جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

رازی را نمی­توان از مفسرانی دانست که اغلب از نص و معنای ظاهری آیات قرآنی فرا می­گذرند و متمایل به تاویل هستند. او در خصوص آیات پنج گانه وسع که به محدود بودن تکالیف در حد وسع دلالت صریح دارند خود را ناگزیر از تاویل می­بیند. موضع نادر وی عوامل و دلایلی دارد. وی پنج دلیل می­آورد و آن­ها را حکم قطعی بر تحقق تکلیف فراتر از وسع می­داند. بررسی عامل گرایش وی به تاویل در این آیات، مساله تحقیق حاضر است. فرضیه تحقیق مبنای کلامی رازی در تفسیر انتساب فعل انسان است. تفسیری که بر اساس آن هرگونه مبدء درونی فعل در انسان انکار می شود و تنها به حالتی نزد شخص به هنگام فعل«کسب» بسنده می­شود. این مبنای معرفتی رازی خود دارای عوامل است. یکی از این عوامل تفسیر قدرت الهی است.

رسول الله(ص) برای غزوه تبوک مسلمانان را آماده کردند. علی بن ابی طالب(ع) نیز برای رفتن آماده شد لکن پیامبر(ص) به ایشان فرمود که در مدینه بماند. منافقان بر علی(ع) ‌تمسخر کرده و گفتند پیامبر(ص) دوست ندارد علی را ببرد. برخی گفتند علی را مانند زنها و بچه ها در مدینه گذاشته است. این عبارات سخره آمیز، امیرالمؤمنین را بر آن داشت که بدنبال رسول خدا(ص) برود و از ماندن در مدینه ابراز ناراحتی کند. علی(ع) فرمود: آیا مرا در میان زنان و کودکان گذاشته‌ای؟ پیامبر(ص) فرمود: آیا نمی خواهی برای من همچون هارون برای موسی باشی؟. این مطلب را علمای شیعه و سنی نقل کرده اند، لکن برخی چون ابن تیمیه در تضعیف این حدیث همت گماشته و از طرق مختلف در رد یا تضعیف آن کوشیده اند. این مقاله با بهره از آیات قرآن کریم درباره حضرت هارون(ع) به روش توصیفی – تحلیلی، جایگاه امیرالمؤمنین(ع) را نسبت به پیامبر اکرم(ص) مشخص کرده است که عبارتند از: ایمان؛ برادری؛ مشارکت در امر تبلیغ؛ استخلاف و وزارت رسول الله(ص).