جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«الإستغاثة في بدع الثلاثة»، نوشتهء على بن احمد بن موسى بن الامام محمد التقى الجواد عليه السلام، معروف به ابوالقاسم كوفى، اثرى است كه در آن نويسنده به برخى آلام و رنج‏هاى پديد آمده از رهگذر بدعت‏هايى كه خلفاى ثلاثه (ابوبكر، عمر و عثمان) در دين مبين اسلام ايجاد و احداث كرده‏ اند، پرداخته است و بدعت‏هاى ايشان را يادآور مى‏شود. اين اثر داراى دو جزء است. در جزء اول نويسنده در يادكرد بدعت‏هاى ايجاد شده توسط ابوبكر به غصب كردن منصب خلافت و جانشينى پيامبر(ص) توسط او عليرغم تعيين جانشين حضرت از سوى خود ايشان، غصب فدك و منع فاطمه(س) از ميراث پدرى،تعيين مقررى از بيت المال براى خود، تخلّف از همراهى با لشكر اسامه و غيره اشاره مى‏كند. از بدعت‏هاى ايجاد شده توسط عمر بن خطاب، در مورد احكام و حدود نماز و آنچه بدان مرتبط است، برترى دادن مهاجرين بر انصار، قريش بر ساير عرب‏ها و عرب بر عجم در اعطاء صدقات به ايشان، ممانعت از متعهء زنان و غيره اشاره مى‏كند. استبداد عثمان در مورد اموالى كه به ظلم و جور از مردم ستانده، لغو حكم تبعيد حكم بن ابى‏العاص از مدينه كه توسط شخص پيامبر(ص) صادر گشته بود، تبعيد صحابى با وفا و صديق پيامبر(ص)، ابوذر غفارى و غيره از جمله بدعت‏هايى است كه عثمان در دين پيامبر(ص) ايجاد نموده و مؤلف بدان‏ها اشاره مى‏كند. در جزء دوم كتاب، نويسنده ابتدا رواياتى را كه اهل سنت در باب مناقب و فضايل خلفاى ثلاثه گزارش كرده‏اند، نقل كرده، سپس به نقد و بررسى و ردّ آنها مى‏پردازد. دربارهء عشرهء مبشره كه اهل سنت در مورد آنها روايتى ساخته و پرداخته‏اند، به تفصيل وارد بحث شده و سوابق آنها را يادآور مى‏شود و از أحداث و وقايعى كه نه تن از ايشان(به جز على بن ابى‏طالب(ع)) در دين ايجاد كرده‏اند، ياد مى‏كند.