جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از نظر اسپینوزا دین بر اساس مقاصدش نظامی جهان‌شمول و فراقومی است که برای عامۀ مردم از طریق اطاعت از خدا واقعیت می‌یابد. او اصول هفت‌گانۀ ایمان را در همین راستا بیان می‌کند. اسپینوزا آموزه‌های دین را ساده، حداقلی و مبتنی بر تاریخ و زبان می‌داند. به باور وی ازآنجاکه طبیعت بیشتر انسان‌ها متأثر از احساسات است و نه عقل، برای نجات آنان باید دین را در ابتدا بازیابی کرد و درنهایت دموکراتیک نمود. اسپینوزا تحقق عملکرد منحصربه‌فرد دین در نجات تقریباً همه آدمیان را در مطیع‌کردن دین با تفکیک آن از فلسفه و درنتیجه دموکراتیک‌سازی الهیات پیشنهاد می‌دهد. دموکراتیک‌کردن دین به تعدیل اقتدار سیاسی دین و تقویت اقتدار سیاسی کشور منجر می‌شود. معنای بازیابی‌شده اسپینوزا از دین، اساساً دموکراتیک است و این ویژگی جدید، امکان سازگاری الهیات او با سیاست را فراهم می‌کند و در پرتو همین رویکرد به دین، آزادی انسان و جامعه به دست خواهد آمد. در نوشتار حاضر کوشیده شده است خوانش فلسفی و متفاوت اسپینوزا از دین و نتایج الهیاتی برگرفته از این خوانش بررسی شود.

اسپینوزا در مقدمۀ بخش دوم کتاب اخلاق می‌گوید قصد دارد در ادامۀ کتاب به اموری بپردازد که به شناخت برترین سعادت بشر منتهی می‌شود. او در پایان کتاب اعلام می‌کند سعادت عبارت است از عشق عقلانی به خدا. از آن جا که عشق به خدا از نظر اسپینوزا برترین سعادت بشری به حساب می‌آید، درک منظور او از مفهوم عشق الهی ضروری است. او در بخش سوم رسالۀ اخلاق خود برای تبیین سعادت و آزادی انسان، عواطف بشری را تحلیل می‌کند و عشق را به لذتی تعریف می‌کند که همراه با تصور علتش در نظر گرفته شود. او فکر می‌کند چون آدمی‌ ‌به معرفت شهودی و شناخت خداوند دست یابد، در او عشق عقلانی به خدا پدید می‌آید. این عشق علاوه بر این که مقوّم سعادت انسان است، بر کیفیت زندگی او نیز اثرگذار است. لذا این مقاله به تبیین ماهیت عاطفۀ عشق عقلانی به خداوند و کارکردهای اخلاقی و اجتماعی آن از نظر اسپینوزا پرداخته و به این نتیجه رسیده است که این عشق منجر به رهایی بشر از رنج ناشی از انفعالات، رسیدن به آرامش نفس، دستیابی به فضیلت و سعادت و بی اهمیت شدن مرگ و نترسیدن از آن می‌شود.

ترجمه ماشینی : اندیشه سیاسی اسپینوزا در سال‌های اخیر در معرض احیای چشمگیری قرار گرفته است. در پاسخ به دوران سخت، دانشجویان و دانشمندان به این شخصیت پایه‌گذار فلسفه مدرن بازگشته‌اند تا به بازتفسیر و بازاندیشی حال سیاسی کمک کنند. اقتدار اسپینوزا جلد اول: مقاومت و قدرت در اخلاق با تمرکز بر اخلاق منتشر شده پس از مرگ او، سهم قابل توجهی در این استقبال و استفاده مداوم از اندیشه سیاسی اسپینوزا دارد. این کتاب با در نظر گرفتن مفهوم اقتدار به عنوان چارچوبی اصیل، این پرسش را مطرح می کند: چگونه مرجعیت با اخلاق، هستی شناسی و معرفت شناسی مرتبط است؟ فرآیندهای اجتماعی، تاریخی و بازنمایی که اقتدار و مقاومت ایجاد می کنند کدامند؟ و شرایط مقاومت موثر چیست؟ اقتدار اسپینوزا فهرستی از نظریه پردازان بین المللی کار اسپینوزا را به نمایش می گذارد و عناصر کلیدی فلسفه سیاسی اسپینوزا را پوشش می دهد، از جمله: مسائل مربوط به اقتدار، مقاومت در برابر اقتدار، قدرت حاکمیت، کنترل دموکراتیک، و نقش «انبوه»های اسپینوزا.

ترجمه ماشینی : کارهای اخیر در فلسفه سیاسی و تاریخ ایده ها، اسپینوزا و هگل را به عنوان قدرتمندترین جایگزین های زنده برای جریان اصلی تفکر روشنگری معرفی می کند. با این حال، برای بسیاری از فیلسوفان و نظریه پردازان سیاسی امروز، باید بین هگل یا اسپینوزا یکی را انتخاب کرد. همانطور که تفسیر تأثیرگذار دلوز بیان می کند، هگل «فرقه های مرگ» مدرن را نمونه و ترویج می کند، در حالی که اسپینوزا مظهر «اشتهای سرکوب ناپذیر برای زندگی» است. هگل چهره نفی است، در حالی که اسپینوزا متفکر «تصدیق محض» است. با این حال، بین هگل و اسپینوزا نه تنها مخالفت وجود دارد. این مجموعه مقالات به دنبال یافتن رابطه خویشاوندی سرکوب شده بین هگل و اسپینوزا است. هر دو فیلسوف جایگزین های قوی و عمیقی برای فردگرایی روش شناختی لیبرالیسم کلاسیک ارائه می دهند. به همین ترتیب، آنها پرتره‌هایی از عقل را ترسیم می‌کنند که متناسب با زمینه و دارای خطوط عاطفی هستند، و قدردانی ویژه‌ای از وجود تجسم یافته و تاریخی ما ارائه می‌دهند. نویسندگان این مجموعه با دقت زمینه را برای اتحاد پیچیده و ظریف بین اینها فراهم می کنند دو نماد شکار بزرگ، چه در درون و چه در مقابل سنت روشنگری.

ترجمه ماشینی : این کتاب سه پرسش غالباً مورد بحث درباره میراث اسپینوزا را تحلیل می‌کند: آیا اسپینوزا یک متفکر مذهبی بود؟ چگونه باید دکترین ذهن و بدن اسپینوزا را درک کنیم؟ چه معنایی می توان به مفاهیم اسپینوزا - مانند رستگاری، سعادت و آزادی - داد که ظاهراً با جبرگرایی، سکولاریسم او و نقد او از دین ناسازگار است. الحانان یاکیرا از طریق مطالعه دقیق بخش‌هایی که اغلب نادیده گرفته می‌شوند از اخلاق اسپینوزا استدلال می‌کند که این عناصر به ظاهر متضاد، علی‌رغم معانی شمایل‌شکنی اسپینوزا، واقعاً با هم سازگار هستند. یاکیرا استدلال می‌کند که اخلاق تلاشی است برای ارائه یک پایه‌ای صرفاً فلسفی - در مقابل الهیات - برای نظریه ارزش و هنجارگرایی.