مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

‫دشمنان اسلام براي دور کردن جوامع بشري از دين اسلام، چهره‌اي خشن و ناسازگار از اين دين ترسيم نموده و روح مسالمت‌جوي اسلام را پنهان ساخته‌اند. پژوهش حاضر با روش توصيفي ـ تحليلي به بررسي آيات قرآن درباره حقوق کفار و اقليت‌هاي مذهبي پرداخته است. مراد از کافر در فقه شيعه، انساني است که ديني غير از اسلام را بپذيرد و يا با وجود پذيرش اسلام، ضروريات دين را انکار نمايد؛ بنابراين، اهل کتاب و مشرکان از مصاديق کافر هستند. آموزه‌هاي اسلامي براي همزيستي و رابطه مسلمانان با کفار، دوگونه از اصول را مقرر نموده است؛ حالت نخستين و اصلي در روابط مسلمانان با کفار، روابط مسالمت‌آميز و همراه با صلح است و بر همين اساس، پاي‌بندي به معاهدات، حل و فصل مسالمت‌آميز اختلاف‌ها، و تأليف قلوب، مورد توجه قرار مي‌گيرد. اما اگر کفار به قصد تجاوز، راه جنگ و خصومت را در پيش بگيرند، اسلام اصولي را در قالب روابط قهرآميز مسلمانان با کفار مقرر کرده است که شامل: آمادگي رزمي، حفظ اسرار و اطلاعات، مقابله ‌به‌مثل، و اسارت دشمن مي‌شود. ابعاد همزيستي مسلمانان، با کافران نيز در اسلام مورد توجه قرار گرفته و در همين راستا رفتار نيک اجتماعي، رعايت عدالت، احسان و نيکي به معاهدان و پاي‌بندي به پيمان‌ها توصيه شده است؛ اما از دوستي و اطاعت کافران، همراز شدن با آنان، خضوع در برابر ايشان و استغفار براي آن‌ها، نهي شده است. کافران حق تبليغ عقايد خود در کشورهاي اسلامي را ندارند. از نظر حقوقي، کافر از مسلمان ارث نمي‌برد، ديه ذمي بر مسلمانان واجب است، حفظ امانت ايشان واجب است، ازدواج مرد مسلمان با زنان اهل کتاب جايز است، و مسلمان به‌خاطر قتل کافر معاهد، قصاص نمي‌شود بلکه تازيانه خورده و تبعيد مي‌شود. از نظر اقتصادي، داد و ستد با کافر غيرحربي جايز است و از نظر سياسي، هيچ عمل و رابطه‌اي که موجب سلطه و سيادت کافران گردد جايز نيست.