آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: فیلسوف فرانسوی و مفسر تلمودی، امانوئل لویناس (1906-1995) به دلیل تأثیرش بر تفکر فلسفی و دینی مورد توجه قرار گرفته است. ویکتوریا طهماسبی بیرگانی در این کتاب اولین بررسی از کاربردی بودن آثار امانوئل لویناس در جنبش‌های اجتماعی و سیاسی را ارائه می‌کند. طهماسبی بیرگانی با بررسی اخلاق مسئولیت پذیری و نقد تخیل لیبرال غربی، بحث های اخلاقی، سیاسی و فلسفی را درباره پیامدهای رادیکال کار لویناس پیش می برد. امانوئل لویناس و سیاست های عدم خشونت اولین کتابی است که به نزدیکی بین دیدگاه اخلاقی لویناس و مبارزه سیاسی رادیکال و در عین حال غیرخشونت آمیز مهنداس گاندی را مورد بررسی قرار می دهد. طهماسبی بیرگانی با قرار دادن بینش لویناس در چارچوبی فراملی، فرا قاره‌ای و جهانی، بر اهمیت تداوم لویناس در عصری که اغلب به نام «عدالت» و «آزادی» به خشونت متوسل می‌شود، تأکید می‌کند.

ترجمه ماشینی : موسسات مراقبت های بهداشتی عمومی به طور فزاینده ای از نظر فرهنگی متنوع هستند و چالش های اخلاقی را ایجاد می کنند که از پیچیدگی های ارزش ها و باورهای رقابتی ناشی می شود. مسئولیت اخلاقی روحانیون برای ارائه مراقبت معنوی در زمینه‌های مختلف مراقبت‌های بهداشتی مستلزم بازنگری در باورها و شیوه‌های عمیق است که با هم بودن و درک متقابل را بر تفاوت‌های جذاب اولویت می‌دهد. وقفه خلاق به عنوان یک استعاره الهیاتی برای مراقبت معنوی می تواند به عنوان یک چارچوب مولد برای درگیر کردن دیگران فرهنگی و مذهبی در زمینه روحانیت و آموزش مراقبت های بهداشتی عمل کند، که بر اساس کار اخیر الهیدانان شبانی در ارتباط با مراقبت بین فرهنگی است (دویرینگ، 2010، 2012، 2015؛ لارتی، 2003، 2006). یک روش همبستگی انتقادی مفاهیم کلیدی را از امانوئل لویناس فیلسوف و گوردون کافمن الهی‌دان به گفت‌وگو با داستان‌های بالینی بین فرهنگی و بین مذهبی می‌آورد. بینش‌های لویناس پایه‌ای فلسفی برای درک مراقبت به‌عنوان وقفه‌کننده و لزوماً جابجایی برای روحانی و مربی مراقبت معنوی فراهم می‌کند. درگیر شدن در زمینه نظریه کاربردی لویناس، پدیده های دگرگونی. چهره دیگری؛ و گفته ها و گفته ها در چهارچوب نقاشی های مراقبت معنوی مورد بررسی قرار می گیرد. نقش انسان ساز روحانی شامل توجه به مرئی ساختن نامرئی و برتری دادن حکمت عشق بر عشق به حکمت نظام پزشکی است. الاهیات گوردون کافمن از خدا به عنوان خلاقیت و نه خالق بیشتر به درک مراقبت به عنوان یک ظهور خلاق و منقطع کمک می کند. وقفه خلاقانه به عنوان استعاره ای برای مراقبت معنوی، درک کافمانی از خلاقیت را به عنوان ظهور غالباً ناخوشایند جدید و بدیع از طریق تکامل خلاقانه و منقطع مداوم جهان درگیر می کند. وقفه خلاق به عنوان یک استعاره راهنما، نیازمند توجه به حرکت و رمز و راز وقفه ای خلاقیت به عنوان مولد و ضروری برای مراقبت معنوی و آموزش مراقبت معنوی است. وقفه خلاق به عنوان یک استعاره مولد می تواند مراقبت معنوی را به عنوان یک فرآیند پویا و نوظهور که توسط آن امر الهی از طریق درگیری با دیگری شناخته می شود، نشان دهد.

ترجمه ماشینی : این پروژه تحقیقاتی، متفکر کنفوسیوسی دای ژن (1724-1777) و متفکر یهودی امانوئل لویناس (1906-1995) گفتمان های فلسفی میل را از منظری تطبیقی ​​بررسی می کند. ابتدا، من به دای ژن و لویناس به طور جداگانه هر یک در زمینه های فلسفی خود نگاه می کنم، در حالی که خوانش هایم را با ساختاری موازی که بر استراتژی هرمنوتیکی متمرکز است برای بررسی ایده های آنها از میل در چشم انداز بزرگتر رابطه انسانی با متعالی، چارچوب می دهم. سپس، تحقیق من به تحلیلی انتقادی از چندین موضوع جالب منتهی می‌شود که در خوانش‌های تفسیری من از این دو متفکر در رابطه با تعالی و درون‌گرایی و رابطه خود-دیگری به دست آمده است. از نظر روش شناختی، مطالعه من ترکیبی از تحلیل متنی دقیق، تأمل فلسفی و حساسیت تاریخی است. شاید بخواهیم بگوییم که در واقع هیچ همبستگی با میل لویناسی در فلسفه دای ژن وجود ندارد. تصور دای ژن از میل شاید به مفهوم نیاز لویناس نزدیکتر باشد. با این حال، نابرابری صورت‌بندی‌های مفهومی آن‌ها ما را از تشخیص نگرانی اخلاقی مشترک آن‌ها برای گروه دیگر، گروه ضعیف، حاشیه‌نشین و محروم جامعه باز نمی‌دارد، که زمینه را برای مقایسه گفت‌وگویانه بین این دو متفکر فراهم می‌کند. از این پس، نوشته‌های من به درک درک آنها از میل به عنوان بیان تلاش انسان برای چیزی که فراتر از خودشان است، به عنوان یک تعریف مجدد از هستی یا ذات نوع بشر در ارتباط با امر متعالی است که در تفکر اخلاقی هر دو فیلسوف چنین است. به درک همدلانه و مراقبت از دیگری، به ویژه غریبه، بیوه، یتیم، جوان، ضعیف و امثال آن ترجمه شده است. از طریق مطالعه تطبیقی ​​ایده های دو متفکر در مورد میل، من می خواهم استدلال کنم که "میل" که در سنت های فلسفی کنفوسیوسی و غربی به آسانی به سمت خودپرستی و گرایش غریزی انسان سوق داده می شود، می تواند در آن واحد نیروی محرکه ای باشد. ما را به سوی دیگری فراتر از خودمان و یک خلاقیت اخلاقی واقعی برای تولید وجود اخلاقی از وجود مادی باز کنیم.

ترجمه ماشینی : در فلسفه معاصر درباره عدالت، تقابلی بین رویکردهای تجربی و استعلایی قابل شناسایی است. هیلل اشتاینر یک رویکرد تجربی را نشان می دهد: او برای ساختن گزارشی از عدالت به عنوان حقوق از حداقل مواد استقرایی شهودهای زبانی و اخلاقی روانشناختی بحث می کند. از این گشایش، او در نهایت به این نتیجه می‌رسد که افراد دارای حقوق اولیه برای مالکیت شخصی و در ابتدا سهم برابر از منابع طبیعی هستند. امانوئل لویناس رویکردی استعلایی را نشان می‌دهد: او استدلال می‌کند که عدالت از یک رابطه اخلاقی متعالی مسئولیت در قبال دیگری ناشی می‌شود. این رابطه زیربنای همه شناخت های ذهنی است و عقلانیت، استدلال و حقوق را ممکن می سازد. تجزیه و تحلیل هر یک از این موقعیت ها مشکلات خاصی را آشکار می کند. از یک سو، استدلال اشتاینر حاوی تعدادی پیش فرض روش شناختی، مفهومی و ساختاری پنهان است. اینها شامل مفاهیم پیش‌نظری «شخص»، «برابری» و «ثابت» است. این پیش‌فرض‌ها نتایجی را که اشتاینر به آن‌ها می‌رسد، پیش‌فرض و شرط می‌کنند. از سوی دیگر، لویناس نمی‌تواند گزارش قانع‌کننده‌ای از این که چگونه خود به موضوعی از تاملات خودم درباره اخلاق و عدالت تبدیل می‌شود، ارائه دهد. این به معنای نابودی سوژه است که استدلال او را برای موضوع به عنوان محل عمل مسئولانه تضعیف می کند. همانطور که اشتاینر مشخص می کند، عدالت عوامل اخلاقی برابر را در بر می گیرد. بنابراین توصیف هذلولی لویناس از عدم تقارن رابطه اخلاقی باید تجدید نظر شود. با این وجود، آنچه باقی می‌ماند، قدرت استدلال لویناس برای اولویت رابطه اخلاقی بر موضوع‌سازی، عقلانیت و آگاهی است. پیش فرض های پنهانی که از کار اشتاینر حمایت می کنند، شاهدی بر معقول بودن لویناس در این زمینه است. شرح اشتاینر از عدالت به عنوان حقوق مستلزم یک رابطه اخلاقی قبلی است که در آن ما یکدیگر را به عنوان افراد جداگانه ای می شناسیم که هر یک دارای وضعیت اخلاقی خاص خود هستند. نگرش عدالت انگیز توصیف اشتاینر از عدالت است. این نگرش در زبان مشهود است که قبل از اندیشیدن، ارتباط است. از آنجایی که حقوق فردی را می توان تنها بر اساس یک رابطه مسئولیت تصور کرد، حقوق اساساً حقوق دیگری است.

ترجمه ماشینی : پایان نامه او به بررسی رابطه هرمان ملویل با فلسفه شکاکانه می پردازد. با خواندن داستان‌های دهه‌های 1840 و 1850 ملویل در کنار نوشته‌های دکارت، برکلی، هیوم و کانت، می‌خواهم نشان دهم که این داستان‌ها با بیان نوبتی، رد کردن و کاهش پذیرش شک فلسفی آشکار می‌شوند. ملویل خواننده ای با دقت متون فلسفی بود و به طور خاص به مفاهیمی مانند غیر مادی گرایی برکلی و «نومنون» کانتی اشاره می کند. اما ملویل صرفاً نظریه های از پیش موجود را نمایش نمی دهد. بلکه در آثاری مانند مردی، موبی دیک و پیر، او ایده‌های شکاکانه و ضد شکاکانه را از طریق راهبردهای ادبی خود به نمایش می‌گذارد و ارتباط آنها را در مناطق خاصی از تجربه بشری نشان می‌دهد. او با این کار کمکی اساسی به یک گفتمان فلسفی می کند که اغلب توسط مفسرانی از جمله ساموئل جانسون و جاناتان سویفت به دلیل گرایش به انتزاع مورد انتقاد قرار گرفته است. علاقه ملویل به شک‌گرایی را می‌توان به عنوان بخشی از یک واکنش فرهنگی گسترده‌تر به دوره‌ای از تغییرات اجتماعی و سیاسی بی‌سابقه در آمریکای قبل از جنگ خواند، و با در نظر گرفتن این موضوع، کار او را با آثار دیکنسون، داگلاس، امرسون و ثورو مقایسه و مقایسه می‌کنم. اما از بسیاری جهات، برخورد متمایز و اصیل ملویل با شک گرایی، او را از معاصرانش متمایز می کند، و برای درک کامل آن باید از طریق قوانین فلسفه و ادبیات به طور گسترده تری گسترد. برای مثال، کاوش او در مورد پیامدهای اخلاقی شک در داستان‌های پیاتزا، می‌تواند با دقت قابل توجهی نظریه‌های متفکران قرن بیستم مانند امانوئل لویناس و استنلی کاول را پیش‌بینی کند. من با توجه به آثار متنی و اشارات فلسفی در هر اثر، به ترتیب زمانی کار می‌کنم. با انجام این کار، امیدوارم بتوانم راه‌های تازه‌ای برای نگاه کردن به شیوه‌های ادبی ملویل و شکل گسترده‌تر حرفه‌اش ارائه دهم. من با تأملاتی در مورد اینکه چگونه تأکید هنجاری ملویل بر تصدیق محدودیت معرفت‌شناختی می‌تواند به عملکرد نقد ادبی کمک کند، نتیجه‌گیری می‌کنم.

ترجمه ماشینی: کلر الیز کاتز با به چالش کشیدن تفسیرهای قبلی از لویناس که استفاده او از امر زنانه را پنهان می کند یا نشان می دهد که چگونه او به سؤالات مطرح شده توسط فمینیست ها چشم پوشی می کند، پیوندهای قدرتمند و سازنده بین زنانه و مذهب را در آثار لویناس بررسی می کند. کاتز به جای تلقی زنانه به عنوان استعاره ای بدون اهمیت برای زنان یا به عنوان وسیله ای برای تقویت کلیشه های سنتی، از مسائل مربوط به تفاوت جنسی فراتر می رود تا به درک عمیق تری از نقش زنانه در برداشت لویناس از مسئولیت اخلاقی برسد. او تفاسیر فمینیستی لویناس را با تفاسیر متمرکز بر نوشته‌های یهودی او ترکیب می‌کند تا آشکار کند که زنانه پل مهمی بین فلسفه او و یهودیت او ایجاد می‌کند. خوانش کاتز از برداشت لویناس از امر زنانه در پس زمینه بحث های مربوط به زنان در کتاب مقدس عبری به تغییرات مهمی در فلسفه معاصر به سمت ایجاد زندگی و مراقبت از دیگری اشاره می کند.

این کتاب حاصل اشتیاق و تلاشی است برای شناختن و شناساندن فیلسوفی که می‌خواهد فارغ از بنیاد نهادن نظامی اخلاقی، «معنا»ی اخلاق و «شرط امکان» آن را دریابد و در این راه به چهرهٔ دیگری می‌رسد. امانوئل لویناس، فیلسوف فرانسوی لیتوانیایی‌تبار، که در این کتاب با او در کشف دیگری و جوانب مواجهه با دیگری هم‌قدم می‌شویم، متفکری است که از بسیاری جهات در حلقهٔ فلاسفهٔ غرب سیمایی غریب دارد. گویی غیریت یا دیگربودگی نه‌تنها مضمون غالب اندیشه‌های اوست بلکه در سیمای خود این اندیشه‌ها نیز پدیدار شده است. آیا می‌توان از زبان او شنید که آدمی در برابر دیگری مسئولیت نامتناهی دارد و حتی مسئول خطاهای اوست، و از غرابت این اندیشه دچار اعجاب نشد؟ آیا می‌توان در آثار او خواند که «اخلاق فلسفهٔ اولی است» و بداعت و غرابت را از این کلام استشمام نکرد؟

ترجمه ماشینی: با درک اهمیت مکتب کیوتو و تأثیر آن بر فلسفه، سیاست، مذهب و مطالعات آسیایی، فلسفه ژاپنی و قاره‌ای آغازگر گفت‌وگویی بین فیلسوفان ژاپنی و غربی است. مقالات این مجلد میان فرهنگی، متفکران مکتب کیوتو را با ایده آلیسم آلمانی، نیچه، پدیدارشناسی و دیگر چهره ها و مکاتب سنت قاره ای مانند لویناس و ایریگاری در گفتگو قرار می دهد. این جلد که در زمینه فلسفه جهانی تنظیم شده است، گفتگوهای انتقادی، بدیع و سازنده را بین برخی از تأثیرگذارترین چهره های فلسفی شرق و غرب ارائه می دهد.