای روایت معروف کی‌یرکگور از مراحل هستی ایفا می‌کنند، زیرا رشد ذهنی با ظرفیت فرد برای درک کمیک پیوند نزدیکی دارد، و باعث می‌شود که کمیک هم تشخیصی و هم شکل‌دهنده برای بلوغ ذهنی فرد باشد. برای کی یرکگارد، مسیحی به دور از شوخ طبعی است، در عوض حداکثر درک کمیک را دارد زیرا او بالاترین رشد ذهنی ممکن را دارد. این کتاب نشان می‌دهد که کمیک بیان یک نام مستعار خاص یا دوره‌ای از تفکر کی‌یرکگور نیست، بلکه برای او مفهومی پایدار و اساسی است. این درک کمیک او را حتی خارج از پس‌اسکریپت می‌یابد، و آن را در آثار متفاوتی چون مقدمه‌ها (1844)، گفتمان‌های سازنده در ارواح مختلف (1847)، و ماجرای کورسیر (حدود 1845-1848) می‌بیند. این کتاب همچنین به بررسی کمیک در پژوهش کی یرکگارد معاصر می پردازد. نخست، استدلال می‌کند که ساختارشکنی‌ها، در حالی که کنایه گسترده در مجموعه کی‌یرکگارد را به‌درستی درک می‌کنند، به اشتباه این کنایه را دلالت بر فقدان علاقه جدی به فلسفه و الهیات می‌دانند، و کی‌یرکگارد را در مورد ماهیت کنایه به درستی درک نمی‌کنند. دوم، دو قرائت الهیاتی را در نظر می گیرد تا استدلال کند که مواضع آنها، در حالی که عموماً بر ساختارشکنی ها ارجحیت دارد، فاقد توجه یکسان به نقش کمیک در کی یرکگور است. استدلال های مهم الهیاتی آنها با درک بیشتر از قدرت مشروع کمیک برای پرورش اخلاق و مذهب تقویت می شود.

ترجمه ماشینی : هنری بایمن یک محقق مستقل است که در ترکیه زندگی می کند و بیست و پنج سال را برای تحصیل نزد استادان حکمت آناتولی مرکزی گذرانده است. او نویسنده کتاب «ایستگاه بی‌ایستگاه» است، مطالعه‌ای درباره تصوف و اسلام در ارتباط با مسائل معاصر، راز اسلام: عشق و قانون در دین اخلاق، مروارید سیاه: اشراق معنوی در تصوف و فلسفه‌های شرق آسیا. و تعالیم یک استاد کامل: قدیس اسلامی برای هزاره سوم. هنری بایمن از طریق نوشته‌های خود احمد کیهان (1898 - 3 اوت 1998) را یکی از معلمان معنوی خود در مسیر صوفیانه معرفی کرد که او را «استاد بزرگ تصوف» می‌نامد. به گفته خودش، هنری بایمن در اوایل بهار 1978 با احمد کیهان ملاقات کرد و پس از معارفه بیشتر در گروه‌های گفتگوی خود شرکت کرد. از ابتدای شهریور 1362، بدون احتساب ساعات کار عادی یا مرخصی، تقریباً به طور مستمر تا زمان مرگ در محضر احمد کیهان بود. اگرچه دین اسلام به خوبی شناخته شده است، بسیاری از مردم کمتر با تصوف - مؤلفه باطنی اسلام - آشنا هستند. راز اسلام به بررسی مسیر عرفانی تصوف می پردازد که بر عشق و شفقت متمرکز است. بخش‌ها از طریق سطوح تصوف پیش می‌رود: سیر مرید، افعال، سیر معنوی سالک و شکوفایی انسان کامل.

ترجمه ماشینی : دو قرن است که نظریه پردازان «سکولاریزاسیون» می گویند که دین ناگزیر باید در دنیای مدرن افول کند. اما بیشتر جهان امروز مانند همیشه مذهبی است. این کتاب این باور را به چالش می‌کشد که جهان مدرن به طور فزاینده‌ای سکولار است، و نشان می‌دهد که در حالی که مدرنیزاسیون اثرات سکولاریزه‌کننده دارد، واکنش‌هایی را نیز برانگیخته است که اغلب مذهب را تقویت می‌کند. هفت ناظر متخصص اجتماعی چندین منطقه ژئوپلیتیکی و چندین دین - مسیحیت کاتولیک و پروتستان، یهودیت، بودیسم، اسلام - را بررسی کرده و تجدید حیات دین را در امور جهانی بررسی می کنند.

ترجمه ماشینی : با در نظر گرفتن اصطلاح «پدیدارشناس» به معنای نسبتاً گسترده، پدیدارشناسی اولیه به جای آن دسته از متفکرانی که بعداً آنها را تحت الشعاع قرار می دهند، بر آن شارحان اولیه رشته فکری، مانند بوبر، اورتگا و شلر تمرکز می کند؛ در واقع حجم دقیقاً به معنای وارد کردن به آن است. مفهوم پدیدارشناس بودن را پرسش می‌کند، مقوله‌ای که هر چه بیشتر از کشش گرانشی غول‌های فلسفی هوسرل و هایدگر فاصله می‌گیریم، سیال‌تر می‌شود. این مقالات صرفاً با نگاهی دقیق‌تر به متفکرانی بدون شهرت هوسرل یا هایدگر و نمایندگان میراث آنها به داستان پدیدارشناسی می‌افزایند و به یکی از متفکران پیشین مربوط می‌شوند که یا معاصرتر یا پرخواننده‌تر هستند، یا هر دو. فصول این کتاب علاوه بر پرکردن اسناد تاریخی و احیای نام‌ها، دلایلی را نیز به خوانندگان معاصر می‌دهد تا این شخصیت‌ها را به‌عنوان پدیدارشناس جدی بگیرند و درک ما از اصل و نسب این جنبش بزرگ فلسفی را به‌طور بنیادی تغییر دهند.

ترجمه ماشینی : همانطور که Noah D. Guynn مشاهده می کند، طنز اولیه فرانسوی قرن ها به طور خلاصه به عنوان کثیفی رد شده است. اومانیست های رنسانس، اخلاق گرایان کلاسیک و فیلسوفان روشنگری آن را به عنوان یادآوری شرم آور از ابتذال فرهنگ عامه قرون وسطی تحقیر کردند. منتقدان ادبی مدرن و مورخان تئاتر اغلب آن را به عنوان یک رابطه ضعیف کمدی می‌دانند--معمولاً و کثیف که باعث انحراف توده‌ها و ترغیب آن‌ها به زندگی‌های مطیع شده است. با این حال، همانطور که گان در بررسی مجدد این ژانر نشان می دهد، خامی سطحی و قابل پیش بینی بودن مسخره، پیچیدگی های نشانه گذاری و شیوه های اجرایی آن و ماهیت پویا و بحث برانگیز حوزه دریافت آن را رد می کند. Pure Filth بر روی محتوای نادیده گرفته شده و مفقود شده در طنز تمرکز می کند و استدلال می کند که شوخی های ظاهراً درشت دیدگاه های ظریف و گاهی کاملاً افراطی در مورد اخلاق، سیاست و مذهب را پنهان می کنند. گان با درگیر شدن با تاریخ فرهنگی، انسان‌شناسی سیاسی، و نظریه‌های انتقادی، فمینیستی و عجیب و غریب، نشان می‌دهد که مسخره‌سازی به منظور پرورش رضایت یا مهار مخالفت‌ها به دل مردم نمی‌آید. در عوض، از ابزارهای تئاتر کمیک - تقلید و طنز، تقلید و اغراق، لباس پوشیدن متقابل و بالماسکه - برای پرداختن به مسائل فوری که تماشاگرانش در زندگی روزمره با آن مواجه هستند استفاده می کند: نابرابری اقتصادی و حکومت استبدادی، عدالت اجتماعی و تجدید اخلاقی. ، عبادت مقدس و فساد مقدس، و روابط ناهمسان اجتماعی و سیاست خانگی. دستیابی به ظریف ترین تأثیرات خود با به کارگیری زشت ترین اشکال شوخ طبعی، نمایش مسخره نشان می دهد که آرزوهای پاکی، چه اخلاقی، سیاسی یا مذهبی، ناگزیر در همان کثیفی است که آنها را رد می کنند.

ترجمه ماشینی : این مجموعه نه مقاله در مورد موضوعات مرتبط با عنوان، بسیاری از افکار گیچ را در مورد موضوعاتی مانند معاد، اثبات قیاسی وجود خدا، نقش خدا در اخلاق، مادی گرایی و رابطه زمان و نماز گرد هم می آورد.