جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

نهج‌‌البلاغه یکی از منابع مهم اسلامی است و تبیین کلام امام علی(ع) نقش مهمی در معرفی شخصیت آن حضرت دارد. این مقاله با هدف تحلیل حکمت «الْمَرْأةُ عَقْرَبٌ حُلْوَةُ اللّسْبَه» و حکمت «الْمَرْأةُ شرٌّ کلُّها و شرُّ ما فیها أنّه لابدّ منها» نگارش یافته است. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و با چشم‌پوشی از سندیت و شأن صدور، به بررسی نسخه‌ای، ترجمه‌ای و زبانی این دو روایت و نظرات شارحان همت گماشته است. آن گاه با در نظر گرفتن محکمات و تکیه بر مباحث زبان‌شناسی، جهت دستیابی به خوانشی صحیح تلاش کرده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که امام علی(ع) همواره ارزش ویژه‌ای برای زنان قائل بوده و دو حدیث مذکور، جهت پایبندی به مسئولیت‌ها و در مقابل گرفتاری‌های زندگی صادر شده‌اند. دریافت‌های نادرست از این دو روایت ریشه در عوامل گوناگون، از جمله نبود ترجمه‌های دقیق، بی‌توجهی به جایگاه کلی زنان در نهج‌البلاغه و به‌مخصوص اهتمام نداشتن به مباحث زبانی دارد.