جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : دوره 1984/1985 اختصاص یافته به موضوع نامتناهی در ارسطو، اسپینوزا و هگل، متعلق به مجموعه سمینارهایی است که مفاهیم پایه اولین رساله هستی شناختی بزرگ آلن بدیو را می سازد و آماده می کند (هستی و رویداد، 1988). سختی تحلیل بدیو از ساخت فلسفی-ریاضی مفهوم بی نهایت، که فقط ظاهراً انتزاعی است، در واقع دیدگاه نظری خیره کننده ای را در مورد مسئله کاملاً سیاسی موضوع آزاد می کند. این بررسی طنین‌های اخلاقی یک ذهنیت بی‌نهایت است که مهر این صفحات بسیار پرانرژی است. تصادفی نیست که شیب موضوعی سمینار حاضر در این دو گزاره، مطمئناً ناگهانی، اما نه کمتر تسلط‌آمیز، پناه می‌گیرد: «تنها موضوع فلسفه، نظریه‌ای درباره موضوع است». «محدود بودن جوهر هر شکلی از ظلم است».

ترجمه ماشینی: بندیکت اسپینوزا فیلسوف و روان درمانگر معنوی قرن هفدهم بود. این کتاب خودیاری فکری، بینش‌های مهمی را از نظام فکری اسپینوزا در قالبی ارائه می‌کند که برای خواننده عام و همچنین برای کسانی که قبلاً با فلسفه او آشنا هستند، قابل دسترسی است. با به کار بردن روش او در زندگی شخصی خود، ممکن است خود را از اسارت عواطف پایین تر و رفتارهای همیشگی خود رها کنیم و بنابراین شروع به لذت بردن از "خوشبختی مستمر، عالی و بی پایان" کنیم که اسپینوزا وعده داده است. "به ما که در قرن بیستم به سن بلوغ رسیدیم، آموختیم که باید یک استراتژی دیوانه‌کننده برای تقسیم زندگی‌مان اتخاذ کنیم، جنبه عقلانی و علمی خود را در گوشه‌ای و جنبه‌ی روانی/روحی خود را در گوشه‌ای دیگر قرار دهیم. جهان ما گواه کافی است که این رویکرد به زندگی یک بن بست مخرب است. شما یک جایگزین موثر در دست دارید. "روح اسپینوزا" رساله ای درخشان است که توسط پروفسور نیل گروسمن در زندگی خود آزمایش شده است. و کتاب شاگردانش در طول چندین دهه. این کتاب یک استاد استاد استاد درباره یک فیلسوف چیره دست است. همچنین به طرز لذت بخشی خطرناک است، زیرا این قدرت را دارد که زندگی فرد را به یک محور جدید سوق دهد، جایی که ترکیب دانش و دانش ممکن می شود. خرد به تجربه ای تبدیل می شود که به بهترین شکل می توان آن را به سادگی بیدار شدن توصیف کرد." - لری دوسی، MD، نویسنده "یک ذهن: چگونه ذهن فردی ما بخشی از یک آگاهی بزرگتر است و چرا اهمیت دارد"

ترجمه ماشینی : سمینار بی نهایت مجموعه ای از سمینارهای تاریخ فلسفه را تکمیل می کند که به هستی و رویداد منتهی می شود. «این سمینار سال 1984-1985، مربوط به نامتناهی، برادر سمینار مربوط به یکی است که در سال 1983-1984 برگزار شد و قبلاً منتشر شده است. بحث عبور از فیلتر تاریخ بزرگ فلسفه برخی از مفاهیم اصلی هستی و رویداد است که در سال 1988 منتشر شد. در عوض، من به دنبال درک تعدد تعاریف و ساختارها هستم، کمی شبیه نگاه کردن به یک شی از زوایای مختلف و در معرض نورهای مختلف. اساساً، وقتی در تاریخ به دنبال یک ایده می‌گردیم، اغلب جزئیات مهم هستند و گاهی اوقات افکاری را که ممکن است تصور می‌کردیم مخالف آن‌ها هستند، متحد می‌کنند. این به این سمینار یک چرخش تفسیری و تصفیه شده می دهد. اما بگذارید خواننده نترسد: ژیمناستیک فکری در نهایت شگفت‌انگیزتر و پربارتر از دیگری است. و بعد، به جرأت می گویم، کارهای زیادی برای او انجام دادم! » A.B. از سال 1966 بخش قابل توجهی از تدریس فیلسوف آلن بدیو به صورت سمینار، محل آزادی بیان و آزمایشگاه اندیشه به خود گرفته است. Éditions Fayard همه این سمینارها را از سال 1983 تا امروز منتشر می کند، دوره ای که مستندات فراوان و مستمر است. این جلد هشتم از این مجموعه است. آلن بدیو فیلسوف، نمایشنامه نویس و رمان نویس است.

ترجمه ماشینی : "من، جولیوس، فرمانده گروه سقوط، منفورترین افراد منفور هگلی‌ها، چیزی جز دشمنان ندارم. و برای بدترین دشمنم، بدترین سرنوشت را آرزو می‌کنم. اخلاقی زیرا قابل پیش‌بینی است. وقتی با P38 من روبرو می‌شود. ، ماشه را فشار می دهم. چکمه های مارمولک بنفش من در خون زیبایی آغشته خواهد شد. طبیعی است زیرا اسپینوزیست." در پاریس آینده، شهری که شایسته یک بلید رانر سورئال در سبک پسا فلسفی است، دو جناح متخاصم اسپینوزیان و هگلی ها با هم درگیر می شوند. طنزی وحشیانه و تمسخرآمیز از دنیای فرهنگی فرانسه، فریاد امید و نشاط که مانند سنگی در برابر سنگرهای روشنفکر پرتاب می شود، این رمان چریکی متروپولیتن سال ها فرقه گوش بوده است.

ترجمه ماشینی : هگل و چالش اسپینوزا تأثیر مستمر قدرتمند تفکر متافیزیکی اسپینوزا را در فلسفه آلمانی اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم بررسی می کند. جورج دی جیووانی روش هایی را بررسی می کند که متافیزیک خود هگل به دنبال مقابله با چالش های ناشی از مونیسم اسپینوزا بود، نه از طریق رد مونیسم، بلکه با طرح آن. دی جیوانی استدلال می کند که در این زمینه، هگل از نظر روحی به کانت و فیشته بسیار نزدیکتر بود تا شلینگ. این کتاب مورد توجه دانشجویان و محققان علاقه مند به ایده آلیسم پساکانتی، رمانتیسیسم و متافیزیک خواهد بود.

جاودانگی نفس یکی از مهم‌ترین مسائل فلسفی است که با انسان و سرنوشت او ارتباط تنگاتنگ دارد. روشن شدن چگونگی تحقق جاودانگی، بر مسیر و روش زندگی انسان تأثیر ژرف و مستقیم دارد. فیلسوفان و دیگر اندیشمندان که در خصوص انسان و شناخت او، سرشت و سرنوشت او اندیشیده‌اند، مسئلۀ جاودانگی همواره ذهن و ضمیر آنان را به خود مشغول ساخته است. در این نوشتار تلاش شده است تا نگرش دو فیلسوف برجسته، یعنی صدرالمتألهین و اسپینوزا که دربارۀ نفس و جاودانگی و سرنوشت انسان اندیشیده‌اند و دیدگاه بدیع و متفاوتی عرضه کرده‌اند، با یکدیگر مقایسه و نکته‌سنجی‌های آنان واکاوی شود. صدرالمتألهین با توجه به روش خاصی که در فلسفه دارد؛ یعنی استفاده از برهان، وحی و شهود به تبیین نفس و جاودانگی پرداخته و در نهایت پاسخی عقلانی بر پایه براهین منطقی ارائه می‌کند که به نظریۀ «حدوث جسمانی و بقاء روحانی» نفس انجامیده است. اسپینوزا نیز به‌عنوان فیلسوفی عقل‌گرا در خصوص نفس و جاودانگی دیدگاه بدیع و منحصربه‌فردی دارد که با نگرش دیگر فیلسوفان متفاوت و متمایز است. او در بسیاری از آثار خویش به بررسی مسئله نفس و ماهیت آن و چگونگی تبیین جاودانگی پرداخته است. وی با تکیه ‌بر «تصورات تام» جاودانگی نفس را به‌گونه‌ای دیگر توجیه و تبیین می‌کند. در این پژوهش با نگاهی تحلیلی- تطبیقی به دیدگاه اسپینوزا و ملاصدرا دربارۀ مسئله نفس و جاودانگی آن پرداخته شده است.

دیدگاه اسپینوزا درباره ی نفس و بدن ­در حقیقت راه حلی است برای معضلی که دکارت ­­ در باب نفس و بدن با آن مواجه بود.در نظر اسپینوزا جسم جوهر نیست بلکه حالتی از صفت بعد است مجموعه­ای از اشیاء جزئی است که از کنار هم قرار گرفتن اجسام بسیط بوجود آمده است . نفس انسان نیز جوهر نیست بلکه حالتی از صفت فکر است، اما از آنجا که فکر چیزی جز «تصور داشتن» نیست بنابراین نفس چیزی جز مجموعه تصورات نیست. تصور نقش اساسی در نظریۀ نفس و بدن اسپینوزا دارد. اسپینوزا از تصور جنبه فعال ذهن را قصد کرده است و­ آن را مقوم نفس انسانی می داند.­ دو سلسله­ ی طولی نامتناهی از تصورات (نفوس) و اشیاء ممتد (بدن ها) وجود دارد. هم تصورات و هم اشیاء ممتد معلول خداوندند و از آنجا که قدرت فعل خداوند با قدرت فکر او برابر است، نظم و اتصالی که در اشیاء ممتد (حالات) وجود دارد عیناً در تصورات نیز وجود دارد و بالطبع مطابق با هر حالتی از بدن، تصوری از آن حالت در نفس وجود دارد، بنابراین نفس چیزی جز تصور بدن نیست. این نکته به نظر اسپنوزا این امکان را به ما می­دهد تا نفس و بدن را دو جنبه از یک جوهر واحد تلقی کنیم. تبیین اسپینوزا از مسئلۀ نفس و بدن که از آن در این مقاله به نظریه­ی دو جنبه­ای نفس و بدن تعبیر می شود مبتنی بر نظریۀ خاص اسپینوزا در باب رابطه­ی جوهر و صفات است. حقایق جسمانی حالتی از صفت بعدند و حقایق نفسانی حالاتی از صفت فکرند و هر دو حقیقت جنبه­­های متفاوت یک جوهر واحدند.